Tα όνειρά μας…

Nα ξέρεις πως κάποτε θα ξημερώσει μία άλλη μέρα.Κάποτε θα μπορέσουμε κι εμείς να χαμογελάσουμε.Θα μπορέσουμε να χαρούμε την πρωινή δροσιά και το βραδυνό τραγούδι των άστρων.
Να περπατήσουμε χέρι-χέρι απο τα στενά δρομάκια,εκεί που συναντιούνται οι γενιές και οι αναμνήσεις.Να μυρίσουμε τα ανθισμένα λουλούδια.Εκείνα που έκοβαν οι αγαπημένοι παλιοί και τα μοιράζανε απλόχερα στους φίλους τους,με την καλημέρα τους.

Και τότε να ξέρεις,πως τα τραγούδια θα ζωντανέψουν.Και οι χοροί μας θα δώσουν επιτέλους ζωή στα μουχλιασμένα κουφάρια που έχουμε κλειστεί.Και τα χρώματα απο τις ελπίδες των μελλοντικών γενιών θα χρωματίσουν όλα τα τσιμέντα της ύπαρξής μας.Και ύστερα πάλι θα συναντήσουμε εκείνα τα πνεύματα του ένδοξου και ματωμένου παρελθόντος.

Να μας κοιτάζουν με εκείνο το επιβλητικό βλέμμα γεμάτοι περηφάνεια.

Γιατί να ξέρεις,τίποτε δέν άλλαξε απο τότε.Παρα μόνο τα μέρη και οι εποχές.Οι καρδιές μας όμως,παρέμειναν ίδιες.
Να χτυπιούνται και ν’αγωνιούν για το δίκαιο και το ελεύθερο.Και είμαστε οι ίδιοι.Με άλλα πρόσωπα,με άλλα ονόματα αλλά ίδιοι.

Και φτάνει ολοένα και πιό γοργά η στιγμή που μπροστά στην τελευταία μας αμυδρή ελπίδα,θα ανοίξουμε πάλι τα πετσοκομμένα μας φτερά και θ’ατενίσουμε το αιώνιο.Θα διεκδικήσουμε το απρόσμενο.Ναί θα ζητήσουμε το αδύνατο!

Και ποιός ξέρει άραγε;Μπορεί αυτή τη φορά να γεννηθούμε ξανά.Όπως τότε,που τυλιγμένοι σε μιά αγκαλιά αφεθήκαμε στο τρένο των ξένων και του αγνώστου.Με γνώμονα την ελπίδα και την δύναμή μας.
Kαι επιτέλους,οι λέξεις μας, οι αγωνίες μας,οι κραυγές και οι πληγές μας θα πιάσουνε τόπο.
Κι αυτοί που ποτέ δέν χάνονται,που ποτέ δε λησμονιούνται,αυτοί που η ψυχή και το μυαλό τους θα παραμένουν αιώνια ελεύθερα θα μπορέσει η ανάσα τους να διασχίσει τον άνεμο.
Ακριβώς όπως και εκείνες οι ιδέες και οι γενναίες πράξεις που σκόρπισαν κουράγιο και ελπίδα στους χαμένους όλης της πλάσης.
Κι αυτό δέν μπορεί παρά να είναι η μεγαλύτερη ευλογία,πραγματική ομορφιά και ουσία για τον καινούριο κόσμο…
Nα ξέρεις πως κάποτε θα ξημερώσει μία άλλη μέρα.Κάποτε θα μπορέσουμε κι εμείς να χαμογελάσουμε.
Κι ύστερα να μπορέσουμε κι εμείς να φύγουμε, με την ανείπωτη χαρά μας να καθρεφτίζεται στα μάτια των παιδιών μας.


ΑΝΩΝΥΜΟς & ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ

πηγή: Μαύρη Λίστα