Δώσ’ μου το χέρι σου σύντροφε

Έργο του Στρ. Σαραντίδη

Κοίταξε γύρω σου. Είναι πολλοί αυτοί που υποφέρουν, μα όχι όλοι. Θα δεις πολλά κεφάλια σκυμμένα, πολλά μάτια ανέκφραστα, πολλά πρόσωπα πρόωρα γερασμένα. Κάποιοι λένε πως η ψυχή βγαίνει στο βλέμμα. Αν είναι έτσι τότε θα δεις χιλιάδες μαυρισμένες ψυχές. Μην αφήνεσαι.
Μην αποδεχτείς την ξεφτίλα, τη μιζέρια,  τον πρόωρο θάνατο, γιατί θα χαθείς. Σκέψου, σου αξίζει τέτοιο τέλος; Δεν φαντάζεσαι σε ποια θέση μπορεί να βρίσκεται ο καθένας που αυτή τη στιγμή ακούει την κραυγή της απελπισίας σου. Ο πόνος σε κάνει να μην σκέφτεσαι καθαρά, να μη βλέπεις το χέρι που απλώνεται δίπλα σου.

Ο καθένας  κουβαλάει το δικό του φορτίο. Βαρύ, δυσβάσταχτο, κόβει τους ώμους, κάνει τα πόδια να τρέμουν και  την ανάσα να λιγοστεύει και να γίνεται  πικρή. Οι αντοχές δεν είναι αιώνιες. Οι παππούδες και οι πατεράδες μας έλεγαν πως υπάρχουν και χειρότερα. Τα ζούσαν κι έλεγαν πως υπάρχουν κι άλλα, ακόμα χειρότερα. Όμως είχαν πάντα στην ψυχή τους μια σπίθα ελπίδας.  Υπάρχουν και καλύτερα, έλεγαν, εμάς περιμένουν. Μόχθησαν φίλε, πάλεψαν με τα θεριά και άναψαν φωτιά και ζέσταναν τα ταραγμένα χρόνια τους. Και ζέσταναν και τα δικά μας ήσυχα χρόνια.

Σήμερα, που οι εχθροί μας κλέβουν τα πάντα, που βάλθηκαν να σβήσουν τη φωτιά μας, τι θα κάνουμε;   Θα τους αφήσουμε; Εγώ λέω ΟΧΙ. Θα παλέψουμε με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε τις σπίθες που απόμειναν. Θα κάνουμε τα πάντα για να μη σβήσουν. Μην παραδίνεσαι φίλε. Δεν είσαι μόνος. Δεν είμαστε μόνοι. Θ’ αντέξουμε παίρνοντας δύναμη απ’ το χαμόγελο των παιδιών μας. Θα σταθούμε όρθιοι ακουμπώντας στην αγκαλιά των δικών μας ανθρώπων. Να ΄ξερες πόση δύναμη τους δίνουμε κι εμείς έτσι. Θ’ αντέξουμε γιατί ποτέ δεν θα δεχτούμε το παρόν και το μέλλον, που κάποιοι άλλοι ετοιμάζουν για μας, σαν τιμωρία μιας μοίρας κακιάς. Γιατί παράλληλα με τον δικό του αγώνα για επιβίωση, ο καθένας θα νοιάζεται και για τον διπλανό του. Θ’ απλώνει το χέρι ο λίγο δυνατότερος για να κρατήσει αυτόν που χάνει τις δυνάμεις του.

Θα τα καταφέρουμε αν είμαστε δίπλα ο ένας στον άλλο, αν γίνουμε σύντροφοι μ’ αυτούς που δεν σηκώνουν τ’ άδικο. Αν κρατήσουμε ανοιχτές τις πόρτες μας και  αφουγκραστούμε τους χτύπους των χιλιάδων καρδιών που καίγονται από το ίδιο ταξικό μίσος.  Μην τρομάζεις με τη σκληράδα της λέξης. Αυτό που γίνεται σήμερα λέγεται πόλεμος και στον πόλεμο αν δεν γίνεις σκληρός δεν καταφέρνεις να νικήσεις. Αυτός που αγαπάει τον άνθρωπο, αγαπάει το δίκιο και έχει καθήκον να πολεμήσει για να το κερδίσει, επιστρατεύοντας κάθε κύτταρο της ύπαρξής του σ’ αυτόν τον πόλεμο. Γι’ αυτό δώσ' μου το χέρι σου, γίνε σύντροφός μου στη μάχη κι έλα ν' ανάψουμε μαζί τη φωτιά που θα  ζεστάνει ολόκληρο τον κόσμο.

 

πηγή: Οικοδόμος