τι και αν έχουν περάσει τα χρόνια, το θυμάμαι σαν τώρα καλά
πόσο μέσα μου ένιωσα ρίγος με την πρώτη κραυγή ΛΕΥΤΕΡΙΑ
μου ’χε δείξει το δρόμο ένα σπίτι, άγριες νότες μέσ’ αντιλαλούν
από ιδέες φτιαγμένοι οι τοίχοι που το φόβο στα μάτια κοιτούν
σαν μια όμορφη εικόνα απ’ το μέλλον, σαν τις πρώτες σταγόνες βροχής
και σαν φάρος χτιστός να σκοτώνει τα σκοτάδια της καταστολής
η σπορά της χιλιάδες αγώνες στους ανέμους μιας πόλης νεκρής
μια φωνή που ραγίζει τη θλίψη σ’ ένα φόντο βουβής προσευχής
για ανομία και τρόμο μιλήσαν, μα τη χούντα κρυφά νοσταλγούν
σε κρατούν ασφαλή, μη φοβάσαι, στο δελτίο των οχτώ θα σ’ το πουν
στο πλευρό τώρα σφίγγουν τα όπλα και αντίστροφα μέρες μετρούν
γιατί ξέρουν πως δεν θα σκοτώσουν όλα όσα δεν κατανοούν
κι αν οι δήμιοι απόψε νομίζουν πως τυφλά την ιδέα χτυπούν
οι φωνές μας εδώ θα θυμίζουν πως χιλιάδες μπροστά τους θα βρουν
όσο βία και φόβο θα σπέρνουν, οι γροθιές θα κοιτάνε ψηλά
σ’ αγαπώ θα σου γράφω στο τζάμι, και όλοι γύρω σου χαμογελάν
Μιλάνο 1969 – Αθήνα 2012. Εποχές σκοταδιού. Το 1969 στο Μιλάνο μια βόμβα, που αργότερα αποδείχτηκε τοποθετημένη από ακροδεξιά οργάνωση, ανατινάζεται σε κεντρική πλατεία, σκοτώνει δεκαέξι άτομα και προκαλεί τεράστια κοινωνική αναταραχή. Τα κέντρα εξουσίας επιχειρούν να φορτώσουν τη βομβιστική ενέργεια στο αναρχικό κίνημα. Στο πλαίσιο αυτό, συλλαμβάνουν 80 αναρχικούς για ανάκριση, ανάμεσά τους και τον Τζουζέππε Πινέλλι [Giuseppe Pinelli], τον οποίο μετά από παράνομη κράτηση τριών ημερών δολοφονούν, πετώντας τον από το παράθυρο του 4ου ορόφου του αστυνομικού τμήματος.
Στην Αθήνα του 2012 των εκατοντάδων θυμάτων της οικονομικής κρίσης, της εξαθλίωσης και της έξαρσης της φασιστικής βίας, οι εξουσιαστές με το συνδυασμό αστυνομικής καταστολής και κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν το λαό (ξανά)ανακαλύπτοντας στις καταλήψεις και στους αυτοοργανωμένους χώρους την απειλή για την τάξη και την κοινωνική ειρήνη.
Στο πλαίσιο αυτό, στις 20 Δεκεμβρίου 2012 εισβάλλουν στην επί 22 χρόνια κατάληψη Βίλα Αμαλίας και την εκκενώνουν. Μια κατάληψη που πρωτοστάτησε στους κοινωνικούς ταξικούς και αντιφασιστικούς αγώνες, και έδωσε βήμα σε κάθε έκφανση αντιεμπορευματικού πολιτισμού, εκκενώνεται με πρόσχημα αστεία ευρήματα όπως μπουκάλια μπίρας και «εύφλεκτα» υγρά καθαρισμού. Συμβολίζεται έτσι απερίφραστα η ευθεία πρόθεση φίμωσης κάθε φωνής αντίστασης – πρώτο μέλημα στην ακροδεξιά κυβερνητική ατζέντα.
Αναγνωρίζοντας σαν μπάντα την επίθεση στη Βίλα Αμαλίας σαν μια ανάλογη επίθεση στην ίδια την ελευθερία, επιλέξαμε να αναπροσαρμόσουμε στο σήμερα το κομμάτι «La ballata del Pinelli», όπως μελοποιήθηκε και κυκλοφόρησε από τον Τζο Φαλλίζι [Joe Fallisi] το 1970. Ας αποτελέσει λοιπόν η «μπαλάντα για τη Villa» τη μικρή μας συμβολή στο ποτάμι της αλληλεγγύης.
Και ας μην ξεχνάμε…
Τίποτα δεν τέλειωσε… Όλα συνεχίζονται…
Indico, Φεβρουάριος 2013
πόσο μέσα μου ένιωσα ρίγος με την πρώτη κραυγή ΛΕΥΤΕΡΙΑ
μου ’χε δείξει το δρόμο ένα σπίτι, άγριες νότες μέσ’ αντιλαλούν
από ιδέες φτιαγμένοι οι τοίχοι που το φόβο στα μάτια κοιτούν
σαν μια όμορφη εικόνα απ’ το μέλλον, σαν τις πρώτες σταγόνες βροχής
και σαν φάρος χτιστός να σκοτώνει τα σκοτάδια της καταστολής
η σπορά της χιλιάδες αγώνες στους ανέμους μιας πόλης νεκρής
μια φωνή που ραγίζει τη θλίψη σ’ ένα φόντο βουβής προσευχής
για ανομία και τρόμο μιλήσαν, μα τη χούντα κρυφά νοσταλγούν
σε κρατούν ασφαλή, μη φοβάσαι, στο δελτίο των οχτώ θα σ’ το πουν
στο πλευρό τώρα σφίγγουν τα όπλα και αντίστροφα μέρες μετρούν
γιατί ξέρουν πως δεν θα σκοτώσουν όλα όσα δεν κατανοούν
κι αν οι δήμιοι απόψε νομίζουν πως τυφλά την ιδέα χτυπούν
οι φωνές μας εδώ θα θυμίζουν πως χιλιάδες μπροστά τους θα βρουν
όσο βία και φόβο θα σπέρνουν, οι γροθιές θα κοιτάνε ψηλά
σ’ αγαπώ θα σου γράφω στο τζάμι, και όλοι γύρω σου χαμογελάν
Μιλάνο 1969 – Αθήνα 2012. Εποχές σκοταδιού. Το 1969 στο Μιλάνο μια βόμβα, που αργότερα αποδείχτηκε τοποθετημένη από ακροδεξιά οργάνωση, ανατινάζεται σε κεντρική πλατεία, σκοτώνει δεκαέξι άτομα και προκαλεί τεράστια κοινωνική αναταραχή. Τα κέντρα εξουσίας επιχειρούν να φορτώσουν τη βομβιστική ενέργεια στο αναρχικό κίνημα. Στο πλαίσιο αυτό, συλλαμβάνουν 80 αναρχικούς για ανάκριση, ανάμεσά τους και τον Τζουζέππε Πινέλλι [Giuseppe Pinelli], τον οποίο μετά από παράνομη κράτηση τριών ημερών δολοφονούν, πετώντας τον από το παράθυρο του 4ου ορόφου του αστυνομικού τμήματος.
Στην Αθήνα του 2012 των εκατοντάδων θυμάτων της οικονομικής κρίσης, της εξαθλίωσης και της έξαρσης της φασιστικής βίας, οι εξουσιαστές με το συνδυασμό αστυνομικής καταστολής και κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν το λαό (ξανά)ανακαλύπτοντας στις καταλήψεις και στους αυτοοργανωμένους χώρους την απειλή για την τάξη και την κοινωνική ειρήνη.
Στο πλαίσιο αυτό, στις 20 Δεκεμβρίου 2012 εισβάλλουν στην επί 22 χρόνια κατάληψη Βίλα Αμαλίας και την εκκενώνουν. Μια κατάληψη που πρωτοστάτησε στους κοινωνικούς ταξικούς και αντιφασιστικούς αγώνες, και έδωσε βήμα σε κάθε έκφανση αντιεμπορευματικού πολιτισμού, εκκενώνεται με πρόσχημα αστεία ευρήματα όπως μπουκάλια μπίρας και «εύφλεκτα» υγρά καθαρισμού. Συμβολίζεται έτσι απερίφραστα η ευθεία πρόθεση φίμωσης κάθε φωνής αντίστασης – πρώτο μέλημα στην ακροδεξιά κυβερνητική ατζέντα.
Αναγνωρίζοντας σαν μπάντα την επίθεση στη Βίλα Αμαλίας σαν μια ανάλογη επίθεση στην ίδια την ελευθερία, επιλέξαμε να αναπροσαρμόσουμε στο σήμερα το κομμάτι «La ballata del Pinelli», όπως μελοποιήθηκε και κυκλοφόρησε από τον Τζο Φαλλίζι [Joe Fallisi] το 1970. Ας αποτελέσει λοιπόν η «μπαλάντα για τη Villa» τη μικρή μας συμβολή στο ποτάμι της αλληλεγγύης.
Και ας μην ξεχνάμε…
Τίποτα δεν τέλειωσε… Όλα συνεχίζονται…
Indico, Φεβρουάριος 2013
μπορείτε να κατεβάσετε το κομμάτι από εδώ
πηγή: Contra info
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου