Και λίγες τους έριξαν;

Άρθρο του Πέτρου Κατσάκου

Εδώ και ένα 24ωρο μια φωτογραφία στοιχειώνει στο μυαλό μου και ταλαιπωρεί τη σκέψη μου. Όχι δεν με βασανίζει η εικόνα με τα πρησμένα μάτια και τα μελανιασμένα χείλη τεσσάρων συλληφθέντων.
Με βασανίζει η εικόνα του Άντερς Μπρέιβικ καθώς τον θυμάμαι χαμογελαστό πίσω από το τζάμι του περιπολικού να «βγάζει τη γλώσσα» σε μια ολόκληρη χώρα έχοντας αφήσει πίσω του 84 πτώματα. Τον θυμάμαι να οδηγείται σαν κύριος στην δικαιοσύνη λες και δεν είχε μακελέψει μια ολόκληρη χώρα, σα να μην είχε στραφεί ενάντια σε μια ολόκληρη κοινωνία, λες και δεν ήταν εχθρός της δημοκρατίας των ψυχρών Νορβηγών.

Άλλα ήθη, άλλα έθιμα θα πει κανείς. Άλλη δημοκρατία θα πω εγώ και άλλη αστυνομία θα πω εγώ και ας παρεξηγηθώ. Προφανώς το κράτος των Νορβηγών υπολείπεται αντανακλαστικών και οι νορβηγοί αστυνομικοί βλέπουν διαφορετικά το επάγγελμά τους από τους Έλληνες συναδέλφους τους.
Μάλλον οι ψυχροί αστυνομικοί στη Νορβηγία είχαν στα χέρια τους έναν κατηγορούμενο που έπρεπε να οδηγηθεί στην δικαιοσύνη ώστε να λογοδοτήσει, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους στην Κοζάνη που στα πρόσωπα των τεσσάρων συλληφθέντων είδαν κάποιους που μισούν σαν άνθρωποι και όχι σαν επαγγελματίες.
Στα πρόσωπα των τεσσάρων πιτσιρικάδων είδαν προφανώς αυτούς που απειλούν τις ζωές τους, που απειλούν την ίδια τους την ύπαρξη και έτσι τους αντιμετώπισαν, έτσι τους
φέρθηκαν.
Και κάποιοι φυσικά χειροκροτούν, κάποιοι υπερθεματίζουν. Και λίγες τους έριξαν απαντούν κάποιοι υπερασπιζόμενοι τη στάση των αστυνομικών ιεραρχώντας με τον τρόπο αυτό την παραβατικότητα και δικαιολογώντας την χρήση βίας.
Ας το πάμε έτσι λοιπόν. Οι τέσσερις συλληφθέντες κατηγορούνται σήμερα για τι? Για πόσες ληστείες; Για πόσους φόνους; Για πόσες απαγωγές; Για πόσες εκρήξεις; Ποια είναι τα θύματά τους και τι έχει κοστίσει η παραβατικότητά τους στην κοινωνία; Να τα βάλουμε κάτω, να μετρήσουμε και να τα αποτιμήσουμε σε σφαλιάρες και κλωτσιές.
Μετά να κάνουμε και μερικούς ακόμα λογαριασμούς όμως. Να μετρήσουμε την οργισμένη αντίδραση των οργάνων της τάξης όταν έπεφτε στα χέρια τους ένας πρώην υπουργός που έχει κλέψει έναν ολόκληρο προϋπολογισμό της χώρας. Να μετρήσουμε την αντίδρασή τους όταν έβαζαν χειροπέδες σε δύο νταήδες που έσφαξαν έναν μεροκαματιάρη που τους έκλεινε το δρόμο με το ποδήλατο. Να μετρήσουμε τέλος την οργή των αστυνομικών οργάνων όταν έπιαναν ένα τσούρμο συναδέλφων τους που πουλούσε πρέζα σκορπώντας το θάνατο και ξεφτιλίζοντας το ίδιο τους το επάγγελμα.
Να ιεραρχήσουμε λοιπόν την παραβατικότητα των συλληφθέντων και να μετρήσουμε και την στάση των αστυνομικών απέναντί τους. Αν θέλουμε να μιλάμε για δημοκρατία ας κοιτάξουμε το χαμογελαστό πρόσωπο του Μπρέιβικ στη Νορβηγία. Αν θέλουμε να μιλάμε για υποκρισία όμως ας θυμηθούμε τα χειροκροτήματα στους «σάπιους» αστυνομικούς με την πρέζα.

πηγή