“Πάρε φράγκα, δωσ’ μου κρέας”. Έτσι λέγαν κάποτε οι άνθρωποι όταν
θέλαν να δείξουν πως κάποιος είναι ντιπ χαζός και δεν ξέρει ούτε τα
στοιχειώδη.
Σήμερα, μετά από τόσην πρόοδο και σπουδή, μετά από τόσα πανεπιστήμια και εργαστήρια, μετά από τόσον εκπολιτισμό και κουλτούρα, μετά από τόση εξέλιξη και ανάπτυξη, μετά από τόση εξειδίκευση και εργασία, σε αυτό ακριβώς το σημείο έχει φτάσει ο καταναλωτής.
Αποβλακώθηκε τελείως.
Γνωρίζει μόνο να κάνει την εργασία, για την οποίαν εκπαιδεύτηκε εντός του συστήματος για να παίρνει έναν μισθό σε χρήμα. Κι από κει και μετά, πάρε φράγκα δωσ’ μου κρέας.
Κυκλοφορεί με την πορτοφόλα στην τσέπη και την φόλα στο κεφάλι.
Τρώει ό,τι του πουλάνε, πίνει ό,τι αγοράζει, ταξιδεύει μαζικά σε όποιο μέρος “πουλάει”, και γενικά ζει δίχως να γνωρίζει τίποτα από τα βασικά, τα βιωματικά. Το βασικότερο που γνωρίζει, η βάση όλων, το πρώτο τουβλάκι για όλα είναι το χρήμα. Είναι ο φυσικός του πόρος και η αρχή των πάντων. Αν έχει χρήμα, λειτουργεί, αν όχι πεθαίνει ως καταναλωτής και επειδή είναι πλέον μολυσμένος και μεταλλαγμένος σε υπερθετικό βαθμό, μπορεί να πεθάνει και ως άνθρωπος, αυτοκτονώντας ή λιμοκτονώντας.
Όλη μας η εξέλιξη, η πρόοδος, η ανάπτυξη και ο πολιτισμός ως “ανθρωπότητα” όχι πλέον ανθρώπων αλλά καταναλωτών, χτίστηκε επί του τρομακτικού αξιώματος να θεωρούμε ως αρχή των πάντων, ως βάση των πάντων το χρήμα. Κι από κει και κάτω να μην έχουμε καμία απολύτως γνώση, ούτε βέβαια και κανένα απολύτως ενδιαφέρον για γνώση. Μόνο από κει και πάνω ενδιαφερόμαστε να σπουδάζουμε, ο καθένας σε όποια ειδικότητα του ταιριάζει, για να βγάλει όσο περισσότερα χρήματα και να έχει έτσι στέρεες βάσεις, κούνια που τον κούναγε.
Η βάση μας λοιπόν ως καταναλωτές είναι το χρήμα αλλά η βάση μας ως ανθρώπινα όντα βρίσκεται πολύ πιο βαθιά από αυτό, όπως όλων των πλασμάτων της φύσης. Κι αυτό δείχνουμε να το έχουμε όχι απλώς ξεχάσει αλλά αποδιώξει εντελώς ως ενδεχόμενο και ως πληροφορία. Διότι έχουμε ξεχάσει εντελώς και το ότι πιο βαθιά και πιο βασικά από καταναλωτές είμαστε άνθρωποι, πλάσματα, όντα. Ότι έχουμε έναν βασικότερο και πρωγενέστερο εαυτό από τον καταναλωτή που κουβαλάμε. Και ότι όταν το βιολογικό αυτό ον πάψει να υπάρχει, αυτόματα παύει και ο καταναλωτής.
Όλα αυτά δεν τα ξέρουμε πια εμείς οι σύγχρονοι και πολιτισμένοι άνθρωποι. Πλήρης η αποβλάκωση του καταναλωτισμού. Πάρε φράγκα δωσ’ μου κρέας, γίναμε όλοι μας μέσα σε πολύ λίγες γενιές.
Το Απλεπιστήμιο, αυτό που ξεκινάει ως πρώτο βήμα εδώ στη Βολισσό και φιλοδοξεί, (όπως και τα Πανεπιστήμια (!)) να εξαπλωθεί σε πολλά μέρη της Ελλάδας, φιλοδοξεί να προσφέρει γνώσεις σε βάθος. Γνώσεις κάτω από τη βάση, κάτω από το χρήμα. Προς τη βάση του εαυτού μας ως πλάσμα βιολογικό και του οικοσυστήματος ως μόνου αληθινού αυθύπαρκτου συστήματος. Να εμβαθύνει και να κάνει βουτιά από τον καταναλωτή στον άνθρωπο, από το χρηματοοικονομικό σύστημα στο οικοσύστημα. Μια βουτιά προς την ελευθερία. Μια βουτιά που συνήθως δεν έχει επιστροφή και που ανοίγει ορίζοντες ξεχασμένους και απείρως ομορφότερους από τους φτιαχτούς και μπιχλιμπιδάτους τους σύγχρονου κόσμου.
Το Απλεπιστήμιο θα ξεκινήσει φέτος στη Βολισσό με τις πρώτες (θεωρητικές και ιδρυτικές) συναντήσεις του τον Αύγουστο (23-26) και θα συνεχίσει κατόπιν, ανακοινώνοντας προγράμματα κατά την διάρκεια του έτους, όχι μόνο στην έδρα του αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, ακόμα και στην Αθήνα. Παντού υπάρχουν άνθρωποι με βιώματα, με γνώσεις κάτω από τη βάση και με διάθεση να τις μοιραστούν, οι οποίοι μπορούν να λάβουν μέρος και να επεκτείνουν το εγχείρημα του Απλεπιστημίου. Η συνεργασία μας θα είναι δεδομένη.
Δηλώστε συμμετοχή στις συναντήσεις του Αυγούστου στη Βολισσό. Ήδη έχουν δηλώσει περίπου 50 άνθρωποι από διάφορα μέρη της Ελλάδας και μάλλον βαδίζουμε προς μια πολυσυμμετοχική έναρξη, γεγονός που μόνο χαρά μας δίνει.
Σας περιμένουμε όλους όσους νιώθετε και ψάχνετε προς αυτές τις κατευθύνσεις της ζωής.
πηγή: Γιάννης Μακριδάκης
Σήμερα, μετά από τόσην πρόοδο και σπουδή, μετά από τόσα πανεπιστήμια και εργαστήρια, μετά από τόσον εκπολιτισμό και κουλτούρα, μετά από τόση εξέλιξη και ανάπτυξη, μετά από τόση εξειδίκευση και εργασία, σε αυτό ακριβώς το σημείο έχει φτάσει ο καταναλωτής.
Αποβλακώθηκε τελείως.
Γνωρίζει μόνο να κάνει την εργασία, για την οποίαν εκπαιδεύτηκε εντός του συστήματος για να παίρνει έναν μισθό σε χρήμα. Κι από κει και μετά, πάρε φράγκα δωσ’ μου κρέας.
Κυκλοφορεί με την πορτοφόλα στην τσέπη και την φόλα στο κεφάλι.
Τρώει ό,τι του πουλάνε, πίνει ό,τι αγοράζει, ταξιδεύει μαζικά σε όποιο μέρος “πουλάει”, και γενικά ζει δίχως να γνωρίζει τίποτα από τα βασικά, τα βιωματικά. Το βασικότερο που γνωρίζει, η βάση όλων, το πρώτο τουβλάκι για όλα είναι το χρήμα. Είναι ο φυσικός του πόρος και η αρχή των πάντων. Αν έχει χρήμα, λειτουργεί, αν όχι πεθαίνει ως καταναλωτής και επειδή είναι πλέον μολυσμένος και μεταλλαγμένος σε υπερθετικό βαθμό, μπορεί να πεθάνει και ως άνθρωπος, αυτοκτονώντας ή λιμοκτονώντας.
Όλη μας η εξέλιξη, η πρόοδος, η ανάπτυξη και ο πολιτισμός ως “ανθρωπότητα” όχι πλέον ανθρώπων αλλά καταναλωτών, χτίστηκε επί του τρομακτικού αξιώματος να θεωρούμε ως αρχή των πάντων, ως βάση των πάντων το χρήμα. Κι από κει και κάτω να μην έχουμε καμία απολύτως γνώση, ούτε βέβαια και κανένα απολύτως ενδιαφέρον για γνώση. Μόνο από κει και πάνω ενδιαφερόμαστε να σπουδάζουμε, ο καθένας σε όποια ειδικότητα του ταιριάζει, για να βγάλει όσο περισσότερα χρήματα και να έχει έτσι στέρεες βάσεις, κούνια που τον κούναγε.
Η βάση μας λοιπόν ως καταναλωτές είναι το χρήμα αλλά η βάση μας ως ανθρώπινα όντα βρίσκεται πολύ πιο βαθιά από αυτό, όπως όλων των πλασμάτων της φύσης. Κι αυτό δείχνουμε να το έχουμε όχι απλώς ξεχάσει αλλά αποδιώξει εντελώς ως ενδεχόμενο και ως πληροφορία. Διότι έχουμε ξεχάσει εντελώς και το ότι πιο βαθιά και πιο βασικά από καταναλωτές είμαστε άνθρωποι, πλάσματα, όντα. Ότι έχουμε έναν βασικότερο και πρωγενέστερο εαυτό από τον καταναλωτή που κουβαλάμε. Και ότι όταν το βιολογικό αυτό ον πάψει να υπάρχει, αυτόματα παύει και ο καταναλωτής.
Όλα αυτά δεν τα ξέρουμε πια εμείς οι σύγχρονοι και πολιτισμένοι άνθρωποι. Πλήρης η αποβλάκωση του καταναλωτισμού. Πάρε φράγκα δωσ’ μου κρέας, γίναμε όλοι μας μέσα σε πολύ λίγες γενιές.
Το Απλεπιστήμιο, αυτό που ξεκινάει ως πρώτο βήμα εδώ στη Βολισσό και φιλοδοξεί, (όπως και τα Πανεπιστήμια (!)) να εξαπλωθεί σε πολλά μέρη της Ελλάδας, φιλοδοξεί να προσφέρει γνώσεις σε βάθος. Γνώσεις κάτω από τη βάση, κάτω από το χρήμα. Προς τη βάση του εαυτού μας ως πλάσμα βιολογικό και του οικοσυστήματος ως μόνου αληθινού αυθύπαρκτου συστήματος. Να εμβαθύνει και να κάνει βουτιά από τον καταναλωτή στον άνθρωπο, από το χρηματοοικονομικό σύστημα στο οικοσύστημα. Μια βουτιά προς την ελευθερία. Μια βουτιά που συνήθως δεν έχει επιστροφή και που ανοίγει ορίζοντες ξεχασμένους και απείρως ομορφότερους από τους φτιαχτούς και μπιχλιμπιδάτους τους σύγχρονου κόσμου.
Το Απλεπιστήμιο θα ξεκινήσει φέτος στη Βολισσό με τις πρώτες (θεωρητικές και ιδρυτικές) συναντήσεις του τον Αύγουστο (23-26) και θα συνεχίσει κατόπιν, ανακοινώνοντας προγράμματα κατά την διάρκεια του έτους, όχι μόνο στην έδρα του αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, ακόμα και στην Αθήνα. Παντού υπάρχουν άνθρωποι με βιώματα, με γνώσεις κάτω από τη βάση και με διάθεση να τις μοιραστούν, οι οποίοι μπορούν να λάβουν μέρος και να επεκτείνουν το εγχείρημα του Απλεπιστημίου. Η συνεργασία μας θα είναι δεδομένη.
Δηλώστε συμμετοχή στις συναντήσεις του Αυγούστου στη Βολισσό. Ήδη έχουν δηλώσει περίπου 50 άνθρωποι από διάφορα μέρη της Ελλάδας και μάλλον βαδίζουμε προς μια πολυσυμμετοχική έναρξη, γεγονός που μόνο χαρά μας δίνει.
Σας περιμένουμε όλους όσους νιώθετε και ψάχνετε προς αυτές τις κατευθύνσεις της ζωής.
πηγή: Γιάννης Μακριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου