“Να δούμε την κρίση ως ευκαιρία” είναι ένα σλόγκαν που αναπαράγεται συχνά από το ξεκίνημα αυτής της ιστορίας, της χρεοκοπίας σε αργή κίνηση για την χώρα. Οι υποστηρικτές “θετικής ενέργειας” μπορεί να βλέπουν πίσω από την δυσμενή συγκυρία, τρόπους για να γράψουν “πως να κάνεις το σκατό σου παξιμάδι” και να το πουλήσουν ως εγχειρίδιο πορείας.
Είναι αυτοί που μας καλούν σε “ενέσεις αισιοδοξίας” όντας βολεμένοι ή που παρακαλάνε για κρατικές επιχορηγήσεις ώστε να κάνουν το κομμάτι τους, ενώ παίζουν τον ρόλο της “πλύστρας” για τα κακώς κείμενα, διακοσμώντας την ανωμαλία με καθρεφτάκια κανονικότητας. Η αγορά εργασίας δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω παρά σειρές από γιαουρτάδικα, φθηνό φαγητό, ενεχυροδανειστήρια και ανάπτυξη μεγάλων αλυσίδων. Επομένως νέες θέσεις εργασίας δεν προσφέρονται, παρά τους τραγικά χαμηλούς μισθούς που υποτίθεται πως θα προσέλκυαν επενδυτές και θα αύξαναν την ανταγωνιστικότητα.
Κάποιοι πάλι, μπορεί να χρησιμοποιούν αυτή την φράση ως ερέθισμα αναστοχασμού, αλλά για τρέχα να το πεις αυτό σε ανθρώπους που έχουν απολυθεί, σε άλλους που λιμοκτονούν (3 εκ. βρίσκονται στο φάσμα της φτώχειας πλέον), σε ανασφάλιστους με χρόνιες παθήσεις, ή σε συγγενείς αυτόχειρων. Δεν είναι συνειδητή επιλογή η άρνηση του life stye ψέματος επειδή έχεις λιγότερα στην τσέπη. Δεν χρειάζεται καμία κρίση γι’ αυτή την “επιφοίτηση”. Οι επιλογές καθορίζονται από σένα και όχι από τις ανάγκες που σου επιβάλλονται, ούτε από το περιβάλλον. Τουλάχιστον έτσι θα ήταν το ιδανικό.
Άρα η κρίση δεν είναι ευκαιρία για να αποκτήσεις κριτική σκέψη, το υλικό το είχες και πριν από αυτήν αν ήθελες να σκεφτείς. Απλά μπορεί να αναγκάζεσαι να αλλάζεις μερικώς τρόπο ζωής γιατί δεν έχεις χρήματα, αλλά να μην άλλαξες αξίες.
Η πραγματική ευκαιρία που δίνει η κρίση είναι σε κάποιους να διευρύνουν τον κύκλο εκμετάλλευσης. Κερδισμένοι βγαίνουν όσοι θέλουν να μειώσουν τους μισθούς των υπαλλήλων ενώ οι επιχειρήσεις τους είναι κερδοφόρες, ευκαιρία προκύπτει γι’ αυταρχικούς εργοδότες που επιχειρούν να έχουν εργαζόμενους-ρομποτάκια, ώστε να τους απειλούν με τον εφιάλτη της ανεργίας. Ευκαιρία δίνεται σε δυνατούς παίκτες της αγοράς, ώστε να εκμηδενίζουν τα διαπραγματευτικά χαρτιά των εργαζομένων με την βοήθεια της νομοθεσίας, αλλά και των ελαστικών ελέγχων. Η κρίση γίνεται ευκαιρία για την δημιουργία κλίματος φόβου. Ξέρεις τι πλεονέκτημα δίνεται στα χέρια ενός αφεντικού να σου δείχνει κρυφογελώντας την ουρά στον ΟΑΕΔ, απειλώντας σε, αν δεν δώσεις το παραπάνω που θέλει χωρίς να έχεις κάποιο κέρδος;
Είναι άκρως εξοργιστικό και ειρωνικό να ακούς το σόφισμα αυτό που αναφέρεται και στον τίτλο, στην εποχή της φτώχειας και των κλειστών οριζόντων, της εργατικής επαιτείας και της απελπισίας.
Ευκαιρίες προκύπτουν για τους λίγους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα (ανάμεσα στα πολλά) είναι τα καταστήματα Jumbo των οποίων ο τζίρος έχει αυξηθεί, ενώ οι υπάλληλοί του εργάζονται με μισθούς πείνας. Λίγο νωρίτερα μέσα στο 2013, εκπρόσωποι πολυεθνικών ζητούσαν νόμο για μισθό 300 ευρώ, ώστε να προσλαμβάνουν νέους ανέργους. Ένα σύγχρονο δουλοπάζαρο ζητούσαν λίγο-πολύ. Ενώ σε δημοσίευμα της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ” (αναδημοσίευση από το Ramnousia) αναγράφεται πως 505 Έλληνες πολυεκατομμυριούχοι έχουν περιουσία που έχει αυξηθεί κατά 20% σε σχέση με πέρσι.
Η σύγχρονη συγκυρία λοιπόν, δεν είναι παρά μια ευκαιρία για μεγαλύτερο τζογάρισμα στα χέρια των δυνατών παικτών. Είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή για ένα νέο “New Deal” από μεριάς του κεφαλαίου. Κι η μόνη ευκαιρία που δίνεται στα λαϊκά στρώματα είναι να κατανοήσουν επιτέλους τις δίχως πρόσχημα μεθοδεύσεις εις βάρος τους, από αυτούς που βρήκαν την καλύτερη ευκαιρία για να την ντύσουν ιστορικά ως “κρίση”.
πηγή: Strange Journal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου