Ας δούμε τέσσερα ενδεχόμενα-αναλύσεις για την κίνηση της κυβέρνησης να συλλάβει τους ναζί:
Ενδεχόμενο 1ο: Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ξύπνησε τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά του Ελληνικού κράτους, το οποίο αποφάσισε να επέμβει δυναμικά και να βάλει εδώ ένα τέλος. Σενάριο για χαχόλους και νεοφιλελέδες τύπου Μπογδάνος και Atenistas. Το κράτος δεν έχει εμφανίσει ποτέ αντιφασιστικά χαρακτηριστικά, είτε ενεργά είτε σε αδράνεια. Το τελείως αντίθετο συμβαίνει, οπότε μπορούμε να πούμε ότι αυτό το ενδεχόμενο δεν στέκει. Ξεπερνάει και την πιο καλόπιστη φαντασία.
Ενδεχόμενο 2ο: Το αντιφασιστικό κίνημα πέτυχε μια τεράστια νίκη και, σε συνδυασμό με κάποιες εσωτερικές κόντρες στο πολιτικό σύστημα (κυρίως στην «δεξιά πολυκατοικία») αναγκάζει το κράτος να επέμβει. Η κλασσική αριστερή ανάγκη να βρεί νίκες και κινήματα. Το αντιφασιστικό κίνημα υπάρχει, ισχυροποιείται και εμπλέκει σιγά σιγά περισσότερο κόσμο από τους συνήθεις υπόπτους, αλλά δεν μπορεί να αναγκάσει το κράτος να κόψει το δεξί του χέρι, διαλύοντας την Χρυσή Αυγή. Έδω μέχρι τώρα δεν κατάφερε να το αναγκάσει να μαζέψει τα ίδια τα στελέχη του που συνεχώς προωθούν τις λογικές της Χρυσής Αυγής, πόσο μάλλον να διαλύσει την οργάνωση.
Ενδεχόμενο 3ο: Η Χρυσή Αυγή τρώει ψήφους από την Νέα Δημοκρατία, άρα η Νέα Δημοκρατία την πετάει εκτός παιχνιδιού για να επαναφέρει τους χαμένους ψήφους. Η πρόταση αυτή είναι αληθής. Πράγματι, οι φασίστες κρύβονταν για χρόνια μέσα στην Νέα Δημοκρατία και η Χρυσή Αυγή ήταν η ευκαιρία τους για να βγουν στο φώς. Η Νέα Δημοκρατία τους θέλει πίσω. Σε συνδυασμό με την ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας και τις ευρωπαϊκές αντιδράσεις για την δράση της Χρυσής Αυγής, η κυβέρνηση κόβει το κεφάλι της οργάνωσης πρόσκαιρα, ώστε να εξυπηρετήσει βραχυπρόθεσμους σκοπούς της.
Ενδεχόμενο 4ο: Το κράτος εφαρμόζει την θεωρία των άκρων. Πολύ απλά, το κράτος στριμώχνει την Χρυσή Αυγή και μόλις τελειώσει το πανηγύρι, θα θελήσει να «εξαφανίσει» και το άλλο άκρο. Οι μνημονιακές πολιτικές μένουν στην μέση του πολιτικού φάσματος, οι εκφραστές τους παρουσιάζονται σαν μετριοπαθείς και προστάτες της δημοκρατίας και για άλλη μια φορά, στρέφονται ενάντια της αριστεράς.
Ο Κρανιδιώτης το είπε ξεκάθαρα: μετά την Χρυσή Αυγή, έρχεται η σειρά σας. Θα κάνουμε ότι τελειώνουμε με το ένα άκρο. Φυσικά, οι πυρήνες της οργάνωσης θα υπάρχουν ακόμα, το δηλητήριο που χύθηκε στην κοινωνία θα υπάρχει ακόμα, τα τεράστια ποσοστά των ναζί στα σώματα ασφαλείας θα υπάρχουν ακόμα, και θα χρησιμοποιούνται κανονικά. Ο πραγματικός στόχος θα είναι όμως οι «άλλοι»: οτιδήποτε καταγράφεται ως αριστερό/αναρχικό και κινηματικό. Το άλλο άκρο.
Οι εικόνες των δεμένων νεοναζί είναι πάρα πολύ ευχάριστες. Είναι ότι πρέπει για να αρχίσεις την Κυριακή σου, με καφέ, τσιγάρο και τη μούρη του Μιχαλολιάκου όταν τον τράβανε στην φυλακή. Παρόλα αυτά, το κράτος δεν κυνήγησε τόσο καιρό την Χρυσή Αυγή γιατί την χρησιμοποιεί. Η μέγιστη αξία χρήσης της δεν είναι το ξύλο, αλλά ο ρατσισμός και το μίσος που απλώνει στην κοινωνία, γιατί αλλάζουν την κουβέντα. Συσκοτίζουν την πραγματικότητα. Αυτό, η τωρινή κυβέρνηση και οποιαδήποτε μνημονιακή κυβέρνηση, το έχει απόλυτη ανάγκη, με τον ίδιο τρόπο που έχει απόλυτη ανάγκη τα ΜΜΕ. Το κράτος δείχνει να κυνηγάει την Χρυσή Αυγή τώρα, και όταν ανακοινώσει ότι τελείωσε, θα στραφεί προς τα αριστερά. Ακόμα και αν το κράτος κυνηγάει τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής γιατί το βολεύει στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν επιτήθεται στις ιδέες της. Αυτές σε μεγάλο βαθμό τις ενστερνίζεται και τις εγκολπώνει. Η αντιμετώπιση του άλλου άκρου όμως είναι μια διαφορετική υπόθεση: εκεί το κράτος χτυπά αποφασιστικά, όπως έκανε με τις καταλήψεις και τα στέκια. Η επίθεση αυτή έχει αρχίσει εδώ και καιρό, το βλέπουμε όλοι. Δεν θα σταματήσουν τώρα, πόσο μάλλον που η θεωρία των άκρων τους δίνει το καλύτερο πάτημα για να το κάνουν.
πηγή: Without reason or rhyme
Ενδεχόμενο 1ο: Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ξύπνησε τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά του Ελληνικού κράτους, το οποίο αποφάσισε να επέμβει δυναμικά και να βάλει εδώ ένα τέλος. Σενάριο για χαχόλους και νεοφιλελέδες τύπου Μπογδάνος και Atenistas. Το κράτος δεν έχει εμφανίσει ποτέ αντιφασιστικά χαρακτηριστικά, είτε ενεργά είτε σε αδράνεια. Το τελείως αντίθετο συμβαίνει, οπότε μπορούμε να πούμε ότι αυτό το ενδεχόμενο δεν στέκει. Ξεπερνάει και την πιο καλόπιστη φαντασία.
Ενδεχόμενο 2ο: Το αντιφασιστικό κίνημα πέτυχε μια τεράστια νίκη και, σε συνδυασμό με κάποιες εσωτερικές κόντρες στο πολιτικό σύστημα (κυρίως στην «δεξιά πολυκατοικία») αναγκάζει το κράτος να επέμβει. Η κλασσική αριστερή ανάγκη να βρεί νίκες και κινήματα. Το αντιφασιστικό κίνημα υπάρχει, ισχυροποιείται και εμπλέκει σιγά σιγά περισσότερο κόσμο από τους συνήθεις υπόπτους, αλλά δεν μπορεί να αναγκάσει το κράτος να κόψει το δεξί του χέρι, διαλύοντας την Χρυσή Αυγή. Έδω μέχρι τώρα δεν κατάφερε να το αναγκάσει να μαζέψει τα ίδια τα στελέχη του που συνεχώς προωθούν τις λογικές της Χρυσής Αυγής, πόσο μάλλον να διαλύσει την οργάνωση.
Ενδεχόμενο 3ο: Η Χρυσή Αυγή τρώει ψήφους από την Νέα Δημοκρατία, άρα η Νέα Δημοκρατία την πετάει εκτός παιχνιδιού για να επαναφέρει τους χαμένους ψήφους. Η πρόταση αυτή είναι αληθής. Πράγματι, οι φασίστες κρύβονταν για χρόνια μέσα στην Νέα Δημοκρατία και η Χρυσή Αυγή ήταν η ευκαιρία τους για να βγουν στο φώς. Η Νέα Δημοκρατία τους θέλει πίσω. Σε συνδυασμό με την ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας και τις ευρωπαϊκές αντιδράσεις για την δράση της Χρυσής Αυγής, η κυβέρνηση κόβει το κεφάλι της οργάνωσης πρόσκαιρα, ώστε να εξυπηρετήσει βραχυπρόθεσμους σκοπούς της.
Ενδεχόμενο 4ο: Το κράτος εφαρμόζει την θεωρία των άκρων. Πολύ απλά, το κράτος στριμώχνει την Χρυσή Αυγή και μόλις τελειώσει το πανηγύρι, θα θελήσει να «εξαφανίσει» και το άλλο άκρο. Οι μνημονιακές πολιτικές μένουν στην μέση του πολιτικού φάσματος, οι εκφραστές τους παρουσιάζονται σαν μετριοπαθείς και προστάτες της δημοκρατίας και για άλλη μια φορά, στρέφονται ενάντια της αριστεράς.
Ο Κρανιδιώτης το είπε ξεκάθαρα: μετά την Χρυσή Αυγή, έρχεται η σειρά σας. Θα κάνουμε ότι τελειώνουμε με το ένα άκρο. Φυσικά, οι πυρήνες της οργάνωσης θα υπάρχουν ακόμα, το δηλητήριο που χύθηκε στην κοινωνία θα υπάρχει ακόμα, τα τεράστια ποσοστά των ναζί στα σώματα ασφαλείας θα υπάρχουν ακόμα, και θα χρησιμοποιούνται κανονικά. Ο πραγματικός στόχος θα είναι όμως οι «άλλοι»: οτιδήποτε καταγράφεται ως αριστερό/αναρχικό και κινηματικό. Το άλλο άκρο.
Οι εικόνες των δεμένων νεοναζί είναι πάρα πολύ ευχάριστες. Είναι ότι πρέπει για να αρχίσεις την Κυριακή σου, με καφέ, τσιγάρο και τη μούρη του Μιχαλολιάκου όταν τον τράβανε στην φυλακή. Παρόλα αυτά, το κράτος δεν κυνήγησε τόσο καιρό την Χρυσή Αυγή γιατί την χρησιμοποιεί. Η μέγιστη αξία χρήσης της δεν είναι το ξύλο, αλλά ο ρατσισμός και το μίσος που απλώνει στην κοινωνία, γιατί αλλάζουν την κουβέντα. Συσκοτίζουν την πραγματικότητα. Αυτό, η τωρινή κυβέρνηση και οποιαδήποτε μνημονιακή κυβέρνηση, το έχει απόλυτη ανάγκη, με τον ίδιο τρόπο που έχει απόλυτη ανάγκη τα ΜΜΕ. Το κράτος δείχνει να κυνηγάει την Χρυσή Αυγή τώρα, και όταν ανακοινώσει ότι τελείωσε, θα στραφεί προς τα αριστερά. Ακόμα και αν το κράτος κυνηγάει τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής γιατί το βολεύει στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν επιτήθεται στις ιδέες της. Αυτές σε μεγάλο βαθμό τις ενστερνίζεται και τις εγκολπώνει. Η αντιμετώπιση του άλλου άκρου όμως είναι μια διαφορετική υπόθεση: εκεί το κράτος χτυπά αποφασιστικά, όπως έκανε με τις καταλήψεις και τα στέκια. Η επίθεση αυτή έχει αρχίσει εδώ και καιρό, το βλέπουμε όλοι. Δεν θα σταματήσουν τώρα, πόσο μάλλον που η θεωρία των άκρων τους δίνει το καλύτερο πάτημα για να το κάνουν.
πηγή: Without reason or rhyme
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου