Η ένταξή μας στο ευρώ θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας. Γιατί τώρα να επιστρέψουμε στη δραχμή ;Υποστηρίζεται ότι η κατάρρευση μας οφείλεται στην κακοδιαχείριση, στις μεγάλες δημοσιονομικές δαπάνες, στην κατασπατάληση πόρων, στη γραφειοκρατία και στη διαφθορά.
Είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαπέντε ετών είναι υπόλογες για όλα αυτά. Και πρέπει να λογοδοτήσουν για το πάρτι της διαφθοράς, της κακοδιαχείρησης, της κατασπατάλησης δημόσιων πόρων, της δημοσιονομικής ασυδοσίας. Γι’ αυτό είμαστε και οι πρωταθλητές της κατάρρευσης που έχουν υποστεί όλες οι περιφερειακές χώρες που ανήκουν στην ευρωζώνη, τα λεγόμενα GIPSI ( Greece, Italy, Portugal, Spain, Ireland). Όπως αποδεικνύεται από πολλές διεθνείς και δικές μας μελέτες στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, οι περισσότερες χώρες μέσα στην ευρωζώνη καταρρέουν με την έλευση της κρίσης του2008-9, σε αντίθεση με τις χώρες έξω από την ευρωζώνη, ή και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και πως εξηγείται αυτό;
Το πρόβλημα είναι συστημικό. Οφείλεται στις διαφορετικές οικονομικές δομές των βόρειων σε σχέση με τις περιφερειακές νότιες κυρίως ευρωπαϊκές χώρες. Το ευρώ είναι ένα κουστούμι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας κυρίως, η οποία παράγει ολιγοπωλειακά προϊόντα έντασης κεφαλαίου, υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας. Τα προϊόντα αυτά, εμπεριέχουν ελάχιστο κόστος πρώτων υλών ή εργασίας. Έτσι, η παραγωγή του στοιχίζει ελάχιστα, αλλά επειδή δεν υπάρχουν ανταγωνιστές, ( ή υπάρχουν ελάχιστοι), η τιμή πώλησής του, ορίζεται αυθαίρετα πολύ υψηλή, με συνέπεια τα περιθώρια κέρδους να είναι τεράστια. Ένας σύγχρονος μαγνητικός τομογράφος, π.χ. της Seamens, πωλείται πολύ ακριβά γιατί θεωρείται αναγκαία η αγορά του στη διεθνή αγορά. Πέρα από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και άλλες, φροντίζουν να έχουν ένα«καλολαδομένο» δίκτυο αγοραστών σε όλες τις χώρες. Έτσι το σκληρό ευρώ, αυτό το συγκεκαλυμμένο μάρκο, ευνοεί κυρίως τη χώρα δυνάστη της Ευρώπης, η οποία σωρεύει τεράστια συναλλαγματικά πλεονάσματα και κερδοσκοπεί από τη διαφορά των spreads και τα χαμηλά, μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια ομολόγων και καταθέσεων που συλλέγει μαζικά από όλες τις χώρες, αφού θεωρείται ασφαλής επενδυτικός προορισμός.
Ποια είναι δηλ. η διαφορά με την περίπτωση της Ελλάδας ;
Ό κύριος προσανατολισμός της περιφερειακής ελληνικής οικονομίας στον τουρισμό και τη γεωργία, απαιτεί παραγωγική διαδικασία έντασης εργασίας. Χρειαζόμαστε δηλ. πολλά εργατικά χέρια,το κόστος των οποίων δεν μπορεί να συμπιεστεί κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο,ώστε το συνολικό κόστος παραγωγής να είναι χαμηλότερο ή ίσο με αυτό των ανταγωνιστών μας. Το δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείου, στοιχίζει περίπου το διπλάσιο απ’ ότι ένα αντίστοιχο στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία. Γι’ αυτό και η Κωσταντινούπολη, το Κάιρο, το Βουκουρέστι, η Βουδαπέστη, κλπ., πλημμυρίζουν από Έλληνες τουρίστες, αφού στοιχίζουν λιγότερο από ότι ο Πόρος και πολύ λιγότερο από ότι η Πάρος.
Την ίδια ώρα, με τη συνθήκη του Σέγκεν, δε μας επιτρέπεται να δεχθούμε μαζικά τουρίστες από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα. Πρόκειται για άλλη μια παραγνωρισμένη αλλά σοβαρά βλαπτική για τη χώρα μας ευρωπαϊκή και δυτική ιδιαιτερότητα. Λόγω του σκληρού ευρώ καταστρέφεται η αγροτική μας παραγωγή. Τα πορτοκάλια, τα λεμόνια, τα ροδάκινα, τα κεράσια οι ελιές μας πέφτουν από τα δέντρα και σαπίζουν, αφού οι εισαγωγές από τη μακρινή Αργεντινή, το Μαρόκο, την Αίγυπτο,κλπ., είναι φτηνότερες. Και αυτό γιατί ακόμη και ο ποιο χαμηλά αμειβόμενος εργάτης γης που αμείβεται σε ευρώ, Έλληνας ή μετανάστης, στοιχίζει πολύ ποιό ακριβά από ότι σε μια ανταγωνιστική μας χώρας που τον πληρώνει σε υποτιμημένο νόμισμα.
Έχει ακουστεί ότι οι Γερμανοί εξάγουν λάδι στην Ελλάδα. Αν είναι αλήθεια πως γίνεται αυτό, αφού δεν υπάρχουν ελιές στη Γερμανία;
Οι Γερμανοί όπως και οι Ολλανδοί,αγοράζουν πολύ φτηνά αγροτικά προϊόντα, λάδι, οπωροκηπευτικά, κλπ., από Μεσογειακές χώρες με υποτιμημένα –μαλακά νομίσματα όπως η Τουρκία, το Μαρόκο, η Αλγερία, τα βαφτίζουν ευρωπαϊκά και τα επανεξάγουν στην Ελλάδα, παραβιάζοντας φυσικά τους Κοινοτικούς κανονισμούς. Την ίδια ώρα, στα ελληνικά ναυπηγεία απαγορεύεται να αναλάβουν παραγγελίες εκτός και αν προέρχονται αποκλειστικά από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Αυτό επιβάλλεται ως επιβολή κυρώσεων για παραβίαση Κοινοτικών κανόνων, επειδή υπήρξε κάποια άμεση ή έμμεση κρατική ενίσχυσή τους. Στην πραγματικότητα, με τον τρόπο αυτό τα ναυπηγεία της νησιώτικής Ελλάδας, τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της Μεσογείου, οδηγούνται σε κλείσιμο. Όπως και το σύνολο της βαριάς βιομηχανίας μας, τα χαλυβουργεία, η τσιμεντοβιομηχανία, που αδυνατούν να ανταγωνιτούν τις γειτονικές μας χώρες όπως η Τουρκία, λόγω του σκληρού ευρώ και του υψηλού κόστους ενέργειας.
Λέγεται ότι είναι πολύ δύσκολη τεχνικά η επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, αφού και μόνο για να τυπωθούν δραχμές από το Χολαργό απαιτούνται πολλοί μήνες. Αυτό μάλιστα το υποστήριξε και ο σημερινός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από το επιχείρημα αυτό. Η εκτύπωση δραχμών που θα γίνει σταδιακά δε χρειάζεται περισσότερο από λίγες ημέρες. Βέβαια, σε μια αρχική περίοδο προσαρμογής 3-6μηνών, θα κυκλοφορούν και τα δύο νομίσματα, το ευρώ και η δραχμή. Όπως δηλ. .έγινε και όταν υιοθετήθηκε το ευρώ τον Ιανουάριο του 2002. Αν ο σημερινός Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, φτάνει στο σημείο να τρομοκρατεί τον κόσμο με τέτοια φαιδρά επιχειρήματα, ( που το αναπαράγουν εντεταλμένα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια), προφανώς δεν είναι αντάξιος του αξιώματός του. Και αποδεικνύει ότι επιστρατεύονται ακόμα και τέτοιου τύπου ανάξιες συζήτησης προφάσεις, μέσα στο θολό κλίμα κατατρομοκράτησης του κόσμου για τα δήθεν τεράστια δεινά που θα επιφέρει η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Σε ποιο ποσοστό θα υποτιμηθεί όταν κυκλοφορήσει η νέα δραχμή σε σχέση με το ευρώ;
Αυτό θα εξαρτηθεί από τον κεντρικό σχεδιασμό που θα γίνει για το σκοπό αυτό. Αν υποτιμηθεί αρχικά κατά 50 %, η αρχική ισοτιμία θα είναι της τάξης περίπου των 520 δραχμών ανά ευρώ. Στην πορεία, η νέα δραχμή μπορεί να διολισθήσει συγκρατημένα καθοδηγούμενη από ένα καλάθι νομισμάτων που θα περιέχει το ευρώ,το δολάριο, το γιεν, αλλά και μαλακά νομίσματα ανταγωνιστικών μας χωρών όπως λχ, η Τουρκία.
Θα υπάρξουν όμως μεγάλες πληθωριστικές πιέσεις και απότομες αυξήσεις τιμών κυρίως σε εισαγόμενα αγαθά.
Ναι αυτό ισχύει, ιδιαίτερα για τους πρώτους 4-8 μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων, θα υπάρξουν αρρυθμίες στην αγορά, ελλείψεις ορισμένων, κυρίως εισαγόμενων αγαθών, και κερδοσκοπικές καταστάσεις. Η κυβέρνηση οφείλει να φροντίσει για τον εφοδιασμό της αγοράς με βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης, κυρίως τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα και να πατάξει με αυστηρές κυρώσεις τους κερδοσκόπους. Οι πολίτες θα ενημερωθούν για τις δυσκολίες αυτής της πρώτης περιόδου προσαρμογής, θα αποφεύγουν την κατανάλωση ακριβών εισαγόμενων προϊόντων και θα στραφούν σε εγχώρια, γεγονός που θα βοηθήσει την αναβίωση του ελληνικού παραγωγικού δυναμικού.
Και αν ο πληθωρισμός επιμένει, τι γίνεται ;
Η κυβέρνηση μπορεί να προσαρμόσει τις ανάγκες της αγοράς με μέτρα ελέγχων, με διακρατικές συμφωνίες εισαγωγής ορισμένων αγαθών και κυρίως με συγκρατημένη νέα διολίσθηση της ισοτιμίας της δραχμής σε σχέση με το καλάθι νομισμάτων που θα λειτουργεί ως ευέλικτος οδηγός νομισματικής προσαρμογής. Και φυσικά θα επιβάλλει ελέγχους και κυρώσεις όπου είναι αναγκαίο.
Πως θα προστατευθούν οι καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών σε Τραπεζικούς λογαριασμούς ;
Η κυβέρνηση οφείλει να εγγυηθεί καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ ανά καταθέτη. Με την προϋπόθεση ότι για μια αρχική περίοδο 2-6 μηνών, δε θα επιτρέπεται η απόσυρση καταθέσεων πέραν ενός ορίου λχ. της τάξης των 100 ευρώ ανά εβδομάδα για κάθε πολίτη και ενός μεγαλύτερου μεγέθους για επιχειρήσεις ανάλογα με το μέγεθός τους. Ασφαλώς και πρέπει να αποφευχθεί ο πανικός και να μην επιτραπεί η απότομη απόσυρση όλων των τραπεζικών καταθέσεων. Άλλωστε, γεγονός είναι ότι ήδη οι ελληνικές Τράπεζες έχουν αποστραγγιστεί από καταθέσεις, λόγω της ελλείψεις εμπιστοσύνης που υπάρχει για την ελληνική οικονομία.
Τι θα γίνει με τους οφειλέτες, που έχουν δανειστεί σε ευρώ και έχουν υποθηκέυσει τα σπίτια τους. Δε θα υπερτιμηθούν τα χρέη τους ανάλογα με την υποτίμηση της δραχμής έναντι του ευρώ ;
Αλίμονο αν γίνει κάτι τέτοιο. Το κράτος θα επιβάλλει στις Τράπεζες ανάλογη υποτίμηση των χρεών με αυτήν της υποτίμησης της δραχμής έναντι του ευρώ. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Ένας οφειλέτης χρωστά στην Τράπεζα 100.000 ευρώ. Όταν η δραχμή υποτιμηθεί κατά περίπου 50% και η αναλογία ευρώ/δραχμή ανέβει από 347 σε520, τότε ο οφειλέτης θα χρωστά 150.000 δρχ. Όμως, ο οφειλέτης, θα αδυνατεί να πληρώσει ένα τέτοιο ποσό, αφού τα εισοδήματά του, οι αμοιβές, οι μισθοί του θα είναι σε δραχμές και κατά συνέπεια υποτιμημένης αξίας σε σχέση με το ευρώ κατά50 %. Γι΄αυτό και το κράτος οφείλει να επιβάλλει με νομοθετική ρύθμιση υποτίμηση κατά 50% και όλων των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών προς τις Τράπεζες. Αυτό θα έχει ως συνέπεια ο ως άνω ο οφειλέτης να χωστά 100.000 και όχι 150.000 δρχ. Αν δε γίνει αυτό, τότε οι Τράπεζες με τις κατασχέσεις σπιτιών στις οποίες θα οδηγήσει η αδυναμία πληρωμής των χρεών από του οφειλέτες, θα γεμίσουν από άχρηστα κουφάρια οικοδομών, που άλλωστε δε θα έχουν καμιά αξία. Η όλη αυτή κατάσταση, θα δημιουργήσει κατάσταση σοκ για τις τράπεζες. Όμως, αναμένεται να συνέλθουν αργότερα, όταν ομαλοποιηθεί και επαναεκινηθεί η οικονομία και επιστρέψουν οι καταθέσεις. Μην ξεχνάμε επιπλέον ότι και σήμερα οι Τράπεζες βουλιάζουν καθημερινά και στην πραγματικότητα έχουν χρεοκοπήσει.
Δηλαδή θα δικαιωθούν όσοι έσπευσαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές Τράπεζες και τις έστειλαν στο εξωτερικό. Και με την επιστροφή στη δραχμή θα κερδίσουν πολλά.
Ο έλεγχος της μαζικής εκροής αφορολόγητου συναλλάγματος χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες», θα έπρεπε να είχε γίνει και να είχαν επιβληθεί κυρώσεις για μη σύννομες συναλλαγματικές μετακινήσεις κεφαλαίων. Όμως, η διεθνής ασυδοσία των αγορών και η δεδομένη ατιμωρησία της ελληνικής πολιτείας, έχει επιτρέψει τέτοια φαινόμενα. Γεγονός είναι ότι, το μεγάλο ειδικά κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και κινείται εκεί όπου υπάρχει το κέρδος και η ασφάλεια των καταθέσεων. Αν η επιστροφή κεφαλαίων στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος, αποτελέσει μια συνέπεια αυτής της προοπτικής, τόσο το καλύτερο για τη χώρα μας. Αλλά, αυτό δε θα γίνει πριν αποκτηθεί η εμπιστοσύνη στη σταθερότητα και την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας.
Με την επιστροφή στη υποτιμημένη δραχμή, θα κληθούμε να πληρώσουμε αντίστοιχα υπερτιμημένο τα τεράστια χρέη μας στους διεθνείς δανειστές μας ;
Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα σημαίνει ότι απεγκλωβιζόμαστε αυτόματα από την ανάγκη νέου δανεισμού για να πληρώσουμε τα παλαιότερα χρέη μας και να καταβάλλουμε άμεσες απαιτήσεις σε μισθούς,συντάξεις, κλπ., αφού αυτά μπορεί να εξυπηρετηθούν με την έκδοση εθνικού νομίσματος. Η χώρα θα δηλώσει προσωρινή στάση πληρωμών των διεθνών της χρεών και θα διαπραγματευτεί περίοδο χάριτος 2-3 ετών, με επιμήκυνση και κούρεμα του συνολικού χρέους. Αυτή είναι μια κλασική πρακτική που έχει ισχύσει σε πολλές περιπτώσεις, με πιο χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της Αργεντινής και του Μεξικού, όταν αποσυνδέθηκαν από το δολάριο το 2000 και το 1994 αντίστοιχα.
Και τι θα γίνει με τις ρήτρες που έχουμε υπογράψει για κατασχέσεις περιουσιακών μας στοιχείων ;
Σε περιπτώσει χρεοκοπίας, παρόμοιες ρήτρες υπόκεινται σε διαπραγμάτευση. Μια ικανή και έμπειρη ελληνική κυβέρνηση,μπορεί να διαπραγματευτεί όλα τα σχετικά ζητήματα, όπως έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις. Αν βέβαια οι «σύμμαχοί μας» στείλουν κανονιοφόρους για να μας βομβαρδίσουν, τότε μπαίνουν ζητήματα αναζήτησης διεθνών ερεισμάτων και προς άλλες γεωπολιτικές κατευθύνσεις. Οι δανειστές μας, ενδιαφέρονται να εισπράξουν αν μη τι άλλο, μέρος των δανείων τους. Και αυτό θα το πετύχουν μόνο αν δώσουν τη δυνατότητα στην ελληνική οικονομία να συνέλθει από το κώμα της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα. Από το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει υπο τις συνθήκες του Μνημονίου. Που εκτός από εξοντωτικές για τον ελληνικό λαό, είναι και αυτοκαταστροφικές, αφού έχουν διαλύσει την εγχώρια παραγωγική δυναμικότητα,με προοπτική να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο η τραγική σημερινή μας κατάσταση.
Τα υπάρχοντα στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν την οικονομική αποτυχία του Μνημονίου ;
Εδώ και δύο χρόνια, την άνοιξη του 2010, η χώρα έφτασε σε δημοσιονομικό αδιέξοδο και αποκόπηκε από τις αγορές. Οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο με την ελπίδα ότι θα βγαίναμε από την κρίση και η χώρα από τις αρχές του 2011, θα μπορούσε να δανειστεί και πάλι από τις από τις αγορές. Τίποτα τέτοιο δε συνέβη και κανένας οικονομικός στόχος που τέθηκε από την Τρόικα δεν επιτεύχθηκε. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του αρχικού Μνημονίου, το έλλειμμα θα έπρεπε να ανερχόταν σε 7,6% το 2011, αλλά τελικά έφτασε το 9,1% του ΑΕΠ, μια διαφορά που υπερβαίνει τα 3 δισ. ευρώ και αφού επιβλήθηκαν και νέα σκληρά μέτρα πέραν των αρχικών. Στα δύο αυτά χρόνια, το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 55,9 δισ. ευρώ και έφτασε στο ποσό των355,6 δισ. ευρώ ή στο 165,3% του ΑΕΠ, από 129,4% του ΑΕΠ το 2009. Το αρχικό Μνημόνιο προέβλεπε ότι, στο τέλος του 2011, το χρέος θα ανερχόταν στο 145,1% του ΑΕΠ,δηλ. έπεσε έξω, κατά 20 μονάδες του ΑΕΠ. Πρόκειται για την απόλυτη αποτυχία των εμπνευστών του Μνημονίου και των εδώ υποτακτικών τους. Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης ήταν η κύρια αιτία για αυτή τη μοιραία εξέλιξη. Το 2010, το ΑΕΠ της χώρας είχε διαμορφωθεί σε 231,6 δισ. ευρώ,το 2011 μειώθηκε σε 215,1 δισ. Ευρώ. Και το 2012 προβλέπεται ότι θα μειωθεί περαιτέρω σε 203,5 δισ. Ευρώ. Κατά συνέπεια, το έλλειμμα και το χρέος ως ποσοστά του εγχώριου εισοδήματος αυξάνονται. Υποθετικά, αν το ΑΕΠ της χώρας παρέμενε στα επίπεδα του 2009, το χρέος του 2011θα ήταν περίπου 12 μονάδες (του ΑΕΠ) χαμηλότερο, ενώ το έλλειμμα θα ανερχόταν στο 8,4% του ΑΕΠ. Τα συμπεράσματα επαφίενται στην κρίση του αναγνώστη.
Υποστηρίζεται από ορισμένους και ειδικότερα από τα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα, ότι μπορούμε να καταγγείλουμε το Μνημόνιο και να προσφύγουμε σε διεθνή Δικαστήρια επικαλούμενοι ειδικές συνθήκες. Πόσο αληθεύει αυτό;
Αστεία υπόθεση. Αν αρνηθούμε τις υποχρεώσεις του Μνημονίου και κάνουμε μονομερή στάση πληρωμών, η Τρόικα θα σταματήσει να μας δανείζει ευρώ, με συνέπεια την πλήρη αδυναμία του κράτους να καταβάλλει στοιχειώδεις υποχρεώσεις του, όπως μισθούς, συντάξεις, κλπ. Φυσικά,καμιά τύχη δε θα έχουμε αν προσφύγουμε στα διεθνή δικαστήρια. Γιατί αφ’ ενός οι τελευταίες κυβερνήσεις έχουν υπογράψει επαχθείς συμβάσεις για το μερικό κούρεμα και την αναδιάρθρωση του χρέους, με ρήτρα επίλυσης των όποιων διαφορών στο αγγλικό δίκαιο και τα εκεί δικαστήρια,που παραδοσιακά υποστηρίζουν το δίκαιο των δανειστών. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα διεθνή δικαστήρια είναι συνήθως όργανα των ισχυρών δυνάμεων.
Λέγεται από τους ίδιους κύκλους ότι,μπορούν να βρεθούν χρήματα σε ευρώ για να πληρωθούν οι κρατικές υποχρεώσεις σε μισθούς και συντάξεις, με άμεση κινητοποίηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού προς την πλευρά των ανώτερων εισοδηματικών τάξεων.
Αυτό δείχνει την ανευθυνότητα των περισσότερων αντιμνημονιακών θέσεων και κομμάτων, με εξαιρέσεις, που έχουν συνηθίσει σε αντιπολιτευτικές κορώνες, χωρίς να αντιπαραθέτουν υπεύθυνες πολιτικές προτάσεις. Για να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα του ευρύτερου κρατικού μηχανισμού, όπου συμπεριλαμβάνονται τα ασφαλιστικά ταμία και τα νοσοκομεία, χρειάζεται αρκετός χρόνος, ύστερα από πλήρη αναδιάρθρωση και ριζικές τομές στο δημόσιο τομέα. Ο οποίος έχει παραλύσει λόγω κακοδιαχείρησης από την κορυφή, αλλά και λόγω υπερβολικών συντεχνιακών αντιλήψεων και κακώς εννοούμενων δικαιωμάτων, τα οποία συνήθως βρίσκουν ανέξοδη στήριξη σε αντιπολιτευόμενα κόμματα. Δεν είναι δυνατόν, τόσα χρόνια η φοροκλοπή και η φοροδιαφυγή να θριαμβεύουν και αυτό να ανατραπεί μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες ! Η με φειδώ έκδοση εθνικού νομίσματος, είναι η μόνη έντιμη καθαρή αντιπρόταση στο τερατώδες Μνημόνιο. Παράλληλα, απόλυτα αναγκαίο είναι να ανασυνταχθεί ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, να παταχθεί η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή, η γραφειοκρατία, η ραθυμία και η διαφθορά, καταστάσεις που έχουν παραλύσει το δημόσιο. Για το σκοπό αυτό απαιτείται σωστός σχεδιασμός, κατάλληλοι άνθρωποι και εφαρμογή ορθολογικών αρχών διοίκησης που θα προσωποποιούν την ευθύνη, θα επιβραβεύουν την επιτυχία και θα τιμωρούν την αποτυχία και τη διαφθορά. Αυτό συνεπάγεται χρηστή και αποτελεσματική διοίκηση και σύγκρουση με συντεχνιακές αντιλήψεις και νοοτροπίες της ήσσονος προσπάθειας, του βολέματος της κακοδιαχείρησης. Γεγονός είναι ότι, όταν αρνούμαστε το Μνημόνιο και ταυτόχρονα επαιτούμε για τα ευρωδάνεια των δημίων μας, δεν πείθουμε. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Πως θα αγοράζουμε πετρέλαιο αφού δε θα έχουμε διαθέσιμα ευρώ και η τιμή του θα είναι υπερτιμημένη σε δραχμές ;
Αυτό είναι πράγματι ένα πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπιστεί με διακρατικές συμφωνίες για αγορές καυσίμων με πίστωση, κάτι που άλλωστε γίνεται και σήμερα. Επιπλέον, μέρος των εισαγωγών αργού πετρελαίου γίνεται από μεγάλα ιδιωτικά διυλιστήρια που διαθέτουν ίδιους πόρους και μακροχρόνιες συμφωνίες με πετρελαιοπαραγωγικές χώρες. Το Ιράν, θα μπορούσαν να μας διαθέσει πετρέλαιο, έναντι ανταλλαγής ελληνικών αγροτικών ή άλλων προϊόντων . Κάτι τέτοιο, μπορεί να δυσαρεστήσει τον Αμερικανικό παράγοντα, δικαιολογείται από τις συγκεκριμένες συνθήκες έκτακτων αναγκών. Η Ρωσία αποτελεί επίσης μια άλλη πηγή προμήθειας ενέργειας υπό ευνοϊκούς όρους για τη χώρα μας, εφ’ όσον μάλιστα υπάρξουν και ειδικές συμφωνίες που θα εξαρτηθούν και από τις διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες. Υπενθυμίζεται πάντως ότι, παλαιότερα με τη δραχμή, δεν είχαμε πρόβλημα ενεργειακής επάρκειας,όπως δεν έχουν και άλλες χώρες εκτός ευρωζώνης όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία,κλπ., Όπου μάλιστα η βενζίνη στοιχίζει πολύ λιγότερο από ότι στη χώρα μας, αφού εδώ επιβαρύνεται με υψηλότατους φόρους.
Θα μας λείψουν εισαγόμενα τρόφιμα,πρώτες ύλες, φάρμακα;
Οι τιμές πολλών εισαγόμενων ειδών θα αυξηθούν απότομα και ορισμένα είδη θα λείψουν αρχικά από την αγορά, αφού θα υπάρξουν εστίες αθέμιτης κερδοσκοπία. Όμως όπως ειπώθηκε, η κυβέρνηση οφείλει να πατάξει αυστηρά τους κερδοσκόπους και να φροντίσει για τον ομαλό εφοδιασμό της αγοράς με βασικά είδη πρώτης ανάγκης. Η εσωτερική παραγωγή θα υποκαταστήσει άλλωστε πολλά από τα εισαγόμενα. Αντί για ουίσκι, μπορούμε να επιβιώσουμε με τσίπουρο ! Και η παραδοσιακά ισχυρή ελληνική φαρμακοβιομηχανία, που έχει συρρικνωθεί τελευταία λόγω του ευρώ και του αθέμιτου ανταγωνισμού των πολυεθνικών, είναι σε θέση να παράξει τη συντριπτική πλειοψηφία των περισσότερων φαρμάκων. Το Υπουργείο Υγείας οφείλει να προωθήσει στην πράξη και όχι στη θεωρία τη λίστα φαρμάκων,τα γενόσημα και την ηλεκτρονική συνταγογράφηση.
Στην Αργεντινή ο κόσμος είχε ξεσηκωθεί τότε με την πτώχευση της χώρας και ξεχύθηκε στους δρόμους χτυπώντας κουτάλια και κατσαρόλες.
Τα κουτάλια και τις κατσαρόλες τα χτύπαγαν οι Αργεντίνοι πριν από την αποδέσμευση του πέσος με το δολάριο,γεγονός που είχε οδηγήσει την οικονομία της χώρας, σε συνδυασμό με την κακοδιαχείριση από τους κυβερνώντες, σε οικονομικά αδιέξοδα. Η Αργεντινή συνήλθε όταν ο ηρωικός Κίρστνερ έκανε στάση πληρωμών, αποδέσμευσε το πέσος απο το δολάριο και νοικοκύρεψε την οικονομία,η οποία σήμερα αναπτύσσεται με ρυθμούς άνω του 15 % ετησίως. Και ξεπληρώνει τα χρέη της. Το ίδιο περίπου έγινε και με το Μεξικό το 1994, ενώ υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις χωρών που συνήλθαν οικονομικά με παρόμοιες ριζικές συνταγές.
Όμως, έγκυροι οικονομικοί παράγοντες και οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ θα είναι καταστροφική.
Αυτό το υποστηρίζουν ολοένα και λιγότεροι σοβαροί οικονομικοί αναλυτές, από τους οποίους ο πλέον γνωστός είναι ο Κύπριος Πισσαρίδης. Αντίθετα, την επιστροφή μας στη δραχμή υποστηρίζουν οι περισσότεροι έγκριτοι διεθνείς αναλυτές όπως Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, Πωλ Κρούγκμαν,Τζόζεφ Στίγκλιτς, Ναούμ Τσόμσκι, Κένεθ Ρογκόφ, Ότμαρ Ίσιγκ, Τόμας Μάγερ, Μάρτιν Σμίθ, Νουλιέλ Ρουμπινί, Μαρτσέλο ντε Κέκο, Χανς Βέρνερ Σίν, Χάνς-Πέτερ Φρίντριχ, Κλάους Κάστνερ, Χέλμουτ Σλέσιγκερ, Μάικαελ Φούκς, Ζακ Σαπίρ, Τζώρτζ Σόρος, Αντρέ Τυρί, Τζώρτζ Φρίτμαν του Statfort Institute, οι Ιάπωνες του Νoμούρα, ο Σίμον Ντέρικ της Mellon Bank of New York και εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ σε έκθεσή τους το Μάρτιο του2012. Οι απόψεις που εκφέρονται εδώ, προέρχονται από διεισδυτική έρευνα και μελέτες συνεργατών και φοιτητών μου στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς για τη διαχρονική πορεία των οικονομικών δεικτών και ειδικότερα του ισοζυγίου πληρωμών, των ελλειμμάτων, του ΑΕΠ, του πληθωρισμού, της ανεργίας, κλπ., για τις χώρες μέσα και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχουν και στην Ελλάδα πολλοί σοβαροί αναλυτές,επιχειρηματίες, ακόμα και τραπεζίτες που υποστηρίζουν ανοικτά τις απόψεις αυτές. Και πολλοί περισσότεροι που δεν το δηλώνουν ανοικτά λόγω της τρομοκρατίας που έχει επιβληθεί ανοήτως από το κατεστημένο. Ορισμένοι δηλώνουν εντίμως ότι δε γνωρίζουν το θέμα. Και άλλοι, εμμένουν από πείσμα στις αρχικές τους απόψεις υπέρ του ευρώ, γιατί θεωρούν ότι αν αλλάξουν στάση, αυτό θα θεωρηθεί «κολοτούμπα».Πάντως, ολοένα και μεγαλύτερο μέρος διεθνών κύκλων, όπως και του ελληνικού λαού, βλέπει την αναγκαιότητα της εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη. Και θα ήταν η συντριπτική πλειοψηφία, αν υπήρχαν ίσες ευκαιρίες ενημέρωσης.
Η χώρα μας δεν παράγει τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Οι εισαγωγές από τις οποίες εξαρτόμαστε, σε μεγάλο βαθμό θα γίνουν πανάκριβες και θα έχουμε μεγάλες ελλείψεις αγαθών.
Αυτό ακριβώς πρέπει να αλλάξει. Η ελληνική παραγωγή έγινε πανάκριβη με την ένταξή μας στο ευρώ, με συνέπεια να συρρικνωθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομία μας και να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι εισαγωγές. Η ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθεί κατακόρυφα με το υποτιμημένο ( μαλακό) εθνικό μας νόμισμα, με συνέπεια τα εδώ παραγόμενα προϊόντα να γίνουν φτηνότερα και περισσότερο ανταγωνιστικά. Οι εξαγωγές μας θα αυξηθούν κατακόρυφα και θα μειωθούν οι εισαγωγές. Θα ακριβύνουν προϊόντα όπως το ουίσκι, ….το χαβιάρι, οι Πόρσε Καγιέν, κλπ ! Ο Έλληνας καταναλωτής θα στραφεί στα φτηνότερα πλέον ελληνικά προϊόντα, ενισχύοντας έτσι την εσωτερική ζήτηση, την εγχώρια παραγωγή και την απασχόληση. Θα ενισχυθεί ο επισκευαστικός κλάδος σε όλα τα προϊόντα, αφού θα είναι ποιο οικονομικό ο καταναλωτής να επιδιορθώσει ένα αυτοκίνητο, ένα ψυγείο ή και ένα ρούχο, αντί να αγοράσει ένα καινούριο. Θα επαναλειτουργήσουν βιοτεχνίες ανταλλακτικών. Τα χαλυβουργία, η τσιμεντοβιομηχανία, η φαρμακοβιομηχανία, η βιομηχανία τροφίμων, η αμυντική βιομηχανία, τα ναυπηγεία, κάθε παραγωγικός κλάδος που είχε υποστεί καθίζηση λόγω αθέμιτου ανταγωνισμού από πολυεθνικές, αλλά και από χώρες όπως η Τουρκία, η Κίνα, λόγω των υποτιμημένων νομισμάτων τους, θα αναστηθούν απο το κώμα στο οποίο έχουν περιπέσει, λίγο πριν από το θάνατο λόγω και του Μνημονίου και της συνακόλουθης οικονομικής παραλυσίας. Τα ελληνικά ξενοδοχεία που θα είναι πολύ ποιο φτηνά, θα ξεχειλήσουν από ξένους και Έλληνες τουρίστες, οι οποίοι θα δυσκολεύονται πλέον να δραπετεύουν με τη συχνότητα που το έκαναν σε ξένους φτηνούς προορισμούς. Θα κάνουν τουρισμό στη μαγική Ελλάδα. Αν ο πατριωτισμός δεν τους οδηγεί να το κάνουν, θα τους υποχρεώσουν οι οικονομικές καταστάσεις.
Δηλαδή όλα εδώ θα κοστίζουν λιγότερο ή πολύ λιγότερο. Τότε θα έρθουν οι ξένοι και θα μας αγοράσουν μισοτιμής.
Παλιομοδίτικο, έως αστείο επιχείρημα. Χρόνια τώρα εκλιπαρούμε ξένους και Ομογενείς επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα και αυτοί δεν έρχονται γιατί τη βρίσκουν ακριβή και απροσπέλαστη λόγω γραφειοκρατίας και διαφθοράς. Και τώρα που υπάρχει αυτή η πιθανότητα,προβάλουμε φόβους ότι για αυτό που επιζητούμε τόσα χρόνια. Ας μην ανησυχούμε όμως. Οι ξένοι δε θα έρθουν αμέσως. Θα περιμένουν μέχρις ότου η ελληνική οικονομία σταθεροποιηθεί, υπάρξουν σημάδια ανάκαμψης και δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης για τις προοπτικές της. Να ευχόμαστε να έρθουν ξένα, Ομογενειακά, αλλά και ελληνικά κεφάλαια που δραπέτευσαν μαζικά στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Και όχι το αντίθετο. Ευνόητο είναι ότι, η κυβέρνηση μπορεί να επιβάλλει ορισμένους περιορισμούς για εθνικούς λόγους ή για να αποτραπούν μονοπωλιακές καταστάσεις αυτό άλλωστε υπάρχει και η επιτροπή ανταγωνισμού.
Με τους Έλληνες φοιτητές του εξωτερικού τι θα γίνει, αφού θα χρειάζεται γι΄ αυτούς μεγαλύτερα ποσά σε συνάλλαγμα ;
Οι Έλληνες φοιτητές στο εξωτερικό σε ποσοστιαία σχέση με τον πληθυσμό της χώρας μας, είναι οι περισσότεροι από όλους τους φοιτητές κάθε άλλης χώρας. Αυτό είναι καιρός να σταματήσει ή έστω να περιοριστεί. Η Ελλάδα από χώρα εξαγωγής, μπορεί να γίνει χώρα εισαγωγής φοιτητών. Βρισκόμαστε σε ένα εξαιρετικό γεωγραφικό σημείο μεταξύ ανατολής και δύσης, βοράς και νότου,έχουμε ένα θαυμάσιο κλίμα και το κυριότερο, διαθέτουμε ένα λαμπρό επιστημονικό δυναμικό που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην ανάπτυξη υψηλού επιπέδου διεθνούς εκπαίδευσης, με πολλαπλά οικονομικά, εργασιακά, ερευνητικά, πολιτιστικά οφέλη για τη χώρα. Η βιομηχανία της εκπαίδευσης μπορεί να αποτελέσει μια ισχυρή εστία σώρευσης συναλλαγματικών διαθεσίμων για τη χώρα μας με επιπλέον πολλά άλλα οφέλη.
Και με τις Τράπεζες τι θα γίνει. Με την έξοδο από το ευρώ θα υποστούν σοκ με καταστροφικές συνέπειες, γεγονός που θα έχει ανάλογες επιπτώσεις στην οικονομία. Λέγεται ότι θα χρειαστεί να κρατικοποιηθούν με ότι δυσάρεστο αυτό συνεπάγεται.
Ναι, το επισημαίνουμε και πάλι, οι Τράπεζες θα υποστούν ένα αρχικό σοκ. Το οποίο όμως υφίστανται ήδη τα δύο τελευταία χρόνια που έχουν καταρρεύσει από τις συνέπειες του Μνημονίου και την περιδίνηση ύφεσης της ελληνικής οικονομίας. Όπως και από τις αποσύρσεις καταθέσεων λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης του κοινού στην ελληνική οικονομία και τις εύλογες υποψίες ότι θα αποχωρήσουμε από το ευρώ. Οι Τράπεζες βιώνουν σήμερα έναν αργό θάνατο,ανάλογο αυτού της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού. Ένα θάνατο χωρίς ελπίδα ανάστασης, όπως έχει αποδειχτεί, αφού διαψεύστηκαν οικτρά όλες οι προβλέψεις των αρχιτεκτόνων της δολοφονικής πολιτικής του Μνημονίου. Όχι, οι Τράπεζες δε θα κρατικοποιηθούν, αλλά θα υπακούσουν σε κεντρικές κατευθυντήριες πολιτικές, ιδιαίτερα στην αρχική περίοδο εξόδου από το ευρώ. Όπως ειπώθηκε, θα πρέπει να υπάρχουν εγγυήσεις για τους καταθέτες και τους οφειλέτες. Αλλά και δε θα επιτρέπεται για ένα διάστημα η απόσυρσή τραπεζικών καταθέσεων μέχρις ενός ορίου. Όταν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, θα εισρεύσουν εγχώριες και ξένες καταθέσεις και οι Τράπεζες θα συνέλθουν, με προοπτικές πολύ καλύτερες από το σημερινό αδιέξοδο.
Και με το Χρηματιστήριο τι θα γίνει;
Το Χρηματιστήριο θα κλείσει για όσο διάστημα χρειαστεί έως ότου ομαλοποιηθεί η αγορά. Και σε τι ωφελεί σήμερα ένα Χρηματιστήριο που βρίσκεται στα Τάρταρα και οι χρηματιστηριακές αξίες μεγάλων φορέων όπως της Εθνικής Τράπεζας, βρίσκονται κάτω από τη λογιστική τους αξία.
Η συνταγή της Τρόικας για περικοπές δημοσίων δαπανών, μισθών συντάξεων και λιτότητα γενικότερα, ήταν σωστή ή μήπως εφαρμόστηκε λανθασμένα;
Η δημοσιονομική πειθαρχία, η πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας του συντεχνιακού κράτους, ήταν και είναι απαραίτητες. Όμως, οι μεγάλες αυξήσεις στο ΦΠΑ, στους φόρους, στις έκτακτες εισφορές, η επιβολή άκαιρων μέτρων όπως το ενεργειακό πιστοποιητικό για τις οικοδομές, κλπ., έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη βραχυπρόθεσμα, γιατί επιδεινώνουν την ύφεση και αυξάνουν το έλλειμμα. Έτσι, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί σε ασφυξία την αγορά και την οικονομία. Οι επιχειρήσεις έχουν ζημιές ή κλείνουν, με συνέπεια να χάνονται φορολογικά και ασφαλιστικά έσοδα. Γι’ αυτό, η υιοθέτηση της αναγκαίας δημοσιονομικής πειθαρχίας πρέπει να γίνει πιο σταδιακά, ώστε να περιορίσει το βάρος στα δημόσια οικονομικά. Επιπλέον, όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία, η δημοσιονομική πειθαρχία είναι αναγκαίο να συνδυαστεί με υποτίμηση του νομίσματος, αφού ένα υπερτιμημένο νόμισμα οδηγεί σε μεγάλο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών την υποτίμηση του νομίσματος, αποκαθίσταται η ανταγωνιστικότητα,η εγχώρια και η εξωτερική ζήτηση και η αναπτυξιακή δυναμική της χώρας. Η ανάπτυξη μπορεί να έρθει μόνο με την αύξηση των εξαγωγών και τη μείωση των εισαγωγών, ώστε να βελτιωθεί το εμπορικό ισοζύγιο και να μειωθούν τα ελλείμματα. Σε παρόμοιες άλλες περιπτώσεις, όπως στην Αργεντινή και αλλού, η ανάκαμψη επήλθε ύστερα από περίπου ένα χρόνο ύφεσης, υψηλού πληθωρισμού και αρρυθμιών της αγοράς. Η εσωτερική και η εξωτερική ζήτηση αυξήθηκαν κατακόρυφα και αυτό αποκατέστησε την ανάπτυξη, τις θέσεις εργασίας, τα εισοδήματα, την ανταγωνιστικότητα και έδωσε ελπίδα ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Μια τέτοια η πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί μέσα στη νομισματική ένωση του ευρώ.
Υποστηρίζεται ότι η έξοδος από το ευρώ θα είναι καταστροφική,ότι θα μας οδηγήσει στο Μεσαίωνα.
Αυτές είναι υπερβολές εκείνων που ευθύνονται για την είσοδο στην ευρωζώνη το 2002 με την εξοντωτική ισοτιμία των 347 δραχμών ανά ευρώ. Πρόκειται για μια συστηματική προσπάθεια κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού που δε στηρίζεται σε ισχυρά επιχειρήματα,των υποτακτικών της Τρόικας, που έχουν απεμπολήσει κάθε έννοια εθνικής αξιοπρέπειας. Φυσικά, η επιστροφή στη δραχμή στο αρχικό στάδιο ενός περίπου χρόνου,δε θα είναι στρωμένη με ρόδα. Θα υπάρξουν πολλές δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπιστούν από μια σοβαρή κυβέρνηση και ένα τραπεζικό σύστημα, που οφείλει να έχει καταρτίσει ένα σχέδιο με εναλλακτικές πρακτικές σε διάφορα προβλήματα που θα παρουσιαστούν. Όμως, με τη σημερινή πολιτική του Μνημονίου και τα άλλα επώδυνα μέτρα που έρχονται, η σημερινή τραγική πορεία της ελληνικής οικονομίας θα χειροτερεύει συνεχώς περισσότερο,οι φτωχοί θα γίνουν ακόμα ποιο φτωχότεροι, η ανεργία να σκαρφαλώσει στα σύννεφα, οι αυτοκτονίες θα πολλαπλασιαστούν, η χώρα θα καταστραφεί πλήρως και η ελπίδα θα αποδράσει. Η εναλλακτική λύση είναι η οδός της δραχμής που συνεπάγεται ένα βραχυπρόθεσμο πόνο και ελπίδα για ανάσταση. Η οδός της δραχμής για την ανάπτυξη, για την κοινωνική δικαιοσύνη, για την εθνική αξιοπρέπεια.
Λέγεται ότι αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα ακολουθήσει ντόμινο κατάρρευσης με έξοδο και άλλων χωρών με συνέπεια τη διάλυση της ευρωζώνης και την κατάρρευση της ευρωπαϊκής οικονομίας
Το μόνο που θα καταρρεύσει είναι η Γερμανοποίηση της Ευρώπης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σήμερα. Η Γερμανία που έχασε δύο πολέμους και κερδίζει τον τρίτο, τον οικονομικό πόλεμο, η Γερμανία που αρνείται ετσιθελικά να μας καταβάλλει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει, η Γερμανία που στραγγαλίζει τις περιφερειακές ευρωπαϊκές οικονομίες μέσω της εξοντωτικά περιοριστικής οικoνομικής πολιτικής, είναι η μόνη που θα βγει χαμένη από μια τέτοια εξέλιξη. Φυσικά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν δε συνέφερε στους δυνάστες μας η παραμονή μας στην ευρωζώνη, θα μας είχαν αποβάλλει εδώ και καιρό.
Η έξοδος από την ευρωζώνη συνεπάγεται και την έξοδό μας απο την Ευρωπαική Ένωση;
Κάθε άλλο. Πολλές χώρες που ανήκουν στην Ε. Ε είναι έξω από την ευρωζώνη και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις, τα οικονομικά τους πηγαίνουν πολύ καλύτερα απ’ αυτές μέσα στην ευρωζώνη. Οι χώρες της Ε.Ε. που ανήκουν στην Ευρωζώνη είναι οι Αυστρία,Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος,Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Σλοβενία, Φιλανδία. Ενώ εκτός είναι η Βουλγαρία, Δανία, Λετονία, Λιθουανία, Μ. Βρετανία, Ουγγαρία,Πολωνία, Ρουμανία, Σουηδία, Τσεχία.
Κάποιοι υποστηρίζουν πως, όταν η Ελλάδα επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα, θα μπορούσε να επιδιώξει μονομερή χρεοκοπία, ώστε να επιτύχει καλύτερη συμφωνία για να φύγει από την ευρωζώνη από μόνη της.
Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μέσα στην ευρωζώνη ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος είναι όνειρο απατηλό. Το καλύτερο θα ήταν να υπάρξει διαπραγμάτευση με την Τρόικα για μια συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ. Η τελευταία χλωμή αναδιάρθρωση και το μισό κούρεμα που μέρος του αφορούσε ελληνικά κεφάλαια, δικά μας ασφαλιστικά ταμεία και ομόλογα, είναι ημίμετρα. Ασπιρίνη για έναν βαριά άρρωστο. Χωρίς ανάπτυξη, είναι αδύνατο να γίνουμε αξιόχρεοι. Χρειαζόμαστε θεραπεία σοκ που δεν είναι άλλη από την επιστροφή στη δραχμή, την υποτίμησή της, την αναδιάρθρωση και κούρεμα του χρέους, με περίοδο χάριτος τουλάχιστον δύο ετών. Μετά, με νοικοκύρεμα της οικονομίας, με περιστολή των δημόσιων δαπανών, με δημοσιονομική πειθαρχία, με πάταξη της διαφθοράς, σύλληψη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, με αναπτυξιακό όραμα και σχεδιασμό, μπορούμε να ελπίζουμε σε πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτή είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική. Και η μόνη περίπτωση που οι δανειστές θα πάρουν μέρος των δανείων που μας έχουν εκχωρήσει.
Λέγεται ότι αν πτωχεύσουμε και βγούμε από το ευρώ θα αποκοπούμε από τις αγορές και δε μας δανείζει κανένας.
Μα μήπως τώρα ήδη δεν έχουμε πτωχεύσει. Πόσο ποιο κάτω μπορούν να μας αξιολογήσουν από την κατηγορία «σκουπίδια», οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης. Η τελευταία ρύθμιση με το χλωμό κούρεμα του χρέους και της αναδιάρθρωσης,θεωρήθηκε ένα είδος ελεγχόμενης πτώχευσης και για αυτό κατέπεσαν τα ασφάλιστρα κινδύνου ( CDS), από τα οποία οι διεθνείς κερδοσκόποι απεκόμισαν τεράστια κέρδη. Στην πραγματικότητα, έχουμε ήδη πτωχεύσει αλλά απλώς δεν το λέμε. Όσο για τις αγορές, μας έχουν από καιρό εγκαταλείψει και δε μας δανείζει κανένας ιδιώτες εισαγωγείς υποχρεώνονται να πληρώνουν με μετρητά. Και με τις αισχρές ρυθμίσεις του Μνημονίου, δεν επιτρέπει στο ελληνικό κράτος να αναζητήσει δημόσιο δανεισμό αλλού. Η μόνη χώρα που μας παρείχε μέχρι πρόσφατα πετρέλαιο με πίστωση ήταν το Ιράν, αλλά και αυτό σταμάτησε γιατί επιβλήθηκε το εμπάργκο από τη δύση.
Διεθνείς κύκλοι μας κατηγορούν ότι σπαταλούμε μεγάλα ποσά σε δαπάνες εισαγόμενου αμυντικού εξοπλισμού με συνέπεια να επιβαρύνεται το ισοζύγιο πληρωμών της χώρας
Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια. Η χώρα μας δαπανά το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες μετά τις ΗΠΑ. Πρόκειται για περίπου 7% του ΑΕΠ που δαπανάται για αμυντικό εξοπλισμό το οποίο εισάγεται κυρίως από τη δύση, κυρίως από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ. Και αυτό γιατί είμαστε υποχρεωμένη να ακολουθούμε ασθμαίνοντας την κούρσα εξοπλισμών της Τουρκίας, η οποία ανοικτά επιβουλεύεται την εδαφική μας ακεραιότητα, έχει καταλάβει τη μισή Κύπρο αδιαφορώντας για τις αποφάσεις του ΟΗΕ, έχει κουρελιάσει το διεθνές δίκαιο, αλλά παραμένει υπό ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ! Η ίδια αυτή «σύμμαχος» χώρα μας βομβαρδίζει συστηματικά με μάζες λαθρομεταναστών, την ίδια ώρα που τα δικά μας παιδιά δραπετεύουν στο εξωτερικό, με τραγικές συνέπειες για την εθνολογική και πολιτισμική μας ισορροπία, όπως και για την αγορά εργασίας. Οι εισαγόμενοι αμυντικοί εξοπλισμοί από τη δύση και ειδικότερα από τη Γερμανία που μας φόρτωσε και με τα υποβρύχια που γέρνουν, μας κόστισαν τα δέκα τελευταία χρόνια, περίπου 90 δις Ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε μεγάλο μέρος του αρχικού μας ελλείμματος. Η Ευρώπη κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται να προστατεύσει τα ανατολικά μας σύνορά που είναι υποτίθεται και δικά της. Μια τέτοια Ευρώπη, αναρωτιέται κανείς πόσο ωφέλιμη είναι για τη χώρα μας.
Μήπως, αν δυσαρεστήσουμε τους συμμάχους μας, με την έξοδο από το ευρώ και τη στάση πληρωμών, δοθεί το πράσινο φως για επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο. Με συνέπεια να μας στοιχίσουν ακόμα και σε απώλειες νησιών, με πρώτο το Καστελόριζο, αποκόπτοντας έτσι και τη δυνατότητα δημιουργίας ΑΟΖ, μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου Ισραήλ ;
Οι σημερινές διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες και ειδικότερα η όξυνση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ,δύσκολα θα επιτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη. Οι Τούρκοι δεν τολμούν να συγκρουστούν με τα συμφέροντα του των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που ενδιαφέρονται για τη διασφάλιση των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής. Και βλέπουν την Ελλάδα, μέσω της δημιουργίας κοινής ΑΟΖ, ως ενεργειακή διέξοδο προς την Ευρώπη. Επιπλέον, οι ΗΠΑ,δεν καλοβλέπουν τελευταία τη Γερμανοποίηση της Ευρώπης και υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι αντιτίθενται στην αυξανόμενη επικυριαρχία της. Το ίδιο ισχύει και με του Βρετανούς, τους Γάλλους, αλλά και τους Ρώσους, ακόμα και με τους Κινέζους, που έχουν επενδύσει στον Πειραιά ως πύλη εισόδου τους στην Ευρώπη.
Μπορεί να υπάρξει μια σοβαρή κυβέρνηση σ΄αυτή τη χώρα για να διαχειριστεί σωστά όλα αυτά τα σύνθετα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα;
Ναι μπορεί. Αρκεί να αναλάβουν την κυβέρνηση άτομα με πολιτική και τεχνοκρατική συγκρότηση, με επιτυχημένο βιογραφικό, με εντιμότητα και αποτελεσματικότητα. Να επιβραβεύονται όταν πετυχαίνουν και να απομακρύνονται όταν αποτυχαίνουν. Η κατάλληλη λέξη εδώ είναι αξιοκρατία. Και η ρίζα της είναι Ελληνική. Μπορούμε να τα καταφέρουμε αν εκλάβουμε το μεγάλο χαστούκι του Μνημονίου ως μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Πρέπει να βγούμε από την «κοιλάδα της εικονικής εύφορης κοιλάδας» και να ορθοποδήσουμε. Ίσως ο Γερμανός κάπου και να μας χρειαζόταν. Αλλά όχι οι Γερμανοί.
Μπορούμε αλήθεια να τα καταφέρουμε ;
Και βέβαια μπορούμε και ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι ξέρει να παλεύει απέναντι σε μεγάλες προκλήσεις. Πρέπει να ξαναβρούμε τη χαμένη αυτοπεποίθησή μας, να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις, να σταματήσουμε να επαιτούμε τα ευρώ της κυρίας Μέρκελ. Από την οποία οφείλουμε να απαιτήσουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις. Από τη διεθνή κοινότητα να ζητήσουμε τη δημιουργία ενός νέου σχέδιου Μάρσαλ για την εκκίνηση της αναπτυξιακής μας διαδικασίας. Και από την Ευρώπη, την προστασία των ανατολικών μας συνόρων από τους «συμμάχους» τους Τούρκους, οι οποίοι μας παρασύρουν σε μια εξωφρενική κούρσα εξοπλισμών που μας καταρρακώνει οικονομικά.
Τι άλλο πρέπει να κάνουμε γενικότερα;
Να ακολουθήσουμε μια άλλη πολιτική αυτοδύναμης ανάπτυξης που δε σημαίνει φυσικά διεθνή απομόνωση. Οι πρωτόγνωρες διεθνώς πρακτικές της εφεδρείας, των απολύσεων, της υπερβολικής συμπίεσης των εισοδημάτων, των τραγικών διαστάσεων της ανεργίας, εκτός από απάνθρωπες, είναι και αντιοικονομικές γιατί οδηγούν σε συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης και σε κοινωνικές συγκρούσεις με τραγικές κοινωνικοοικονομικές συνέπειες. Παράλληλα, αναγκαίο είναι το νοικοκύρεμα της οικονομίας, η περιστολή των δημόσιων δαπανών, η ορθολογικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η πάταξη της διαφθοράς, της ατιμωρησίας, της γραφειοκρατίας, της φοροκλοπής, της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. Όπως και η ενεργός αναπτυξιακή πολιτική, με στήριξη των υγιών βιομηχανικών και κατασκευαστικών μονάδων. Καθώς και η προώθηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας στην εναλλακτική ενέργεια, στον ορυκτό πλούτο, τον ποιοτικό, θαλάσσιο, συνεδριακό, αρχαιολογικό, εκκλησιαστικό, ποιοτικό τουρισμό,τις σύγχρονες, τις εναλλακτικές και θερμοκηπευτικές καλλιέργειες, την ιχθυοκαλλιέργεια, τη βιομηχανία τροφίμων και λιπασμάτων, των αμυντικών προϊόντων, των ναυπηγείων, τη φαρμακοβιομηχανίας, τις μεταφορές και logistics, τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες τις νέες τεχνολογίες, την έρευνα και την καινοτομία. Αλλά για όλα αυτά, θα πρέπει η χώρα να κυβερνάται με την αίσθηση του μέτρου και του δικαίου, με αποτελεσματικότητα, ικανότητα και εντιμότητα από τους άριστους και όχι τους αρεστούς.
Του Θ. Κατσανέβα σε συνεργασία με την επιστημονική του ομάδα
Το είδαμε στο πολύ αξιόλογο, FreePen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου