Καλώς ήρθατε στο θαυμαστό κόσμο της κομματοκρατίας

Γράφει ο πάροικος

 

Δεν πέρασαν παρά μερικές μόνο ώρες από τη στιγμή που ο κ. Κουβέλης σημείωνε ως παρασπονδία τη δήλωση Τσίπρα ότι θα επεδίωκε σχηματισμό κυβέρνησης απευθυνόμενος πρωτίστως στα κόμματα της αριστεράς. Το «πρωτίστως» αυτό, το οποίο ελάχιστους αιφνιδίασε, υποτίθεται ότι ενόχλησε τόσο τον κ. Κουβέλη, ώστε να το σημειώσει αμέσως και δημοσίως. Σήμερα, ο πρώην ενοχλημένος κ. Κουβέλης προτείνει οικουμενική κυβέρνηση, δηλαδή συγκυβέρνηση όχι απλώς με κόμματα μνημονιακού προσανατολισμού της δεξιάς, αλλά με αυτούς που ακριβώς ευθύνονται για την υπογραφή των δανειακών συμβάσεων αφανισμού της χώρας και των μνημονίων που τις συνοδεύουν!

Δε χρειάζεται να πάμε προεκλογικά. Θυμίζουμε τις μετεκλογικές δηλώσεις του: «Δεν συμβάλλουμε στη συνέχιση των πολιτικών που εξαθλιώνουν τον λαό και την κοινωνία» και «[...] ο ελληνικός λαός μίλησε και καταδίκασε τις πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα και τις πολιτικές του μνημονίου» . Σήμερα ο κ. Κουβέλης προτείνει αντιθέτως οικουμενική κυβέρνηση απευθυνόμενος σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις: «Την πρόταση αυτή απηύθυνα πριν από λίγο στον κ. Βενιζέλο και είναι αυτονόητο ότι απευθύνεται προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Προτείνω τη συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης, με πολιτικά φερέγγυα πρόσωπα, που θα ενσωματώνει και θα σέβεται το μήνυμα της λαϊκής ετυμηγορίας.»

 

Διερωτόμαστε λοιπόν γιατί ενοχλήθηκε από το «πρωτίστως» του κ. Τσίπρα αφού είχε υπόψη του ο ίδιος να απευθυνθεί σε όλους!
Η ενόχλησή του προερχόταν δηλαδή από το ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε κάποια προτίμηση στην αριστερά; Αν ο κ. Κουβέλης ενοχλείται από τις αριστερές προτεραιότητες ενός συντρόφου του, τότε τίθεται το ερώτημα προς τι ο τίτλος «Δημοκρατική Αριστερά» του κόμματός του! Αν πάλι αυτή η υπόθεση δεν ισχύει, τότε φοβούμαστε ότι η μόνη υπόθεση που μένει, είναι ακόμα χειρότερη διότι δεν έχει να κάνει καν με αριστερές και δεξιές κομματικές προτεραιότητες. Ο αρχηγός της ΔΗΜ.ΑΡ. μας λέει ότι αυτό που δεν έπρεπε να έχει πει ο Τσίπρας έχει κάθε δικαίωμα να το πει αυτός! Είναι δηλαδή ζήτημα καθαρά ηγεσίας και όχι πολιτικής, παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις του. Το πόσο «σέβεται το μήνυμα της λαϊκής ετυμηγορίας» φαίνεται από τη συγκυβέρνηση που προτείνει!

Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την ελληνική εκλογική απονομιμοποίηση της τροϊκανής διακυβέρνησης, και τη στιγμή που στην Ευρώπη όχι μόνο πληθαίνουν οι ανησυχίες για έξοδό μας από την ευρωζώνη αλλά αυξάνεται και η προθυμία επανεξέτασης των πολιτικών λιτότητας και ειδικότερα των εξοντωτικών μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα, η οικουμενική κυβέρνηση που προτείνεται, στηρίζεται στα κόμματα εκείνα που έχουν και τη μικρότερη διάθεση εναντίωσης, ή έστω επαναδιαπραγμάτευσης των πολιτικών αυτών.

Προφανώς λαμπρά επαγγελματική σταδιοδρομία και πλούσια δώρα περιμένουν τους εθνάρχες μας που παραδίδουν τον πλούτο της χώρας στα αρπαχτικά, όταν πολύ σύντομα θα τελειώσει η περήφανη πολιτική τους σταδιοδρομία… Δεν θα είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που θα αμειφθούν πλουσιοπάροχα -και απολύτως νόμιμα, να είστε βέβαιοι- για τις εξαιρετικές τους υπηρεσίες στο κεφάλαιο. Είναι πλέον διεθνής πρακτική. Διακριθέντες πρωθυπουργοί και στελέχη κυβερνήσεων που απέδειξαν κατά τη θητεία τους την πίστη και αφοσίωσή τους στα ιδεώδη της «ελεύθερης αγοράς», μετά το τέλος της κομματικής τους σταδιοδρομίας, μπορούν να συνεχίσουν να «προσφέρουν» από άλλες εξέχουσες θέσεις τις καλές τους υπηρεσίες. Πρόκειται σαν να λέμε για... λειτούργημα καλά αμειβόμενο!

Το ερώτημα είναι: πώς αισθάνονται τώρα οι ψηφοφόροι του κ. Κουβέλη που πίστεψαν στ’ αλήθεια τις προεκλογικές και μετεκλογικές του υποσχέσεις και δηλώσεις για έντιμο και ειλικρινή αγώνα απαγκίστρωσης από το μνημόνιο; Ποιος είναι αυτός που άλλαξε γνώμη μέσα σε μερικές ώρες; Ολόκληρο το 6% της ΔΗΜ.ΑΡ. ή απλώς ο αρχηγός της; Είναι λογικό να θεωρήσουμε ότι 380.000 οπαδοί ενός κόμματος άλλαξαν όλοι μαζί την αρχική τους γνώμη και κατέληξαν επίσης όλοι μαζί στην ίδια νέα γνώμη μέσα σε δύο μέρες; 

Αν η απάντηση είναι «όχι», τότε μήπως είναι ώρα να σκεφτούμε τι δεν πάει καλά με το πολιτικό μας σύστημα; Διότι αυτό είναι το σύστημα που επιτρέπει σε έναν οποιονδήποτε πολιτικό καριέρας να αποσπά την ψήφο ενός κομματιού της κοινωνίας με μια πολιτική Α, η οποία ηχεί ευχάριστα, και πριν ακόμα κυβερνήσει, ακόμα και μέσα σε μερικές ώρες, ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα, να αλλάζει την πολιτική του σε Β, αδιαφορώντας όχι απλώς για την αξιοπιστία του πολιτικού μας βίου, αλλά ακόμα και για τη γνώμη των ψηφοφόρων του. 

Το πολιτικό μας πρόβλημα δεν έχει το όνομα ενός συγκεκριμένου πολιτικού καριέρας ή πολιτικού κόμματος. Πάντοτε οι πολιτικοί έκαναν άλλα από αυτά που έταζαν προεκλογικά. Απλώς η πολιτική και ποινική ασυλία που τους παρέχει το σύστημα του υπαρκτού κοινοβουλευτισμού τους έχει πλέον αποθρασύνει, αφού γνωρίζουν ότι είναι εντελώς ανεξέλεγκτοι. Η πολιτική μεταμόρφωσή τους, αφού προσαρμόζεται αυτομάτως «στις ανάγκες της αγοράς», ανάγκες που αλλάζουν μέρα με τη μέρα, οφείλει κι αυτή να συντελείται με την ίδια ταχύτητα και αυτοματισμό. Ο πολιτικός αμοραλισμός δε γνωρίζει πλέον ούτε χρονικούς φραγμούς, ούτε ιδεολογικούς. Ως πολιτικός καριέρας μπορείς ατιμωρητί τη μια μέρα να είσαι αριστερός και την επόμενη δεξιός. Κανένα πρόβλημα! 

Όσοι ακόμα αμφιβάλουν, δεν έχουν παρά να αρχίσουν έστω από σήμερα την λεπτομερή καταγραφή των πολιτικών δηλώσεων και μεταμορφώσεων των αγαπημένων τους εθνοσωτήρων. Η επόμενη μεταμόρφωση, η επόμενη στροφή 180 μοιρών, σας υποσχόμαστε ότι δεν πρόκειται να αργήσει καθόλου. Όσους αρχίζουν να συνειδητοποιούν το μέγεθος της πολιτικής ασυνέπειας, ενός κυνισμού που φτάνει πλέον σε βαθμό πολιτικής αγυρτείας, ιδίως όσους θέλουν να προβληματιστούν για τις αιτίες της φαινομενικά αναπόδραστης πολιτικής μας ομηρίας, δεν έχουμε παρά να τους υποδεχτούμε με μια σύντομη αλλά περιεκτική ξενάγηση:

Καλώς ήρθατε στο θαυμαστό κόσμο της ετερονομίας και της κομματοκρατίας! Δεν έχετε παρά να σκεφτείτε τι θα ψηφίσετε την επόμενη φορά, και… όλα θα λυθούν!

το βρήκαμε εδώ: Διακυβέρνηση και Πολιτική