Τι δεν καταλαβαίνεις;

του Γαλαξιάρχη

Δέκατη ημέρα ακυβερνησίας. Δεν έφαγαν ακρίδες τα σπαρτά μας, οι ουρανοί δεν βρέχουν βατράχια και στα ποτάμια δεν ρέει αίμα. Όμως μη γελιόμαστε. Στην κοινωνία κυριαρχεί ο φόβος, ο ζόφος και η παράνοια. Τόσα χρόνια ψέμματος, αυθαιρεσίας, υποκρισίας και απύθμενης βλακείας, είχαν ανυπολόγιστα αποτελέσματα σε ένα περιβάλλον τόσο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Μία εβδομάδα μετά τις εκλογές, όλοι προσπαθούν ακόμη να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη. Ήταν η πρώτη φορά, μετά την ιστορική πιρουέτα του ΠΑΣΟΚ με το μνημόνιο, οπότε η κοινωνία άρχισε να παίρνει μία ιδέα από τη γενική εικόνα. Ο ψηφοφόρος πήρε μία μυρωδιά για το τι επιζητά ο διπλανός του.

Τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η Νέα Δημοκρατία αποφάσισαν να γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους αυτούς που τους ψήφισαν και να υπηρετήσουν -υποτίθεται- εκείνους που δεν τους ψήφισαν. Πώς αλλιώς να μεταφράσεις τη μετεκλογική ρητορική τους “πήρα-το-μήνυμα-και-θα-αλλάξω”, βάση της οποίας όσα έκαναν πριν τις 6 Μαΐου ήταν όλα λάθος, ή τουλάχιστον δεν τα ενέκρινε ο κυρίαρχος λαός; Όπως είπε ο Μαρξ (όχι ο Κάρολος, ο άλλος, ο καλός): «Αυτές είναι οι απόψεις μου κι αν δεν σας αρέσουν έχω κι άλλες».
Αυτό που δεν κατάλαβαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, είναι ότι οι περισσότεροι από εκείνους που δεν τους ψήφισαν, δεν το έκαναν γιατί ήθελαν ένα άλλο ΠΑΣΟΚ ή μία άλλη ΝΔ. Πολύ απλά ήθελαν καθόλου ΠΑΣΟΚ και καθόλου ΝΔ. Να εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη.
Αλλά ακόμη κι αν δεχτούμε ότι ήθελαν ένα “άλλο ΠΑΣΟΚ” ή μία “άλλη ΝΔ”, πώς διαπιστώνεται αυτό, μετά από μία τόσο δυσθεόρατη εκλογική συντριβή; Αν δεν απατώμαι, οι κ.κ. Βενιζέλος και Σαμαράς παραμένουν στις θέσεις τους. Το ίδιο και τα επιτελεία τους. Επίσης αν δεν απατώμαι, οι υπογραφές που έριξαν προεκλογικά, βάσει των οποίων δεσμεύονται προσωπικά για την μετεκλογική τους πολιτική, ισχύουν και σήμερα. Τι άλλαξε έκτοτε; Αν περιμένουμε να σας εξηγήσει ο αδιάβαστος Χρυσοχοΐδης και ο ντιντιδοφάγος Φαήλος, ψωνίσαμε από σβέρκο.
Επίσης, αγαπητέ νεοδημοκράτη και σύντροφε πασόκε, όσοι σας ψήφισαν ήθελαν να εφαρμόσετε το Μνημόνιο κατά γράμμα. Συνεχίζουν να το θέλουν…
Εκείνο που αντιλαμβάνομαι είναι ότι, αφού ο πολιτικός λόγος μετανάστευσε από αυτόν τον τόπο πριν πολλά χρόνια, πλέον ζούμε σε ζωντανή μετάδοση την αυτοκτονία του επικοινωνιακού λόγου. Του μοναδικού δηλαδή λόγου που μπορούσαν να αρθρώσουν τα δύο κόμματα εξουσίας.
Εκείνο που επίσης αντιλαμβάνομαι, είναι ότι πλέον δεν νιώθουν καν την ανάγκη να κρύψουν ότι είναι απατεώνες του κοινού ποινικού κώδικα. Με ανύπαρκτο σεβασμό προς όσους τους ψήφισαν, όπως άλλωστε και το 2009, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν την επόμενη των εκλογών «μάγκες σας δουλεύαμε, και πριν και μετά». Ποιο πρόγραμμα; Ποιες αρχές; Ποιες ιδεολογικές γραμμές και κουραφέξαλα; «Εμείς να κερδάμε, κι οι άλλοι να πάνε να πνιγούν». Για την Πατρ$δα και το €θνος, πάντα!
Το αποκορύφωμα της μνημειώδους απάτης, που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του αποσβωλωμένου θεατή της τηλεοπτικής πραγματικότητας, ακούει στη φράση: «φέρτε μου μία πολιτική που θεωρώ ότι είναι καταστροφική για τον τόπο, αλλά εγώ θα την στηρίξω, αρκεί να συμμετέχω στην Κυβέρνηση». Τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν πάρει σβάρνα τα κανάλια ζητώντας -εκλιπαρώντας σχεδόν- να μπουν επικεφαλής «οι δυνάμεις της δραχμής», όπως οι ίδιοι συνεχίζουν να τους αποκαλούν, κι αυτοί θα ακολουθήσουν από πατριωτικό καθήκον.
Μην το ψάχνεις με τη λογική ακυβέρνητε αναγνώστη μου. Ρώτα τον δικηγόρο σου να σου εξηγήσει τι σημαίνει αυτή η ρητορική και ποια ποινή προβλέπει ο νόμος γι’ αυτούς που την εξασκούν στην πράξη…

Υπάρχει και αριστερό δούλεμα

Μέσα ή έξω από την Ευρώπη; Ευρώ ή δραχμή;
Αυτά και άλλα βαθυστόχαστα ερωτήματα, τύπου «κιθαρίστας ή ντράμερ;» απασχολούν επί δύο χρόνια τα πολιτικά γραφεία, τις αίθουσες σύνταξης και τα τηλεπαράθυρα, αυτού του δύστυχου τόπου που δεν απώλεσε ποτέ την χριστιανοραγιάδικη νοοτροπία του. Λες και μπορεί η Ελλάδα να μετακομίσει την αφρικανική ήπειρο αν βγει από την ευρωζώνη. Ή το χρώμα του χαρτονομίσματος που (δεν) έχει ο Έλληνας αποτελεί θεμέλιο της ευρωπαϊκης του καταγωγής. Ή η ευρωζώνη έχει την παραμικρή σχέση με εκείνο το νεφελώδες ευρωπαϊκό ιδεώδες που κυκλοφορεί ξέψυχο στα θολωμένα κεφάλια των Ευρωπαίων πολιτών. Έτσι ακριβώς τοποθετούνται τα διλήμματα και μάλιστα με μία ποιοτική διαφορά στο μετεκλογικό χάος. Πλέον δεν υπάρχει καμία αναστολή σε ακραίες εκφράσεις όπως «μάχες συμμοριών με καλάσνικοφ» ακόμη και «πυρηνικό ολοκαύτωμα», για να περιγράψουν τις “7 πληγές του Δραχμαώ”.
Αν όμως από τους κοινούς απατεώνες της Δεξιάς δεν έχω καμία απαίτηση, δεν ισχύει το ίδιο για την Αριστερά. Για να ξεκαθαρίσω, όταν λέω Δεξιά, εννοώ το ΠΑΣΟΚ ως κύριο εκφραστή του νεοφιλελευθερισμού και τη ΝΔ ως κύριο εκφραστή της ακροδεξιάς εθνικοφροσύνης. Όταν λέω Αριστερά, βάλτε όποιο επιθετικό προσδιορισμό θέλετε: προοδευτική, σταλινική, παλαβή, υπεύθυνη, ορθόδοξη, αιρετική, κυβερνώσα, επαναστατική. Από αυτήν όχι μόνο περιμένω, αλλά και απαιτώ πολιτικό λόγο ουσίας. Όχι τερτίπια αντιπροπαγάνδας και φραξιονισμούς του “ορθού δρόμου”.
«Διορθώστε την ψήφο σας» λέει η Αλέκα και ο επαναστατικός κοινοβουλευτισμός (ή η κοινοβουλευτική επανάσταση αν προτιμάτε) τερματίζει την προσβολή της λογικής μας. Βέβαια, από αυτό το ΚΚΕ πλέον έχω πάψει να προσβάλλομαι. Είναι δυνατό να πάρω στα σοβαρά ένα ακραία δογματικό μόρφωμα, που μέσα στην τύφλα του αδυνατεί να διακρίνει τις ιστορικές συνθήκες που πλέον έχουν αρχίσει να του ρίχνουν καρπαζιές μπας και ξυπνήσει; Έχω μάλιστα πάρει απόφαση ότι αν ο μαϊλικός σταλινισμός πάρει στα χέρια του την εξουσία, θα είμαι ένας από τους πρώτους που θα δουλεύουν αλυσοδεμένοι στα Λαϊκά Χρυσωρυχεία Χαλκιδικής, για το καλό της επανάστασης. Πάμε παρακάτω λοιπόν…
Η αυτοαποκαλούμενη ως Υπεύθυνη Αριστερά, το ξεκαθάρισε: «Ευρώ πάση θυσία». Δηλαδή συγκεκριμένο νόμισμα (και τίποτε περισσότερο), ανεξαρτήτως εφαρμοζόμενης πολιτικής, κοινωνικής εξαθλίωσης, έστω και βασικής επιβίβωσης. Τι έχει να προσφέρει στο μέλλον μου αυτή η Αριστερά που θα έκανε ακόμη και το Στέφανο Μάνο να δακρύσει από την θεσμική της υποταγή; Τουλάχιστον σύντροφοι, κάντε μου τη χάρη να μην επιστρατεύετε το πνεύμα του μακαρίτη Παπαγιαννάκη, γιατί βρίσκεστε στα πρόθυρα της τυμβωρυχίας.
Ερχόμαστε λοιπόν στην πρώην παλαβή και νυν κυβερνώσα Αριστερά, του Σύριζα. Καλή και λογική η γραμμή των “πέντε σημείων”, αλλά δεν αρκεί Αλέξη μου, και δικαίως κάποιοι έχουν αρχίσει να ομιλούν για αναδυόμενη καρικατούρα Ανδρέα Παπανδρέου. Έπαιξες κι εσύ το παιχνίδι της μανιέρας και το κέρδισες. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα, για να μην ισχυριστώ κι όλας ότι η μανιέρα υπήρξε η βάση της απατεωνιάς όλα αυτά τα χρόνια. Επειδή λοιπόν η πραγματικότητα και η ουσία δεν έχουν να κάνουν με το όνομα του νομίσματος, που ούτως ή άλλως δεν έχουμε στο πορτοφόλι μας, αλλά με τα πολιτικά και κοινωνικά διακυβεύματα, ξεκολλήστε από τα τρομοδιλήμματα των πολιτικών απατεώνων. Οφείλετε εδώ και τώρα να εξηγήσετε ξεκάθαρα τι σημαίνει αλλαγή των όρων του μνημονίου και πόσο συμβατή είναι με τις πεποιθήσεις σας και το λαϊκό συμφέρον. Αν θέλουμε “απαγκίστρωση” μπορούμε να φωνάξουμε τον Φώτη τον Φαλαινοθήρα, κι αν επιθυμούμε “αναδιαπραγμάτευση” έχουμε τον Αντώνη τον Κουκουλοκτόνο. Εμείς όμως ζητήσαμε ρήξη. Ήξεις αφήξεις δεν χωρούν πια. Πείτε τα πράγματα με το όνομά τους, τα σύκα-σύκα, τη σκάφη-σκάφη, το νόμισμα-νόμισμα, την Ευρώπη-Ευρώπη, τον πολιτισμό-πολιτισμό και το σοσιαλισμό-σοσιαλισμό.
Σοβαρευτείτε σύντροφοι. Σοβαρευτείτε…

Plan A, Plan B, Plan C…

Για να σοβαρευτώ όμως κι εγώ λίγο. Έχω να κάνω, κλείνοντας, μία και μόνη ερώτηση προς τους υποψήφιους σωτήρες μου (αριστεροδεξιούς):

Ας δεχτούμε ότι όλοι οι Έλληνες δεν θέλουν να φύγουν από την ευρωζώνη. Πολύ θα ήθελα λοιπόν να γνωρίζω, αν κάτι δεν πάει καλά, ποιο είναι το “Plan B” που έχετε καταστρώσει. Κρίνοντας από τα λεγόμενά σας σκοπεύετε να κλειδώσετε τις τράπεζες, να σηκώσετε τους λογαριασμούς σας και να την κάνετε για το εξωτερικό, βγάζοντας και τα άρματα και τα καλάσνικοφ στους δρόμους.
Άλλο “Plan B” έχετε;

Επιτέλους μιλήστε πολιτικά. Με ειλικρίνεια. Η επένδυση στην κοινωνική παραφροσύνη, γενά πολιτική παραφροσύνη. Κι αν δεν ξέρετε ιστορία, αυτή η παραφροσύνη ονομάζεται φασισμός και ενίοτε ναζισμός. Την πολιτική δεν μπορείτε να την αποφύγετε. Την αλήθεια θα την βρείτε μπροστά σας, όταν θα είναι πολύ αργά για όλους.
Εμείς πάλι στους δρόμους θα είμαστε. Λίγο πιο φτωχοί, λίγο πιο άνεργοι, λίγο πιο εξοργισμένοι, λίγο πιο παράφρονες…

το βρήκαμε εδώ: ΠαραλληλοΓράφος