Μέσα στη φωτιά – Τα κρυμμένα θύματα της λιτότητας στην Ελλάδα

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Μια κρίση όχι μόνο οικονομική. Εν μέσω της αυστηρής λιτότητας, η χώρα έχει κατακλυστεί από μια κρίση ασύλου, τα θύματα της οποίας δεν είναι άλλα παρά οι πλέον ευάλωτοι: οι Πρόσφυγες, -συμπεριλαμβανωμένων των ανηλίκων- που άφησαν τα πάντα πίσω στην χώρα τους, με στόχο να βρουν ασφάλεια.

Ερχόμενοι στην Ελλάδα, αφήνονται άποροι και άστεγοι, αδύνατοι να κάνουν αίτηση για να στεγασθούν σε κάποιο άσυλο (ίδρυμα), ενώ επίσης απειλούνται από τις αυξανόμενες ρατσιστικές επιθέσεις.

Εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, στέλνουν μήνυμα στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο: «Αφήστε μας να φύγουμε!»

διανομή τύπου crowd-sourced

Το ντοκυμαντέρ Into the Fire πρόκειται για ένα πείραμα στον τομέα της διανομής. Καθώς όλοι μιλάνε για το crowd-funding -τρόπος με το οποίο έγινε και η χρηματοδότηση του ντοκυμαντέρ- αποφασίζουμε να προχωρήσουμε αυτό το σκεπτικό ένα βήμα παραπέρα: Όχι μονάχα η παραγωγή, αλλά και η ίδια η διανομή του Into the Fire θα γίνει ως crowd-sourced. Στις 21 Απριλίου το Into the Fire θα κυκλοφορήσει ταυτόχρονα σε διάφορα website και πλατφόρμες σε ολόκληρο το διαδίκτυο. Μια ημιτελής ακόμη λίστα συμμετεχόντων οργανισμών και blog είναι διαθέσιμη στο site του ντοκυμαντέρ.

Οι διεθνείς υπότιτλοι έχουν δημιουργηθεί επιτυχώς με την φιλοσοφία του crowd-sourced και την χρήση των social media. Μια ομάδα εθελοντών έχει μεταφράσει το film σε έναν αριθμό γλωσσών, ενώ νέοι εθελοντές συνεχίζουν να συμπληρώνουν την λίστα διαφόρων γλωσσών.

ιστορικό παραγωγής

Τον Απρίλιο του 2012 επισκεφθήκαμε την Αθήνα με σκοπό να φτιάξουμε μια σειρά ταινιών μικρού μήκους, σχετικά με την λιτότητα. Πριν την αναχώρησή μας, ένας έφηβος μετανάστης από την Σομαλία επικοινώνησε μαζί μας στέλντονας ένα email στο οποίο εξέθετε μια λίστα με προβλήματα που αντιμετώπιζε ο ίδιος και ο φίλος του. Τελικά τους συναντήσαμε και κινηματογραφήσαμε μια σειρά συνεντεύξεων σχετικά με τις βαθειά σοκαριστικές τους εμπειρίες στην Ελλάδα.

Κατά την διάρκεια ενός γυρίσματος, αυτό που ανακαλύψαμε για την κατάσταση των μεταναστών στην Ελλάδα ήταν συνταρακτικό. Με το που γυρίσαμε στο Λονδίνο, εξασφαλίσαμε επιπρόσθετη χρηματοδότηση, έτσι ώστε να μπορέσουμε να πάμε για δεύτερη φορά στην Ελλάδα και να εστιάσουμε στο τί πραγματικά συνέβαινε. Εκείνη την -πρώτη- στιγμή, το film επεκτάθηκε με μια οργανική τάση που μας ξάφνιασε. Ήταν σα να έχει την δική του ζωή που μας παρέσυρε στο πέρασμά του.
Σταθήκαμε μάρτυρες του απόηχου μιας ρατσιστικής επίθεσης που διέλυσε τα μέλη και τους πόρους μιας ολόκληρης οικογένειας, ενώ οδήγησε ένα νέο άνθρωπο στο νοσοκομείο. Μας κάλεσαν στο πολυπληθές σπίτι ενός -μη καταγεγραμμένου- μετανάστη. Συζητήσαμε και με άλλους μετανάστες που για μήνες, ή και χρόνια ακόμη, περιμένουν να κάνουν αίτηση για να στεγασθούν σε κάποιο ίδρυμα (άσυλο). Ήμασταν παρόντες στην επικήδειο προσευχή (prayer vigil) εις μνήμην ενός νέου που τον μαχαίρωσαν έως θανάτου. Περάσαμε ένα πρωϊνό στο πάρκο, μαζί με άστεγους πρόσφυγες.

Κατά το διάβα μας, εντυπωσιαστήκαμε με την φιλοξενία, το πάθος και την ψυχή όσων συναντήσαμε. Αιφνιδιαστήκαμε και σοκαριστήκαμε από τις ιστορίες που μας αφηγήθηκαν. Ενθουσιαστήκαμε από την υποστήριξη που λάβαμε, καθώς πολλοί προσέφεραν τον χρόνο και τις ικανότητές τους, έτσι ώστε το film να γίνει πραγματικότητα. Στην ουσία, το ντοκυμαντέρ έγινε από το τίποτα. Κανείς δεν έχει πληρωθεί για την δουλειά που έχει προσφέρει. Παρ’ όλ’ αυτά, αισθανθήκαμε πως αυτή η ιστορία πρέπει να ειπωθεί.

εκτενής σύνοψη
 

Το Into the Fire πρόκειται για ένα ερευνητικό ντοκυμαντέρ που θίγει το πρόβλημα των προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα αυστηρά μέτρα λιτότητας καθώς και τον αυξανώμενο ρατσισμό. Οι πρόσφυγες εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους, αναζητώντας την ασφάλεια στην Ελλάδα, μια χώρα που λόγω των γεωγραφικών της συνόρων με την Τουρκία, την καθιστά ως μία από τις κεντρικές πύλες εισόδου στην Ευρώπη. Κατά την είσοδό τους όμως στην Ευρώπη, η ίδια η Ευρωπαϊκή νομοθεσία τούς εμποδίζει να μετακινηθούν προς άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, στην Ελλάδα, η αντιμετώπιση των προσφύγων στην διαδικασία χορήγησης ασύλου είναι άθλιες, τόσο όσο και η κράτησή τους (απαγόρευση απόπλου) στην (από την) χώρα, καθώς και οι συνθήκες διαβίωσης.

Χωρίς στέγαση, νόμιμες άδειες παραμονής ή υποστήριξη, το μόνο που δέχονται είναι η αυξανώμενη και συχνά βίαιη τάση του ρατσισμού. Οι συγκεκριμένες επιθέσεις δεν στοχεύουν μονάχα σε πρόσφυγες, αλλά σε οποιονδήποτε ξένο, συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα για χρόνια. Παρά την εμπρηστική προπαγάνδα από το ακροδεξιό κόμμα της Χρυσής Αυγής και το κύμα των δολοφονικών επιθέσεων, το κράτος και η αστυνομία φαίνονται απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Οι καταγγελίες εις βάρος της αστυνομίας που δείχνει φιλική στάση προς την Χρυσή Αυγή, είναι πια ένα κοινό μυστικό. Οι πρόσφυγες στέλνουν μήνυμα στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο: «Αφήστε μας να φύγουμε!»

Στο πρώτο μέρος του ντοκυμαντέρ παρακολουθούμε τις συγκινητικές μαρτυρίες των προσφύγων και μεταναστών, σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσης και την κρίση των ασύλων στην Ελλάδα. Το ντοκυμαντέρ  συνεχίζει καταγράφοντας τον απόηχο των ρατσιστικών επιθέσεων, όπως την επίσκεψη ενός θύματος στο νοσοκομείο ή και την συγκέντρωση της Πακιστανικής κοινότητας για το ταξίδι επαναπατρασμού της σωρού ενός νέου άνδρα που μαχαιρώθηκε έως θανάτου. Κάποιοι από τους ομιλητές (του ντοκυματέρ) βρίσκονται στην χώρα παράνομα, χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα, ενώ άλλοι ζουν στην Ελλάδα για πάνω από μια δεκαετία και λειτουργούν επιτυχώς τις μικρές τους επιχειρήσεις.

Το δεύτερο μέρος καλύπτει τις ρατσιστικές ρητορείες και επιθέσεις, παρουσιάζοντας έλληνες πολίτες να μιλούν ανοιχτά περί της έλλειψης ανάληψης των ευθυνών από το ελληνικό κράτος και τις αστυνομικές δυνάμεις. Ένας έλληνας δικηγόρος περιγράφει την αστυνομική βία κατά των πελατών του, η οποία έφτανε τα όρια της κτηνωδίας και θα μπορούσε να έχει και τον χαρακτήρα βασανιστηρίων. Πλέον στα 90 τους, πρώην αντιστασιακοί -κατά την περίοδο της Ναζιστικής κατοχής της Ελλάδας- συμμετέχουν σε διαδηλώσεις κατά του νεο-Ναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής.

προοπτικές

Ευχόμαστε να παρακολουθήσουν αυτή την ταινία όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Επιλέξαμε η διανομή να γίνει με την άδεια Creative Commons η οποία επιτρέπει την μη εμπορική διανομή και εκτέλεση (προβολή) του Into the Fire.

Η στρατηγική μας για την διανομή δεν είναι άλλη από την συμπόνια και την οργή όσων ακούνε αυτή την ιστορία: Θα συνεργαστούμε -εντός και εκτός διαδικτύου- με όσους ενδιαφέρονται να διοργανώσουν προβολές και να προβάλλουν το film online. Το κοινό δεν έχει πια μονάχα το ρόλο του δέκτη των media που παράγουμε, αλλά έχει ενεργό συμμετοχή, σχολιάζοντας και ενισχύοντας την προσπάθειά μας.

Ευχόμαστε να αξιοποιήσετε αυτή τη δύναμη, έτσι ώστε να συζητηθεί η κατάσταση στην Ελλάδα. Είτε πρόκειται για μεγάλα website, προσωπικά blog ή social network, όπου το film θα ενσωματώνεται και θα μοιράζεται (embed / share), το κοινό θα μεγαλώσει με γεωμετρική πρόοδο.

βιογραφικά συντελεστών
 

Μια από τις προηγούμενες δουλειές του Guy Smallman είναι το 15 Million Afghans, ένα ντοκυμαντέρ για τους άνεργους του Αφγανιστάν. Ο ίδιος, ως φωτορεπόρτερ (photojournalist) έχει εργαστεί σε όλη την Ευρώπη, τη Νότιο Αφρική και τη Μέση Ανατολή, καλύπτοντας τον πόλεμο στον Λίβανο (2006) και τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις στο Αφγανιστάν. Δουλειά του έχει επίσης παρουσιαστεί στο μεγαλύτερο μέρος του Τύπου (εφημερίδες και περιοδικά) και των Media (BBC, Channel 4 και ITV) του Ην. Βασιλείου.

Η Kate Mara σπούδασε ‘Film and Video’ στο University of the Arts London. Αποφοιτώντας με ‘First Honours’ εργάστηκε ως ελεύθερη επαγγελματίας σε παραγωγή και post production, με ειδίκευση τα συμμετοχικά μέσα ενημέρωσης και ντοκυμαντέρ, σε κοινοτικό πλαίσιο. Το Into the Fire πρόκειται για την πρώτη της ανεξάρτητη παραγωγή.

Αναδημοσιεύει από το http://intothefire.org/ η Jaquou Utopie

πηγή: //ΠαραλληλοΓράφος//