«Η Φωνή της Τερατίνας»

Η συγγραφέας καθόταν σε ένα  εργονομικό παγκάκι ,σε ένα περιποιημένο παρκάκι, σε ένα  ήσυχο προάστιο της Γενεύης. Ο ήλιος έλαμπε και ένα  απαλό αεράκι της χάιδευε τα φρεσκοβαμμένα μαλλιά. Ο ανοιξιάτικος καιρός μέσα στην καρδιά της Ελβετίας ,είναι τέλειος για την εποχή, ,εντελώς διαφορετικός από αυτόν της αφρικάνικης Τερατίνας.

Η Ελβετία έχει ένα ευλογημένο κλίμα σε αντίθεση με την Τερατίνα που τέτοια εποχή ,ο ήλιος αρχίζει να καίει ευνοώντας την καλλιέργεια πρωτοφανούς τεμπελιάς.

Εδώ ,καθισμένη στο παγκάκι, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει δραματικά φαινόμενα κακοσμίας εξαιτίας της ιδρωτίλας,οπότε απαλλαγμένη από αυτό το άγχος ,μπορεί να ξεχάσει για τις επόμενες δυο ώρες την μπανιέρα της και να συγκεντρωθεί στη δουλειά της.

Έβγαλε από την τσάντα της το ipad και το περιεργάστηκε για λίγο με θαυμασμό, προτού συμβουλευτεί το schedule της υπόλοιπης ημέρας. Τα χέρια της έτρεμαν από τη συγκίνηση.

Είναι να μη τρέμουν;

Από τότε που το ανακάλυψε, η ζωή της άλλαξε δραματικά. Τώρα μπορεί πιά να ρυθμίσει  τις ολοένα και αυξανόμενες απαιτήσεις που έχουν οι ολοένα και πιό απαιτητικοί ρυθμοί της γεμάτης ζωής της,με ακρίβεια ελβετικού χρονογράφου.

Το σφιχτό πρόγραμμά της (στις 12.10 ακολουθεί το δεύτερο ντους της ημέρας ,1.35 κομμωτήριο και περιποίηση προσώπου,2.59 μεσημεριανό γεύμα σε γκουρμέ ρεστοράν,4.00 απογευματινός καφές ,5.20 επίσκεψη στον οδοντίατρο,6.45γυμναστηριο ,8.00 μπάνιο με αιθέρια έλαια ,10.11 δείπνο με εξέχουσα προσωπικότητα των τεχνών & γραμμάτων της πόλης),δεν επέτρεπε καμία απολύτως απόκλιση.Έτσι με λύπη, αναγκάστηκε να βάλει για λίγο στην άκρη τον θαυμασμό της για το δημιούργημα της καπιταλιστικής προόδου και να πέσει με τα μούτρα στη δουλειά.

Το φύλλωμα του δέντρου δημιουργούσε τις κατάλληλες συνθήκες σκίασης,αλλιώς θα ήταν αδύνατο να διακρίνει την οθόνη κάτω από το άμεσο φως του ηλίου. Οι Ελβετοί δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη.

Είχε στη διάθεσή της μόλις δυο ώρες και πέντε λεπτά  να γράψει και να στείλει με wi-fi το άρθρο , για λογαριασμό της ανεξάρτητης, προσαρτημένης σε μεγάλο δημοσιογραφικό οργανισμό ,εξαρτημένης από τα  διαφημιστικά πακέτα τριών ελληνικών τραπεζών,μιας εταιρίας ρουχισμού,εφτά γκουρμέ εστιατορίων ,μιας εταιρίας κινητής τηλεφωνίας,μιας ναυτιλιακής και τριών κρατικών ,«Φωνή της Τερατίνας».

ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΛΟΥΣΜΕΝΗ ΜΕ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΤΤΩΜΑΤΑ

«Έχουν περάσει τρία χρόνια από την ημέρα που οι ζωές πολλών από εμάς, μπήκαν στη μέγγενη της αβεβαιότητας. Μια στυγνή και ακούραστη φασιστική μηχανή, προσπαθεί απεγνωσμένα να απλώσει το χέρι της, σε όσα ευρώ μας έχουν απομείνει στους λογαριασμούς κίνησης εντός της Τερατίνας, ή τα βιβλιάρια των καταθέσεων μας στην Ελβετία μέχρι και τα πολύτιμα κοσμήματα μας στις τραπεζικές θυρίδες ,με το γελοίο σύνθημα «να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν». Η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά μας , επαναπροσδιορίζονται σε καθημερινή βάση συντηρώντας  τι άλλο, από το να επιβιώσει της βαθιάς και αναγκαίας μεταρρύθμισης, ο συνασπισμός των λαϊκίστικων αντιλήψεων και η ένωση των θρησκευτικών πεποιθήσεων, βγαλμένα αμφότερα από τα κιτάπια του μεσαίωνα. Η Ευρώπη πέρασε αλλά δεν ακούμπησε τον καρβουνιάρη των Βαλκανίων.

Τότε ,μας υποσχέθηκαν με σιγουριά,ότι τα μέτρα εκείνα ήταν και τα τελευταία και κάποια στιγμή θα έρχονταν η ποθητή ώρα που η balkan αισθητική της απλυσιάς θα μας άφηνε επιτέλους χρόνους,δημιουργώντας έτσι τις καταλληλες προυποθέσεις ώστε  να «βγούν στην επιφάνεια οι δυνάμεις του πολιτισμού και της προόδου».Έκτοτε, κάθε τρίμηνο, με ρυθμό πυροβόλου όπλου, ένα τεράστιο και άνευ προηγούμενου δημόσιο κτήνος ,εκτοξεύει φτηνές δικαιολογίες για να δικαιολογήσει τα νέα μέτρα που θα είναι και αυτά τα τελευταία.

Και τα μέτρα δε λένε να τελειώσουν και μαζί τους ,δε λέει να τελειώσει ο φασισμός όσων πιστεύουν πως με τη βια θα μπορέσουν να επιβραδύνουν το έργο της κυβέρνησης.Και απ’ ότι φαίνεται τα καταφέρνουν μια χαρά ως τώρα. Όχι μόνο τα μικροκομματικά συμφέροντα κατάφεραν να επιβραδύνουν το αναπτυξιακό έργο της εκλεγμένης κυβέρνησης, αλλά το κυριότερο,μας έχουν κάνει περίγελους στα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Μας υποσχέθηκαν αξιοκρατία,ωστόσο,μέχρι σήμερα οι ξινές του δημοσίου με τις αξύριστες γάμπες και το τουπέ «ξέρεις ποια είμαι εγώ!», βρίσκονται στη θέση τους ενώ η ανεργία έχει χτυπήσει ταβάνι.

Μας υποσχέθηκαν περισσότερη δημοκρατία και αντί αυτής, έχουμε τις αριστερές πρωτοπορίες όλη την ώρα να αποφασίζουν με το έτσι θέλω το κλείσιμο σταθμών του μετρό (τα λιμάνια θα τα κλείσουν το καλοκαίρι στο peak της τουριστικής κίνησης), εμποδίζοντας τους πολίτες να πάνε στη δουλειά τους ,ή να κατέβουν στο κέντρο για τα απαραίτητα ψώνια.

Μας υποσχέθηκαν ανάπτυξη σε δυο χρόνια και αντί αυτής ,νιώσαμε στο πετσί μας την ανάπτυξη των ακροαριστερών τρομοκρατικών οργανώσεων  ,νοιώσαμε να κυλάει στις φλέβες μας η ανάπτυξη της βίας των άκρων,νοιωσαμε να εισβάλει στα σπίτια μας  η μανιχαϊστική θεώρηση των πάντων:η δικιά μου αλήθεια είναι επάνω από το συμφέρον της κοινωνίας.

Μας υποσχέθηκαν καθαριότητα και αντί αυτής ,στις κεντρικές πλατείες ένα θλιβερό  εγκληματικό «πάρτι» με άπλυτους κάθε χρώματος,λαμβάνει χώρα κάθε βράδυ. Ταυτόχρονα ,στήνονται και χάρτινα τσαντίρια από περιπλανώμενους επαίτες του πεζοδρομίου. Απολίτιστες γύφτισσες με ναρκωμένα μωρά ,ζητιανεύουν κάτω από τη μύτη της αστυνομίας.Τα παγκάκια έχουν γίνει κρεβάτια και τα παρκάκια αποχωρητήρια.

Μας υποσχέθηκαν τάξη και ασφάλεια,όμως οι ακροαριστερές οργανώσεις καταλαμβάνουν την περιουσία του άλλου και τη μετατρέπουν σε γιάφκα ανομίας, με το κράτος να κοιτάει άπραγο. Κουκουλοφόροι συμφεροντολόγοι κάτοικοι ,ξαφνικά θυμούνται την οικολογική διάσταση του θέματος και καταλύουν με τη βια κάθε έννοια δημοσίου συμφέροντος. Τζαμπατζίδες ελεύθεροι επαγγελματίες ,γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τους φορολογικούς νόμους του κράτους. Παλιάτσοι ντυμένοι με γελοία ρούχα επεμβαίνουν στους σταθμούς διοδίων και εμποδίζουν το νόμιμο έργο των ιδιωτικών εταιριών είσπραξης διοδίων.

Τρομοκράτες,ρακένδυτοι,ιδιώτες,αριστερολάγνοι,ντοπαρισμένοι,τεμπέληδες,άπλυτοι,

φανατισμένοι,υποχόνδριοι,λέρες,λαδωμένοι,ολοκληρωτικοί,υποανάπτυκτοι.

Ό,τι επίθετο και να χρ……..»

Εκεί που η συγγραφέας ετοιμάζονταν να τελειώσει το άρθρο και να «τελειώσει» γενικώς,ένα κοπάδι από περιστέρια που κούρνιαζε από ώρα επάνω στο δέντρο,εξαπέλυσε χημικά περιττώματα λούζοντας αυτή και το ipad. Πάνω στη βιασύνη της να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα, αγνόησε τα σμήνη των περιστεριών που είχαν κάνει το δέντρο πρώτη τους κατοικία.

Τα σκατά μέσα στο κεφάλι συναντήθηκαν με τα σκατά έξω απ’ αυτό και ο δημόσιος κλαυσίγελος,έκανε για λίγο τους περαστικούς να ξεχάσουν τα δικά τους αυστηρά  χρονοδιαγράμματα.

πηγή: noumero11