Τηλεβόθρος

από antistachef

Η μαγκιά τού Σαμαρά και της κυβέρνησής του είχε φανεί ξεκάθαρα τότε που έστειλε τα ΜΑΤ να διαλύσουν την απεργία στην Χαλυβουργία, στηρίζοντας ξεκάθαρα τον αρχιαπατεώνα Μάνεση. Συνεπώς, δεν συνιστά έκπληξη το γεγονός ότι νυχτιάτικα μπήκαν τα ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του μετρό για να διαλύσουν τους απεργούς (κάνοντας, βέβαια, μερικές "απαραίτητες" συλλήψεις). Ο δρόμος για την επέμβαση των ΜΑΤ είχε στρωθεί έντεχνα από την εκτελεστική εξουσία σε συνεργασία με δυο άλλες εξουσίες, την δικαστική και την "τέταρτη", τον τύπο.

Κατ' αρχάς, η "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη έκανε αυτό που κάνει πάντοτε: κήρυξε την απεργία παράνομη και καταχρηστική. Ως εδώ, καμμία πρωτοτυπία. Είπαμε, μαράζι τό 'χω να δω την δικαιοσύνη να χαρακτηρίζει μια απεργία ως νόμιμη.

Στην συνέχεια, πιάσανε δουλειά τα ΜουΜουΕ, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Προχτές το βράδυ, κάνοντας καναλότσαρκα (κοινώς ζάπινγκ) πέρασα από το δελτίο "ειδήσεων" του Αντέννα και είδα στο κάτω μέρος της οθόνης ένα χαρακτηριστικό τσιτάτο: "Χωρίς τέλος η ταλαιπωρία των πολιτών αφού όλα δείχνουν ότι και αύριο τίποτα δεν θα κινηθεί". Αν και ήμουν απολύτως σίγουρος για το τι θα επακολουθούσε, δεν άλλαξα κανάλι (μάλλον με συντρέχει κάποια μορφή μαζοχισμού) περιμένοντας να δω μέχρι πού θα φτάσει η προστυχιά τής "αδέσμευτης" ενημέρωσης.


Σε απ' ευθείας σύνδεση με τον αδειανό σταθμό τού μετρό στον Αγ. Αντώνιο, η δημοσιογραφίσκα μάς ενημέρωσε ότι η κυβέρνηση έστειλε 24ωρο τελεσίγραφο στους απεργούς, απειλώντας με απολύσεις συνδικαλιστών. Προσοχή στην χρήση τού όρου "συνδικαλιστής"! Ο τηλεθεατής πρέπει να πειστεί ότι η απεργία δεν γίνεται με την εκούσια γενική συμμετοχή των εργαζομένων αλλά κατευθύνεται από κάποιους βολεμένους συνδικαλιστές.

Το τσιτάτο στην οθόνη άλλαξε: "Μέχρι τώρα δεν έχουν ανακοινώσει επίσημα κάτι αλλά ούτε ένας συνδικαλιστής δεν αρνείται ότι αύριο απεργούν" (προσοχή στο "επίσημα"). Η δημοσιογραφίσκα εξηγεί ότι οι συνδικαλιστές δεν ενημερώνουν τον κόσμο για το τι θα κάνουν κι αν θα απεργήσουν και την επόμενη μέρα αλλά, όπως συνηθίζουν, αρέσκονται στο να "αιφνιδιάζουν ενάμισι εκατομμύριο πολίτες". Έλα, όμως, που θέλει να δείξει ότι κάνει καλά την δουλειά της και παραδέχεται ότι "στα επανειλημμένα τηλεφωνήματα που τους κάνουμε, παραδέχονται ότι ναι, αύριο θα απεργήσουμε"! Τώρα τι σόι αιφνιδιασμός του επιβατικού κοινού είναι αυτός, να δηλώνεις στα κανάλια ότι αύριο θα απεργήσεις, μόνο το προχώ μυαλό των δημοσιογράφων μπορεί να το συλλάβει. Νέο τσιτάτο στην οθόνη: "Αν και δεν έχουν εκδόσει ανακοίνωση, ανοιχτά ενημερώνουν και για τις ώρες που δεν θα κυκλοφορούν τα μέσα μεταφοράς". Αυτό είναι! Ο απόλυτος αιφνιδιασμός λέμε!

Η ενημέρωση συνεχίζεται. Στην οθόνη βγαίνει κάρτα με την δήλωση Κεδίκογλου: "Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή αυτή η κατάσταση...". Ποιά κατάσταση, ρε συ Σίμο; Το ότι κάποιοι δεν θα βρίσκουν δημόσιο μεταφορικό μέσο για να πάνε στις δουλειές τους ή το ότι κάποιοι άλλοι δεν θα έχουν λόγο να ψάξουν για μεταφορικό μέσο επειδή δεν έχουν δουλειές να πάνε; Και από ποιούς ακριβώς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή; Από την κυβέρνηση που βλέπει την λαϊκή οργή να οργανώνεται και να αντιδρά ή από τους εργαζόμενους που βλέπουν τα εισοδήματά τους να καταβαραθρώνονται;

Από κοντά σαν... (άντε μη πω τώρα) κι ο Βενιζέλος, μη χάσει: "Πρέπει να σταματήσει η ταλαιπωρία του κόσμου. Η θέση μας σε αυτό είναι απολύτως σαφής. Και δεν προστατεύουν τα συμφέροντα των εργαζομένων όσοι φέρνουν τους εργαζόμενους σε αντίθεση με την κοινωνία. Κάνουν μεγάλο λάθος και συνδικαλιστικό". Είδες ο Βαγγέλης; Ασταδιάλα Βαγγέλη (που λέει κι ο φίλος μου ο Πέτρος). Τον κόσμο που ταλαιπωρείται νοιάστηκε ο Βαγγέλης. Αυτόν που νοιάζεται πάντα. Ακόμη και τότε που τσάκιζε το αφορολόγητο, ακόμη και τότε που έβαζε τα χαράτσια στον λογαριασμό τής ΔΕΗ, ακόμη και τότε που υπέγραφε μνημόνια κι εφαρμοστικούς νόμους, ακόμη και τότε που προωθούσε τις περικοπές στους μισθούς και συνυπέγραφε τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες... και τότε και πάντοτε αυτόν τον κόσμο σκέφτεται και το πώς να μη ταλαιπωρείται. Έτσι δεν είναι, Βαγγέλη; Άει στον γεροδιάολο, Βαγγέλη!

Παράλληλα, ο ογκόλιθος της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής παραδίδει και μαθήματα συνδικαλισμού. Ο άνθρωπος ο οποίος ηγείται του κόμματος το οποίο διέλυσε όποιο εργατικό δικαίωμα βρήκε μπροστά του, τολμάει να εγκαλεί τους συνδικαλιστές (τους οποίους, μη ξεχνιόμαστε, κατά μείζονα λόγο ελέγχει η αστική εξουσία) για λάθη. Μάλιστα. Να ξεράσω τώρα ή να το αφήσω για αργότερα;

Στην συνέχεια, κάποια "σοβαρή" αναλύτρια (;) μας ενημέρωσε ότι, για κάθε μέρα απεργίας, το δημόσιο ταμείο χάνει δέκα εκατομμύρια ευρώ. Ας μη κάνουμε τώρα τις πράξεις (πόσα εκατομμύρια εισιτήρια κόβονται καθημερινά, ρε γαμώτο;), έτσι; Ας δεχτούμε ότι χάνονται όντως αυτά τα λεφτά. Το πόσα λεφτά χάνουν οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς είναι τόοοσο δύσκολο να μας το πουν; Τί διαόλο; Τόση καούρα έχουν όλοι με τα έσοδα του κράτους; Μήπως όλοι αυτοί θέλουν και την αύξηση στα εισιτήρια, προκειμένου να εισπράττει περισσότερα ο δημόσιος κορβανάς;

Μετά ήρθε η ώρα τού "μεγάλου αναλυτή", του Γιώργου Κούρου. Ήταν η ώρα που ξεβαφτίστηκα στα γαμοσταυρίδια. Και πώς να μη βλαστημήσεις, όταν τον ακούς να λέει ότι "επί τρεις ημέρες οι εργαζόμενοι αδιαφορούν για τις αποφάσεις της δικαιοσύνης και η κυβέρνηση δεν τις εφαρμόζει" ή ότι "οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς απεργούν γιατί δεν θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα που έχουν χάσει όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι" ή ακόμα και ότι "στη μέση είναι οι πολίτες που πληρώνουν, όπως πάντα, το μάρμαρο"; Πώς και πόσο να αντέξεις τέτοιες χοντρομαλακίες από "σοβαρά" (λέμε τώρα) χείλη; Και εκνευρίζομαι ακόμη περισσότερο όσο σκέφτομαι ότι αυτός ο παπάρας πληρώνεται για να πετάει τις οβίδες του...

Καινούργιο τσιτάτο στην οθόνη: "Στενάζουν για έβδομη μέρα στους δρόμους εκατομμύρια εργαζόμενοι". Οι εικόνες δείχνουν το κυκλοφοριακό κομφούζιο και η φωνή της δημοσιογραφίσκας κοντεύει να σπάσει από την συγκίνηση, καθώς περιγράφει την ταλαιπωρία "αυτών που πασχίζουν για το μεροκάματο, αυτών που μένουν απλήρωτοι για μήνες δίχως να ταλαιπωρούν τον κόσμο". Και, φυσικά, ακούγεται και ο "ταλαιπωρούμενος λαός": ένας μαλάκας που αγανακτεί επειδή απεργούν αυτοί που πληρώνονται απ΄ αυτόν (σ.σ.: πληρώνονται είπε;), μια ανεγκέφαλη που σκέφτεται ότι έχει δώσει 45 ευρώ για κάρτα απεριορίστων διαδρομών αλλά δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει, ένα σούργελο που χαζογελάει διαμαρτυρόμενη για την αναμονή της στην στάση, μια γιαγιά με αλτσχάιμερ που δεν εύρισκε μεταφορικό μέσο για να πάει να πληρώσει την ΔΕΗ και κινδύνευε να της κόψουν το ρεύμα κλπ. Στην οθόνη νέο τσιτάτο: "Παιδιά, γονείς, άρρωστοι, ηλικιωμένοι όμηροι των απεργών του μετρό."...

Δεν άντεξα άλλο τον τηλεβόθρο. Προς στιγμή, σκέφτηκα τι όργιο προπαγάνδας πρέπει να γινόταν στο Μέγκα και τι θα ακολουθούσε στον Σκάι και ανατρίχιασα. Μπροστά στον κίνδυνο να πετάξω κανένα τασάκι στην τηλεόραση, άλλαξα κανάλι. Σταρ. Υγιέστατο γεννήθηκε το μωράκι τής Σακίρας. Δόξα τω θεώ. Ηρέμησα.


Σημείωση: Τα "τσιτάτα" αποδίδονται ακριβώς όπως εμφανίστηκαν, μ' αυτή την σύνταξη και μ' αυτή την ορθογραφία και μάρτυς μου το διαδίκτυο.

πηγή: Cogito ergo sum