Η θανατηφόρα παγωνιά του μνημονίου

Γιάννης Ελαφρός

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν δημοσιονομικές δυνατότητες για επέκταση του επιδόματος θέρμανσης, δήλωσε με απίστευτο κυνισμό ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας την Τρίτη, κόβοντας τον βήχα της ανέξοδης φιλολαϊκής φιλολογίας βουλευτών της άθλιας συγκυβέρνησης, οι οποίοι τρομαγμένοι από την παγωνιά που επικρατεί στα σπίτια της χώρας και την δολοφονική αιθαλομίχλη που σκεπάζει τις πόλεις, ψέλλιζαν περί διεύρυνσης των δικαιούχων επιδόματος θέρμανσης… Ως άλλη Μαρία Αντουανέτα, το Στουρνάρι του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων ρωτάει με αφέλεια δήθεν: γιατί δεν παίρνουν επίδομα θέρμανσης; Γιατί για να πάρεις αυτό το εξευτελιστικό επίδομα, πρέπει να βάλεις πρώτα πετρέλαιο, βρε Στουρνάρι.

«Σκάσε και πάγωσε!», αυτή είναι η προσταγή των κυβερνητικών εντολοδόχων της τρόικας, των τραπεζών και του κεφαλαίου στον λαό, που μετέτρεψαν ένα στοιχειώδες κοινωνικό δικαίωμα, το να ζεις σε ένα στοιχειωδώς ζεστό σπίτι, σε άπιαστο όνειρο για εκατομμύρια Έλληνες και μετανάστες.

Από ένα 1,3 – 1,4 ευρώ το λίτρο πουλιέται σήμερα το πετρέλαιο θέρμανσης, έναντι 0,9 ευρώ πέρυσι και …0,3 ευρώ το 2002! Η φορολογία και η κερδοσκοπία των μονοπωλιακών διυλιστηρίων αυξανόταν όλη την προηγούμενη δεκαετία, αλλά στα χρόνια του μνημονίου (τα χρόνια της χολέρας) απογειώθηκε. Στην αγορά κυκλοφορούν τρία είδη πετρελαίου: το πετρέλαιο θέρμανσης, το πετρέλαιο κίνησης (για ΙΧ, ταξί, φορτηγά, λεωφορεία και άλλα μεγάλα οχήματα) και το πετρέλαιο για τη ναυτιλία. Το πετρέλαιο θέρμανσης, για λόγους κοινωνικής πολιτικής, είχε πολύ μικρότερη φορολόγηση, από τα άλλα δύο. Αυτό δημιουργούσε συνθήκες για λαθρεμπόριο, δηλαδή κάποιος να πουλά πετρέλαιο θέρμανσης για κίνησης και να τσεπώνει την μεγάλη διαφορά του φόρου. Τόσα χρόνια το κράτος δεν θέλησε να αντιμετωπίσει το λαθρεμπόριο, παρότι είχαν προταθεί τρόποι (με παλιότερες ή σύγχρονες τεχνολογίες) και με δεδομένο ότι τα διυλιστήρια στην Ελλάδα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Προ διετίας, στο πλαίσιο του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής εξόντωσης του λαού, εγχώριοι και τροϊκανοί οικονομικοί δολοφόνοι διαμόρφωσαν την μεγάλη ιδέα: εξίσωση της φορολογίας σε πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, έτσι ώστε «να παταχθεί το λαθρεμπόριο»! Βεβαίως, το μόνο που πατάχθηκε ήταν το δικαίωμα του λαού σε θέρμανση. Το λαθρεμπόριο διατήρησε τον τρόπο του, αφού η φορολογία του πετρελαίου ναυτιλίας παρέμεινε μικρή, για να μην ενοχληθεί η …συμμορία των εφοπλιστών.

Η τιμή όμως του πετρελαίου θέρμανσης απογειώθηκε τον φετινό χειμώνα, για δεύτερη φορά από πέρυσι που είχε επιβαρυνθεί με αύξηση φόρου και ΦΠΑ. Όσοι, πολύ λιγότεροι από τα προηγούμενα χρόνια, καίνε πετρέλαιο επιδοτούν με εκατομμύρια ευρώ την εξυπηρέτηση του χρέους, πληρώνουν δηλαδή τους κρατικούς και ιδιωτικούς τοκογλύφους! Γιατί εκεί πάνε τα λεφτά…

Είναι πραγματικά απίστευτο, για πριν από μερικά χρόνια, το πόσο χαμηλά μπορεί να ρίξει το λαό η κυρίαρχη πολιτική. Σε τι άθλιες συνθήκες επιβίωσης, σε τι μαζική και ποιοτική φτώχεια, που επεκτείνεται πια στις πιο κρίσιμες πλευρές για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπου: σε ένα ζεστό σπίτι. Σε μια ασφαλή θέρμανση. Σε μια καθαρή ατμόσφαιρα. Αντί γι αυτό, η άγρια επίθεση κυβερνήσεων, ΕΕ-ΔΝΤ και κεφαλαίου πάνε να μας μετατρέψουν σε φτωχοδιάβολους, εξαθλιωμένους, υποταγμένους και παγωμένους! Θα τους αφήσουμε; Ή θα γίνει η οργή μας κοινωνική φωτιά, που θα τους κάψει;

Η τρομερή αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης (και του φυσικού αερίου σε μικρότερο βαθμό, όπου υπάρχει) έχει ήδη οδηγήσει σε τρομερά φαινόμενα. Καταρχήν, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό νοικοκυριών και πολυκατοικιών έκοψε τελείως το πετρέλαιο, κλείδωσε καυστήρες και σώματα, αφού δεν μπορούσε πια να πληρώσει θέρμανση …πολυτελείας. Κατά 90%, από τις ήδη συρρικνωμένες από πέρυσι, έπεσαν φέτος οι παραγγελίες πετρελαίου θέρμανσης τον Οκτώβριο και κατά 80% το Νοέμβριο. Μόνο τον Δεκέμβριο, ενόψει και των γιορτών, η απώλεια ήταν …μόνο 50%.

Ο κόσμος έψαξε να βρει διέξοδο. Όσοι είχαν κάποια χρήματα στράφηκαν στην ηλεκτρική ενέργεια: σώματα, κλιματιστικά, θερμοπομποί, σόμπες κλπ. Τους περιμένει τώρα η ΔΕΗ στη γωνία, με αυξήσεις άμεσα 10% και προοπτική 40% μέσα στο 2013! Λιγότεροι στράφηκαν στο φυσικό αέριο (όπου υπάρχει δίκτυο) λόγω μεγάλου κόστους αρχικής εγκατάστασης ή σε σόμπες υγραερίου. Οι περισσότεροι όμως στράφηκαν στη φθηνότερη λύση, στις ξυλόσομπες ή στην αξιοποίηση του τζακιού ως βασική θέρμανση. Μέσα στα σπίτια ξέσπασε ψυχρός πόλεμος, καθώς 1-2 δωμάτια ζεσταίνονται και τα υπόλοιπα είναι στην ψύξη. Οι συνέπειες της ανεξέλεγκτης και μαζικής στροφής στα καυσόξυλα και γενικά στη βιομάζα είναι πολλαπλές και πραγματικά καταστροφικές.

Ο κόσμος και ειδικά η φτωχολογιά, πάνω στην απόγνωσή του και τελείως ανενημέρωτος για τους κινδύνους, ρίχνει στη φωτιά κυριολεκτικά ότι καίγεται: ξύλα κακής ποιότητας, κουφώματα, έπιπλα, πεσμένους στύλους της ΔΕΗ, πλαστικά, ακόμα και λάστιχα! Η καύση όμως ξυλείας με χρώματα, λαδομπογιές, βερνίκια, χημικά, μελαμινών και νοβοπάν, καθώς και πλαστικών εκπέμπει άμεσα καρκινογόνες τοξικές ουσίες, που επιδρούν αρνητικά πρώτα και κύρια στο σπίτι που καίγονται, αλλά και γενικότερα στην ατμόσφαιρα. Σημαντικό ρόλο στην στροφή σε οτιδήποτε καίγεται έπαιξε το γεγονός της μεγάλης αύξησης της τιμής των καυσόξυλων, ακόμα ένα πεδίο (δολοφονικής) δράσης της ελεύθερης αγοράς.

Από κει και πέρα η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις άρχισαν να ζουν πια μια δραματική ανάπτυξη του νέφους της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και μάλιστα στη μορφή της αιθαλομίχλης, δηλαδή του χοντρού νέφους, που σαν βαρύ πέπλο στέκεται χαμηλά (σε ύψη μέχρι 300 μέτρα από την επιφάνεια) και σκεπάζει ασφυκτικά τις αναπνοές μας και τις ζωές μας. Οι συγκεντρώσεις αιωρούμενων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα έφτασαν τις δύσκολες (από πλευράς ψύχους και κλιματολογικών συνθηκών) μέρες τα 100 και 150 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο σε σταθμούς μέτρησης της Αττικής (οδός Αριστοτέλους, Μαρούσι, Λυκόβρυση), ενώ ξεπέρασαν τα 200 (οδός Εγνατία) ακόμα και τα 300(!) στην Θεσσαλονίκη (οδός Λαγκαδά). Το όριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ας τονισθεί ότι η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει προτείνει πολύ αυστηρότερα όρια) είναι ότι η τιμή των 50 μικρογραμμαρίων ανά κ.μ. δεν πρέπει να ξεπερνιέται πάνω από 35 μέρες το χρόνο, ενώ ο μέσος όρος όλης της χρονιάς δεν πρέπει να ξεπερνά τα 40 μγρ/κμ. Στην Ελλάδα, που ήδη είχαμε υπερβάσεις στις συγκεντρώσεις αιωρούμενων σωματιδίων (ΑΣ) βαδίζουμε για πολύ μεγαλύτερες …επιδόσεις.

Αλλά τα αιωρούμενα σωματίδια, όπως και το νέφος, δεν είναι αθώα. Μάλιστα, όσο πιο μικροσκοπικά είναι τόσο πιο μεγάλη ζημιά κάνουν, καθώς μπορούν να εισχωρούν βαθιά μέσα στις κυψελίδες του πνεύμονα, ακόμα και στα αιμοφόρα αγγεία. Τα συστήματα μέτρησης καταμετρούν τα ΑΣ με διάμετρο μέχρι δέκα μικρόμετρα (ΑΣ10), όπου ένα μικρό ισούται με ένα εκατομμυριοστό του μέτρου. Πρόκειται για σωματίδια που είναι πολύ – πολύ μικρότερα από τη διάμετρο μιας ανθρώπινης τρίχας. Μάλιστα, τα σωματίδια που προέρχονται από καύση ξυλείας έχουν συνήθως διάμετρο μικρότερη των 2,5 μικρών (ΑΣ2,5) και γι’ αυτό είναι και πολύ πιο επικίνδυνα για την υγεία.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι πέρα από το ντουμάνι και τη δυσφορία που προκαλεί άμεσα η αιθαλομίχλη, η δημόσια υγεία υποσκάπτεται πάρα πολύ. Πόσο; Κρατηθείτε: Αξιόπιστες, μεγάλες σε πλήθος περιπτώσεων και χρόνο, επιδημιολογικές και ιατρικο-στατιστικές έρευνες σε Ευρώπη κι Αμερική έχουν δείξει ότι ένα ισχυρό νέφος μπορεί να αφαιρεί από ένα μέχρι και δύο χρόνια (ή κι ακόμα περισσότερο) από τον μέσο όρο ζωής των κατοίκων! Δηλαδή, ήδη το καθεστώς άγριας επιβολής σκληρών αντιλαϊκών – αντεργατικών μέτρων και αυταρχικής επιτροπείας από τη χούντα κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ δεν μας κλέβει μόνο τον πλούτο και τα όνειρά μας, αλλά και την ίδια μας τη ζωή, αφαιρώντας χρόνια ζωής από εμάς και κυρίως τα παιδιά μας!

Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα ΑΡΗΕΑ, με τη συμμετοχή 22 ερευνητικών ομάδων από 20 ευρωπαϊκές χώρες, έδειξε ότι για κάθε 10 μικρογραμμάρια περισσότερα αιωρούμενα σωματίδια (ΑΣ10) η θνησιμότητα του πληθυσμού αυξάνεται άμεσα κατά 0,6%. Σας φαίνεται μικρό; Στο 40ήμερο, καταγράφεται αύξηση θνησιμότητας 1,6%. Ας το σκεφτούμε στα 4-5 εκατομμύρια πληθυσμού της Αθήνας. Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι 5.000 ζωές θα σώζονταν κάθε χρόνο μόνο στην Αθήνα, εάν μειώνονταν οι συγκεντρώσεις αιωρούμενων μικροσωματιδίων κατά 20 μγρ/κμ. Τι σημαίνει αυτό σήμερα που οι συγκεντρώσεις τείνουν να είναι πολλές δεκάδες μικρογραμμάρια πάνω από τα όρια; Άλλη ευρωπαϊκή έρευνα, στις αρχές του 21^ου αιώνα και πριν μπούμε στη τρομερή αύξηση του νέφους της τελευταίας διετίας, είχε δείξει ότι οι πολίτες που ζουν στις περιοχές της Αθήνας με υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση λόγω μεγάλης κυκλοφοριακής συμφόρησης έχουν δύο χρόνια μικρότερο προσδόκιμο ζωής από τους υπόλοιπους κατοίκους των μεγαλουπόλεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ). Mεγάλες και έγκυρες επιδημιολογικές έρευνες σε Aμερική και Eυρώπη έχουν καταγράψει ότι μια αύξηση 10 μγρ/κμ στα αιωρούμενα σωματίδια αφαιρεί από εννιά μήνες έως ένα χρόνο ζωής από τους κατοίκους, κατά μέσο όρο. Αλλά δεν είναι μόνο οι θάνατοι – είναι και όσοι ζουν με υποβαθμισμένη υγεία. Πέρα από τη θνησιμότητα (που πλήττει κυρίως ευπαθείς ομάδες) αναπτύσσεται και η νοσηρότητα. Όσο περισσότερα τα μικροσωματίδια, τόσο αυξάνονται οι κρίσεις άσθματος, οι εισαγωγές στα νοσοκομεία κλπ.

Πρέπει να τονιστεί ότι η κόλαση είναι μέσα στα σπίτια των φτωχών, καθώς εκεί που καίει κακοφτιαγμένο τζάκι ή ξυλόσομπα κακής ποιότητας (χωρίς αερισμό του χώρου) οι συγκεντρώσεις αιωρούμενων σωματιδίων μπορεί να φτάσει και τα 500 μγρ/κμ!

Ακόμα πιο άμεση είναι η απειλή για τη ζωή από πυρκαγιές που εκδηλώνονται μέσα στα σπίτια, κυρίως από τζάκια, ξυλόσομπες αλλά και ηλεκτρικές θερμάστες. Την τελευταία πενταετία 64 άτομα έχασαν τη ζωή τους (κυρίως ηλικιωμένα άτομα άνω των 75 ετών), σύμφωνα με επιστολή της Ένωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος προς τον αρχηγό της Πυροσβεστικής, τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και τον γενικό γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, στους οποίους προτείνουν μεγάλο πρόγραμμα ενημέρωσης του κοινού. Ιδιαίτερα ανησυχητική η αυξητική τάση των νεκρών το 2012, όπου μέχρι τον Οκτώβριο είχαν καταγραφεί ήδη 13 θάνατοι.

Μαζί με τους ανθρώπους καίγονται και τα δέντρα. Τον παγωμένο χειμώνα του 41-42 λεηλατήθηκε όλος ο Υμηττός. Το ίδιο γίνεται και σήμερα σε ακόμα μεγαλύτερη έκταση, καθώς οι ανάγκες είναι περισσότερες. Συμμορίες λαθροϋλοτόμων επιτίθενται μεθοδικά σε δάση και δρυμούς και λιανίζουν! Ο δασικός μας πλούτος μετατρέπεται σε στάχτη (και αρκετά εκατομμύρια ευρώ σε τσέπες επιτήδειων). Διαλυμένη η Δασική Υπηρεσία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τους εισβολείς. Ο μεγάλος όγκος βιομάζας, που θα μπορούσε να προέλθει από μια ορθολογική χρήση των δασών (με καθαρισμούς, κοπή των άρρωστων δέντρων κλπ) και απαιτεί βεβαίως προσωπικό, κονδύλια και ενδιαφέρον του κράτους, αντικαθίσταται τώρα από μια μανιασμένη αρπαχτή κατά του «πράσινου κεφαλαίου». Και σαν να μην έφταναν αυτά, εξαθλιωμένοι, απελπισμένοι ή και αναίσχυντοι εφορμούν και στα δέντρα των φτωχικών αστικών πάρκων, αλσυλλίων και περιαστικών δασών. Αφαιρώντας, με αυτό τον τρόπο, κι άλλες ανάσες από τα πνευμόνια μας, κι άλλη ομορφιά από τα μάτια μας.

Προς τι όλα αυτά; Πολλοί λένε ότι απέτυχε η κυβέρνηση, γιατί ο κόσμος δεν βάζει πετρέλαιο και άρα δεν εισπράττει φόρους. Κι όμως, το πρώτο πράγμα που πέτυχαν οι μνηνονιακές κυβερνήσεις είναι η τεράστια φορολογική αφαίμαξη και από τον τομέα της θέρμανσης. Το 2011 εισέπραξε 2,847 δις. ευρώ από ΦΠΑ πετρελαιοειδών και 4,653 δις. από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης ενεργειακών προϊόντων. Το 2012 παρουσιάστηκε πτωτική τάση στα έσοδα (2,701 δις και 4,562 δις αντίστοιχα), ενώ για το 2013 έχει προϋπολογίσει 2,582 από ΦΠΑ και 4,532 από φόρο. Θα πείτε, λιγότερα. Σωστά, αλλά εάν δεν είχαν κάνει αυτή την τρομερή αύξηση –για να πάρουν από όσους κάτι τους έχει μείνει- δεν θα έπαιρναν ούτε κι αυτά. Εξάλλου, υπολογίζουν να βγάλουν και από το επίδομα θέρμανσης, αφού με τους όρους που έχουν βάλει ελάχιστοι μπορούν να το πάρουν (Σύμφωνα με τον Στουρνάτα, πέρυσι δεν επιστράφηκε ούτε το 10% του προϋπολογισθέντος ποσού)!

Ταξική η παγωνιά, οι φτωχοί είναι και ενεργειακά φτωχοί

Ο δραματικός χειμώνας του 41-42, όταν πάγωσε η Ελλάδα από το βαρύτερο ψύχος των προηγούμενων δεκαετιών και ταυτόχρονα από την φασιστική (γερμανικο-ιταλική και βουλγάρικη) κατοχή, έρχεται στο νου, όταν βλέπουμε την κατάσταση που αναπτύσσεται γύρω μας. Βεβαίως, απέχουμε πολύ από τότε, όταν μαζί με το κρύο έπεσε και πρωτοφανή πείνα, ξέσπασε λιμός, με αποτέλεσμα να πεθάνουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως στις πόλεις. Αλλά και τέτοια απότομη επιδείνωση στο επίπεδο διαβίωσης, ειδικά στο στοιχειώδες δικαίωμα μιας ζεστής και ασφαλούς κατοικίας, όπως αυτή που έχει επιβάλλει η μνημονιακή αστική επίθεση δεν έχει ξαναγίνει τις τελευταίες δεκαετίες. Η έννοια της φτώχειας γίνεται πια πιο συνολική, περιλαμβάνει και τον ενεργειακά και θερμαντικά φτωχό, δίνει μια καυτή διάσταση στην μάχη της επιβίωσης, βαθαίνοντας τον ταξικό διαχωρισμό και την ανισότητα της ελληνικής κοινωνίας (και όχι καλύπτοντάς τον, με τη λογική ότι όλοι αναπνέουμε το νέφος).

Ο περσινός χειμώνας (2011-2012) ήταν για όλη τη χώρα, αλλά κυρίως για τη Βορειοδυτική Ελλάδα, ο πιο βαρύς των τελευταίων 50 χρόνων (από το 1961 οπότε υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία της ΕΜΥ). Παρόλα αυτά, σύμφωνα με έρευνα των Πανεπιστημίων Αθηνών, Πατρών, Θεσσαλονίκης κ.ά. η ενεργειακή κατανάλωση, αντί να αυξηθεί, μειώθηκε κατά 10,5% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, η οποία ήταν επίσης χρονιά κρίσης. Με βάση τις αυξημένες ανάγκες που έπρεπε να καλύψει, η κατανάλωση για θέρμανση μειώθηκε κατά 35% σε σχέση με το 2010-11. Στα χαμηλότερα εισοδήματα (έως 10.000 ευρώ ετησίως) η μείωση ήταν 42,5%, ενώ σε αυτά από 20.000 - 30.000 ευρώ ετησίως παρατηρήθηκε μείωση 41%. Μάλιστα, για πρώτη φορά ένα ποσοστό 3% των νοικοκυριών δεν χρησιμοποίησε κανένα σύστημα θέρμανσης για όλον τον χρόνο! Έτσι κι αλλιώς βέβαια, η κατανάλωση ενέργειας για θέρμανση στα φτωχότερα στρώματα ήταν και είναι σε απόλυτη τιμή και ανά τετραγωνικό μέτρο κατοικίας περίπου η μισή απ’ ό,τι στους πλουσίους. Βεβαίως, τα πλουσιότερα στρώματα αύξησαν πέρυσι κατά 10% την ενεργειακή κατανάλωση για θέρμανση, δηλαδή περίπου αναλογικά με βάση την επιδείνωση του χειμώνα. Είναι κι αυτό μια ένδειξη ότι η καπιταλιστική κρίση δεν πλήττει γενικά όλους το ίδιο, αλλά τσακίζει την εργατική τάξη και τους φτωχούς και ωφελεί την αστική τάξη.

Η κατάσταση της ενεργειακής φτώχειας επιδεινώνεται καθώς οι φτωχοί, που έχουν πολύ λιγότερα χρήματα να διαθέσουν για θέρμανση, κατοικούν σε σπίτια με ανεπαρκή μόνωση, που χρειάζονται περισσότερες δαπάνες για ζέστη. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών, το αναγκαίο κόστος θέρμανσης ανά άτομο και επιφάνεια είναι 127% μεγαλύτερο στα χαμηλότερα εισοδήματα σε σχέση με τα υψηλότερα. Δεν είναι παράξενο, εάν σκεφτούμε ότι μόνο το 8% των πολιτών χαμηλού εισοδήματος κατοικεί σε σπίτια με διπλά τζάμια, έναντι 64% στα υψηλότερα εισοδήματα.

Γενικότερα, η πλειονότητα των ελληνικών κτιρίων και σπιτιών είναι «ενεργειακά σουρωτήρια», με απαράδεκτη μόνωση, καθώς κανονισμός θερμομόνωσης θεσπίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄80. Σύμφωνα με την Γιούροστατ, τα ελληνικά νοικοκυριά παρουσιάζουν, με κλιματική αναγωγή, την μεγαλύτερη ενεργειακή κατανάλωση στην Ευρώπη, περίπου 30% μεγαλύτερη από αυτή της Ισπανίας και περίπου διπλάσια από την κατανάλωση της Πορτογαλίας, ενώ είναι σημαντικά μεγαλύτερη από χώρες με ψυχρότερο κλίμα όπως το Βέλγιο και οι Σκανδιναβικές χώρες.

Βεβαίως και πάλι αυτή η εικόνα δεν είναι ομοιόμορφη, αλλά αφορά κυρίως τις εργατικές και φτωχο-λαϊκές οικογένειες, που κατοικούν σε παλιά σπίτια, πολλές φορές κτισμένα πριν το 1985. Η εικόνα της ενεργειακής – θερμομονωτικής ανεπάρκειας αποτυπώνεται και στα ενεργειακά πιστοποιητικά, που εκδίδονται από μηχανικούς για ενοικιάσεις ή μεταβιβάσεις ακινήτων. Παρά το γεγονός ότι η ποιότητα των πιστοποιητικών δεν είναι η καλύτερη, ο όγκος (πάνω από 250.000 ήδη) δίνει ένα καλό δείγμα για εξαγωγή συμπερασμάτων. Τα κτίρια κατανέμονται σε κατηγορίες από την Ζ (η πιο ενεργοβόρα) μέχρι την Α+. Ε, λοιπόν, το 75% των πιστοποιητικών ήταν στις κατηγορίες Ζ, Ε, και Δ δηλαδή σε κατηγορίες με πολύ μεγάλες ενεργειακές απώλειες. Σε αυτά τα σπίτια μένουν τα λαϊκά στρώματα και πρέπει να τα ζεστάνουν με πετρέλαιο στο 1,3 ευρώ το λίτρο!

Τόσα χρόνια το ταξικό κράτος δεν έχει προωθήσει πραγματικά ουσιαστικά προγράμματα ενεργειακής αναβάθμισης και θερμομονωτικής θωράκισης των κατοικιών. Τα προγράμματα «Εξοικονομώ κατ’ οίκον» απαιτούν μεγάλη συμμετοχή από πολύ φτωχά στρώματα που δεν μπορούν να ανταποκριθούν.

ΠΡΙΝ 13/1/13

το βρήκαμε εδώ: aristero blog