ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...

Παιδί άλλων εποχών κι εγώ, τότε που οι πλαστικές σημαίες γέμιζαν τις αρένες κάτω από τα μπαλκόνια - και κανείς δεν άκουγε τι έλεγε εκείνος που ξεσήκωνε τα πλήθη - τότε που τα μούσια, οι μουστάκες και οι ζειμπεκιές όριζαν το μοντέλο ανάπτυξης - που αργότερα θα έτρωγε αυτές τις μουστάκες γιατί επένδυσε στο Καραγκιοζόπουλο ΑΕ στο χρηματηστήριο - τότε που οι πόρτες των Υπουργείων ανοιγόκλειναν αφινιασμένες - φύγε εσύ έλα εσύ -....

Παιδί λοιπόν κι εγώ της μεγάλης φούσκας της μεταπολίτευσης προσπαθώ να φτιάξω στο μυαλό μου το πρότυπο του σημερινού επαναστάτη. Κι ανακαλύπτω πόσο μακριά φτάσανε τα λάβαρα του ξεσηκωμού, όταν σκέφτομαι πως επαναστάτης σήμερα θεωρείται εκείνος που ψελλιζει ακόμα το αυτονόητο...

Κάποιος π.χ. που τρώει φαί με λιπαρά κι όχι λάιτ... Που δεν διαβάζει τις ετικέττες με τις ώρες μέσα στο σουπερ μάρκετ, που πίνει ελληνικό κι όχι φρέντο...

Εκείνος που αντιστέκται και κλείνει τη τηλεόραση την ώρα που ξεκινάνε οι ειδήσεις... Σε προχωρημένη κατάσταση αναρχίας δεν έχει καν τηλεόραση..

Καποιος που δεν έχει πιστωτική... Είναι δε, σχεδόν σε επίπεδο τρομοκράτη, αν δεν έχει πατήσει καθόλου σε τράπεζα...

Είναι απορρυθμιστικός παράγων κάποιος που θα πει αυτά τα τρία κατοστάρικα που μου δίνεις για μισθό να τα βάλεις εκεί που ξέρεις...

Είναι προχωρημένο άτομο κάποιο που δεν ντρέπεται να δείξει τα παχάκια του, που δεν γνωρίζει μάρκες επώνυμες, που δεν κατανοεί γιατί κάποιος πάει και  σιδερώνει τη μούρη του...

Δεν ξέρω καν αν υπάρχει δείγμα εκείνου, που δεν έχει κινητό, αν υπάρχει εκείνος που λέει θα σου στείλω ένα γράμμα...

Το πρόβλημα είναι πως το λάβαρο της επανάτασης σε μπανεράκι δεν τ αισθάνεσαι. Δεν μπορεί να σου μπει καποια ακίδα στο χέρι από το προχειροφτιαγμένο ξύλο, το πολύ πολύ να κινδευνεύσεις να αργεί να φορτώσει η σελίδα και να βλέπεις το σύμβολό σου ν΄ανοίγει λίγο λίγο...

Το πρόβλημα είναι πως από την εποχή των λαοπλάνων περάσαμε κατ΄ευθείαν στην εποχή των λαπάδων χωρίς να προλάβει κανείς να καταλάβει πως έγινε.  Από εκεί που κάποιος ψήφιζε γιατί είχε ένα κόλλημα με το κόμμα του, κάτι σαν οπαδός μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, πέρασε αυτόματα στην εποχή της επιλογής από το ολότελα καλή είναι κι η Παναγιώταινα...

Η  βουλιμική κοινωνία δεν έκοψε απλά τη μάσα υιοθετώντας ένα υγιεινό τρόπο ζωής, πέρασε στη νευρική ανορεξία... Από τα 150 κιλά παπάρια που επιδεικνυόντουσαν με τη γνωστή φράση "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε" κι αν είσαι άντρας έβγα έξω να σου δείξω, περάσαμε στους ευνούχους με τη φωνίτσα που απειλούν γριούλες κιαιι πεινασμένους...

Είναι λογικό να επικρατεί μια εμετική διάθεση. Εχει καθίσει το μουχλιασμένο σύστημα στο στομάχι και προκαλεί συνεχή ανακατωσούρα. Κι αν δεν το ξεράσεις δεν κάνεις τίποτα....

Κάνε την επανάστασή σου κι εσύ. Λίγος θάρρος θέλει. Πιες κανονική τη κόλα σου κι όχι λάιτ. Απαίτησε τα φρούτα να βγάζουν σκουλικάκια όταν σαπίζουν.  Ψάξε να βρεις μια ντομάτα ανώμαλη. Πιάσε το σίδερο στο μετρό και μετά βάλε με θράσος τα χέρια στο στόμα χωρίς να τα περάσεις από απολύμανση.  Δε θα πάθει τέτανο ο Γιαννάκης που έσκισε λιγάκι το ποδαράκι του, θα ζήσει. Οχι εκείνος ο καλόγερος που έχεις είναι απο τον ιδρώτα δεν έβγαλες το "έξω απο δω"....

Φτιάξε ένα γκρουπάκι μ΄αλλους φίλους μαζί και φώναξε δυνατά
Με λένε Γιώργο κι έχω τρεις μήνες που δεν με νοιάζει για τη δόση που θα πάρουμε από τη Τρόικα...

Μπράβο Γιώργο!

πηγή: Συνήθης Ύποπτος