Σουηδία: Ανοιχτή επιστολή σε μια χώρα που φλέγεται

Καθώς η Στοκχόλμη συγκλονίζεται από τις νύχτες ταραχών που προκλήθηκαν από τις προσπάθειες της αστυνομίας να καλύψει την δολοφονία 68 χρόνου στο σπίτι του, στο παραμελημένο προάστιο της Στοκχόλμης Husby, τα μέλη της σουηδικής κοινότητας ομάδα-Pantrarna (Γκέτεμποργκ) γράφουν στην αδελφική τους οργάνωση Megafonen στη Στοκχόλμη, μοιραζόμενοι έτσι τις εμπειρίες τους.

Με αυτό το γράμμα, απευθυνόμαστε πρωτίστως στους αδελφούς και τις αδελφές μας στο Megafonen. Μιλάγαμε στο τηλέφωνο μόλις πριν από λίγο όταν ξαφνικά σταματήσατε στη μέση μιας φράσης λέγοντας: «Υπάρχει άλλο ένα κάψιμο αυτοκινήτου, πρέπει να φύγουμε"

Στέκεστε στη μέση της καταιγίδας. Ο κόσμος σας φλέγεται. Σας γράφουμε για να σας πούμε ότι ξέρουμε τι περνάτε και πως θαυμάζουμε το πώς έχετε χειριστεί τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Ένα χρόνο πριν αυτοκίνητα καιγόντουσαν και στο Biskopsgarden. Οι μπάτσοι κάνανε ό,τι γουστάρανε εκείνες τις νύχτες, και με το χάραμα το ίδιο κάνανε και οι πολιτικοί με τα λόγια.

Ξέρετε τα αποτελέσματα: τα καμένα αυτοκίνητα, τα σπασμένα γυαλιά στους δρόμους: φαίνεται εύκολο πράγμα για κάποιον που το βλέπει απ’ έξω να το καταδικάσει. Και αυτό είναι που απαιτούν και από εσάς, όταν προσπαθείτε να πείτε κάτι σχετικό με αυτή την εξέγερση: δεν θα σας επιτραπεί ποτέ να προσπαθήσετε να εξηγήσετε, παρά μόνο για να σας εντάξουν στη χορωδία του καταδικάζω, λέγοντας ότι η καύση ενός αυτοκινήτου, το σπάσιμο ενός παράθυρου είναι κάτι πραγματικά ασυγχώρητο. Και δεν θα έχει σημασία τι λέτε, γιατί ποτέ δεν θα είναι αρκετό. Γι 'αυτούς δεν πρόκειται ποτέ να το γράψετε και να το πείτε αρκετές φορές, παρά το γεγονός ότι το έχετε κάνει ήδη πολλές φορές στο παρελθόν: ότι δεν πιστεύετε ότι η βία είναι η κατάλληλη μέθοδος για την επίτευξη της κοινωνικής αλλαγής.

Στα τηλεοπτικά στούντιο και στο διαδίκτυο κάνετε ξανά και ξανά το σωστό πράγμα όταν επιμένετε στην εξήγηση των πυρκαγιών και όχι απλά στο να καταδικάσετε τους νέους. Διότι εκείνοι που καταδικάζουν τις πράξεις χωρίς να προσπαθούν να τις εξηγήσουν, καταδικάζουν επίσης τις σκέψεις και τις εμπειρίες που οδήγησαν σε αυτές τις ενέργειες.

Για όσους παρακολουθούν αυτά τα γεγονότα από μακριά ρωτάμε το εξής:

Μπορείτε να καταλάβετε το χέρι που εκσφενδονίζει την πέτρα στο αμάξι του μπάτσου; Θα μπορούσατε τουλάχιστον να το προσπαθήσετε;

Φανταστείτε τον εαυτό σας παιδί να καταπιέζεστε για την προφορά και την εμφάνισή σας. Την αποξένωση. Καθηγητές να κάθονται άσκοπα πίσω από τα γραφεία τους, κερδίζοντας άσκοπα τον μισθό τους. Τον εαυτό σας να ανάβει το πρώτο τσιγάρο στην πρωτοβάθμια με την ελπίδα να γίνετε πιο αποδεκτοί. Να δημιουργείτε παρέες με φίλους και μαζί να προσπαθείτε να συνηθίσετε την όλη κατάσταση. Διαμορφώνεσαι από αυτά που βλέπεις.

Το να παραμένεις δυνατός είναι δύσκολο πράγμα όταν δεν υπάρχουν πρότυπα-παραδείγματα γύρω σου. Ίσως δεν έχετε τόσο καλή σχέση με την οικογένειά σας, όσο θα μπορούσατε να έχετε. Ίσως να χάσατε τη μητέρα σας ή τον πατέρα σας κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ. Ίσως να έχετε χάσει τα αδέλφια σας κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν. Ίσως να σας «τραυμάτισε» ο πόλεμος στην Παλαιστίνη.

Κατά τη διάρκεια της εφηβείας σας δεν υπάρχει κανείς εκεί για να σας ακούσει. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορείτε να απευθυνθείτε. Και όταν προσπαθείτε να κάνετε κάτι στην ζωή για τον εαυτό σας, απλά δεν υπάρχει τίποτα για να κάνετε. Μπορείτε να υποβάλλεται αλλεπάλληλες αιτήσεις για δουλειά, αλλά κάθε γαμημένη φορά ο Daniel Svensson επιλέγεται πριν από σας. Το ξεκίνημα πάντα είναι αποθαρρυντικό. Προσπαθείτε να αναζητήσετε άλλους τρόπους. Μερικοί από εσάς καταλήγουν να παίρνουν λάθος στροφή, άλλοι βγαίνουν OK.

Υπάρχουν πολλές φωνές που λένε ότι πρέπει να τα καταφέρετε μόνοι σας, αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα. Τα γουρούνια σας παρενοχλούν συνεχώς. Το χόρτο είναι άφθονο. Υπάρχει ένας πειρασμός στο χέρι που σας τρώει. Θα το κάνετε ή θα το απωθήσετε; Υπάρχει πίεση από την παρέα σας και πιάνετε τον εαυτό σας να συμφωνείτε με πράγματα που ποτέ δεν θα κάνατε μόνοι σας. Αισθάνεστε σαν να μην υπάρχει μέλλον για σας. Στέκεστε εκεί με μια πέτρα στο χέρι. Με τη ζωή στα χέρια σας. Θα την πετάξετε;

Megafonen. Πιστεύουμε ότι είναι σωστή η εκτίμηση σας για τα γεγονότα στο προάστιό σας την τελευταία εβδομάδα, ως μια εξέγερση της κοινότητας. Πιστεύουμε είναι σωστό να επισημάνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια εξέγερση της νεολαίας, όχι με μη πολιτικές αναταραχές, αλλά ακριβώς με μια εξέγερση. Με μια αντίδραση όπως περιγράφεται και στην τελευταία σας ανακοίνωση: "Η ανεργία, τα υποβαθμισμένα σχολεία και ο δομικός ρατσισμός είναι οι βασικές αιτίες για τα σημερινά γεγονότα".

Όταν πιάσετε τον εαυτό σας να ταλαντεύεται, αναρωτηθείτε το εξής: πως θα ήταν αυτή η εβδομάδα σας αν δεν βρισκόσασταν εκεί; Ίσως ένας συνταξιούχος γέρος να είχε πυροβοληθεί στο διαμέρισμά του σε ένα προάστιο και κανείς να μην νοιαζόταν. Ίσως. Αυτό είναι μια απάντηση: αν δεν είχατε τραβήξει φωτογραφία τον σάκο διακομιδής του θύματος, που απομακρυνόταν έξω από το σπίτι του τα μεσάνυχτα, παρά τους ισχυρισμούς της αστυνομίας ότι ο άνθρωπος είχε πεθάνει σε ένα νοσοκομείο αρκετές ώρες πριν. Τότε ίσως κανείς δεν θα νοιαζόταν, και όλα θα ήταν πίσω στη θέση τους όπως και πριν.

Αλλά το να νοιάζεσαι για κάποιον που πεθαίνει είναι το σωστό πράγμα. Το να απαιτείς την αλήθεια αντί των ψεμάτων της αστυνομίας που μίλησε στα μέσα ενημέρωσης για ένα νεκρό σώμα είναι και αυτό σωστό πράγμα.

Όταν οργανώσατε τη διαδήλωση που κάποιοι επικριτές την ξεχωρίζουν ως τη σπίθα που άναψε τις φλόγες της εξέγερσης στα προάστια, κάνατε το σωστό.

Ρωτήστε τον εαυτό σας το εξής: τι υπάρχει εκεί που να το συνδέει με το Hässelby ή Fittja - όπου οι καλοκαιρινές φωτιές της νύχτας καίνε επίσης - με τον άνθρωπο που πυροβολήθηκε μέχρι θανάτου σε ένα διαμέρισμα στο Husby; Ίσως τίποτα. Ποια είναι η σχέση των μελών της Megafonen με τον αποθανόντα; Δεν τον γνωρίζατε, δεν ήταν κάποιος συγγενής σας. Αλλά υπάρχει κάτι που μας συνδέει όλους. Αισθανόμαστε θλίψη όταν ένας από μας πεθαίνει. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι ο ένας στον άλλον. Ζούμε μαζί στην κοινότητά μας.

Σας στηρίζουμε με κάθε δυνατό τρόπο. Ξέρουμε πόσο μάταιο μπορεί να σας φαίνετε να στέκεστε εκεί όπου είσαστε τώρα, να προσπαθείτε σταθερά να εξηγήσετε και όχι να καταδικάσετε.

Στο Hammarkullen υπάρχουν φορές που στην πλατεία τοποθετείται η αστυνομία. Στο Biskopsgården υπάρχουν κάμερες CCTV οι οποίες καταγράφουν ό, τι συμβαίνει στις αυλές. Στην Frölunda υπάρχουν τώρα φήμες για ταραχές - τηλεφωνήματα και μηνύματα κειμένου ψιθυρίζουν ότι ίσως η εξέγερση εξαπλώνεται στο Γκέτεμποργκ, όπου αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα με σας στη Στοκχόλμη: η στρατιωτικοποίηση των προαστίων, η αστυνομική βία, η κοινωνική παλινδρόμηση. Το καλοκαίρι έρχεται. Ακόμη μια χρονιά. Ο ήχος των μοτοποδηλάτων να βουίζει πάνω κάτω μεταξύ των πολυκατοικιών. Υπάρχει πάντα αυτή η ασφυκτική αίσθηση στα προάστια. Ξέρεις. Η αίσθηση ότι δεν υπάρχει κανείς να σε ακούσει, ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για ιστορίες με μπάτσους ρατσιστές, που παρενοχλούν και βιαιοπραγούν. Η αίσθηση ότι ίσως η φωτιά είναι αναγκαία για να ακουστούν κάποιες φωνές.

Τώρα οι φωτιές έχουν ανάψει. Βρισκόμαστε εδώ μαζί. Η Pantrarna και η Megafonen.

Αν δεν υπήρχαμε, ποιος θα αναλάμβανε την ευθύνη να προσπαθήσει να κατανοήσει τις σκιές που περιπλανιούνται στους δρόμους μας με πέτρες στα χέρια; Αυτές οι σκιές που γεννήθηκαν στα σουηδικά νοσοκομεία και συνεπώς καταχωρούνται στα ληξιαρχεία. Οι σκιές που έχουν παρακολουθήσει σουηδικά σχολεία και οι οποίες «κρέμονται» έξω από τα κέντρα της νεολαίας στη Σουηδία, και που θέλουν να εργάζονται, να πληρώνουν φόρους και να πεθάνουν σε αυτή τη χώρα, σκιές που ο Πρωθυπουργός μας είναι ικανός να εξακολουθεί να τους θεωρεί ως ξένους λέγοντας ότι οι ενέργειές τους είναι προϊόν «πολιτιστικής κατωτερότητας» - και όπως εσείς οι φίλοι μας στο Megafonen ξέρετε, ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο προσπάθησε να εξηγήσει την εξέγερση: σχετίζοντάς την με το θυμό, και τους νέους άνδρες που πρέπει απλά να ξεπεράσουν τις πολιτιστικές τους αφετηρίες, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στην ευρύτερη κοινωνία μας.

Δεν υπάρχει καμία ανάγκη εκ μέρους μας για να τονίσουμε την κοινοτοπία και τον ρατσισμό αυτής της δήλωσης.

Υπάρχουν σκιές που κινούνται ενάντια σε αυτό το έθνος.

Προς όλους τους πολιτικούς της Σουηδίας…

Οι άνθρωποι σας εξέλεξαν. Οι άνθρωποι είναι όλοι εμείς, μαζί. Η αστυνομία κάνει κατάχρηση της εξουσίας και ρίχνει το βλέμμα της σε μας που δεν έχουμε την βρωμιά για στολή. Γι 'αυτό τους αποκαλούμε γουρούνια. Είναι τόσο απλό. Έχουμε κουραστεί να ακούμε συνέχεια τα λόγια αυτών που βρίσκονται στην εξουσία, που επαναλαμβάνουν ένα περιορισμένο αριθμό λέξεων οι οποίες και δεν σημαίνουν τίποτα ακριβώς.

Αναλάβετε δράση αντί να μιλάτε. Κάντε κάτι χρήσιμο. Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να δημιουργήσετε μια ανεξάρτητη υπηρεσία για την διερεύνηση της αστυνομίας.

Στο κάτω-κάτω εσείς κατέχετε την εξουσία – γι’ αυτό κάντε κάτι για να βοηθήσετε τους ανθρώπους που σας επέλεξαν να κάθεστε εκεί και να ταξινομείτε τα εκατομμύρια κορώνες στους τραπεζικούς σας λογαριασμούς. Οι γελοίοι μισθοί που παίρνουν οι εκπαιδευτικοί τους στερούν την ελπίδα. Κάθονται πίσω από τα γραφεία τους χωρίς να δίνουν δεκάρα. Και ούτω καθεξής. Αιτία και αποτέλεσμα. Αν επιμένετε να υποβιβάζετε το κάθε πολιτικό ζήτημα σε κατασταλτικό ζήτημα, τότε ίσως πρέπει απλά να αρχίσετε να εκλέγετε αστυνομικούς αντί πολιτικών.

Ωστόσο, άλλη μια πλευρά της κοινωνίας έχασε τη ζωή της στο διαμέρισμα του Husby. Γι 'αυτό έχουν ξεσπάσει οι φωτιές.

Αλλά αυτό το γνωρίζετε ήδη.

Τέλος. Για όλα τα παιδιά της κοινότητας εκεί έξω στους δρόμους.

Όλα τα αδέλφια και οι αδελφές μας. Παραμείνατε ψύχραιμοι.

Φυσικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα σταματήσουν να κάνουν την οποιαδήποτε αναφορά στην κοινότητα όταν τα πράγματα ηρεμήσουν. Θα μαζέψουν τα πράγματά τους και θα εξαφανιστούν μεμιάς. Δεν τους ενδιαφέρει να ακουστούν οι φωνές σας, οι ιστορίες σας για την αστυνομική βία, τα υποβαθμισμένα σχολεία, οι κατοικίες που χρήζουν αποκατάστασης, τα κλειστά κοινοτικά κέντρα, για τις διακρίσεις. Αυτό που θέλουν είναι το κάψιμο αυτοκινήτων, τα σπασμένα παράθυρα. Γι’ αυτό όταν η εξέγερση θα έχει τελειώσει θα πρέπει να εκθέσετε την ζωή σας για τον ίδιο τον εαυτό σας.

Τα Media αναπόφευκτα θα κακολογούν τις κοινότητές σας και θα γράφουν ψέματα.

Να απαιτείται αποκατάσταση της αλήθειας.

Υπάρχει ένα πράγμα που μπορούμε να μάθουμε από αυτό. Οι φωνές μας μετράνε. Και αν δεν υπάρχει κάποιος άλλος για να μας ακούσει, τότε απλά πρέπει να μιλήσουμε ο ένας στον άλλον.

Οι Σουηδοί Δημοκράτες είναι πιθανόν να επωφεληθούν με κάποιες παραπάνω ψήφους, αλλά δεν θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να σιωπήσουμε. Ποτέ δεν θα το «βουλώσουμε», θα μιλήσουμε μαζί. Σε περίπτωση που ράψουν τα χείλη σας, τότε θα πρέπει να κόψετε τα ράμματα για να χρησιμοποιήσετε τις φωνές σας.

Μπορεί οι τσέπες μας είναι άδειες, αλλά τα μάτια μας είναι πλούσια.

Όλη η εξουσία στο λαό.

Homa Badpa

Murat Solmaz

Pantrarna för upprustning av förorten

Οι Πάνθηρες (Pantrana) δημιουργήθηκαν το Φεβρουάριο του 2011 από μερικούς νέους των προαστίων του Biskopsgården στο Gothenburg. Με μια ισχυρή αίσθηση της δέσμευσης και ευαισθητοποίησης στα ταξικά προβλήματα, αγωνίζονται τώρα μεταξύ άλλων για την επίτευξη μιας ουσιαστικής ύπαρξης. Το εκ νέου άνοιγμα του κέντρου νεότητας στο Biskopsgården που έχει κλείσει εδώ και καιρό. Θέλουν να επικεντρωθούν στις περικοπές που έχουν επηρεάσει όχι μόνο το Biskopsgården, αλλά όλα τα προάστια στη Σουηδία, οι οποίες και οδήγησαν σε αύξηση της φτώχειας και της κοινωνικής ευπάθειας.

Πηγή: libcom.org

Το μεταφρασμένο κείμενο στο athens.indymedia.org 

πηγή: εφημερίδα Δράση

διαβάστε ακόμη: Τρίτη νύχτα εξέγερσης στη Στοκχόλμη και Δεν ανάβουμε εμείς τις φωτιές από το eagainst.com