Επιστολή παραίτησης του Δ.Σ. της ΕΝΙΚ

Επιστολή παραίτησης του Δ.Σ. της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Κιλκίς

Συνάδελφοι,
 

Έχουν περάσει πάνω από δυόμιση χρόνια που ως εκλεγμένοι εκπρόσωποι της ΕΝΙΚ καταβάλαμε κάθε προσπάθεια στο όριο των δυνατοτήτων μας να επανακτήσουμε τη χαμένη αξιοπρέπεια του κλάδου μας και να δώσουμε τόνο και παλμό στον κοινό μας αγώνα με την τοπική κοινωνία για τη ματαίωση του σχεδίου διάλυσης του ΕΣΥ και του νοσοκομείου μας ειδικότερα. 

Βιώσαμε όλο αυτό το διάστημα την την ποσοτική και ποιοτική μείωση των παρεχομένων από το νοσοκομείο μας υπηρεσιών, τις τραγικές ελλείψεις του με ευθύνη της πολιτείας, την υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας, την αμφισβήτηση των δικαιωμάτων μας ως εργαζομένων, είδαμε μειώσεις στις αποδοχές μας όπως και την απαξίωση του λειτουργήματός μας, μέσα στον παραλογισμό μιας κοινωνικά ανάλγητης πολιτικής. Οι αρμόδιοι παρά τις εκκλήσεις και τις διαμαρτυρίες μας όχι μόνο κώφευαν ή αρνούνταν επιδεικτικά να αναλάβουν τις τεράστιες ευθύνες τους, αλλά  κατέβαλαν προσπάθειες να διαστρεβλώσουν στη συνείδηση της κοινωνίας την φριχτή πραγματικότητα και τους υπαιτίους της, ενοχοποιώντας και στοχοποιώντας το προσωπικό του νοσοκομείου. Έτσι όλοι εμείς που τόσα χρόνια υπήρξαμε η καρδιά του ΕΣΥ και πλέον είμαστε αυτοί που ουσιαστικά στηρίζουμε τα απομεινάρια  του, έπρεπε παράλληλα να αντιμετωπίζουμε τη δικαιολογημένη οργή του κόσμου προσπαθώντας να εξηγήσουμε τα εγκλήματα των γνωστών σφετεριστών της εξουσίας με το απύθμενο θράσος. Είμαστε πλέον μάρτυρες ενός σκηνικού σαν αυτό που έγραψε κάποτε ο Μπρεχτ: αυτοί που μας έκλεψαν τα βιβλία, τώρα μας κατηγορούν ότι είμαστε αγράμματοι. 

Απέναντί μας είχαμε μια αδυσώπητη και συνεχή διωκτική συμπεριφορά της εκάστοτε διοίκησης των εγκάθετων της τροϊκανής κυβέρνησης που έχουν εντολή να αποτελειώσουν το νοσοκομείο μας στο πλαίσιο τόσο του γενικευμένου πολέμου ενάντια στην κοινωνία, όσο και των ειδικών στρατηγικών σχεδίων τους για σταδιακή εκχώρηση της δημόσιας υγείας στον ιδιωτικό τομέα. Οι επιστάτες αυτής της κατεδάφισης συγκέντρωσαν -όπως ήταν αναμενόμενο- τα πυρά τους σε ορισμένους από μας, τους πιο ανυπότακτους, όπως στους πρωτοστατήσαντες  στην κατάληψη του νοσοκομείου μας που το έκανε  γνωστό εντός και εκτός συνόρων ως λαμπρό παράδειγμα αντίστασης. Κατά τις εχθροπραξίες τους εναντίον συνδικαλιστών που έκαναν απλώς το καθήκον τους, ιδίως εναντίον ορισμένων από εμάς, η εμμονή τους  έφτασε σε ψυχωσικά όρια.        

Όμως το χειρότερο όλων είναι ότι εκτός από τους σε διατεταγμένη υπηρεσία εκτελεστές  είχαμε συχνά να αντιμετωπίσουμε και το χλευασμό, την απομόνωση, τη διπλοπροσωπία και την υπονόμευση από μερίδα συναδέλφων μας. Αποφασίσαμε να μην κλιμακώσουμε την αντιπαράθεση μαζί τους και να προσπαθήσουμε μέσα από ένα δρόμο σύνθεσης και γεφυρώματος διαφορετικών απόψεων να δημιουργήσουμε μια κατάσταση προς όφελος του νοσοκομείου και του συνόλου των γιατρών του.

Δυστυχώς όμως τίποτα δεν άλλαξε. Αντιθέτως η εχθρότητα αλλά και η ατολμία λόγω φόβου, απαισιοδοξίας ή αδιαφορίας μεγάλωσε, τις δε συνέπειες ζούμε σήμερα: απλήρωτες εφημερίες επί εξάμηνο και βλέπουμε, συνδικαλιστικές διώξεις, αυθαιρεσίες, διαρκείς προκλήσεις που παραμένουν ουσιαστικά αναπάντητες.
Η αντίδρασή σε όλα αυτά πολλών συναδέλφων υπήρξε επιεικώς υποτονική, με απρόθυμη δραστηριοποίησή τους, με περιορισμένη συμμετοχή τους σε εκ των πραγμάτων αναποτελεσματικές συνελεύσεις, με παντελή έλλειψη αντίδρασης στα μέτρα από μέρους των αρμόδιων θεσμοθετημένων οργάνων μας (ιατρική υπηρεσία, επιστημονικό συμβούλιο, αιρετούς αντιπροσώπους διοικητικού συμβουλίου) με εσωστρέφεια και  με αφοσίωση στην ιδιώτευση. Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο κατά την οποία ολόκληρος ο κλάδος, το ΕΣΥ και η χώρα καταρρέουν και κεκτημένα εργατικά δικαιώματα δεκαετιών χάνονται. Μέσα στο γκρίζο αυτό σκηνικό κάποιοι προσπαθήσαμε με προσωπικό κόστος να προβάλουμε όση αντίσταση μπορούσαμε  βάζοντας τα ευθέως με τη διοίκηση και την ιεραρχία του ΕΣΥ, καταφεύγοντας σε εισαγγελείς, δικηγόρους και στην ομοσπονδία μας και προσπαθώντας να κινητοποιήσουμε συναδέλφους εντός και εκτός του νοσοκομείου μας, δίνοντας έναν αγώνα περίπου δονκιχωτικό, αφού δεν είχε την υποστήριξη που του οφειλόταν.

Τίθεται πλέον μια σειρά ερωτημάτων: Πόσο χαμηλότερα είμαστε ως κλάδος και ως Ένωση γιατρών διατεθειμένοι να ξεπέσουμε; Πόσα ακόμα είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε; Ως πότε θα μένουμε άπραγοι, αποδεχόμενοι σιωπηλά τον καθημερινό μας εξευτελισμό; Αποφασίσαμε ότι είμαστε έτοιμοι να δουλεύουμε όσο κάποιοι θέλουν, να πληρωνόμαστε όποτε, αν και όσο θέλουν και να το κάνουμε μάλιστα αδιαμαρτύρητα αποδεχόμενοι την απειλή της περικοπής μισθού και της πειθαρχικής δίωξης για όποιον  μιλήσει ή θελήσει να αντιδράσει; Αποφασίσαμε ότι όταν ένας ή μια συνάδελφός μας διώκεται εμείς είναι καλύτερα να κοιτάξουμε τη δουλειά μας;

Με βαθιά λύπη και απογοήτευση οι υπογράφοντες το παρόν δηλώνουμε ότι  αυτή η εξέλιξη δε μας εκφράζει, δεν υπηρετεί το σκοπό που κληθήκαμε να υπηρετήσουμε και για τον οποίο εκλεχτήκαμε στη διοίκηση της ΕΝΙΚ. Πιστεύουμε βαθιά ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την  επίτευξη συναδελφικής ενότητας και συλλογικής αγωνιστικής διάθεσης είναι η ψυχική ενότητα, η οποία φρονούμε ότι έχει πλέον διαρραγεί. Ίσως η Ένωσή μας να χρειάζεται χτίσιμο από τη  αρχή, ίσως άλλοι αξιότεροι ημών συνάδελφοι καταφέρουν περισσότερα από όσα εμείς μπορέσαμε, πράγμα που ολόψυχα ευχόμαστε. Εμείς θα στηρίξουμε κάθε νέα διοίκηση του σωματείου μας, η οποία θα τηρήσει συνεπή αγωνιστική στάση με γνώμονα το συμφέρον των γιατρών και των λοιπών εργαζομένων στο νοσοκομείου μας, τη βελτίωση και μακροημέρευση του ΕΣΥ και πάνω από όλα την παροχή υψηλής ποιότητας και επάρκειας υπηρεσιών δημόσιας δωρεάν υγείας στην τοπική και την ευρύτερη κοινωνία.

Πάντως στη σημερινή στάση υποτέλειας και ραγιαδισμού δεν μπορούμε να συναινέσουμε. Στην πορεία υπονόμευσης ή ακύρωσης των όσων με μακροχρόνιους αγώνες κατακτήσαμε δε θέλουμε να είμαστε συμμέτοχοι. Για τους λόγους αυτούς παραιτούμαστε από το ΔΣ τη ΕΝΙΚ, διευκολύνοντας τη μετάβαση σε εκλογική διαδικασία για ανάδειξη νέου ΔΣ, κατά την οποία δε θα θέσουμε υποψηφιότητα.

                              

Τα υπό παραίτηση μέλη του ΔΣ της ΕΝΙΚ

Ζωτάκη Δ.  Ανδρεόπουλος Κ. Μάκος Χ.  Χρονόπουλος Π. Μπουτμπάρα Ε.  Θεοδωράκης Δ.  Βαϊόπουλος Χ.

 

πηγή: Διακυβέρνηση και Πολιτική