«Προτιμώ όμως να πνιγώ στο αίμα παρά στα σκατά»

Με αφορμή την επέτειο απο την δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου ,αναδημοσιεύω από το βαθυ κόκκινο την επιστολή κάποιας Άννας Π.

Τσούζουν τα μάτια μου, βουίζει το κεφάλι μου, προσπαθώ με βαθιές ανάσες να χορτάσω οξυγόνο. (Τα δακρυγόνα και το κυνηγητό με τους μπάτσους με ξεθέωσαν) 

Είμαι μια «γνωστή άγνωστη» όπως με βάφτισαν τα ΜΜΕ. 

Είμαι μια σταγόνα απ’ το ποτάμι οργής που πλημύρισε σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη σχεδόν όλη την Ελλάδα. Απ’ την Θεσσαλονίκη μέχρι το Ηράκλειο, απ’ την Κομοτηνή μέχρι την Μυτιλήνη. 

Είμαι μια 17χρονη που μου πυρπόλησαν τα όνειρα, και εγώ καίω ότι μισώ.

Είμαι ένα κορίτσι που μου στέρησαν το όραμα. Το αναζητώ στην σύγκρουση, στην λάμψη της μολότοφ.

Δεν θέλω να συνεχίσω να ζω όπως με αναγκάζεται εσείς να ζω. Το καταλαβαίνετε ρε;

Θέλω να καταστρέψω ότι μου είναι ξένο, εχθρικό, ότι μου στερείτε. 

Έχετε όμως εσείς προλάβει να καταστρέψετε την ζωή μου. Τα έχω πάρει στην κράνα, σας σιχαίνομαι. 

Ναι, δεν έχω να σας κάνω καμιά πρόταση. Η δικιά σας όμως ποια είναι; Εκτός απ’ τα όνειρα μας να δολοφονείται και 15χρονους;

Γι’ αυτό λοιπόν προτιμώ να πνιγώ στο αίμα μου σε μια σύγκρουση παρά στα σκατά σας.

Είμαι η «γνωστή-άγνωστη» Αννα Π. 

ΔΙΚΑΣΤΕ ΜΕ

το βρήκαμε εδώ: noumero 11