Βήχος Παναγιώτης
Μια καινούργια σελίδα που δημιουργώ με τίτλο: Κείμενα και βιβλία για την Αναρχία. Είναι ενδιαφέρουσα. Αν θέλετε μπορείτε να γίνετε μέλη. Με την αγάπη μου.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Κρίναμε λειτουργικό να συμπεριλάβουμε στην μπροσούρα αυτή, έντυπο υλικό από αναρχικούς που έχει κυκλοφορήσει στον “ελλαδικό” χώρο σε σχέση με κάποια από τα θέματα που αυτή εξετάζει, θεωρώντας λειτουργική μια προσέγγιση των κατατεθειμένων απόψεων από τη μεριά των ανυπότακτων ανθρώπων.
Σε μια περίοδο όπου τα κράτη εντείνουν την επίθεσή τους στις κοινωνίες, και τα διάφορα προσωπεία του κρατισμού έχουν δείξει την ταύτισή τους, η επίτευξη της συναίνεσης των καταπιεσμένων στα απάνθρωπα σχέδια των εξουσιαστών (όπως η “αντι”τρομοκρατική σταυροφορία) είναι περισσότερο μακρινή από ποτέ.
Η δημιουργία αναρχικών ομάδων παραμένει μια εφικτή και αποτελεσματική στάση ζωής στην κατεύθυνση του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την Αναρχία...
α. Κρατική κυριαρχία και συναίνεση στον “ελλαδικό” χώρο
Οι πραγματικές κοινωνικές συνθήκες και η αθλιότητά τους, πέρα από την εξιδανικευμένη εικόνα που οι εξουσιαστικές ομάδες κατασκευάζουν καθημερινά, έχουν την καταγωγή τους στην απανθρωπιά και την απληστία κάποιων αργά εξελισσόμενων καστών, τάξεων, ιερατείων, αλλά, επιπλέον, εδώ και διακόσια χρόνια, χαρακτηρίζονται και παράγονται συστηματικά από τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του δημοκρατικού κράτους και την οικονομική κυριαρχία, την εδραιωμένη στην μανιώδη επιδίωξη του κέρδους. Η μισθωτή σκλαβιά, η δημοκρατία, η κρατική βία, η εξουσιαστική οργάνωση της γνώσης, η προσποιητή αναπαράσταση μιας ψευτοκοινότητας (εκπαίδευση, δουλειά, διασκέδαση) ενισχύουν υποταγμένες σκέψεις και αισθήματα και προωθούν μελετημένα την ανελευθερία και τους διαχωρισμούς ανάμεσα στους καταπιεσμένους. Η "περηφάνεια" του ελεύθερου εργάτη, που ξεχνά ότι παραμένει δουλοπάροικος, η ακακία του προβατοποιημένου ψηφοφόρου, η αποπομπή του παραβάτη του νόμου, ο φόβος του μαθητή μπροστά στην τιμωρία, το θλιβερό μαστούρωμα είναι γνώριμες εικόνες και έννοιες που αναπαράγει το κράτος και επεξεργάζεται κάθε υπήκοος κατά την ενσωμάτωσή του, άλλες τις απορρίπτει και με άλλες ταυτίζεται, ώστε να αποδεχθεί την κοινωνική αδικία, να αποκομίσει ένα συγκεκριμένο ρόλο στο σύστημα και τις αντίστοιχες ανέσεις.
Στον γεωγραφικό χώρο του νεοελληνικού κράτους οι προσπάθειες των κρατιστών για την επιβολή τέτοιων συνθηκών και συμπεριφορών ήταν εξαιρετικά επίπονες και σκληρές. Για να σταθούν έπρεπε να προχωρήσουν στην καταστολή των ανυπότακτων κλεφτών και των ληστών, σε εκσυγχρονιστικές απόπειρες –όπως εκείνες του Καποδίστρια ή του Τρικούπη, στον αποπνιγμό των πάμπολλων εξεγέρσεων του 19ου αιώνα, στην επιβολή του ιδεολογήματος της "μεγάλης ιδέας" που μασκάρευε τους δυνάστες που υπήρχαν στα νώτα και μέσα στα πόδια των καταπιεσμένων, στην τρομοκρατία ενάντια στους εξεγερμένους αγρότες (Κιλελέρ) και εργάτες (Μάης `36)– για να σταθεί το κράτος τους έπρεπε να προκαλέσουν από κοινού με άλλους εξουσιαστές την καταστροφή, τον θάνατο και την προσφυγιά εκατομμυρίων.
Η αναφορά δεν γίνεται μονάχα για να περιγράψει τη διαιρετική, εκμεταλλευτική και δολοφονική "ποιότητα" των εξουσιαστικών κινήσεων αλλά και για να κάνει πιο έκδηλες τις ρίζες της δομής του χαρακτήρα του σύγχρονου εξουσιαστή. Βέβαια, η κοινωνία ζει πάντοτε σε αντιπαλότητα προς το κράτος, πράγμα που εξαρτάται από το αν υπάρχει σαν πρόθεση, εκδηλώνεται και γίνεται πράξη η εξέγερση. Η πάγια επιδίωξη του κράτους είναι η επίτευξη της σιωπής και της συναίνεσης στα εγκλήματά του. Οι τρόποι που χρησιμοποιεί γι' αυτό είναι:
Τα "κοινά συμφέροντα" (ρουσφέτια) που είναι λιγότερα ή περισσότερο πραγματικά.
Η καλλιέργεια εχθρότητας μεταξύ των καταπιεσμένων με διάφορες προφάσεις (ρατσισμός, τοπικισμός κ.ο.κ.).
Η συστολή και η διαστολή του λεγόμενου "κράτους πρόνοιας", ανάλογα με τις ύφεση ή την όξυνση του κοινωνικού πολέμου, με συνέπεια την έκπτωση, την περιθωριοποίηση, την καταστροφή και την εκδίωξη ή την καθοδήγηση στρωμάτων προς τη φυγή -την μετανάστευση, για παράδειγμα- ή την διάλυση και την καθυπόταξή τους.
Η αφομοίωση και νομιμοποίηση κοινωνικών πρακτικών που κινούνταν πέρα από τα όρια της νομιμότητας για την εξυπηρέτηση ζωτικών αναγκών των ανθρώπων.
Η εθνική ιδεολογία που συνενώνει μέσα στην ψευτιά τούς δήμιους και τα θύματα.
Το ιδεολόγημα της ανάπτυξης με ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Η καθημερινή πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ.
Αυτή η εξουσιαστική πραγματικότητα συντηρείται και εδραιώνεται, σε όλες τις πτυχές της, από τις διάφορες εναλλακτικές εκδοχές της κρατικής ιδεολογίας των παρασίτων και μέσα από την κοινή γνώμη των θιασωτών της συναίνεσης. Ιδεολογίες χρήσιμες στα αφεντικά για να συσκοτίζουν τις αληθινές τους επιδιώξεις, τις δολοφονικές και αρπακτικές τους πράξεις και να συντηρούν την εξουσία τους. Να μοιράζουν συγχωροχάρτια μπροστά στις δολοφονίες και τη στυγνή εκμετάλλευση των μεταναστών και καθημερινά να αναπαράγουν το ρατσισμό. Να θεοποιούν την οικονομία. Να επικεντρώνουν σε εξωτερικούς εχθρούς κάθε φορά που τα αφεντικά τα βρίσκουν σκούρα...
Οι κρατικοί μηχανισμοί και θεσμοί φτιάχνονται και ξαναφτιάχνονται μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα, απαράλλαχτα καταπιεστική. Μια κλίκα ειδικών και αναλυτών επεξεργάζεται τα δεδομένα των λεγόμενων "κοινωνικών" επιστημών, τις οικονομικές στατιστικές, τις δημοσκοπήσεις, τα ψυχολογικά πειράματα, την κυβερνητική, τις τεχνικές παρακολούθησης, επιτήρησης και τιμωρίας, την χημική και ιατρική επιστήμη. Στη συνέχεια, διοχετεύονται και ενσωματώνονται τα αποτελέσματα της δράσης των πρώτων μέσα από το κράτος, προσαρμόζοντας τις εξουσιαστικές κινήσεις με στόχο την εξυπηρέτηση των κρατιστών και την παραμονή τους στην εξουσία, έστω και με πρόσκαιρες εναλλαγές. Η κρατική τυραννία χρησιμοποιεί διάφορες κατασταλτικές και αφομοιωτικές μεθόδους και τεχνικές, από τις πιο βάρβαρες μέχρι και τις πιο εκλεπτυσμένες. Διαρθρώνει τις δομές της και εκπαιδεύει τα στελέχη της (από την κορυφή ως την βάση: διαφορετικοί ρόλοι ανατίθενται σε ξεχωριστούς θεσμούς κρατιστικής αλλοτρίωσης όπως είναι οι μηχανισμοί ισχύος, επιτήρησης, σωφρονισμού, καταστολής -αστυνομία, στρατός- αποχαύνωσης και πειθάρχησης -φυλακές, ψυχιατρεία-, η απανθρωποποιημένη "κοινωνική πρόνοια", οι κύκλοι της λεγόμενης διανόησης, η εκκλησία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης) για τον φενακισμό, την αγελοποίηση, την καταλήστευση, την κατατρομοκράτηση, την παραπληροφόρηση, τη χειραγώγηση, την εξόντωση και τη νάρκωση των ανθρώπων.
β. Αναρχικές ομάδες & Κοινωνική παρέμβαση
Οι αναρχικοί, όντας κομμάτι της εξουσιαζόμενης κοινωνίας, δε συμμετέχουν στους κοινωνικούς αγώνες στα πλαίσια οποιασδήποτε παρέας ή κλίκας, γιατί οι κοινωνικοί αγώνες γίνονται απ' τους αγωνιζόμενους με στόχο την απελευθέρωση και όχι από κάποια παρέα ή κλίκα με στόχο την καλοπέραση και την αναπαραγωγή συνηθειών περασμένων δεκαετιών από τα φρικο-ροκ απολειφάδια.
Η συσπείρωσή τους σε ομάδες, πυρήνες, συλλογικότητες χωρίς ιεραρχία, δίχως κυνήγι πολιτικής υπεραξίας, χωρίς έλεγχο από κάποια δημο-κρατική "άκρη", ομάδες με αντιθεσμικό λόγο και οργανωμένη κοινωνική παρέμβαση συμβάλλει σημαντικά στη συνεχή αναζωπύρωση των κοινωνικών αγώνων.
“Οι εξουσιαστές σχεδιάζουν διαρκώς κι επεξεργάζονται τρόπους επιβολής, ώστε να μην δημιουργούνται κενά και τριγμοί στην κυριαρχία τους. Γι' αυτό το λόγο, οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι δεν μπορούν να αφήνουν τη σύγκρουση στο τυχαίο.
Κάθε κοινωνική αντικρατική δραστηριοποίηση έχει τα καλύτερα αποτελέσματα από τους αγωνιζόμενους όταν είναι οργανωμένη και σχεδιασμένη. Αυτό προϋποθέτει την κρίση και την εκτίμηση των δυνατοτήτων και των συνθηκών που υπάρχουν για τη διεξαγωγή της εκάστοτε σύγκρουσης.
Επιδίωξη είναι πάντοτε η σύγκρουση να πάρει τη μεγαλύτερη δυνατή διάσταση, είτε άμεσα, είτε στο διηνεκές [...] κάθε σύγκρουση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια άλλη, αλλά και για την επέκταση του αντικρατικού αντιεξουσιαστικού αγώνα.
Η σημαντικότητα της οργάνωσης δεν αντιμετωπίζεται μέσα από την οπτική ενός οργανωτισμού αλλά από την συνδυασμένη ανάπτυξη και σύνθεση των διαθέσεων και των δυνατοτήτων των ανθρώπων που πραγματοποιούν την σύγκρουση.
Δεν υπάρχει και δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένα μόνιμο οργανωτικό σχέδιο ή μια συγκρουσιακή φόρμουλα. Αυτό είναι κάτι που οι αναρχικοί δεν το δέχονται γιατί θα έπαιρνε το χαρακτήρα της επιβολής πάνω στις κοινωνικές πρακτικές οι οποίες, εκτός απ' αυτό, αναπτύσσονται σε συνθήκες που δεν είναι όμοιες.
Η οργάνωση της δράσης είναι απαραίτητη σ' ένα κράτος πάνοπλο ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΤΡΩΤΟ. Η συνεννόηση και η συνεργασία των αναρχικών είναι το ζητούμενο μέσα από σχέσεις αλληλοεκτίμησης κι αλληλοσεβασμού, όπου κάθε εξεγερτική άποψη ή πρόταση συζητιέται κι εκτιμάται κατά πόσο μπορεί να λειτουργήσει στην ανάπτυξη της σύγκρουσης.
Οι κάθε είδους φορείς της πολιτικής και οπαδοί της πολιτικής δράσης είναι αυτοί που πρώτοι τοποθετούνται εχθρικά στην οργανωμένη συγκρουσιακή πρακτική, ακριβώς γιατί μια ανοργάνωτη κατάσταση που θα κατασταλεί από το κράτος, θα γίνει πιο εύκολα αντικείμενο εκμετάλλευσης στα χέρια τους, για να σπείρουν τον πανικό και την ηττοπάθεια και να χειραγωγήσουν τους ανθρώπους εγκλωβίζοντάς τους σε πολιτικά πλαίσια και σε άνοστες κινητοποιήσεις ή να τους οδηγήσουν στην πλήρη απογοήτευση. Και στις δυο περιπτώσεις δρουν σαν δεκανίκια του κράτους εκθειάζοντας μια ουσιαστικά ανύπαρκτη παντοδυναμία του.
Σημαντικό στοιχείο της οργανωμένης δράσης των αγωνιζόμενων είναι η ύπαρξη συλλογικοτήτων ή ομάδων. Η ύπαρξη και ο πολλαπλασιασμός των αναρχικών ομάδων, που προωθούν τη σύγκρουση με το κράτος και τις λογικές του, αποτελούν σημαντικότατα μέσα για την συμβολή στην ανάπτυξη των κοινωνικών απελευθερωτικών αγώνων, τόσο κατά την διεξαγωγή τους, όσο και στο διάστημα που μεσολαβεί πριν από μια μεγάλη κοινωνική έκρηξη. Η δημιουργία αναρχικών συλλογικοτήτων δεν αφαιρεί από το άτομο ούτε το στοιχείο της ατομικότητας και της ιδιαιτερότητάς του, ούτε την πρωτοβουλιακή του δράση. Μέσα σε μια αναρχική συλλογικότητα όλες οι απόψεις είναι σεβαστές και μέσα από την κοινή αποδοχή εφαρμόζονται στην πράξη αυτές που κρίνονται και είναι πιο λειτουργικές για τον κοινωνικό αγώνα, σαν αποτέλεσμα της σύνθεσης των διαφορετικοτήτων”
[από το κείμενο Η ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ (ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΙ ΕΞΕΓΕΡΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, Αναρχική Ομάδα ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΤΑΣΗ - Συνεργασία Αναρχικών Ομάδων και Ατόμων για την Κοινωνική Αλληλεγγύη και την Πολύμορφη Δράση - Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1994)].
Ανάπτυξη της κυριαρχίας & καταστολή στην ευρύτερη περιοχή
Είναι γνωστό πως η ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης είναι πολύ σημαντική για την επιβολή των κρατικών σχεδιασμών και την οικονομική ανάπτυξη των εξουσιαστών (διαμετακομιστικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, επένδυση της TVX HELLAS και σχεδιαζόμενη στην περιοχή της Ροδόπης). Τα βασικότερα σημεία της νέας κρατικής επίθεσης έχουν να κάνουν με τις γενικότερες κατασταλτικές κινήσεις, απ' τις οποίες προήλθε και ο τρομονόμος, αλλά και την προσπάθεια επιβολής οικονομικής εξαθλίωσης σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας μέσω του ασφαλιστικού κ.ά., τη συνέχιση της αφαίμαξης των μεταναστών, απ' τους οποίους προσδοκούν μεγάλα οικονομικά οφέλη στην προσπάθεια εναρμονισμού και αναδιοργάνωσης της κυριαρχίας που συντελείται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Tο μόνο αντίβαρό σ' αυτούς τους σχεδιασμούς, δηλαδή οι κοινωνικοί απελευθερωτικοί αγώνες, βρίσκονται σε ύφεση και μόνο σε περιόδους κοινωνικής αναταραχής έχουν σημειωθεί κάποιες συγκρούσεις και στην πόλη αυτή. Bασικός λόγος είναι η μακρόχρονη έλλειψη αναρχικών ομάδων και συλλογικοτήτων στην πόλη της Θεσσαλονίκης, ομάδων που παρεμβαίνουν με οργανωμένο τρόπο και λόγο στα κοινωνικά δρώμενα, αλλά και η έλλειψη αυτοκριτικής, πέρα από μια ιδιαίτερη πραγματικότητα αδράνειας την οποία θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε.
Λίγα είναι τα πρόσφατα παραδείγματα ευρύτερης εξεγερτικής δράσης από τους καταπιεσμένους. Πολυτεχνείο 95 και συγκρούσεις στη Θεολογική, συγκρούσεις με αφορμή τις μαθητικές κινητοποιήσεις το Γενάρη του 99 ήταν τα κυριότερα πρόσφατα ξεσπάσματα των καταπιεσμένων στη Θεσσαλονίκη.
Αντίθετα, κατά τη διάρκεια των 78 ημερών βομβαρδισμών της πρώην Γιουγκοσλαβίας από τους σφαγείς του ΝΑΤΟ την άνοιξη του ‘99, κατά τη διάρκεια των οποίων η Θεσσαλονίκη ήταν η βασική πηγή ανεφοδιασμού των συμμαχικών δολοφονικών δυνάμεων, και η παρουσία τους ήταν κάτι περισσότερο από εμφανής μέσα και έξω από την πόλη, υπήρχαν μόνο λιγοστές φωνές και πράξεις αντίστασης, ακόμα κι από αναρχικούς.
Και λογικό είναι να απορεί κανείς πώς οι γενικευμένοι κοινωνικοί αγώνες που έχουν σημαδέψει κυριολεκτικά τους δρόμους της Αθήνας π.χ., δεν είχαν τον αντίκτυπο που θα έπρεπε και στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.
"Η κοινωνική ειρήνη που φαίνεται να βασιλεύει στη Θεσσαλονίκη, αποτελεί μια από τις αυστηρές προτεραιότητες των εξουσιαστών. Δεξιοί και αριστεροί, σύσσωμοι, έχοντας ξεπεράσει από δεκαετίες τις ούτως ή άλλως πλασματικές αντιθέσεις τους, με νύχια και με δόντια πασχίζουν να διαφυλάξουν την κοινωνική ομαλότητα, είτε με την απειλή της κρατικής καταστολής, είτε με την έντεχνη διάβρωση των κοινωνικών αντιστάσεων από την εκσυγχρονιστική για το κράτος και τους μηχανισμούς του φιλολογία διαφόρων αποχρώσεων κρατιστών..." (από τη μπροσούρα ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΙ ΕΞΕΓΕΡΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1994).
Καναλιζαρισμένη εκτόνωση στα γήπεδα, διάχυση του ελέγχου και της ρουφιανιάς ακόμα και σε συνοικίες και τα πανεπιστήμια (οργανωμένο κομματικό μαντρί απ' άκρη σ' άκρη της πανεπιστημιούπολης και στην άκρη της, τη φοιτητική Λέσχη, καθημερινή παρουσία εθνικιστών με τραπεζάκια), οργάνωση συντηρητικών διαδηλώσεων από φασιστοειδή σκουλήκια (ετήσια συγκέντρωση και πορεία στη μνήμη του σφαγέα και δολοφόνου “Μέγα” Αλέξανδρου -βασιλιά της Μακεδονίας, αλλά και άλλες συγκεντρώσεις μέσα στην πόλη, οικογένειες κρατικών υπαλλήλων αλλά και μπάτσους (!) (όπως η μεγάλη πανελλαδική διαδήλωση των 5.000 μπάτσων το χειμώνα) για την καταδίκη κάθε κρούσματος κοινωνικής απειθαρχίας και τη βίαιη καταστολή κάθε φορά που διαφαίνεται η δημιουργία καταστάσεων και πόλων ρήξης με το κράτος και τα σχέδιά του.
Είναι πολλοί οι λόγοι γι' αυτή την πραγματικότητα που πολλούς μπορεί να κάνει να απαισιοδοξούν, όχι όμως εκείνους που έχουν πραγματική διάθεση και καθαρή συνείδηση για ν' αγωνιστούν και όχι να ξεγελάσουν για λίγο τις τύψεις τους κατά τη διάρκεια της "φοιτητικής περιόδου" (δηλαδή λίγα χρόνια μετά το τέλος της εφηβείας) και μετά ν' ακολουθήσουν το δρόμο της παραίτησης. Όλα αυτά στο μεγάλο λιμάνι της βόρειας Ελλάδας και μια βέρα φοιτητούπολη με βαθιά ριζωμένα τον τοπικισμό, την ηττοπάθεια, τα κάθε είδους κόμπλεξ και τη μπατσοφοβία...
Ως κομβικό σημείο στο γεωγραφικό, πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό χάρτη η πόλη της Θεσσαλονίκης έχει ιδιαίτερη σημασία στα σχέδια των κρατιστών, όχι μόνο σε υλικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο αποχαύνωσης του πληθυσμού.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι στην αναφορά μας σε συγκεκριμένα εγκλήματα των εξουσιαστών στην περιοχή δεν διαχωρίζουμε τη συγκεκριμένη από άλλες περιοχές. Θα ήταν τουλάχιστον γελοίο κάτι τέτοιο! Γιατί, ως αναρχικοί, δεν δεχόμαστε κανενός είδους διαχωρισμό τοπικό, εθνικό, φυλετικό κτλ. Ούτε διακατεχόμαστε από κανενός είδους "αναρχικό" τοπικισμό! Τα εγκλήματα του κράτους είναι στην ουσία κοινά για κάθε σημείο του πλανήτη όπου επιβάλλεται η κρατική οργάνωση πάνω στην κοινωνία.
Επιπλέον, η ειδική αναφορά μας στα πλέον απεχθή εγκλήματα των σκυλιών της εξουσίας, στην πρεζεμπορία, τη σωματεμπορία, τη σεξουαλική εκμετάλλευση και πολλά άλλα δε σημαίνει ότι είναι τα μόνα και ότι δεν τα θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι της οργανωμένης κρατικής δραστηριότητας. Το αντίθετο θα σήμαινε ότι δεν είμαστε αναρχικοί, αλλά κάποιος "ευαίσθητος" σύλλογος πολιτών ενάντια στη διαφθορά των μπάτσων και των δικαστών (!).
Όσον αφορά στη στρατηγική θέση της Θεσσαλονίκης, αυτή αποτελεί:
Βασικό δρόμο μεταφοράς ναρκωτικών από και προς τα Βαλκάνια, και βασικό προμηθευτή πρέζας, χαπιών, κοκαίνης, χασίς κτλ. προς την λεγόμενη επαρχία.
Βασικό δρόμο διακίνησης σεξουαλικών, και όχι μόνο, σκλάβων (κυρίως ανήλικων αλλά και ενήλικων γυναικών)
Βασικό τομέα διεκπεραίωσης των αναπτυξιακών σχεδίων του ελληνικού κεφαλαίου (λιμενική δραστηριότητα, αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, εργοστάσια χρυσού, Εγνατία Οδός κ.ά.) για το οποίο δύσκολα μπορούν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι δεν είναι ισχυρό (το ελληνικό κεφάλαιο), όπως κλαψουρίζουν τα εξουσιαστικά καθάρματα, τη στιγμή που το ελληνικό κράτος συμμετέχει σε αγαστή συνεργασία με άλλα, σε "ανθρωπιστικούς" πολέμους, στην αφαίμαξη των γειτονικών βαλκανικών χωρών αλλά και σε γενοκτονίες και σφαγές, τσοντάροντας από πίσω, στη Σομαλία, στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν και αλλού...
Νάρκωση της συνείδησης & Τοπικισμός στη Θεσσαλονίκη
H αλλοτρίωση και οι ιδεολογίες παράγονται καθημερινά σε όποιο χώρο υφίσταται η πλύση εγκεφάλου της εξουσίας. Και κάποιοι απ' αυτούς τους χώρους είναι και οι θεσμικά δομημένοι από την εξουσία χώροι, όπως σχολεία, γήπεδα, χώροι εργασίας, πανεπιστήμια κτλ. που έτσι κι αλλιώς ευθύνονται για πολλά από τα "σκατά" που είναι φυτεμένα στο κεφάλι του κάθε ανθρώπου και τα οποία πρέπει να καταπολεμηθούν.
Ένα αίσθημα τοπικισμού φαίνεται να προωθείται πολύ έντεχνα από κρατικούς μηχανισμούς καταστολής και προπαγάνδας στην προσπάθειά τους να να ενδυναμώσουν εθνικιστικές τάσεις στην ευρύτερη περιοχή του βόρειου ελλαδικού χώρου.
H ελεγχόμενη διασκέδαση παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο για τους εξουσιαστές στη διατήρηση των κρατούντων όρων επιβολής. Σε καφετέριες, μπαρ και καφενεία, σε club, σε κουλτουριάρικα στέκια, αναπαράγονται ταυτόχρονα διάφορα καλούπια συμπεριφοράς και αποχαύνωσης, όπως ο παρεϊσμός, η καλοπέραση, η ψευτο-διασκέδαση κ.ά., τα οποία για να κάνουν τους συμμετέχοντες να νιώθουν πιο άνετα (δηλ. να μην έχουν και τόσες τύψεις) τους πλασάρουν την ψευδαίσθηση της αντίστασης μέσα από τα καφενεία, παράλληλα με τη σύγχρονη θρησκεία του life-style. Αυτός ο ανιαρός τρόπος ζωής, είναι ελεγχόμενος και προσφέρει άμεσα οφέλη για το κράτος.
Σε όλους αυτούς τους χώρους διεξάγεται ένας καθημερινός αγώνας από την πλευρά των κρατιστών (οι οποίοι δεν είναι μόνο αυτοί που φαίνονται αλλά και οι ρουφιάνοι και γλύφτες της γειτονιάς κτλ.) να εμφυτεύσουν την πρέζα του μυαλού. Την αποδοχή δηλαδή της απάθειας ως τρόπου ζωής και της σιωπηρής συγκατάθεσης στα σχέδια του κράτους. Κάθε μέρα, όλη μέρα, στους χώρους αυτούς προσπαθούν να πείσουν τη νεολαία της πόλης ότι η εξέγερση δεν έχει νόημα, ότι οι από πάνω είναι πιο δυνατοί, ότι άμα σηκώσεις το κεφάλι θα σε τσακίσουν οι κλίκες των τραμπούκων της πόλης, ότι είμαστε ελεύθεροι μόνο για να χαϊδεύουμε τ' αυτάκια των μπάτσων και του υπόκοσμου. Αλλά επειδή κι αυτοί άνθρωποι είναι (!) σου δίνουν την ευκαιρία, άμα πρόσκαιρα "υποπέσεις" στο φοβερό λάθος να συγκρουστείς με κάποιο τέτοιο κάθαρμα, ε, θα έχεις κι εσύ μια ευκαιρία να επανορθώσεις. Φυσικά ζητώντας τη συνδρομή ή και τη συμβουλή ακόμα κάποιου νταβατζή, κάποιου μπάτσου, κάποιου έμπορου ναρκωτικών ουσιών, κάποιας "μούρης" στις κωλοπιάτσες του Βαρδαρίου και των Λαδάδικων και όχι μόνο. Δεν έχει σημασία αν σ' εκβιάσουν και λίγο! Γι' αυτούς, άλλωστε, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και τι έγινε αν σ' εκβιάζουν - καλά να περνάμε!
Έλα όμως που αυτή η εξέλιξη σιγά-σιγά απομακρύνει τέτοιο κόσμο από την ανθρώπινη φύση - και, δυστυχώς, πολλές φορές αυτή η μετάλλαξη δεν είναι συνειδητή.
Όλα αυτά είναι στοιχεία της καθημερινής ζωής σε μια ρομαντική πόλη όπως η Θεσσαλονίκη... Οι μπάτσοι δεν μπορούν να δεχτούν ότι τα πιόνια τους δεν δύνανται να αλωνίζουν σε κάθε γωνιά της πόλης.
Κάθε προσπάθεια ενάντια στο κράτος, λοιπόν, αναπόφευκτα πρέπει να εναντιωθεί και σ' όλους αυτούς τους παράγοντες.
Και εδώ δρουν και άλλοι παράγοντες αλλοτρίωσης, ηττοπάθειας και αποπροσανατολισμού. Οι κρατιστές προσπαθούν να αποδώσουν κάποιες "μαγευτικές" λάγνες ιδιότητες στην πόλη αυτή, τονίζοντας πολύ συχνά τη δήθεν διαμάχη Αθήνας-Θεσσαλονίκης ή και γενικότερα νότιας και βόρειας "Ελλάδας" μέσω των πληρωμένων χαφιέδων αθλητικών συνδέσμων, εφημερίδων-καναλιών και εκδοτικών οίκων. Και αυτό εντάσσεται στη συνολικότερη προσπάθεια αποδυνάμωσης των όποιων ανεξέλεγκτων απελευθερωτικών διεργασιών στην περιοχή και αποπροσανατολισμού της νεολαίας της πόλης.
Έτσι, λοιπόν, δεν είναι και λίγοι εκείνοι/ες που τρώνε την παραμύθα της σαγηνευτικής και ρομαντικής πόλης, που έχει και θάλασσα, και αναπτύσσεται (αποτελώντας μέσω του λιμανιού της ένα σημαντικό εξουσιαστικό κέντρο στα Βαλκάνια), έ, και στο κάτω-κάτω βρε αδερφέ, δεν είναι και τόσο χάος όσο στην Αθήνα! Είναι από τις πιο... chic πόλεις (φεστιβάλ cinema), με λίγα μοδάτα ψώνια ("η αγορά της πόλης μετράει!"), ψαράκι, clubbing, ταβερνίτσα στα Κάστρα, στο Μοδιάνο και την Άνω Πόλη, τι πιο ωραίο και γραφικό περιβάλλον για τουρίστες, αλλοτριωμένους υπηκόους και μαστουρωμένους φοιτητάριους! Ως προς τους τελευταίους, συμφέρει πάρα πολύ τους κρατιστές η διάχυση του φοιτητικού life-style στη Θεσσαλονίκη, αφού δεν είναι και λίγοι 100.000 περίπου φοιτητές, στοιβαγμένοι δίπλα στο εμπορικό κέντρο της γνήσιας αυτής μακεδονικής πόλης! Προωθώντας σιγά-σιγά την αλλοτρίωση της ξάπλας, της ταβέρνας, του καφέ στην παραλία και σε άλλα - φοιτητικά και μη, underground και μη - στέκια, της εκπόρνευσης στα σκλαβοπάζαρα της διασκέδασης (Λαδάδικα, δυτική είσοδος, παραλία, αεροδρόμιο, προχωρημένα κλαμπάκια, ο καλός ο Μύλος τ' αλέθει όλα - και ροκ, και χέβι μέταλ, και πανκ, και σκυλάδικο, και έντεχνο ελαφρολαϊκό) βρήκαν τους τρόπους να διαπεράσουν τέτοιες αλλοτριωτικές στάσεις και σε δυναμικά κομμάτια της νεολαίας, ακόμα και της μαθητικής. Παράλληλα, μια πολύ καλή ιδεολογική καβάτζα για όλους αυτούς είναι και το underground προσωπείο, του ΠΑΟΚτσή, του ΑΡΗανού "άγριου νεολαίου" από τη μια και του ευαισθητοποιημένου πολίτη από την άλλη, του φοιτητή και όχι μόνο, που πλασάρεται με κάποια χόμπυ οικολογικά, πολιτικά, αντιρατσιστικά, καλλιτεχνικά κτλ. (και με μια σημαία του Τσε Γκεβάρα στη ντουλάπα!).
Κι είναι αλήθεια πως οι συνθήκες στη Θεσσαλονίκη ευνοούν μια κατάληξη παραίτησης και αδράνειας σε ότι αφορά τους κοινωνικούς αγώνες, θλιβερή αν αναλογιστεί κανείς ότι η πόλη σφύζει πραγματικά από νεολαία: η ρομαντική πόλη, η φοιτητούπολη με την καλύτερη (!) διασκέδαση, η νύφη του Θερμαϊκού, η πόλη με βαθιά ριζωμένα εθνικιστικά, φασιστικά πρότυπα.
Πόσα χρόνια πρέπει αλήθεια να περάσουν για να γκρεμοτσακιστούν όλα αυτά τα άθλια κρατικά κατασκευάσματα, όλες αυτές οι πρόστυχες ιδεολογίες;
Η προπαγάνδα του ελληνικού κράτους, ή μερίδας του, ότι η ευημερία της Θεσσαλονίκης μειώνεται από την "προσοχή" που δείχνουν στην Αθήνα (!) (βλέπε και τη γενικότερη "περήφανη" και "μαγκίτικη" μακεδονική στάση και συμπεριφορά) είναι βασικός παράγοντας για τον τοπικισμό που αναπτύσσεται στην πόλη.
Η οργάνωση των αγωνιζόμενων ανθρώπων και η πολύμορφη κοινωνική βία, οι συγκρούσεις, οι πορείες ενάντια στο κράτος κυρίως στην Αθήνα τουλάχιστον τα τελευταία 25 χρόνια είναι ένας μόνιμος βραχνάς στο κεφάλι του ελληνικού κράτους. Κι είναι ο βασικός λόγος που προσπαθούν να κατασκευάζουν διαρκώς διάφορες ψευδαισθήσεις, μετατρέποντάς τες σε τοπικιστικά ιδεολογήματα.
Καιρός, λοιπόν, να τελειώνουμε μ' αυτά τα ψέματα!
(για το κείμενο αυτό χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το περιοδικό ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Νο.5 - Μάρτης 2001).
Σωματεμπορία: Παντού & πάντα ο στυλοβάτης του κράτους
Ο ι βιασμοί και η σωματεμπορία είναι αναπόσπαστο στοιχείο της δράσης των συμμοριών του κράτους και χρησιμοποιείται κατά κόρον σε πολεμικές επιχειρήσεις και γενοκτονίες, όπως στη Σομαλία, το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη, το Κουρδιστάν, τη Βοσνία, το Κόσοβο.
Η Θεσσαλονίκη ως "πρωτεύουσα" πλέον των Βαλκανίων "παίζει" καθοριστικό ρόλο στη διακίνηση "εμπορευμάτων" κάθε είδους. Σταυροδρόμι πολιτισμών, θρησκειών, οικονομιών και όχι μόνο, η Θεσσαλονίκη, κομβικό σημείο πλέον, έχει μετατραπεί τις τελευταίες δεκαετίες σε βασικό δρόμο διακίνησης σεξουαλικών σκλάβων, κυρίως γυναικών, ενηλίκων και ανηλίκων, με την άμεση συμμετοχή των κρατικών μηχανισμών και κυρίως των μπάτσων, που θησαυρίζουν από αυτή την επιχείρηση. Συνυπεύθυνοι όμως είναι και οι υπόλοιποι θεσμοί του κράτους, δικαστικές αρχές, εκκλησία, στρατός, ιατροδικαστικές υπηρεσίες, οι οποίες συνεργάζονται, έχοντας τεράστια κέρδη1. Τα οφέλη δεν είναι μόνο οικονομικά, αλλά αφορούν τη ρύθμιση της μετανάστευσης, την τρομοκρατία που ασκείται στις εκδιδόμενες γυναίκες + παιδιά, την απόπειρα καθολικής εξαθλίωσης, υποταγής και εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Το κράτος λειτουργεί δηλαδή ως προαγωγός και αυτός είναι ένας από τους λόγους δημιουργίας και νέων κατασταλτικών μηχανισμών2 (συνοριοφύλακες3), για την σωστότερη διανομή και διαχείριση των σεξουαλικών σκλάβων. Αυτό το είδος δουλεμπορίου δεν διαφέρει πολύ από αυτό που συνέβαινε πριν από αιώνες.
Στον ελλαδικό μόνο χώρο εκπορνεύονται περισσότερες από 80.000 γυναίκες, κυρίως αλλοδαπές και περισσότερα από 30.000 παιδιά4.
Μεγάλες εκδοτικές ειδησεογραφικές επιχειρήσεις (π.χ. Μακεδονία-Θεσσαλονίκη, Αγγελιοφόρος) είναι κι αυτοί προαγωγοί, έχοντας καθημερινά στις σελίδες τους μεγάλο αριθμό πορνοαγγελιών με το αζημίωτο φυσικά (π.χ. κυριακάτικη Μακεδονία στις 4/11/01 με περισσότερες από 360 πορνοαγγελίες καταχωρημένες).
Σύμφωνα με στοιχεία περισσότερα από 120.000 ανθρώπινα πλάσματα εξωθούνται στην πορνεία το χρόνο. Από το 1991 και μόνο από ένα κράτος (Ουκρανία) 500.000 γυναίκες και κορίτσια μεταφέρθηκαν στη Δύση και κυρίως στην Ευρώπη για να χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία του σεξ.
Η Θεσσαλονίκη "παίζει" λειτουργικό ρόλο στο ευρείας κλίμακας αυτό δουλεμπόριο ως χώρος υποδοχής αλλά και εξαγωγής προς άλλες χώρες.
Η κτηνωδία που ακολουθεί είναι γνωστή: πολλά ανήλικα εκπορνευμένα παιδιά δεν προλαβαίνουν καν να ενηλικιωθούν από τους βιασμούς, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες των νταβατζήδων και του συναφιού τους.Όσα απ' αυτά τα παιδιά ενηλικιωθούν θα συνεχίσουν να "εξασκούν" παρά τη θέλησή τους το συγκεκριμένο επάγγελμα ως προϊόν γ' και δ' διαλογής σε τρίτες χώρες. Γνωστά τα καθάρματα του κόσμου της νύχτας, μπάτσοι-νταβατζήδες-προαγωγοί και όλοι οι φερόμενοι ως ευηπόληπτοι πολίτες που συμμετέχουν σ' αυτό το φριχτό έγκλημα που όμοιό του δεν έχει ξανά υπάρξει.
Η κτηνωδία και παράλληλα η υποκρισία που αναδύεται γύρω απ’ αυτό το θέμα εκφράστηκε πρόσφατα με την πολυανακοινωμένη δημιουργία κέντρου περίθαλψης κακοποιημένων γυναικών. Το κέντρο αυτό, ενώ υποτίθεται διάφοροι φορείς ζητούσαν την ανέγερσή του στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για να υπάρχει μια σχετική ελπίδα για τα θύματα αυτής της κτηνωδίας, δημιουργήθηκε (τουλάχιστον στα χαρτιά) σε μια απομακρυσμένη περιοχή ενός χωριού στο νομό Θεσσαλονίκης (Πεντάλοφος). Εύκολα καταλαβαίνει κανείς και ποια η χρησιμότητα του καινούργιου νομοσχεδίου για την σωματεμπορία. Απολύτως καμία...
Αν τα ΜΜΕ και κάθε εξουσιαστικός μηχανισμός αποπροσανατολίζει τους ανθρώπους καθημερινά, στο συγκεκριμένο ζήτημα ο ρόλος τους είναι ακόμα πιο αηδιαστικός. Δημιουργούν τη φαύλη εντύπωση ότι η σωματεμπορία είναι κάτι ξένο προς τον πολιτισμό, ότι "διώκεται". Παρόμοια υποκρισία διακατέχει και τους "ευαίσθητους" φορείς και ευυπόληπτα άτομα των κοσμικών, οικονομικών, πολιτικών ελίτ που κάθε φορά που έρχεται στην επιφάνεια αυτό το ζήτημα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, προσπαθώντας να εμφανίσουν ανθρώπινο προσωπείο, ενώ στην ουσία είναι άμεσα συνένοχοι.
Δεν έχουμε καμιά ψευδαίσθηση για το ρόλο τους. Δε ζητάμε καλύτερη εφαρμογή των νόμων και "καταπολέμηση της διαφθοράς". Μόνο η καταστροφή του κράτους, της εξουσίας και η απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης μπορούν ν' αποτελέσουν λύση στο ζήτημα της εκμετάλλευσης, τρομοκράτησης και υποταγής των ανθρώπων.
1 Τα οποία χρησιμοποιούν με τον πιο προσοδοφόρο τρόπο και προς όφελος του κράτους, αλλά και για να ικανοποιήσουν την απληστία και ασυδοσία των κρατιστών (π.χ. βίλες, επενδύσεις, "ξέπλυμα").
2 Που επανδρώθηκαν με τα "αξιότερα" στελέχη των νεολαιών όλων των κομμάτων και με άλλα καθάρματα για να έχουν όλοι ένα κομμάτι από τα τεράστια κέρδη από την τόσο διαδεδομένη βιομηχανία του σεξ, που ανθεί για το κοινό καλό του δυτικού πολιτισμού.
3 Συστάθηκαν για τη συνέχιση αλλά κυρίως την διαιώνιση της σημερινής αφόρητης κατάστασης και για την όσο το δυνατόν αποδοτικότερη διαχείριση, διακίνηση σεξουαλικών σκλάβων. Το νέο αυτό σώμα, αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς στη β. Ελλάδα, αντεπεξέρχεται με τον καλύτερο τρόπο στα καθήκοντά του, όχι μόνο προωθώντας τους σεξουαλικούς σκλάβους αλλά και τους οικονομικούς, αφού πρώτα τους υποβάλλει σε όσο το δυνατόν περισσότερους εξευτελισμούς, αλλά και βασανιστήρια, όπως κάνει με χιλιάδες εξαθλιωμένους ανθρώπους που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Με αυτόν τον τρόπο πρεσβεύει άξια τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, τα οποία εφαρμόζει στους μετανάστες, κάνοντας γνωστό και σε αυτούς το "μεγαλείο" του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, αλλά και το γνήσιο "φιλότιμο" του έλληνα πατριώτη.
4 Σύμφωνα με στοιχεία από εφημερίδες τα οποία φυσικά μπορεί να υστερούν σε σχέση με την πραγματικότητα.
Ενάντια σε κάθε πρέζα
H πιο άμεση μέθοδος χειραγώγησης της ανθρώπινης αυτενέργειας, όργανο καταστολής κάθε ανυπότακτης τάσης, είναι η διάδοση, προώθηση και εμπορία ναρκωτικών. Η εξουσία χρησιμοποιεί τα ναρκωτικά, κράτη και αφεντικά τα παράγουν και τα επεξεργάζονται εντατικά και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, διάφορες υπηρεσίες και έμποροι τα διακινούν μέσα από τους ίδιους δρόμους που κυκλοφορούν κι όλα τα άλλα εμπορεύματα, τα πλασάρουν στους νέους και στον υπόλοιπο πληθυσμό φτωχών και πλούσιων περιοχών.
Δεν είναι καθόλου σπάνιο: πόλεμοι που οι βαθιές ή εμφανέστερες αιτίες τους είναι η επιμονή των εκμεταλλευτών να προωθούν τα ναρκωτικά.
Η ΝΑ Ευρώπη, από τον Εύξεινο Πόντο και το Αιγαίο ως την Αδριατική, συνιστά σημαντικό παγκόσμιο στρατηγικό και οικονομικό κόμβο. Τα Βαλκάνια βρίσκονται στη μέση των θαλάσσιων οδών διακίνησης προϊόντων από την Άπω Ανατολή, τη Μ. Ανατολή και τις χώρες του Εύξεινου Πόντου προς τη Δύση. Στο δρόμο πρόσβασης από τη Δύση προς την Κασπία και την Κεντρική Ασία αποτελούν φυσική διέξοδο της Ανατολικής Μεσογείου για τις περιοχές της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης.
Σημαντικές μεταρρυθμίσεις που ακολουθούν την "ειρήνευση", όπως η απλοποίηση των τελωνειακών διαδικασιών, εξυπηρετούν την κυκλοφορία εμπορευμάτων, όπλων και ναρκωτικών, που διακινούνται μέσα από τους ίδιους δρόμους. Τέτοιους σκοπούς εξυπηρετεί και η σχεδιαζόμενη δημιουργία "διαδρόμου" από τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο μέχρι την περιοχή της Κασπίας θάλασσας, από τη Βουλγαρία μέχρι τη Γεωργία, αλλά και η δημιουργία μιας πολυεθνικής αστυνομικής δύναμης στα Βαλκάνια (η δικαιολογία είναι η πάταξη της εγκληματικότητας στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου, ιδιαίτερα μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς την άνοιξη του 1999) που θα προωθήσει την διακρατική συνεργασία σε θέματα σαν κι αυτά, που άπτονται των ενδιαφερόντων των εξουσιαστικών καθαρμάτων1. Μέσα σε αυτές τις αλλαγές, είναι προφανές πόσο μεγάλη σημασία έχει για τους εμπόρους ναρκωτικών και τους εξουσιαστές η πόλη της Θεσσαλονίκης και η γύρω περιοχή.
Τα μέσα νάρκωσης, παραισθήσεων και διέγερσης είναι πάμπολλα και έτσι το κράτος προωθεί ποικίλες "χρήσεις" τους, πλαισιωμένες από ψεύτικες απολαύσεις του lifestyle, προβάλλοντας την απατηλή κυρίαρχη ιδέα μιας μίζερης ελευθεριότητας, που περιορίζεται στα πλαίσια της ανεμπόδιστης επιλογής και κεντρίζεται από το ρίσκο του ξεπεράσματος ορίων και καταπάτησης τετριμμένων νόμων.
Η κλίκα των γιατρών και των ψυχίατρων, με τις αντιανθρώπινες έρευνές τους, με τις περισπούδαστες αναλύσεις και τις διαστρεβλωτικές έννοιες που χρησιμοποιούν, δουλεύουν πάντα για να καταστείλουν αυτό που αδιάκριτα αποκαλούν αντικοινωνικές συμπεριφορές και να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα των αφεντικών τους. Η ίδια η ιατρική άνοιξε την πόρτα για τον εμπλουτισμό των μεθόδων αστυνόμευσης της ανθρώπινης ύπαρξης, παράγοντας μαζικά ναρκωτικές ουσίες.
Η διοχέτευση των ναρκωτικών στη νεολαία είναι μια καλοστημένη επιχείρηση. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει στο περιθώριο αλλά αποτελεί κεντρική επιλογή της εξουσίας, κάτι που αποδεικνύεται από την αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής οπίου και κοκαΐνης, κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980, όταν σε διάφορες περιοχές του κόσμου εξεγέρσεις κλόνιζαν την παγκόσμια εξουσία.
Η διακίνηση των ναρκωτικών γίνεται από το κράτος και την αστυνομία σε πολλούς χώρους συνάντησης των νέων. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, από τη φύση τους αντικοινωνικοί, ολοένα ενισχύονται και τροφοδοτούνται πλουσιοπάροχα, στρέφονται με κάθε τρόπο ενάντια στα πιο ευάλωτα και ανίσχυρα κοινωνικά κομμάτια, επιβάλλουν πάνω τους τη βία, τον τρόμο, το "δίκαιο"... αφήνοντας πάντοτε αλώβητους τους ισχυρούς. Αντίθετα, όσοι χρήστες δεν είναι διατεθειμένοι να γίνουν ρουφιάνοι, όχι μόνο δύσκολα θα έχουν τη δυνατότητα να υποβληθούν σε κάποια θεραπεία, όπως οι οικονομικά ευκατάστατοι, αλλά εξευτελίζονται από τους διωκτικούς μηχανισμούς, και πολύ συχνά φυλακίζονται.
Η διάδοση της ρουφιανιάς γύρω απ' αυτά τα κυκλώματα είναι κάτι σαν ...κοινό μυστικό αφού σχεδόν όλοι γνωρίζουν ότι οι διωκτικοί μηχανισμοί δείχνουν μόνιμο ενδιαφέρον στη στρατολόγηση ρουφιάνων και χαφιέδων, τους οποίους δημιουργούν οι ίδιοι με υποσχέσεις περί ευνοϊκής μεταχείρισης, για να τους χρησιμοποιούν αργότερα ως πηγές πληροφοριών σε σχολεία, πανεπιστήμια, γειτονιές κτλ. Εκτός αυτού όμως είναι κι ένας τρόπος ελέγχου της αγοράς. Από 'κει και πέρα οι συλλήψεις και εξαρθρώσεις κυκλωμάτων που ανακοινώνονται κάθε τόσο, δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια του κόσμου, αφού το ίδιο το κράτος προωθεί την εμπορία και χρήση ναρκωτικών και μέσα απ' την προώθηση της εικόνας του "ισχυρού" ναρκωέμπορα, που είναι κομμάτι του lifestyle και του σύγχρονου πολιτισμού. Γι' αυτό και πλέον δεν μπορεί να υπάρχει καμία δικαιολογία για όσους συνεχίζουν να μασουλάνε την κρατική καραμέλα περί "καταπολέμησης της διαφθοράς" αλλά και για όσους υποκριτικά αναμασούν το θέμα (βλ. πολλά φιλανθρωπικά σωματεία, οργανώσεις γιάπηδων , κόμματα κτλ.) για να εισπράξουν μετοχές "κοινωνικής" ευαισθησίας. Ακόμη κι όταν κάποιοι "επιτελούν έργο" αυτό εξυπηρετεί στο να χτίζονται νέα και να συντηρούνται παλιά κυκλώματα που συνδέουν το κεφάλαιο με το κράτος, όχι πλέον μονάχα στην κορυφή, αλλά από την κορυφή μέχρι τον πάτο της εξουσιαστικής πυραμίδας. Η ενίσχυση των βασικών διακινητών, δηλαδή των κατασταλτικών μηχανισμών προωθείται με κάθε τρόπο2. Παράλληλα, δικαστές, δικηγόροι και στελέχη του κρατικού μηχανισμού και της λεγόμενης διανόησης εμφανίζονται κατά καιρούς "ευάλωτοι" στις "πιέσεις" και ενδίδουν στις απολαύσεις που αποφέρει η συναυτουργία στην προώθηση της πρέζας και σε όλα τα αναρίθμητα εγκλήματα που διαπράττονται ενάντια σε αλλοδαπούς και ντόπιους, σε παιδιά και νέους, ενάντια σε γυναίκες σχεδόν παντού μέχρι σήμερα.
Πολλοί αναρχικοί και ανυπότακτοι άνθρωποι πολέμησαν τις μεθοδεύσεις της ασφάλειας να ναρκώσει τη νεολαία. Ένας αγώνας που κράτησε δεκαετίες κι αντιμετώπισε διάφορες επιχειρήσεις "αρετής", όπως το 1986, όταν ομάδες αναρχικών επεμβαίνουν δυναμικά στην προσπάθεια του κράτους να πλασάρει ναρκωτικά στην πλατεία Εξαρχείων και ξυλοκοπούν πρεζέμπορους. Αμέσως μετά τη συμπλοκή σπεύδουν δυνάμεις των ΜΑΤ, όχι βέβαια για τους πρεζέμπορους αλλά ενάντια στους αναρχικούς.
"Οι αναρχικοί ως ζωντανοί και ανυπότακτοι άνθρωποι γνωρίζοντας το αληθινό πρόσωπο του κράτους, παλεύουν όπως όλοι θα έπρεπε ενάντια στα ναρκωτικά αλλά και σε κάθε είδους κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους και παρ' όλες τις προσπάθειές του να συνδέσει τους αναρχικούς με την εμπορία και χρήση ναρκωτικών είναι "κοινό μυστικό" πως οι μέθοδοι του κράτους και τέτοιου είδους ιδανικά όπως το κέρδος αρμόζουν στους κρατιστές και το όλο σκεπτικό της εκμετάλλευσης που έχουν υιοθετήσει και όχι τους αναρχικούς που μάχονται για μια κοινωνία που στηρίζεται σε τελείως διαφορετικές βάσεις απ' αυτές της τωρινής εξαθλιωμένης κατάστασης που μας επιβάλλουν οι εξουσιαστές προς όφελός τους, μιας κοινωνίας δηλαδή που βασιλεύει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ο σκοπός διαμορφώνει μέσα. Ένα τέτοιο βρώμικο παιχνίδι όπως η εμπορία ναρκωτικών δεν ταιριάζει παρά στα αιμοδιψή κοράκια του πλούτου τους εξουσιαστές. Αυτούς που αγωνιζόμαστε να καταστρέψουμε, γιατί η εξάλειψη σημαίνει ελευθερία για όλους και απελευθέρωση από τα εξουσιαστικά πλαίσια επιβίωσής μας" 3.
1 Κινήσεις που προετοιμάζονται με την ... "διακρατική γνωριμία των υπεύθυνων για θέματα ασφάλειας και αστυνόμευσης, ένθεν και ένθεν των συνόρων αστυνομικών, η εξεύρεση τρόπων αποτελεσματικής και ουσιαστικής συνεργασίας, σε ζητήματα που αφορούν το οργανωμένο έγκλημα, την εκμετάλλευση γυναικών και ανήλικων, τα ναρκωτικά και γενικά μορφές αντιμετώπισης του διασυνοριακού εγκλήματος και της σύγχρονης μορφής βίας" (εφημερίδα "Θεσσαλονίκη", 9/2/2002) αλλά και τη δημιουργία ενός κοινού ηλεκτρονικού μητρώου στο οποίο θα καταγράφεται η δράση όλων των "κακοποιών" που δρουν στις χώρες της ΝΑ Ευρώπης.
2 Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη καθηγητών πανεπιστημίου και της αστυνομίας, στην οποία στηρίχτηκε και ανάλογη πρόταση νόμου, προτείνεται η λεγόμενη "αποποινικοποίηση" των ναρκωτικών και η "πιο ενεργή παρέμβαση της Αστυνομίας στην πρωτογενή πρόληψη. Συστηματικές καμπάνιες, ενημέρωση απ' τους δήμους στα σχολεία στα κέντρα άθλησης και ψυχαγωγίας με τη συμμετοχή της αστυνομίας". Οι κύκλοι αυτοί υποστηρίζουν μάλιστα ότι μια πτώση των τιμών θα φέρει ομαλότερες συνθήκες ζωής για τον εξαρτημένο. Δεν φτάνει, δηλαδή, που θέλουν να δώσουν το μάνατζμεντ της διαφήμισης των ναρκωτικών στους διακινητές τους και που θέλουν να εξυπηρετήσουν κάποιους μεγαλογιατρούς που θα θησαυρίζουν φλομώνοντας στην πρέζα τη νεολαία. Αλλά, υποκρινόμενοι ότι τα κέρδη από το εμπόριο ναρκωτικών είναι πρώτα και κύρια οικονομικά, στηρίζουν με τον πιο ύπουλο τρόπο στα σχέδιά τους (που είναι μεταξύ άλλων και η καθυπόταξη με κάθε τρόπο των ανυπότακτων νέων) τους δήθεν πολέμιούς τους κρατιστές.
3 Από το αναρχικό περιοδικό ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΑΡΣΙΑ, Ιούνιος 1999, τεύχος 1ο - Αναρχικός Πυρήνας ΟΤΑΝΙΣ, ΠΥΡΠΟΛΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η αναζωπύρωση των μετώπων του κοινωνικού πολέμου εξαρτάται άμεσα και από τη διάθεση και θέληση αυτών που απαρτίζουν τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Και το να αγωνίζεται κάποιος/α σημαίνει και να σκέφτεται και ν' αναλαμβάνει τις ευθύνες των όσων λέει και πράττει, γιατί ακριβώς "η επανάσταση δεν είναι ένα μωρουδίστικο παιχνίδι..." (Μ. Μπακούνιν). Οι αναρχικοί δεν συμμετέχουν σε κοινωνικούς αγώνες για να ικανοποιήσουν κάποιο προσωπικό όφελος, ούτε για ν' αυτοαναδειχθούν σε διορισμένους εκπροσώπους, φωτισμένους πατερούληδες κάποιων "επαναστατικών υποκειμένων" (π.χ. εργαζόμενοι, φοιτητές, αγρότες, μαθητές κ.ά.). ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ, και όχι έχοντας στο κεφάλι μας κάποια καθορισμένη από το κράτος ψευδή ιδεολογία περί πολιτικής δράσης.
Πολύ περισσότερο, δεν πιστεύουμε σε μοιρολατρικές απόψεις περί επανάστασης-όταν-ωριμάσουν-οι-συνθήκες που αναπαράγονται συστηματικά στην πόλη μας από νεομαρξιστές μεταμφιεσμένους σε “εξεγερμένους”.
Πού είναι, άλλωστε, οι καρποί από την εξέγερση του Μάη του ΄36, από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ΄73; Εξαργυρώθηκαν σε κάποια κομματική - εξωκοινοβουλευτική ιδεολογία ή ξεχάστηκαν στη γενικότερη φούρια της καλοπέρασης στην "όμορφη" πόλη μας;
Αν πρέζα είναι ό,τι μας ναρκώνει, τότε πολλά πράγματα, υλικά και μη, μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι. Ενάντια σε κάθε πρέζα, λοιπόν, ενάντια σε ό,τι καταστρέφει την αξιοπρέπεια και τον αγώνα για ελευθερία...
http://www.politikokafeneio.com/anarxia/preza201004.htm
πηγή: gregor der grieche
Μια καινούργια σελίδα που δημιουργώ με τίτλο: Κείμενα και βιβλία για την Αναρχία. Είναι ενδιαφέρουσα. Αν θέλετε μπορείτε να γίνετε μέλη. Με την αγάπη μου.
Κρίναμε λειτουργικό να συμπεριλάβουμε στην μπροσούρα αυτή, έντυπο υλικό από αναρχικούς που έχει κυκλοφορήσει στον “ελλαδικό” χώρο σε σχέση με κάποια από τα θέματα που αυτή εξετάζει, θεωρώντας λειτουργική μια προσέγγιση των κατατεθειμένων απόψεων από τη μεριά των ανυπότακτων ανθρώπων.
Σε μια περίοδο όπου τα κράτη εντείνουν την επίθεσή τους στις κοινωνίες, και τα διάφορα προσωπεία του κρατισμού έχουν δείξει την ταύτισή τους, η επίτευξη της συναίνεσης των καταπιεσμένων στα απάνθρωπα σχέδια των εξουσιαστών (όπως η “αντι”τρομοκρατική σταυροφορία) είναι περισσότερο μακρινή από ποτέ.
Η δημιουργία αναρχικών ομάδων παραμένει μια εφικτή και αποτελεσματική στάση ζωής στην κατεύθυνση του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την Αναρχία...
α. Κρατική κυριαρχία και συναίνεση στον “ελλαδικό” χώρο
Οι πραγματικές κοινωνικές συνθήκες και η αθλιότητά τους, πέρα από την εξιδανικευμένη εικόνα που οι εξουσιαστικές ομάδες κατασκευάζουν καθημερινά, έχουν την καταγωγή τους στην απανθρωπιά και την απληστία κάποιων αργά εξελισσόμενων καστών, τάξεων, ιερατείων, αλλά, επιπλέον, εδώ και διακόσια χρόνια, χαρακτηρίζονται και παράγονται συστηματικά από τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του δημοκρατικού κράτους και την οικονομική κυριαρχία, την εδραιωμένη στην μανιώδη επιδίωξη του κέρδους. Η μισθωτή σκλαβιά, η δημοκρατία, η κρατική βία, η εξουσιαστική οργάνωση της γνώσης, η προσποιητή αναπαράσταση μιας ψευτοκοινότητας (εκπαίδευση, δουλειά, διασκέδαση) ενισχύουν υποταγμένες σκέψεις και αισθήματα και προωθούν μελετημένα την ανελευθερία και τους διαχωρισμούς ανάμεσα στους καταπιεσμένους. Η "περηφάνεια" του ελεύθερου εργάτη, που ξεχνά ότι παραμένει δουλοπάροικος, η ακακία του προβατοποιημένου ψηφοφόρου, η αποπομπή του παραβάτη του νόμου, ο φόβος του μαθητή μπροστά στην τιμωρία, το θλιβερό μαστούρωμα είναι γνώριμες εικόνες και έννοιες που αναπαράγει το κράτος και επεξεργάζεται κάθε υπήκοος κατά την ενσωμάτωσή του, άλλες τις απορρίπτει και με άλλες ταυτίζεται, ώστε να αποδεχθεί την κοινωνική αδικία, να αποκομίσει ένα συγκεκριμένο ρόλο στο σύστημα και τις αντίστοιχες ανέσεις.
Στον γεωγραφικό χώρο του νεοελληνικού κράτους οι προσπάθειες των κρατιστών για την επιβολή τέτοιων συνθηκών και συμπεριφορών ήταν εξαιρετικά επίπονες και σκληρές. Για να σταθούν έπρεπε να προχωρήσουν στην καταστολή των ανυπότακτων κλεφτών και των ληστών, σε εκσυγχρονιστικές απόπειρες –όπως εκείνες του Καποδίστρια ή του Τρικούπη, στον αποπνιγμό των πάμπολλων εξεγέρσεων του 19ου αιώνα, στην επιβολή του ιδεολογήματος της "μεγάλης ιδέας" που μασκάρευε τους δυνάστες που υπήρχαν στα νώτα και μέσα στα πόδια των καταπιεσμένων, στην τρομοκρατία ενάντια στους εξεγερμένους αγρότες (Κιλελέρ) και εργάτες (Μάης `36)– για να σταθεί το κράτος τους έπρεπε να προκαλέσουν από κοινού με άλλους εξουσιαστές την καταστροφή, τον θάνατο και την προσφυγιά εκατομμυρίων.
Η αναφορά δεν γίνεται μονάχα για να περιγράψει τη διαιρετική, εκμεταλλευτική και δολοφονική "ποιότητα" των εξουσιαστικών κινήσεων αλλά και για να κάνει πιο έκδηλες τις ρίζες της δομής του χαρακτήρα του σύγχρονου εξουσιαστή. Βέβαια, η κοινωνία ζει πάντοτε σε αντιπαλότητα προς το κράτος, πράγμα που εξαρτάται από το αν υπάρχει σαν πρόθεση, εκδηλώνεται και γίνεται πράξη η εξέγερση. Η πάγια επιδίωξη του κράτους είναι η επίτευξη της σιωπής και της συναίνεσης στα εγκλήματά του. Οι τρόποι που χρησιμοποιεί γι' αυτό είναι:
Τα "κοινά συμφέροντα" (ρουσφέτια) που είναι λιγότερα ή περισσότερο πραγματικά.
Η καλλιέργεια εχθρότητας μεταξύ των καταπιεσμένων με διάφορες προφάσεις (ρατσισμός, τοπικισμός κ.ο.κ.).
Η συστολή και η διαστολή του λεγόμενου "κράτους πρόνοιας", ανάλογα με τις ύφεση ή την όξυνση του κοινωνικού πολέμου, με συνέπεια την έκπτωση, την περιθωριοποίηση, την καταστροφή και την εκδίωξη ή την καθοδήγηση στρωμάτων προς τη φυγή -την μετανάστευση, για παράδειγμα- ή την διάλυση και την καθυπόταξή τους.
Η αφομοίωση και νομιμοποίηση κοινωνικών πρακτικών που κινούνταν πέρα από τα όρια της νομιμότητας για την εξυπηρέτηση ζωτικών αναγκών των ανθρώπων.
Η εθνική ιδεολογία που συνενώνει μέσα στην ψευτιά τούς δήμιους και τα θύματα.
Το ιδεολόγημα της ανάπτυξης με ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Η καθημερινή πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ.
Αυτή η εξουσιαστική πραγματικότητα συντηρείται και εδραιώνεται, σε όλες τις πτυχές της, από τις διάφορες εναλλακτικές εκδοχές της κρατικής ιδεολογίας των παρασίτων και μέσα από την κοινή γνώμη των θιασωτών της συναίνεσης. Ιδεολογίες χρήσιμες στα αφεντικά για να συσκοτίζουν τις αληθινές τους επιδιώξεις, τις δολοφονικές και αρπακτικές τους πράξεις και να συντηρούν την εξουσία τους. Να μοιράζουν συγχωροχάρτια μπροστά στις δολοφονίες και τη στυγνή εκμετάλλευση των μεταναστών και καθημερινά να αναπαράγουν το ρατσισμό. Να θεοποιούν την οικονομία. Να επικεντρώνουν σε εξωτερικούς εχθρούς κάθε φορά που τα αφεντικά τα βρίσκουν σκούρα...
Οι κρατικοί μηχανισμοί και θεσμοί φτιάχνονται και ξαναφτιάχνονται μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα, απαράλλαχτα καταπιεστική. Μια κλίκα ειδικών και αναλυτών επεξεργάζεται τα δεδομένα των λεγόμενων "κοινωνικών" επιστημών, τις οικονομικές στατιστικές, τις δημοσκοπήσεις, τα ψυχολογικά πειράματα, την κυβερνητική, τις τεχνικές παρακολούθησης, επιτήρησης και τιμωρίας, την χημική και ιατρική επιστήμη. Στη συνέχεια, διοχετεύονται και ενσωματώνονται τα αποτελέσματα της δράσης των πρώτων μέσα από το κράτος, προσαρμόζοντας τις εξουσιαστικές κινήσεις με στόχο την εξυπηρέτηση των κρατιστών και την παραμονή τους στην εξουσία, έστω και με πρόσκαιρες εναλλαγές. Η κρατική τυραννία χρησιμοποιεί διάφορες κατασταλτικές και αφομοιωτικές μεθόδους και τεχνικές, από τις πιο βάρβαρες μέχρι και τις πιο εκλεπτυσμένες. Διαρθρώνει τις δομές της και εκπαιδεύει τα στελέχη της (από την κορυφή ως την βάση: διαφορετικοί ρόλοι ανατίθενται σε ξεχωριστούς θεσμούς κρατιστικής αλλοτρίωσης όπως είναι οι μηχανισμοί ισχύος, επιτήρησης, σωφρονισμού, καταστολής -αστυνομία, στρατός- αποχαύνωσης και πειθάρχησης -φυλακές, ψυχιατρεία-, η απανθρωποποιημένη "κοινωνική πρόνοια", οι κύκλοι της λεγόμενης διανόησης, η εκκλησία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης) για τον φενακισμό, την αγελοποίηση, την καταλήστευση, την κατατρομοκράτηση, την παραπληροφόρηση, τη χειραγώγηση, την εξόντωση και τη νάρκωση των ανθρώπων.
β. Αναρχικές ομάδες & Κοινωνική παρέμβαση
Οι αναρχικοί, όντας κομμάτι της εξουσιαζόμενης κοινωνίας, δε συμμετέχουν στους κοινωνικούς αγώνες στα πλαίσια οποιασδήποτε παρέας ή κλίκας, γιατί οι κοινωνικοί αγώνες γίνονται απ' τους αγωνιζόμενους με στόχο την απελευθέρωση και όχι από κάποια παρέα ή κλίκα με στόχο την καλοπέραση και την αναπαραγωγή συνηθειών περασμένων δεκαετιών από τα φρικο-ροκ απολειφάδια.
Η συσπείρωσή τους σε ομάδες, πυρήνες, συλλογικότητες χωρίς ιεραρχία, δίχως κυνήγι πολιτικής υπεραξίας, χωρίς έλεγχο από κάποια δημο-κρατική "άκρη", ομάδες με αντιθεσμικό λόγο και οργανωμένη κοινωνική παρέμβαση συμβάλλει σημαντικά στη συνεχή αναζωπύρωση των κοινωνικών αγώνων.
“Οι εξουσιαστές σχεδιάζουν διαρκώς κι επεξεργάζονται τρόπους επιβολής, ώστε να μην δημιουργούνται κενά και τριγμοί στην κυριαρχία τους. Γι' αυτό το λόγο, οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι δεν μπορούν να αφήνουν τη σύγκρουση στο τυχαίο.
Κάθε κοινωνική αντικρατική δραστηριοποίηση έχει τα καλύτερα αποτελέσματα από τους αγωνιζόμενους όταν είναι οργανωμένη και σχεδιασμένη. Αυτό προϋποθέτει την κρίση και την εκτίμηση των δυνατοτήτων και των συνθηκών που υπάρχουν για τη διεξαγωγή της εκάστοτε σύγκρουσης.
Επιδίωξη είναι πάντοτε η σύγκρουση να πάρει τη μεγαλύτερη δυνατή διάσταση, είτε άμεσα, είτε στο διηνεκές [...] κάθε σύγκρουση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια άλλη, αλλά και για την επέκταση του αντικρατικού αντιεξουσιαστικού αγώνα.
Η σημαντικότητα της οργάνωσης δεν αντιμετωπίζεται μέσα από την οπτική ενός οργανωτισμού αλλά από την συνδυασμένη ανάπτυξη και σύνθεση των διαθέσεων και των δυνατοτήτων των ανθρώπων που πραγματοποιούν την σύγκρουση.
Δεν υπάρχει και δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένα μόνιμο οργανωτικό σχέδιο ή μια συγκρουσιακή φόρμουλα. Αυτό είναι κάτι που οι αναρχικοί δεν το δέχονται γιατί θα έπαιρνε το χαρακτήρα της επιβολής πάνω στις κοινωνικές πρακτικές οι οποίες, εκτός απ' αυτό, αναπτύσσονται σε συνθήκες που δεν είναι όμοιες.
Η οργάνωση της δράσης είναι απαραίτητη σ' ένα κράτος πάνοπλο ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΤΡΩΤΟ. Η συνεννόηση και η συνεργασία των αναρχικών είναι το ζητούμενο μέσα από σχέσεις αλληλοεκτίμησης κι αλληλοσεβασμού, όπου κάθε εξεγερτική άποψη ή πρόταση συζητιέται κι εκτιμάται κατά πόσο μπορεί να λειτουργήσει στην ανάπτυξη της σύγκρουσης.
Οι κάθε είδους φορείς της πολιτικής και οπαδοί της πολιτικής δράσης είναι αυτοί που πρώτοι τοποθετούνται εχθρικά στην οργανωμένη συγκρουσιακή πρακτική, ακριβώς γιατί μια ανοργάνωτη κατάσταση που θα κατασταλεί από το κράτος, θα γίνει πιο εύκολα αντικείμενο εκμετάλλευσης στα χέρια τους, για να σπείρουν τον πανικό και την ηττοπάθεια και να χειραγωγήσουν τους ανθρώπους εγκλωβίζοντάς τους σε πολιτικά πλαίσια και σε άνοστες κινητοποιήσεις ή να τους οδηγήσουν στην πλήρη απογοήτευση. Και στις δυο περιπτώσεις δρουν σαν δεκανίκια του κράτους εκθειάζοντας μια ουσιαστικά ανύπαρκτη παντοδυναμία του.
Σημαντικό στοιχείο της οργανωμένης δράσης των αγωνιζόμενων είναι η ύπαρξη συλλογικοτήτων ή ομάδων. Η ύπαρξη και ο πολλαπλασιασμός των αναρχικών ομάδων, που προωθούν τη σύγκρουση με το κράτος και τις λογικές του, αποτελούν σημαντικότατα μέσα για την συμβολή στην ανάπτυξη των κοινωνικών απελευθερωτικών αγώνων, τόσο κατά την διεξαγωγή τους, όσο και στο διάστημα που μεσολαβεί πριν από μια μεγάλη κοινωνική έκρηξη. Η δημιουργία αναρχικών συλλογικοτήτων δεν αφαιρεί από το άτομο ούτε το στοιχείο της ατομικότητας και της ιδιαιτερότητάς του, ούτε την πρωτοβουλιακή του δράση. Μέσα σε μια αναρχική συλλογικότητα όλες οι απόψεις είναι σεβαστές και μέσα από την κοινή αποδοχή εφαρμόζονται στην πράξη αυτές που κρίνονται και είναι πιο λειτουργικές για τον κοινωνικό αγώνα, σαν αποτέλεσμα της σύνθεσης των διαφορετικοτήτων”
[από το κείμενο Η ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ (ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΙ ΕΞΕΓΕΡΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, Αναρχική Ομάδα ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΤΑΣΗ - Συνεργασία Αναρχικών Ομάδων και Ατόμων για την Κοινωνική Αλληλεγγύη και την Πολύμορφη Δράση - Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1994)].
Ανάπτυξη της κυριαρχίας & καταστολή στην ευρύτερη περιοχή
Είναι γνωστό πως η ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης είναι πολύ σημαντική για την επιβολή των κρατικών σχεδιασμών και την οικονομική ανάπτυξη των εξουσιαστών (διαμετακομιστικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, επένδυση της TVX HELLAS και σχεδιαζόμενη στην περιοχή της Ροδόπης). Τα βασικότερα σημεία της νέας κρατικής επίθεσης έχουν να κάνουν με τις γενικότερες κατασταλτικές κινήσεις, απ' τις οποίες προήλθε και ο τρομονόμος, αλλά και την προσπάθεια επιβολής οικονομικής εξαθλίωσης σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας μέσω του ασφαλιστικού κ.ά., τη συνέχιση της αφαίμαξης των μεταναστών, απ' τους οποίους προσδοκούν μεγάλα οικονομικά οφέλη στην προσπάθεια εναρμονισμού και αναδιοργάνωσης της κυριαρχίας που συντελείται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Tο μόνο αντίβαρό σ' αυτούς τους σχεδιασμούς, δηλαδή οι κοινωνικοί απελευθερωτικοί αγώνες, βρίσκονται σε ύφεση και μόνο σε περιόδους κοινωνικής αναταραχής έχουν σημειωθεί κάποιες συγκρούσεις και στην πόλη αυτή. Bασικός λόγος είναι η μακρόχρονη έλλειψη αναρχικών ομάδων και συλλογικοτήτων στην πόλη της Θεσσαλονίκης, ομάδων που παρεμβαίνουν με οργανωμένο τρόπο και λόγο στα κοινωνικά δρώμενα, αλλά και η έλλειψη αυτοκριτικής, πέρα από μια ιδιαίτερη πραγματικότητα αδράνειας την οποία θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε.
Λίγα είναι τα πρόσφατα παραδείγματα ευρύτερης εξεγερτικής δράσης από τους καταπιεσμένους. Πολυτεχνείο 95 και συγκρούσεις στη Θεολογική, συγκρούσεις με αφορμή τις μαθητικές κινητοποιήσεις το Γενάρη του 99 ήταν τα κυριότερα πρόσφατα ξεσπάσματα των καταπιεσμένων στη Θεσσαλονίκη.
Αντίθετα, κατά τη διάρκεια των 78 ημερών βομβαρδισμών της πρώην Γιουγκοσλαβίας από τους σφαγείς του ΝΑΤΟ την άνοιξη του ‘99, κατά τη διάρκεια των οποίων η Θεσσαλονίκη ήταν η βασική πηγή ανεφοδιασμού των συμμαχικών δολοφονικών δυνάμεων, και η παρουσία τους ήταν κάτι περισσότερο από εμφανής μέσα και έξω από την πόλη, υπήρχαν μόνο λιγοστές φωνές και πράξεις αντίστασης, ακόμα κι από αναρχικούς.
Και λογικό είναι να απορεί κανείς πώς οι γενικευμένοι κοινωνικοί αγώνες που έχουν σημαδέψει κυριολεκτικά τους δρόμους της Αθήνας π.χ., δεν είχαν τον αντίκτυπο που θα έπρεπε και στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.
"Η κοινωνική ειρήνη που φαίνεται να βασιλεύει στη Θεσσαλονίκη, αποτελεί μια από τις αυστηρές προτεραιότητες των εξουσιαστών. Δεξιοί και αριστεροί, σύσσωμοι, έχοντας ξεπεράσει από δεκαετίες τις ούτως ή άλλως πλασματικές αντιθέσεις τους, με νύχια και με δόντια πασχίζουν να διαφυλάξουν την κοινωνική ομαλότητα, είτε με την απειλή της κρατικής καταστολής, είτε με την έντεχνη διάβρωση των κοινωνικών αντιστάσεων από την εκσυγχρονιστική για το κράτος και τους μηχανισμούς του φιλολογία διαφόρων αποχρώσεων κρατιστών..." (από τη μπροσούρα ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΙ ΕΞΕΓΕΡΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, Νοέμβρης-Δεκέμβρης 1994).
Καναλιζαρισμένη εκτόνωση στα γήπεδα, διάχυση του ελέγχου και της ρουφιανιάς ακόμα και σε συνοικίες και τα πανεπιστήμια (οργανωμένο κομματικό μαντρί απ' άκρη σ' άκρη της πανεπιστημιούπολης και στην άκρη της, τη φοιτητική Λέσχη, καθημερινή παρουσία εθνικιστών με τραπεζάκια), οργάνωση συντηρητικών διαδηλώσεων από φασιστοειδή σκουλήκια (ετήσια συγκέντρωση και πορεία στη μνήμη του σφαγέα και δολοφόνου “Μέγα” Αλέξανδρου -βασιλιά της Μακεδονίας, αλλά και άλλες συγκεντρώσεις μέσα στην πόλη, οικογένειες κρατικών υπαλλήλων αλλά και μπάτσους (!) (όπως η μεγάλη πανελλαδική διαδήλωση των 5.000 μπάτσων το χειμώνα) για την καταδίκη κάθε κρούσματος κοινωνικής απειθαρχίας και τη βίαιη καταστολή κάθε φορά που διαφαίνεται η δημιουργία καταστάσεων και πόλων ρήξης με το κράτος και τα σχέδιά του.
Είναι πολλοί οι λόγοι γι' αυτή την πραγματικότητα που πολλούς μπορεί να κάνει να απαισιοδοξούν, όχι όμως εκείνους που έχουν πραγματική διάθεση και καθαρή συνείδηση για ν' αγωνιστούν και όχι να ξεγελάσουν για λίγο τις τύψεις τους κατά τη διάρκεια της "φοιτητικής περιόδου" (δηλαδή λίγα χρόνια μετά το τέλος της εφηβείας) και μετά ν' ακολουθήσουν το δρόμο της παραίτησης. Όλα αυτά στο μεγάλο λιμάνι της βόρειας Ελλάδας και μια βέρα φοιτητούπολη με βαθιά ριζωμένα τον τοπικισμό, την ηττοπάθεια, τα κάθε είδους κόμπλεξ και τη μπατσοφοβία...
Ως κομβικό σημείο στο γεωγραφικό, πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό χάρτη η πόλη της Θεσσαλονίκης έχει ιδιαίτερη σημασία στα σχέδια των κρατιστών, όχι μόνο σε υλικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο αποχαύνωσης του πληθυσμού.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι στην αναφορά μας σε συγκεκριμένα εγκλήματα των εξουσιαστών στην περιοχή δεν διαχωρίζουμε τη συγκεκριμένη από άλλες περιοχές. Θα ήταν τουλάχιστον γελοίο κάτι τέτοιο! Γιατί, ως αναρχικοί, δεν δεχόμαστε κανενός είδους διαχωρισμό τοπικό, εθνικό, φυλετικό κτλ. Ούτε διακατεχόμαστε από κανενός είδους "αναρχικό" τοπικισμό! Τα εγκλήματα του κράτους είναι στην ουσία κοινά για κάθε σημείο του πλανήτη όπου επιβάλλεται η κρατική οργάνωση πάνω στην κοινωνία.
Επιπλέον, η ειδική αναφορά μας στα πλέον απεχθή εγκλήματα των σκυλιών της εξουσίας, στην πρεζεμπορία, τη σωματεμπορία, τη σεξουαλική εκμετάλλευση και πολλά άλλα δε σημαίνει ότι είναι τα μόνα και ότι δεν τα θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι της οργανωμένης κρατικής δραστηριότητας. Το αντίθετο θα σήμαινε ότι δεν είμαστε αναρχικοί, αλλά κάποιος "ευαίσθητος" σύλλογος πολιτών ενάντια στη διαφθορά των μπάτσων και των δικαστών (!).
Όσον αφορά στη στρατηγική θέση της Θεσσαλονίκης, αυτή αποτελεί:
Βασικό δρόμο μεταφοράς ναρκωτικών από και προς τα Βαλκάνια, και βασικό προμηθευτή πρέζας, χαπιών, κοκαίνης, χασίς κτλ. προς την λεγόμενη επαρχία.
Βασικό δρόμο διακίνησης σεξουαλικών, και όχι μόνο, σκλάβων (κυρίως ανήλικων αλλά και ενήλικων γυναικών)
Βασικό τομέα διεκπεραίωσης των αναπτυξιακών σχεδίων του ελληνικού κεφαλαίου (λιμενική δραστηριότητα, αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, εργοστάσια χρυσού, Εγνατία Οδός κ.ά.) για το οποίο δύσκολα μπορούν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι δεν είναι ισχυρό (το ελληνικό κεφάλαιο), όπως κλαψουρίζουν τα εξουσιαστικά καθάρματα, τη στιγμή που το ελληνικό κράτος συμμετέχει σε αγαστή συνεργασία με άλλα, σε "ανθρωπιστικούς" πολέμους, στην αφαίμαξη των γειτονικών βαλκανικών χωρών αλλά και σε γενοκτονίες και σφαγές, τσοντάροντας από πίσω, στη Σομαλία, στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν και αλλού...
Νάρκωση της συνείδησης & Τοπικισμός στη Θεσσαλονίκη
H αλλοτρίωση και οι ιδεολογίες παράγονται καθημερινά σε όποιο χώρο υφίσταται η πλύση εγκεφάλου της εξουσίας. Και κάποιοι απ' αυτούς τους χώρους είναι και οι θεσμικά δομημένοι από την εξουσία χώροι, όπως σχολεία, γήπεδα, χώροι εργασίας, πανεπιστήμια κτλ. που έτσι κι αλλιώς ευθύνονται για πολλά από τα "σκατά" που είναι φυτεμένα στο κεφάλι του κάθε ανθρώπου και τα οποία πρέπει να καταπολεμηθούν.
Ένα αίσθημα τοπικισμού φαίνεται να προωθείται πολύ έντεχνα από κρατικούς μηχανισμούς καταστολής και προπαγάνδας στην προσπάθειά τους να να ενδυναμώσουν εθνικιστικές τάσεις στην ευρύτερη περιοχή του βόρειου ελλαδικού χώρου.
H ελεγχόμενη διασκέδαση παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο για τους εξουσιαστές στη διατήρηση των κρατούντων όρων επιβολής. Σε καφετέριες, μπαρ και καφενεία, σε club, σε κουλτουριάρικα στέκια, αναπαράγονται ταυτόχρονα διάφορα καλούπια συμπεριφοράς και αποχαύνωσης, όπως ο παρεϊσμός, η καλοπέραση, η ψευτο-διασκέδαση κ.ά., τα οποία για να κάνουν τους συμμετέχοντες να νιώθουν πιο άνετα (δηλ. να μην έχουν και τόσες τύψεις) τους πλασάρουν την ψευδαίσθηση της αντίστασης μέσα από τα καφενεία, παράλληλα με τη σύγχρονη θρησκεία του life-style. Αυτός ο ανιαρός τρόπος ζωής, είναι ελεγχόμενος και προσφέρει άμεσα οφέλη για το κράτος.
Σε όλους αυτούς τους χώρους διεξάγεται ένας καθημερινός αγώνας από την πλευρά των κρατιστών (οι οποίοι δεν είναι μόνο αυτοί που φαίνονται αλλά και οι ρουφιάνοι και γλύφτες της γειτονιάς κτλ.) να εμφυτεύσουν την πρέζα του μυαλού. Την αποδοχή δηλαδή της απάθειας ως τρόπου ζωής και της σιωπηρής συγκατάθεσης στα σχέδια του κράτους. Κάθε μέρα, όλη μέρα, στους χώρους αυτούς προσπαθούν να πείσουν τη νεολαία της πόλης ότι η εξέγερση δεν έχει νόημα, ότι οι από πάνω είναι πιο δυνατοί, ότι άμα σηκώσεις το κεφάλι θα σε τσακίσουν οι κλίκες των τραμπούκων της πόλης, ότι είμαστε ελεύθεροι μόνο για να χαϊδεύουμε τ' αυτάκια των μπάτσων και του υπόκοσμου. Αλλά επειδή κι αυτοί άνθρωποι είναι (!) σου δίνουν την ευκαιρία, άμα πρόσκαιρα "υποπέσεις" στο φοβερό λάθος να συγκρουστείς με κάποιο τέτοιο κάθαρμα, ε, θα έχεις κι εσύ μια ευκαιρία να επανορθώσεις. Φυσικά ζητώντας τη συνδρομή ή και τη συμβουλή ακόμα κάποιου νταβατζή, κάποιου μπάτσου, κάποιου έμπορου ναρκωτικών ουσιών, κάποιας "μούρης" στις κωλοπιάτσες του Βαρδαρίου και των Λαδάδικων και όχι μόνο. Δεν έχει σημασία αν σ' εκβιάσουν και λίγο! Γι' αυτούς, άλλωστε, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και τι έγινε αν σ' εκβιάζουν - καλά να περνάμε!
Έλα όμως που αυτή η εξέλιξη σιγά-σιγά απομακρύνει τέτοιο κόσμο από την ανθρώπινη φύση - και, δυστυχώς, πολλές φορές αυτή η μετάλλαξη δεν είναι συνειδητή.
Όλα αυτά είναι στοιχεία της καθημερινής ζωής σε μια ρομαντική πόλη όπως η Θεσσαλονίκη... Οι μπάτσοι δεν μπορούν να δεχτούν ότι τα πιόνια τους δεν δύνανται να αλωνίζουν σε κάθε γωνιά της πόλης.
Κάθε προσπάθεια ενάντια στο κράτος, λοιπόν, αναπόφευκτα πρέπει να εναντιωθεί και σ' όλους αυτούς τους παράγοντες.
Και εδώ δρουν και άλλοι παράγοντες αλλοτρίωσης, ηττοπάθειας και αποπροσανατολισμού. Οι κρατιστές προσπαθούν να αποδώσουν κάποιες "μαγευτικές" λάγνες ιδιότητες στην πόλη αυτή, τονίζοντας πολύ συχνά τη δήθεν διαμάχη Αθήνας-Θεσσαλονίκης ή και γενικότερα νότιας και βόρειας "Ελλάδας" μέσω των πληρωμένων χαφιέδων αθλητικών συνδέσμων, εφημερίδων-καναλιών και εκδοτικών οίκων. Και αυτό εντάσσεται στη συνολικότερη προσπάθεια αποδυνάμωσης των όποιων ανεξέλεγκτων απελευθερωτικών διεργασιών στην περιοχή και αποπροσανατολισμού της νεολαίας της πόλης.
Έτσι, λοιπόν, δεν είναι και λίγοι εκείνοι/ες που τρώνε την παραμύθα της σαγηνευτικής και ρομαντικής πόλης, που έχει και θάλασσα, και αναπτύσσεται (αποτελώντας μέσω του λιμανιού της ένα σημαντικό εξουσιαστικό κέντρο στα Βαλκάνια), έ, και στο κάτω-κάτω βρε αδερφέ, δεν είναι και τόσο χάος όσο στην Αθήνα! Είναι από τις πιο... chic πόλεις (φεστιβάλ cinema), με λίγα μοδάτα ψώνια ("η αγορά της πόλης μετράει!"), ψαράκι, clubbing, ταβερνίτσα στα Κάστρα, στο Μοδιάνο και την Άνω Πόλη, τι πιο ωραίο και γραφικό περιβάλλον για τουρίστες, αλλοτριωμένους υπηκόους και μαστουρωμένους φοιτητάριους! Ως προς τους τελευταίους, συμφέρει πάρα πολύ τους κρατιστές η διάχυση του φοιτητικού life-style στη Θεσσαλονίκη, αφού δεν είναι και λίγοι 100.000 περίπου φοιτητές, στοιβαγμένοι δίπλα στο εμπορικό κέντρο της γνήσιας αυτής μακεδονικής πόλης! Προωθώντας σιγά-σιγά την αλλοτρίωση της ξάπλας, της ταβέρνας, του καφέ στην παραλία και σε άλλα - φοιτητικά και μη, underground και μη - στέκια, της εκπόρνευσης στα σκλαβοπάζαρα της διασκέδασης (Λαδάδικα, δυτική είσοδος, παραλία, αεροδρόμιο, προχωρημένα κλαμπάκια, ο καλός ο Μύλος τ' αλέθει όλα - και ροκ, και χέβι μέταλ, και πανκ, και σκυλάδικο, και έντεχνο ελαφρολαϊκό) βρήκαν τους τρόπους να διαπεράσουν τέτοιες αλλοτριωτικές στάσεις και σε δυναμικά κομμάτια της νεολαίας, ακόμα και της μαθητικής. Παράλληλα, μια πολύ καλή ιδεολογική καβάτζα για όλους αυτούς είναι και το underground προσωπείο, του ΠΑΟΚτσή, του ΑΡΗανού "άγριου νεολαίου" από τη μια και του ευαισθητοποιημένου πολίτη από την άλλη, του φοιτητή και όχι μόνο, που πλασάρεται με κάποια χόμπυ οικολογικά, πολιτικά, αντιρατσιστικά, καλλιτεχνικά κτλ. (και με μια σημαία του Τσε Γκεβάρα στη ντουλάπα!).
Κι είναι αλήθεια πως οι συνθήκες στη Θεσσαλονίκη ευνοούν μια κατάληξη παραίτησης και αδράνειας σε ότι αφορά τους κοινωνικούς αγώνες, θλιβερή αν αναλογιστεί κανείς ότι η πόλη σφύζει πραγματικά από νεολαία: η ρομαντική πόλη, η φοιτητούπολη με την καλύτερη (!) διασκέδαση, η νύφη του Θερμαϊκού, η πόλη με βαθιά ριζωμένα εθνικιστικά, φασιστικά πρότυπα.
Πόσα χρόνια πρέπει αλήθεια να περάσουν για να γκρεμοτσακιστούν όλα αυτά τα άθλια κρατικά κατασκευάσματα, όλες αυτές οι πρόστυχες ιδεολογίες;
Η προπαγάνδα του ελληνικού κράτους, ή μερίδας του, ότι η ευημερία της Θεσσαλονίκης μειώνεται από την "προσοχή" που δείχνουν στην Αθήνα (!) (βλέπε και τη γενικότερη "περήφανη" και "μαγκίτικη" μακεδονική στάση και συμπεριφορά) είναι βασικός παράγοντας για τον τοπικισμό που αναπτύσσεται στην πόλη.
Η οργάνωση των αγωνιζόμενων ανθρώπων και η πολύμορφη κοινωνική βία, οι συγκρούσεις, οι πορείες ενάντια στο κράτος κυρίως στην Αθήνα τουλάχιστον τα τελευταία 25 χρόνια είναι ένας μόνιμος βραχνάς στο κεφάλι του ελληνικού κράτους. Κι είναι ο βασικός λόγος που προσπαθούν να κατασκευάζουν διαρκώς διάφορες ψευδαισθήσεις, μετατρέποντάς τες σε τοπικιστικά ιδεολογήματα.
Καιρός, λοιπόν, να τελειώνουμε μ' αυτά τα ψέματα!
(για το κείμενο αυτό χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το περιοδικό ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Νο.5 - Μάρτης 2001).
Σωματεμπορία: Παντού & πάντα ο στυλοβάτης του κράτους
Ο ι βιασμοί και η σωματεμπορία είναι αναπόσπαστο στοιχείο της δράσης των συμμοριών του κράτους και χρησιμοποιείται κατά κόρον σε πολεμικές επιχειρήσεις και γενοκτονίες, όπως στη Σομαλία, το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη, το Κουρδιστάν, τη Βοσνία, το Κόσοβο.
Η Θεσσαλονίκη ως "πρωτεύουσα" πλέον των Βαλκανίων "παίζει" καθοριστικό ρόλο στη διακίνηση "εμπορευμάτων" κάθε είδους. Σταυροδρόμι πολιτισμών, θρησκειών, οικονομιών και όχι μόνο, η Θεσσαλονίκη, κομβικό σημείο πλέον, έχει μετατραπεί τις τελευταίες δεκαετίες σε βασικό δρόμο διακίνησης σεξουαλικών σκλάβων, κυρίως γυναικών, ενηλίκων και ανηλίκων, με την άμεση συμμετοχή των κρατικών μηχανισμών και κυρίως των μπάτσων, που θησαυρίζουν από αυτή την επιχείρηση. Συνυπεύθυνοι όμως είναι και οι υπόλοιποι θεσμοί του κράτους, δικαστικές αρχές, εκκλησία, στρατός, ιατροδικαστικές υπηρεσίες, οι οποίες συνεργάζονται, έχοντας τεράστια κέρδη1. Τα οφέλη δεν είναι μόνο οικονομικά, αλλά αφορούν τη ρύθμιση της μετανάστευσης, την τρομοκρατία που ασκείται στις εκδιδόμενες γυναίκες + παιδιά, την απόπειρα καθολικής εξαθλίωσης, υποταγής και εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Το κράτος λειτουργεί δηλαδή ως προαγωγός και αυτός είναι ένας από τους λόγους δημιουργίας και νέων κατασταλτικών μηχανισμών2 (συνοριοφύλακες3), για την σωστότερη διανομή και διαχείριση των σεξουαλικών σκλάβων. Αυτό το είδος δουλεμπορίου δεν διαφέρει πολύ από αυτό που συνέβαινε πριν από αιώνες.
Στον ελλαδικό μόνο χώρο εκπορνεύονται περισσότερες από 80.000 γυναίκες, κυρίως αλλοδαπές και περισσότερα από 30.000 παιδιά4.
Μεγάλες εκδοτικές ειδησεογραφικές επιχειρήσεις (π.χ. Μακεδονία-Θεσσαλονίκη, Αγγελιοφόρος) είναι κι αυτοί προαγωγοί, έχοντας καθημερινά στις σελίδες τους μεγάλο αριθμό πορνοαγγελιών με το αζημίωτο φυσικά (π.χ. κυριακάτικη Μακεδονία στις 4/11/01 με περισσότερες από 360 πορνοαγγελίες καταχωρημένες).
Σύμφωνα με στοιχεία περισσότερα από 120.000 ανθρώπινα πλάσματα εξωθούνται στην πορνεία το χρόνο. Από το 1991 και μόνο από ένα κράτος (Ουκρανία) 500.000 γυναίκες και κορίτσια μεταφέρθηκαν στη Δύση και κυρίως στην Ευρώπη για να χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία του σεξ.
Η Θεσσαλονίκη "παίζει" λειτουργικό ρόλο στο ευρείας κλίμακας αυτό δουλεμπόριο ως χώρος υποδοχής αλλά και εξαγωγής προς άλλες χώρες.
Η κτηνωδία που ακολουθεί είναι γνωστή: πολλά ανήλικα εκπορνευμένα παιδιά δεν προλαβαίνουν καν να ενηλικιωθούν από τους βιασμούς, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες των νταβατζήδων και του συναφιού τους.Όσα απ' αυτά τα παιδιά ενηλικιωθούν θα συνεχίσουν να "εξασκούν" παρά τη θέλησή τους το συγκεκριμένο επάγγελμα ως προϊόν γ' και δ' διαλογής σε τρίτες χώρες. Γνωστά τα καθάρματα του κόσμου της νύχτας, μπάτσοι-νταβατζήδες-προαγωγοί και όλοι οι φερόμενοι ως ευηπόληπτοι πολίτες που συμμετέχουν σ' αυτό το φριχτό έγκλημα που όμοιό του δεν έχει ξανά υπάρξει.
Η κτηνωδία και παράλληλα η υποκρισία που αναδύεται γύρω απ’ αυτό το θέμα εκφράστηκε πρόσφατα με την πολυανακοινωμένη δημιουργία κέντρου περίθαλψης κακοποιημένων γυναικών. Το κέντρο αυτό, ενώ υποτίθεται διάφοροι φορείς ζητούσαν την ανέγερσή του στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για να υπάρχει μια σχετική ελπίδα για τα θύματα αυτής της κτηνωδίας, δημιουργήθηκε (τουλάχιστον στα χαρτιά) σε μια απομακρυσμένη περιοχή ενός χωριού στο νομό Θεσσαλονίκης (Πεντάλοφος). Εύκολα καταλαβαίνει κανείς και ποια η χρησιμότητα του καινούργιου νομοσχεδίου για την σωματεμπορία. Απολύτως καμία...
Αν τα ΜΜΕ και κάθε εξουσιαστικός μηχανισμός αποπροσανατολίζει τους ανθρώπους καθημερινά, στο συγκεκριμένο ζήτημα ο ρόλος τους είναι ακόμα πιο αηδιαστικός. Δημιουργούν τη φαύλη εντύπωση ότι η σωματεμπορία είναι κάτι ξένο προς τον πολιτισμό, ότι "διώκεται". Παρόμοια υποκρισία διακατέχει και τους "ευαίσθητους" φορείς και ευυπόληπτα άτομα των κοσμικών, οικονομικών, πολιτικών ελίτ που κάθε φορά που έρχεται στην επιφάνεια αυτό το ζήτημα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, προσπαθώντας να εμφανίσουν ανθρώπινο προσωπείο, ενώ στην ουσία είναι άμεσα συνένοχοι.
Δεν έχουμε καμιά ψευδαίσθηση για το ρόλο τους. Δε ζητάμε καλύτερη εφαρμογή των νόμων και "καταπολέμηση της διαφθοράς". Μόνο η καταστροφή του κράτους, της εξουσίας και η απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης μπορούν ν' αποτελέσουν λύση στο ζήτημα της εκμετάλλευσης, τρομοκράτησης και υποταγής των ανθρώπων.
1 Τα οποία χρησιμοποιούν με τον πιο προσοδοφόρο τρόπο και προς όφελος του κράτους, αλλά και για να ικανοποιήσουν την απληστία και ασυδοσία των κρατιστών (π.χ. βίλες, επενδύσεις, "ξέπλυμα").
2 Που επανδρώθηκαν με τα "αξιότερα" στελέχη των νεολαιών όλων των κομμάτων και με άλλα καθάρματα για να έχουν όλοι ένα κομμάτι από τα τεράστια κέρδη από την τόσο διαδεδομένη βιομηχανία του σεξ, που ανθεί για το κοινό καλό του δυτικού πολιτισμού.
3 Συστάθηκαν για τη συνέχιση αλλά κυρίως την διαιώνιση της σημερινής αφόρητης κατάστασης και για την όσο το δυνατόν αποδοτικότερη διαχείριση, διακίνηση σεξουαλικών σκλάβων. Το νέο αυτό σώμα, αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς στη β. Ελλάδα, αντεπεξέρχεται με τον καλύτερο τρόπο στα καθήκοντά του, όχι μόνο προωθώντας τους σεξουαλικούς σκλάβους αλλά και τους οικονομικούς, αφού πρώτα τους υποβάλλει σε όσο το δυνατόν περισσότερους εξευτελισμούς, αλλά και βασανιστήρια, όπως κάνει με χιλιάδες εξαθλιωμένους ανθρώπους που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Με αυτόν τον τρόπο πρεσβεύει άξια τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, τα οποία εφαρμόζει στους μετανάστες, κάνοντας γνωστό και σε αυτούς το "μεγαλείο" του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, αλλά και το γνήσιο "φιλότιμο" του έλληνα πατριώτη.
4 Σύμφωνα με στοιχεία από εφημερίδες τα οποία φυσικά μπορεί να υστερούν σε σχέση με την πραγματικότητα.
Ενάντια σε κάθε πρέζα
H πιο άμεση μέθοδος χειραγώγησης της ανθρώπινης αυτενέργειας, όργανο καταστολής κάθε ανυπότακτης τάσης, είναι η διάδοση, προώθηση και εμπορία ναρκωτικών. Η εξουσία χρησιμοποιεί τα ναρκωτικά, κράτη και αφεντικά τα παράγουν και τα επεξεργάζονται εντατικά και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, διάφορες υπηρεσίες και έμποροι τα διακινούν μέσα από τους ίδιους δρόμους που κυκλοφορούν κι όλα τα άλλα εμπορεύματα, τα πλασάρουν στους νέους και στον υπόλοιπο πληθυσμό φτωχών και πλούσιων περιοχών.
Δεν είναι καθόλου σπάνιο: πόλεμοι που οι βαθιές ή εμφανέστερες αιτίες τους είναι η επιμονή των εκμεταλλευτών να προωθούν τα ναρκωτικά.
Η ΝΑ Ευρώπη, από τον Εύξεινο Πόντο και το Αιγαίο ως την Αδριατική, συνιστά σημαντικό παγκόσμιο στρατηγικό και οικονομικό κόμβο. Τα Βαλκάνια βρίσκονται στη μέση των θαλάσσιων οδών διακίνησης προϊόντων από την Άπω Ανατολή, τη Μ. Ανατολή και τις χώρες του Εύξεινου Πόντου προς τη Δύση. Στο δρόμο πρόσβασης από τη Δύση προς την Κασπία και την Κεντρική Ασία αποτελούν φυσική διέξοδο της Ανατολικής Μεσογείου για τις περιοχές της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης.
Σημαντικές μεταρρυθμίσεις που ακολουθούν την "ειρήνευση", όπως η απλοποίηση των τελωνειακών διαδικασιών, εξυπηρετούν την κυκλοφορία εμπορευμάτων, όπλων και ναρκωτικών, που διακινούνται μέσα από τους ίδιους δρόμους. Τέτοιους σκοπούς εξυπηρετεί και η σχεδιαζόμενη δημιουργία "διαδρόμου" από τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο μέχρι την περιοχή της Κασπίας θάλασσας, από τη Βουλγαρία μέχρι τη Γεωργία, αλλά και η δημιουργία μιας πολυεθνικής αστυνομικής δύναμης στα Βαλκάνια (η δικαιολογία είναι η πάταξη της εγκληματικότητας στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου, ιδιαίτερα μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς την άνοιξη του 1999) που θα προωθήσει την διακρατική συνεργασία σε θέματα σαν κι αυτά, που άπτονται των ενδιαφερόντων των εξουσιαστικών καθαρμάτων1. Μέσα σε αυτές τις αλλαγές, είναι προφανές πόσο μεγάλη σημασία έχει για τους εμπόρους ναρκωτικών και τους εξουσιαστές η πόλη της Θεσσαλονίκης και η γύρω περιοχή.
Τα μέσα νάρκωσης, παραισθήσεων και διέγερσης είναι πάμπολλα και έτσι το κράτος προωθεί ποικίλες "χρήσεις" τους, πλαισιωμένες από ψεύτικες απολαύσεις του lifestyle, προβάλλοντας την απατηλή κυρίαρχη ιδέα μιας μίζερης ελευθεριότητας, που περιορίζεται στα πλαίσια της ανεμπόδιστης επιλογής και κεντρίζεται από το ρίσκο του ξεπεράσματος ορίων και καταπάτησης τετριμμένων νόμων.
Η κλίκα των γιατρών και των ψυχίατρων, με τις αντιανθρώπινες έρευνές τους, με τις περισπούδαστες αναλύσεις και τις διαστρεβλωτικές έννοιες που χρησιμοποιούν, δουλεύουν πάντα για να καταστείλουν αυτό που αδιάκριτα αποκαλούν αντικοινωνικές συμπεριφορές και να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα των αφεντικών τους. Η ίδια η ιατρική άνοιξε την πόρτα για τον εμπλουτισμό των μεθόδων αστυνόμευσης της ανθρώπινης ύπαρξης, παράγοντας μαζικά ναρκωτικές ουσίες.
Η διοχέτευση των ναρκωτικών στη νεολαία είναι μια καλοστημένη επιχείρηση. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει στο περιθώριο αλλά αποτελεί κεντρική επιλογή της εξουσίας, κάτι που αποδεικνύεται από την αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής οπίου και κοκαΐνης, κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980, όταν σε διάφορες περιοχές του κόσμου εξεγέρσεις κλόνιζαν την παγκόσμια εξουσία.
Η διακίνηση των ναρκωτικών γίνεται από το κράτος και την αστυνομία σε πολλούς χώρους συνάντησης των νέων. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, από τη φύση τους αντικοινωνικοί, ολοένα ενισχύονται και τροφοδοτούνται πλουσιοπάροχα, στρέφονται με κάθε τρόπο ενάντια στα πιο ευάλωτα και ανίσχυρα κοινωνικά κομμάτια, επιβάλλουν πάνω τους τη βία, τον τρόμο, το "δίκαιο"... αφήνοντας πάντοτε αλώβητους τους ισχυρούς. Αντίθετα, όσοι χρήστες δεν είναι διατεθειμένοι να γίνουν ρουφιάνοι, όχι μόνο δύσκολα θα έχουν τη δυνατότητα να υποβληθούν σε κάποια θεραπεία, όπως οι οικονομικά ευκατάστατοι, αλλά εξευτελίζονται από τους διωκτικούς μηχανισμούς, και πολύ συχνά φυλακίζονται.
Η διάδοση της ρουφιανιάς γύρω απ' αυτά τα κυκλώματα είναι κάτι σαν ...κοινό μυστικό αφού σχεδόν όλοι γνωρίζουν ότι οι διωκτικοί μηχανισμοί δείχνουν μόνιμο ενδιαφέρον στη στρατολόγηση ρουφιάνων και χαφιέδων, τους οποίους δημιουργούν οι ίδιοι με υποσχέσεις περί ευνοϊκής μεταχείρισης, για να τους χρησιμοποιούν αργότερα ως πηγές πληροφοριών σε σχολεία, πανεπιστήμια, γειτονιές κτλ. Εκτός αυτού όμως είναι κι ένας τρόπος ελέγχου της αγοράς. Από 'κει και πέρα οι συλλήψεις και εξαρθρώσεις κυκλωμάτων που ανακοινώνονται κάθε τόσο, δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια του κόσμου, αφού το ίδιο το κράτος προωθεί την εμπορία και χρήση ναρκωτικών και μέσα απ' την προώθηση της εικόνας του "ισχυρού" ναρκωέμπορα, που είναι κομμάτι του lifestyle και του σύγχρονου πολιτισμού. Γι' αυτό και πλέον δεν μπορεί να υπάρχει καμία δικαιολογία για όσους συνεχίζουν να μασουλάνε την κρατική καραμέλα περί "καταπολέμησης της διαφθοράς" αλλά και για όσους υποκριτικά αναμασούν το θέμα (βλ. πολλά φιλανθρωπικά σωματεία, οργανώσεις γιάπηδων , κόμματα κτλ.) για να εισπράξουν μετοχές "κοινωνικής" ευαισθησίας. Ακόμη κι όταν κάποιοι "επιτελούν έργο" αυτό εξυπηρετεί στο να χτίζονται νέα και να συντηρούνται παλιά κυκλώματα που συνδέουν το κεφάλαιο με το κράτος, όχι πλέον μονάχα στην κορυφή, αλλά από την κορυφή μέχρι τον πάτο της εξουσιαστικής πυραμίδας. Η ενίσχυση των βασικών διακινητών, δηλαδή των κατασταλτικών μηχανισμών προωθείται με κάθε τρόπο2. Παράλληλα, δικαστές, δικηγόροι και στελέχη του κρατικού μηχανισμού και της λεγόμενης διανόησης εμφανίζονται κατά καιρούς "ευάλωτοι" στις "πιέσεις" και ενδίδουν στις απολαύσεις που αποφέρει η συναυτουργία στην προώθηση της πρέζας και σε όλα τα αναρίθμητα εγκλήματα που διαπράττονται ενάντια σε αλλοδαπούς και ντόπιους, σε παιδιά και νέους, ενάντια σε γυναίκες σχεδόν παντού μέχρι σήμερα.
Πολλοί αναρχικοί και ανυπότακτοι άνθρωποι πολέμησαν τις μεθοδεύσεις της ασφάλειας να ναρκώσει τη νεολαία. Ένας αγώνας που κράτησε δεκαετίες κι αντιμετώπισε διάφορες επιχειρήσεις "αρετής", όπως το 1986, όταν ομάδες αναρχικών επεμβαίνουν δυναμικά στην προσπάθεια του κράτους να πλασάρει ναρκωτικά στην πλατεία Εξαρχείων και ξυλοκοπούν πρεζέμπορους. Αμέσως μετά τη συμπλοκή σπεύδουν δυνάμεις των ΜΑΤ, όχι βέβαια για τους πρεζέμπορους αλλά ενάντια στους αναρχικούς.
"Οι αναρχικοί ως ζωντανοί και ανυπότακτοι άνθρωποι γνωρίζοντας το αληθινό πρόσωπο του κράτους, παλεύουν όπως όλοι θα έπρεπε ενάντια στα ναρκωτικά αλλά και σε κάθε είδους κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους και παρ' όλες τις προσπάθειές του να συνδέσει τους αναρχικούς με την εμπορία και χρήση ναρκωτικών είναι "κοινό μυστικό" πως οι μέθοδοι του κράτους και τέτοιου είδους ιδανικά όπως το κέρδος αρμόζουν στους κρατιστές και το όλο σκεπτικό της εκμετάλλευσης που έχουν υιοθετήσει και όχι τους αναρχικούς που μάχονται για μια κοινωνία που στηρίζεται σε τελείως διαφορετικές βάσεις απ' αυτές της τωρινής εξαθλιωμένης κατάστασης που μας επιβάλλουν οι εξουσιαστές προς όφελός τους, μιας κοινωνίας δηλαδή που βασιλεύει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ο σκοπός διαμορφώνει μέσα. Ένα τέτοιο βρώμικο παιχνίδι όπως η εμπορία ναρκωτικών δεν ταιριάζει παρά στα αιμοδιψή κοράκια του πλούτου τους εξουσιαστές. Αυτούς που αγωνιζόμαστε να καταστρέψουμε, γιατί η εξάλειψη σημαίνει ελευθερία για όλους και απελευθέρωση από τα εξουσιαστικά πλαίσια επιβίωσής μας" 3.
1 Κινήσεις που προετοιμάζονται με την ... "διακρατική γνωριμία των υπεύθυνων για θέματα ασφάλειας και αστυνόμευσης, ένθεν και ένθεν των συνόρων αστυνομικών, η εξεύρεση τρόπων αποτελεσματικής και ουσιαστικής συνεργασίας, σε ζητήματα που αφορούν το οργανωμένο έγκλημα, την εκμετάλλευση γυναικών και ανήλικων, τα ναρκωτικά και γενικά μορφές αντιμετώπισης του διασυνοριακού εγκλήματος και της σύγχρονης μορφής βίας" (εφημερίδα "Θεσσαλονίκη", 9/2/2002) αλλά και τη δημιουργία ενός κοινού ηλεκτρονικού μητρώου στο οποίο θα καταγράφεται η δράση όλων των "κακοποιών" που δρουν στις χώρες της ΝΑ Ευρώπης.
2 Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη καθηγητών πανεπιστημίου και της αστυνομίας, στην οποία στηρίχτηκε και ανάλογη πρόταση νόμου, προτείνεται η λεγόμενη "αποποινικοποίηση" των ναρκωτικών και η "πιο ενεργή παρέμβαση της Αστυνομίας στην πρωτογενή πρόληψη. Συστηματικές καμπάνιες, ενημέρωση απ' τους δήμους στα σχολεία στα κέντρα άθλησης και ψυχαγωγίας με τη συμμετοχή της αστυνομίας". Οι κύκλοι αυτοί υποστηρίζουν μάλιστα ότι μια πτώση των τιμών θα φέρει ομαλότερες συνθήκες ζωής για τον εξαρτημένο. Δεν φτάνει, δηλαδή, που θέλουν να δώσουν το μάνατζμεντ της διαφήμισης των ναρκωτικών στους διακινητές τους και που θέλουν να εξυπηρετήσουν κάποιους μεγαλογιατρούς που θα θησαυρίζουν φλομώνοντας στην πρέζα τη νεολαία. Αλλά, υποκρινόμενοι ότι τα κέρδη από το εμπόριο ναρκωτικών είναι πρώτα και κύρια οικονομικά, στηρίζουν με τον πιο ύπουλο τρόπο στα σχέδιά τους (που είναι μεταξύ άλλων και η καθυπόταξη με κάθε τρόπο των ανυπότακτων νέων) τους δήθεν πολέμιούς τους κρατιστές.
3 Από το αναρχικό περιοδικό ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΑΡΣΙΑ, Ιούνιος 1999, τεύχος 1ο - Αναρχικός Πυρήνας ΟΤΑΝΙΣ, ΠΥΡΠΟΛΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η αναζωπύρωση των μετώπων του κοινωνικού πολέμου εξαρτάται άμεσα και από τη διάθεση και θέληση αυτών που απαρτίζουν τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Και το να αγωνίζεται κάποιος/α σημαίνει και να σκέφτεται και ν' αναλαμβάνει τις ευθύνες των όσων λέει και πράττει, γιατί ακριβώς "η επανάσταση δεν είναι ένα μωρουδίστικο παιχνίδι..." (Μ. Μπακούνιν). Οι αναρχικοί δεν συμμετέχουν σε κοινωνικούς αγώνες για να ικανοποιήσουν κάποιο προσωπικό όφελος, ούτε για ν' αυτοαναδειχθούν σε διορισμένους εκπροσώπους, φωτισμένους πατερούληδες κάποιων "επαναστατικών υποκειμένων" (π.χ. εργαζόμενοι, φοιτητές, αγρότες, μαθητές κ.ά.). ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ, και όχι έχοντας στο κεφάλι μας κάποια καθορισμένη από το κράτος ψευδή ιδεολογία περί πολιτικής δράσης.
Πολύ περισσότερο, δεν πιστεύουμε σε μοιρολατρικές απόψεις περί επανάστασης-όταν-ωριμάσουν-οι-συνθήκες που αναπαράγονται συστηματικά στην πόλη μας από νεομαρξιστές μεταμφιεσμένους σε “εξεγερμένους”.
Πού είναι, άλλωστε, οι καρποί από την εξέγερση του Μάη του ΄36, από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ΄73; Εξαργυρώθηκαν σε κάποια κομματική - εξωκοινοβουλευτική ιδεολογία ή ξεχάστηκαν στη γενικότερη φούρια της καλοπέρασης στην "όμορφη" πόλη μας;
Αν πρέζα είναι ό,τι μας ναρκώνει, τότε πολλά πράγματα, υλικά και μη, μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι. Ενάντια σε κάθε πρέζα, λοιπόν, ενάντια σε ό,τι καταστρέφει την αξιοπρέπεια και τον αγώνα για ελευθερία...
http://www.politikokafeneio.com/anarxia/preza201004.htm
πηγή: gregor der grieche
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου