Ακριβείς & ορθές επισημάνσεις από τον Νίκο Μπογιόπουλο (ΚΚΕ). Σκέψεις, σχόλια & προβληματισμοί για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, για ένα νέο & επιτακτικά καλύτερο “αύριο” για όλους.

από ΒlackΜediterraneanPirate

Στην εκπομπή  «Καλημέρα-ΣΚΑΙ» (Αυτιάς, 03-06-2012, 09:17).
Ν. Μπογιόπουλος: “Ο ελληνικός λαός δεν χρωστάει τίποτα! Αυτό το χρέος για το οποίο μας μιλούν είναι οι φοροαπαλλαγές τους, είναι τα προνόμιά τους, είναι οι χαριστικές τους ρυθμίσεις, είναι ότι οι πολυεθνικές στην Ελλάδα φοροαπαλλάσσονται ακόμη και για τα κομμωτήρια των στελεχών τους! Αυτά πληρώνει ο ελληνικός λαός!”
2 βίντεο συνολικής διάρκειας 12΄16΄΄. Δείτε τα.
Βίντεο 1
Βίντεο 2
Οι παραπάνω επισημάνσεις του Νίκου Μπογιόπουλου, προχωρούν πέρα από κομματικά θέματα.
Στο τέλος του 2ου βίντεο, βέβαια, τοποθετείται υπέρ του κόμματος στο οποίο ανήκει. Λογικό & αναμενόμενο. Δεν είναι, όμως, αυτό το ζητούμενο στο προκείμενο θέμα, αλλά η ουσία των λεγόμενών του & η συνολική τοποθέτησή του και στα 2 βίντεο.

Που με οδήγησαν στις ακόλουθες σκέψεις:
-Γιατί σ΄ αυτή τη χώρα συνεχίζει να επικρατεί η κομματική αρτηριοσκλήρυνση και δεν δίνεται βήμα, δεν ανοίγεται δρόμος για να βαδίζουν οι ικανοί, ανοίγοντας νέα μονοπάτια για όλους;
-Γιατί σ΄ αυτή τη χώρα οι ικανοί πρέπει πάντα να παραγκωνίζονται από την κομματική ιεραρχία, τις κομματικές δεσμεύσεις, μισαλλοδοξίες, περιορισμούς, τους κομματικούς διχασμούς;
Αφού ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αποπέμψουμε τα έξωθεν επιβαλλόμενα, γιατί αυτοκαταστρεφόμαστε επιτρέποντας στα υποχείρια των Διεθνών Συμφερόντων & Τάξεων να αλωνίζουν στη χώρα;
-Πόσο λογικά είναι όλα αυτά που ανέπτυξε ο Νίκος Μπογιόπουλος στο βίντεο αυτό.  Πρέπει, δηλαδή, να γίνει κυβέρνηση το ΚΚΕ για να εφαρμοστούν;
-Έχουν να κάνουν με αυτό που έγραφαν πολλές ξένες εφημερίδες τα τελευταία χρόνια: η Ελλάδα είναι μία χώρα, όπου οι πλούσιοι θέλουν να ζουν σε έναν τόπο σύγχρονο & οργανωμένο, χωρίς, όμως, ποτέ να βάζουν το χέρι στην τσέπη τους.
-Επιτακτική ανάγκη πια για τη χώρα η απλή αναλογική.
Δεν θέλουμε κομματοκρατία ή δικομματισμό, αλλά πλουραλισμό & ελευθερία έκφρασης, τόπο στη δημιουργικότητα και τις φρέσκες ιδέες.
Πιστεύω πως είμαστε πολλοί που αναπτύσσουμε παρόμοιες σκέψεις.
Ψάχνομαι και ψάχνω.
Τους ακούω όλους προσεκτικά, για να μπορώ να έχω ουσιαστική προσωπική άποψη, που δεν βασίζεται σε “ράδιο-αρβύλα” & κομματική υποβολή. Ακούω τι έχουν να προτείνουν, ενημερώνομαι, για να μπορώ να αντικρούσω ή να υιοθετήσω απόψεις ΥΠΕΥΘΥΝΑ.
Δεν είμαι δογματικός. Ψάχνω να ξεχωρίσω νέες ιδέες, σκέψεις, λύσεις, που μπορούν, ίσως να φέρουν αποτέλεσμα και να κάνουν τη ζωή μου λίγο πιο δυσβάσταχτη, πιο ανάλαφρη, να γουστάρω που ζω κι όχι να βασανίζομαι.

Ψάχνομαι και ψάχνω, όπως πολύς κόσμος, γι΄ αυτό και παρατηρείται αυτό το χαρακτηριστικό –τελευταία- φαινόμενο της μετακίνησης ποσοστών από κόμμα σε κόμμα, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας. Δεν ξανάγινε ποτέ μέχρι τώρα, στον τόπο αυτό, δεξιοί να ψηφίζουν Ριζοσπαστική Αριστερά. Κάτι αλλάζει & πρέπει όλοι να το συνειδητοποιήσουν αυτό. Γιατί η αλλαγή αυτή στη σκέψη, πρέπει να ακολουθηθεί και από αλλαγές συμπεριφορών, κυρίως όσον αφορά αυτούς που ενδιαφέρονται να ασχολούνται με τα “κοινά”.
Και αναρωτιέμαι γιατί τόσοι ικανοί άνθρωποι στη χώρα αυτοί δεν ενώνονται, πέρα από τις κομματικές δυσκοιλιότητες, για να σηκωθούμε όλοι μαζί λίγο ψηλότερα, που έλεγε κι ο ποιητής;
Γιατί σε κάθε κοινωνικό πεδίο συμμετοχής ή εργασίας συνεχίζουν να επιβάλλονται όλοι αυτοί οι μέτριοι, οι δικτυωμένες μετριότητες, που εξυπηρετούν τα διεθνή (καπιταλιστικά-χρηματιστικά) συμφέροντα, παραγκωνίζοντας μονίμως τους ικανούς που ΚΑΙ ιδέες έχουν ΚΑΙ όρεξη για δουλειά;
Το θέμα πιστεύω δεν είναι απλώς η ανατροπή του “καπιταλισμού” –όπως αντιτείνουν τα αριστερά κόμματα ή οργανώσεις- αλλά η πλήρης ανατροπή των μέχρι τώρα δεδομένων & του μέχρι τώρα κατεστημένου, είτε λέγεται καπιταλισμός, είτε λέγεται αλλιώς∙ η πλήρης ανατροπή των “-ισμών”  & “-οκρατιών” κάθε είδους.
Η πλήρης ανατροπή της ΣΥΜΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ στη σκέψη -από την ελευθερία την πραγματική & τη δημιουργικότητα-  που δεν εντάσσεται σε δυσκοίλιους κανόνες, δυσκοίλιους περιορισμούς & δυσκοίλιες ιδεολογίες, που μπορεί πραγματικά να οδηγήσει στην ουσιαστική ευημερία, μέσα από το δρόμο της αλληλεγγύης & της καλόπιστης διάθεσης.
Έλεος πια με τις ιδεολογίες. Στον 21ο αιώνα ζούμε!
Ας βγουν μπροστά οι άνθρωποι, η οντότητα και η προσωπικότητα (με την έννοια των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών & βιωματικών εμπειριών) του κάθε ανθρώπου.
Ας μπει πια ένα τέλος στα δεσμά των ομαδικών και ποιμνιογενών ιδεολογιών της απρόσωπης μάζας.

\το βρήκαμε εδώ: Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα