ΣΥ.ΡΙΖ.Α; Γιατί; Μπορεί;

  Μετά τα αποτελέσματα των Εκλογών του Μαΐου ’12, προέκυψαν απρόσμενα αλλά αποφασιστικά, ορισμένα συμπεράσματα και ερωτήματα: γι’ αυτό που καταρρέει και γι’ αυτό που φιλοδοξεί να αναδυθεί. Δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με το πρώτο μιας και τους λόγους τους αντιλαμβάνεται ο καθένας στο σπίτι του, στη δουλειά του, στο μυαλό του (μια πιο σκωπτική καταγραφή ωστόσο υπάρχει και εδώ).

Θα ασχοληθούμε με το νέο, ή τουλάχιστον αυτό που αυτοπροσδιορίζεται ως «νέο» και υποστηρίζει πως θα επιδιώξει να το εκφράσει στα όσα αναμένεται να ακολουθήσουν σ’ αυτή τη χώρα, που επιλέχθηκε ως σύγχρονο πειραματικό κοινωνικό εργαστήριο…

Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα από τις εκατοντάδες εκτιμήσεις/αναλύσεις των τελευταίων ημερών που προσπαθούν να απαντήσουν σε βασικά ερωτήματα. Τί σημαίνει η δυναμική ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Γιατί ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Μπορεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Πώς ερμηνεύεται η πρωτόγνωρη προπαγάνδα των ΜΜΕ εναντίον του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Τι (δεν) πρέπει να κάνει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;…

Τί σημαίνει η δυναμική ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

  Και να τα αποτελέσματα. Μια χώρα ελεύθερη μέχρι το ξημέρωμα της 6ης Μαΐου, με περήφανους πολίτες, που δούλευαν και χαίρονταν τη ζωή, που δημιουργούσαν, που απολάμβαναν τη Δημοκρατία και την εθνική κυριαρχία, που πανηγύριζαν με τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνησή τους, που έβλεπαν όλα να δουλεύουν ρολόι στον τόπο τους, οι ευτυχείς πολίτες της την έκαναν εκείνη την Κυριακή μια χώρα μπροστά σε κίνδυνο! [_Αλέκος Ανδρικάκης ]

Η ηγεμονική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει βαρύνουσα σημασία, αφενός, διότι για πρώτη φορά, από την εποχή της Βάρκιζας και την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, η Αριστερά αποκολλάται από την εσωτερικευμένη ήττα και την κλαψιάρικη διαμαρτυρία, αποκολλάται δηλαδή από το πεδίο του κομπάρσου ή του τρίτου ρόλου και αυτοπροτείνεται ως πόλος εξουσίας. [ Νίκος Ξυδάκης ]

Όχι, δεν έγινα «τσιπρικός» στα γεράματα. Απλώς μπαίνοντας στα γεράματα σέβομαι λίγο παραπάνω το αβάστακτο βάρος του ρεαλισμού του «τώρα». Επειδή λοιπόν δεν πιστεύω - και ποτέ δεν πίστευα - στη μία, αποφασιστική και ολοκληρωτική νίκη που θα ανατρέψει τα πάντα, χωρίς ενδιάμεσες στρατηγικές νίκες, θεωρώ την ιστορική συγκυρία για τη χώρα μου αξεπέραστη. Ο ρόλος του Σύριζα σε αυτήν είναι κεντρικός και είμαστε αναγκασμένοι να τον αναγνωρίσουμε.

Ταυτόχρονα δεν ξεχνώ ότι η ταξική πάλη δεν έχει σημειώσει σχεδόν καμία νίκη τις τελευταίες δεκαετίες. Ενώ ειδικά στην εφιαλτική διετία του μνημονίου, έχασε σε όλα τα μέτωπα, σκορπίζοντας την απογοήτευση. Απογοήτευση που ήρθε να προστεθεί στη συλλογική ενοχοποίηση, επιβεβλημένη από αδίστακτους απατεώνες και - εκ των πραγμάτων - φασίστες της ΓΑΠικής σοσιαλδημοκρατίας. Απογοήτευση και συλλογική ενοχοποίηση που έχουν να αντιμετωπίσουν την παράνοια, το ψέμα, την δημαγωγία και βέβαια την τρομοκρατία. [ galaxyarchis.wordpress.com ]

Γιατί ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

  Δεύτερον - και κυρίως - πως σχεδόν κανείς δεν στρέφεται στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή «λέει το νέο "λεφτά υπάρχουν"», επειδή ο Τσίπρας είναι ο νέος Τσοβόλας που θα τα δώσει όλα, επειδή υπόσχεται ανώδυνες μαγικές λύσεις, σε αντιδιαστολή με τις επώδυνες αλλά πραγματιστικές λύσεις των άλλων. Στράφηκαν και θα στραφούν σε αυτόν όχι για να εξουδετερώσει με δύο κινήσεις ματ την τρόικα, που θα πέσει στα πόδια του αποδεχόμενη πλήρως όλους τους όρους του, αλλά επειδή η πολιτική που επί δύο χρόνια εφαρμόστηκε τους διέλυσε υλικά και ψυχολογικά, επειδή συνειδητοποίησαν ότι η περαιτέρω συνέχισή της είναι το αληθινά μεγάλο κακό, η αληθινά μεγάλη καταστροφή. [ oldboy.blogspot.gr ]

Νομίζω πάντως ότι κανένας δεν ισχυρίζεται ότι είναι καθαρά κόσμος που συμφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χύμα κόσμος που τον βλέπει σαν ευκαιρία να τιμωρήσει, να εκδικηθεί, να δώσει μια ευκαιρία στην αριστερά η να κάνει κάτι άλλο επιτέλους. Ναι, ο κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο αριστερός ή κόσμος του κινήματος.

Είναι ένα ετερόκλητο πλήθος, το οποίο είδε στον ΣΥΡΙΖΑ την ευκαιρία να πει επιτέλους «άντε γαμήσου». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κόσμος αυτός θα στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ εσαεί. Σημαίνει απλά, ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρήσει, η αρχίσει τα ζιγκ ζαγκ, ο κόσμος αυτός θα τον εγκαταλείψει, και καλά θα κάνει.

Αυτό που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι κάτι το υπερεπαναστατικό, ούτε ρηξικέλευθο, όπως θα το ήθελαν πολλοί αριστεροί. Το σίγουρο είναι όμως ότι ανοίγει ένα ρήγμα στο πολιτικό σκηνικό, το οποίο ρήγμα είναι ευκαιρία να μεγαλώσει, να απλωθεί και να δώσει σεισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παράδοση στις υποχωρήσεις. Έχει αποδείξει ότι λυγίζει εύκολα στις πιέσεις, όπως τον Δεκέμβρη του '08 πχ. Ο μόνος τρόπος για να μην λυγίσει και αυτή την φορά, είναι να στηριχθεί και ταυτόχρονα να πιεστεί μαζικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, χωρίς στήριξη από την κοινωνία, δεν μπορεί να κάνει τίποτα και αργά η γρήγορα θα τα γυρίσει. Ένας ΣΥΡΙΖΑ όμως στην κυβέρνηση, που αντιλαμβάνεται ότι είτε πολεμάει, είτε η κοινωνία του γυρίζει την πλάτη και άρα καταρρέει, είναι άλλο πράγμα.

(…) Το ζήτημα όμως δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Τσίπρας, η το μέσα η έξω από την ΕΕ η οτιδήποτε άλλο τέτοιο. Το ζήτημα είναι: θα επιστρέψουμε στα ίδια σκατά, με τα χειρότερα να έρχονται, ή τώρα που σηκωθήκαμε και είπαμε το μεγάλο «άντε γαμήσου» θα ξεφύγουμε από τα λόγια μόνο και θα ρίξουμε καμιά κλωτσιά; Όλοι. Όχι γιατί θέλουμε τον Τσίπρα πρωθυπουργό ή γουστάρουμε ή συμφωνούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά επειδή μπορούμε επιτέλους, μετά από χρόνια απανωτής σφαλιάρας, να χτυπήσουμε και εμείς. Η μάχη δεν τελειώνει στις επόμενες εκλογές. Η μάχη μπορεί να ξεκινήσει πραγματικά όμως μετά από αυτές. Είναι μια ώρα που διαλέγουμε: είτε πολεμάμε, είτε παραδινόμαστε χωρίς μάχη, γιατί πιστεύουμε ότι είμαστε χαμένοι από χέρι… [ withoutreasonorrhyme.wordpress.com ]

Μπορεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

  Και ο ΣΥΡΙΖΑ; Είναι έτοιμος να κυβερνήσει και να οδηγήσει τη χώρα στη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και την ευημερία; Άγνωστο. Ποτέ δεν είσαι πραγματικά έτοιμος για τίποτα. Ποτέ δεν είσαι έτοιμος να εργαστείς, ποτέ δεν είσαι έτοιμος να γίνεις γονιός, ποτέ δεν είσαι έτοιμος να πεθάνεις. Τα κάνεις όλα, όμως.

Η ελληνική κοινωνία δεν επιθυμεί τις αλλαγές. Θα προτιμούσε να μην αλλάζει ποτέ τίποτα – αν και τις ωραίες αλλαγές, τις επικροτεί εκ των υστέρων. Βέβαια, όταν δεν κάνεις τις αλλαγές στην ώρα τους, αναγκάζεσαι να τις κάνεις όλες μαζί σε πολύ σύντομο διάστημα, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε τώρα. Και το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας καταλαβαίνει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει, κάνει τη δυνατότητα αλλαγών πολύ πιο εύκολη. [ pitsirikos.net ]

«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη. Δεν είναι το φάντασμα που περιγράφεται στο κομμουνιστικό μανιφέστο. Είναι το φάντασμα του Τσίπρα. Για όσους δεν καταλάβατε ακόμη, η Ευρώπη ολόκληρη - η Ελλάδα σίγουρα - κινδυνεύει από την πιθανότητα ανάληψης της εξουσίας από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ό,τι έφτιαξαν με επιμέλεια τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις της Ελλάδας πάει κατά διαόλου.

(…) Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας μπορεί και πώς να κυβερνήσει, αλλά ξέρω καλά όπως όλη η χώρα, ποιοι μας κυβέρνησαν και πώς. Κυβέρνησε ο Άκης, ο Τσουκάτος, ο Ρουσόπουλος με τις ευλογίες του Εφραίμ και το απολυτήριο εξαταξίου Γυμνασίου και δεν μπορεί ο Τσίπρας ή ο Παπαδημούλης; Φοβόμαστε μήπως μας ρίξουν στο χάος; Και το λένε την ίδια ώρα που χάρισαν δισεκατομμύρια στους Γερμανούς των υποβρυχίων και στη Siemens;

Να σας το πω χοντρά; Κυβέρνησαν πρωθυπουργοί που έπαιζαν playstation στου Μαξίμου και φόραγαν βραχιολάκια ισορροπίας Power Balance και δεν μπορούν αυτοί που έχουν ένα άλλο προβληματισμό; Μπορούσαν υπουργοί που έκαναν τους νόμους περί ευθύνης υπουργών, τους εκλογικούς νόμους, τους νόμους που αμνηστεύουν κλέφτες, υπουργοί που ήταν οι ίδιοι κλέφτες και δεν μπορούν άλλοι;

Γιατί; Γιατί δεν είναι όσο "ευρωπαϊστές" όσο θέλουν τα κανάλια και τα εκδοτικά συγκροτήματα; Απέναντι στα φαντάσματα που επικαλούνται ως επικίνδυνα, προτιμώ την πραγματικότητα που είναι ξεκάθαρη. Μπορούσαν όλοι αυτοί τόσα χρόνια και δεν μπορούν οι άλλοι; Ας απαντήσει ο καθένας μόνος του. [ Κώστας Βαξεβάνης ]

Η πρωτόγνωρη προπαγάνδα εναντίον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

  (…) Επί δύο μέρες οι μνημονιακοί προσπαθούσαν να αγκαλιάσουν σαν πύθωνες τον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο είτε να τον σύρουν σε μνημονιακή κυβέρνηση είτε να τού χρεώσουν το πολιτικό κόστος της προσφυγής στις κάλπες και της αστάθειας· αφού επί δύο μέρες πλέκουν το εγκώμιο του ΣΥΡΙΖΑ οι ίδιοι που τον συκοφαντούσαν με κάθε δυνατό τρόπο· αφού μέχρι και ο Βενιζέλος είπε ότι θέλει τον Τσίπρα πρωθυπουργό, αρκεί βέβαια να εφαρμόσει το πρόγραμμα της τρόικας (…). [ Γιάννης Αλμπάνης ]

Καρότο και μαστίγιο, θεσμικές φιλοφρονήσεις και αδυσώπητη δυσφήμιση, χαμόγελα εξουσίας και προβοκάτσιες, ύμνοι στη νομιμότητα και αποστασίες, οικουμενικά χάδια και συμμαχικό ξύλο. Σοφή στρατηγική - αυτές οι γριές πουτάνες, εγχώριες και ξένες, την ξέρουν καλά τη δουλειά με τα ανήλικα της Αριστεράς - ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή απομόνωση των επικίνδυνων. Να πιεστούν να «μαλακώσουν», να πάνε ένα ταξιδάκι στη Βάρκιζα, να δεχτούν έναν «έντιμο συμβιβασμό», να παραδώσουν τα όπλα, για να τους πάρει μετά ο διάβολος.

Αν και η Ιστορία λένε ότι δεν επαναλαμβάνεται παρά ως φάρσα. Την αρχή αυτής της φάρσας ζούμε τώρα. Πρόθυμοι χαλκείς, αριστεροί γραμματείς, προοδευτικοί Φαρισαίοι, επαγγελματίες φιλόδοξοι, ερασιτέχνες έξυπνοι, χρήσιμοι ηλίθιοι έχουν επιστρατευτεί, λες και κάποιο αόρατο κέντρο τούς κάλεσε στα όπλα. [ Θανάσης Καρτερός ]

Μέχρι να γίνουν αυτές οι εκλογές, αν γίνουν, θα δούμε πράγματα που δεν θα τα πιστεύουμε. Η τρομοκρατία ήδη ξεπερνά κάθε όριο. Οι Ευρωπαίοι απειλούν ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο κόσμος που τον ψηφίζει, δεν κάτσει καλά θα φύγουμε από το ευρώ. Οι μεγαλοδημοσιογράφοι ξεσαλώνουν, παραποιώντας δηλώσεις, στηρίζοντας ανοιχτά τον δικομματισμό, ουρλιάζοντας «χρεοκοπία» με την πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί.

Το μόνο που λείπει (για να θυμηθούμε και τις παλιές καλές παραδόσεις του Ελληνικού κράτους) είναι ο αφορισμός του Τσίπρα από την Εκκλησία και τα τανκ στον δρόμο. Η φάση θυμίζει μετεμφυλιακές εποχές και η κοινωνία πολώνεται κάθε μέρα. [ withoutreasonorrhyme.wordpress.com ]

Αλλά δεν έχουν καταλάβει δύο πράγματα: Πρώτον πως σε επικοινωνιακό επίπεδο, ό,τι αποτελούσε εργαλείο και όπλο, λειτουργεί πλέον σαν μπούμερανγκ. Πως όσο περισσότερο αυτά τα ΜΜΕ και αυτοί οι μεγαλοδημοσιογράφοι φωνάζουν ότι ο άλλος είναι επικίνδυνος, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις ότι είναι επικίνδυνος για τα ίδια, τους ίδιους και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν. [ oldboy.blogspot.gr ]

Τί (δεν) πρέπει να κάνει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

  Το κόμμα διαμαρτυρίας πρέπει να μεταμορφωθεί σε κόμμα που προσπαθεί να ανασυντάξει την κοινωνία και να επανορίσει τους κανόνες της πολιτικής αντιπροσώπευσης. Αυτό είναι ένα δύσκολο αλλά μεγάλο, ιστορικό διακύβευμα. [ Αντώνης Λιάκος ]

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να καταλάβουν πως οι αλλαγές θα γίνουν. Είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες στις εκλογές θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ για να δείξουν ποιους δεν θέλουν. Μένει στον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αυτός που θέλουν. Η ευκαιρία είναι μεγάλη. Μεγάλη είναι και η παγίδα. [ pitsirikos.net ]

Τον ΣΥΡΙΖΑ τον σπρώχνει στην εξουσία η ανάγκη των Ελλήνων για αξιοπρέπεια και σεβασμό – όχι τα χρήματα. Αυτό θα πρέπει να το θυμούνται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – αν και δεν θα τους επιτρέψουμε στιγμή να το ξεχάσουν. Και θα μπορέσει να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Ναι. Ίσως όχι τόσο καλά και πετυχημένα όσο το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία αλλά θα καταφέρει. [ pitsirikos.net ]

Αν δεν απευθυνθείς σε ευρύτερα στρώματα, το μόνο που κάνεις είναι να αναπαράγεις την ύπαρξή σου. Αν πάλι δεν χτίσεις μια αριστεροσύνη, γίνεσαι ο ίδιος μέσος όρος. Αυτή είναι η μεγάλη αφήγηση και η μεγάλη ιστορία της Αριστεράς. Καλούμαστε λοιπόν, με τα λίγα εργαλεία που έχουμε, να δούμε τι θα κάνουμε. Δεν μπορούμε να λέμε μαξιμαλισμούς, δεν μπορούμε όμως και να λέμε μόνο τα πράγματα που δεν θα ενοχλήσουν. Η ισορροπία δεν είναι θέμα ευφυΐας, είναι ζήτημα πολιτικών και κοινωνικών υποκειμένων. Αυτό δεν είναι εξασφαλισμένο, είναι διεκδικήσιμο και βρισκόμαστε σε μια περίοδο που είναι αληθινά διεκδικήσιμο. [ Νίκος Γιαννόπουλος ]

Οι ψηφοφόροι του βγαίνουν από την καλύτερη πάστα που έχει δημιουργήσει αυτός ο τόπος, έχουν τα ισχυρότερα κινηματικά αντανακλαστικά και δεν θα επιτρέψουν τη δεξιά στροφή της ηγεσίας τους. [ Άρης Χατζηστεφάνου ]

Υ.Γ.: Από ιδεολογία και πνευματική και ηθική ανωτερότητα της Αριστεράς χορτάσαμε – ωραίες οι συνταγές αλλά ας φτιάξουμε και κάνα φαγητό γιατί θα πεθάνουμε της πείνας. [ pitsirikos.net ]

το βρήκαμε εδώ: Αξιοπρέπεια και Αντοχή