Τώρα και στο Κιλκίς η ατομική ευθύνη

Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις αυτό είναι αλήθεια. Η πανδημία έχει αλλάξει την ζωή μας με τρόπο δραματικό και ακόμη δεν μπορούμε να ξέρουμε τις επιπτώσεις που θα έχει στο μέλλον. Όμως σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις είναι που αναμετριόμαστε όλοι με τον εαυτό μας και το ποιοι πραγματικά είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε. Ακριβώς τώρα λοιπόν η εξουσία μιλάει για την ατομική ευθύνη που έχει ο πολίτης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και ταυτόχρονα παίρνει σκληρά μέτρα περιορίζοντας ατομικές ελευθερίες. Και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών συμμορφώνεται από τις πρώτες μέρες αποδεικνύοντας υπευθυνότητα και ενσυναίσθηση, αξίζει να δούμε ποιοι είναι αυτοί που μας μιλούν για ατομική ευθύνη.

•   
•   Είναι αυτοί που εργάζονται νυχθημερόν για την οικονομία της αγοράς και την μετατροπή της ίδιας της κοινωνίας σε αγορά, του πολίτη σε καταναλωτή-προϊόν και των αξιών σε εμπορεύματα, ακόμη και της ευθύνης.
•     .  Είναι αυτοί που έχουν για αρχή τους το χομπσιανό «πόλεμος όλων εναντίων όλων», χρησιμοποιώντας κάθε μέσο για την ανέλιξή τους, την καρέκλα και το χρήμα, πέρα από κάθε ηθική και ανθρωπιά.
•    Είναι αυτοί που εκπαιδεύουν συστηματικά και αδιαλείπτως τον λαό στον εκμαυλισμό, όταν του μαθαίνουν ότι αν δεν χωθεί στα δικά τους κόλπα και δεν παίξει με τους κανόνες τους, τότε δεν μπορεί ούτε να γίνει η δουλειά του ούτε να προχωρήσει.
•          Είναι αυτοί που μας κουνούν το δάχτυλο με νουθεσίες αλλά ευθύνονται τόσο για το χάλι και την χρεοκοπία της χώρας γενικότερα, όσο και της δημόσιας υγείας ειδικότερα.
•     Είναι αυτοί που πολεμούν με λύσσα κάθε κίνημα και ιδεολογία που έχει για αρχή την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, είτε συκοφαντώντας είτε καταστέλλοντας. Πρόσφατο παράδειγμα οι ΜΚΟ
•         Είναι αυτοί που στηρίζουν και αγωνίζονται καθημερινά για ένα σύστημα-κουλτούρα (νεοφιλελευθερισμός) που έχει ως βάση του τον ακραίο ανταγωνισμό και την άκριτη αποτελεσματικότητα, άρα τον ανθρώπινο κανιβαλισμό .
•     Είναι αυτοί που φωνάζουν τόσα χρόνια ότι οι προοδευτικές ιδέες (ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία) είναι ελαττωματικές και επικίνδυνες και πως ‘’δεν υπάρχει κοινωνία παρά μόνο άτομα’’.
•             Είναι αυτοί που πιστεύουν στον κοινωνικό δαρβινισμό, πως για τυχόν αποτυχίες στη ζωή ο καθείς ευθύνεται ατομικά, και πως οι συνθήκες ως ρυθμιστής της ζωής είναι ένας μύθος.
•            Είναι αυτοί που μας καλούν να αδιαφορήσουμε λοιπόν για όλους αυτούς τους μη αρίστους-επιτυχημένους, (φτωχούς, αδύναμους, άτυχους) αφήνοντάς τους στην μοίρα τους γιατί δήθεν αυτό τους αξίζει, και να μετατραπούμε έτσι σε παθολογικά τέρατα.     
•            Είναι αυτοί που με την απέχθεια και την καταπολέμηση οποιασδήποτε πολιτικής με ταξικό πρόσημο (για τους απο κάτω, εννοείται!), εξέθρεψαν τον ρατσισμό την μισαλλοδοξία και γιγάντωσαν παγκοσμίως την ακροδεξιά.
•    Είναι αυτοί που πιστεύουν άκριτα στην σύνδεση επιχειρηματικότητας και εκπαίδευσης και στην πλήρη εργαλειοποίηση του Λόγου. Όμως ως απάντηση σε κάθε πρόβλημα δίνουν το «δεν υπάρχει παιδεία».  
•            Είναι αυτοί που πρεσβεύουν το πνεύμα του ωφελιμισμού και μετρησιμότητας των πάντων ως μοναδικό αξιακό κριτήριο. Άρα και της υποβίβασης ακόμη και των ανθρωπίνων αξιών σε έναν αριθμό, ή καλύτερα να πούμε σε μία τιμή.     
•           Είναι αυτοί που κραυγάζουν να πετάξουμε στη θάλασσα τους μετανάστες και να κάνουμε κόλαση την παραμονή τους εδώ, κάτι το οποίο έρχεται απευθείας από τις πιο σκοτεινές και απάνθρωπες εποχές της ανθρώπινης ιστορίας.             
•          Είναι αυτοί που μαζί με τους μηχανισμούς προπαγάνδας προωθούν τον «πολιτισμό» του homo festivous, της ηδονοθηρίας, του εφήμερου, του ατομισμού, της παθητικότητας, της ανάθεσης και της αποχής από τα κοινά. Δίνοντας έτσι την χαριστική βολή σε κάθε έννοια ευθύνης  απέναντι στην κοινωνία και την φύση ,αλλά και στην πραγματική δημοκρατία. 
•   

Για όλους τους παραπάνω λόγους καταλαβαίνουμε πως όχι μόνο δεν πιστεύουν στην ατομική ευθύνη απέναντι στην κοινωνία αλλά την εχθρεύονται και την φοβούνται, ως επικίνδυνη τόσο για το θεραπευτικό κράτος όσο  και για τα προνόμιά τους, γι αυτό και την πολεμούν. Και ως συνήθως σε μια αντιστροφή της πραγματικότητας με την γνωστή τακτική της ρητορικής της σύγχυσης και την συμπαράσταση των Μ.Μ.Εξημέρωσης,  μέμφονται όλο τον λαό ως ανεύθυνο που χρειάζεται περαιτέρω εποπτεία και συμμόρφωση. Πάλι όμως θα είναι ο λαός που στην πλειοψηφία του θα τους διαψεύσει και θα σταθεί στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων, δείχνοντας αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης .

Σήμερα 25^η Μαρτίου τα μεγάφωνα του δήμου Κιλκίς στην 21^η Ιουνίου   παίζουν τα γνωστά εμβατήρια της επετείου. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσπάθεια για να κατανοήσουμε για ποια ελευθερία αξίζει να αγωνιστούμε σήμερα.                                                                                                                                                         

·