Εκκωφαντική σιωπή πάνω από το Κιλκίς

 Πόνεσαν τα αυτιά μας αυτές τις μέρες στην μικρή μας πόλη απο την απίστευτη σιωπή που επικρατεί, ενώ οι μαθητές πάνε και έρχονται στους δρόμους φωνάζοντας για την Μακεδονία και επιμένοντας στις καταλήψεις των σχολείων τους. Ακόμη δεν είδαμε ούτε μία (!) ανακοίνωση απο πολιτικό κόμμα, φορέα, θεσμό, σύλλογο, κάτι τελος πάντων,να τοποθετείται θετικά ή αρνητικά, σχετικά με τα γεγονότα που εκτυλίσσονται σχεδόν καθημερινά μπροστά μας. Εκτός απο τη δική μας θέση (http://antinewskilkis.blogspot.com/2018/11/blog-post.html) και κάποιων μεμονομένων ατόμων, δεν υπέπεσε στην αντίληψη μας κάτι άλλο. Να σημαίνει αυτό ότι δεν τους αφορά δύσκολο να συμβαίνει, να φοβούνται να αγγίξουν κάτι τόσο καυτό ακούγεται σαν πιο πιθανή απάντηση. Οι λαλίστατες κατα τα άλλα Τ.Ο. των κομμάτων ακόμη και για ήσσονος σημασίας θέματα, άφωνες τώρα περιμένουν την επίσημη τοποθέτηση απο την Αθήνα και απο τους αρχηγούς τους, αποδεικνύοντας ακόμη μία φορά τον λαμπρό δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας τους. Και τοποθετήθηκαν τελικά επίσημα τα κόμματα, τα μεγαλοστελέχοι και οι αρχηγοί, και είπαν το ίδιο πράγμα,και είπαν το ίδιο ψέμα, ότι δηλαδή δεν χαρίζουν την μαθητική νεολαία στην ακροδεξιά.

Την ίδια άποψη λοιπον συμμερίστηκαν ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της Ν.Δ., καθώς οι υπόλοιποι έσπευσαν να δηλώσουν πόσο πολύ αντιεθνικιστές είναι, ενώ ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του ακραίου κέντρου δεν έχασε την ευκαιρία να τσουβαλιάσει καταδικάζοντας και παλαιότερες μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στις τράπεζες και στη νεα φτωχοποίηση (!). Για ακόμη μια φορά δηλαδή κατέφυγαν όλοι σε έναν προσεχτικά διατυπωμένο πολιτικά ορθό λόγο, παριστάνοντας ότι δεν γνωρίζουν (και εδω είναι το ψέμα) πως αυτός ακριβώς ο λόγος μαζί με τις ακολουθούμενες πολιτικές όσων κυβέρνησαν μέχρι σήμερα, και που εντάσσονται σ'αυτό που προσδιορίζεται ως "το θολό τοπίο των απαράλλακτων συναινέσεων", είναι κάποιοι απο τους βασικούς λόγους της ανόδου της ακροδεξιάς αλλά και της αντιδραστικής δεξιάς. Γιατί για εμάς το σημαντικότερο είναι η διαύγαση αυτού του φαινομένου που απλώνεται απο τη Βραζιλία ως την Ιταλία και απο τις ΗΠΑ ως το μικρό Κιλκίς μας.

 Ξεκινώντας λοιπόν απο τον ορθό πολιτικό λόγο που μπορεί να μην αποτελεί κάτι κακό per se, αλλά όταν συνοδεύεται απο την άρνηση οποιασδήποτε αληθινά ταξικής πολιτικής και την εγκατάλειψη των λαϊκών τάξεων στην τύχη τους, προσχωρώντας όλες οι κυβερνήσεις στο άρμα του νεοφιλελευθερισμού, είτε με δικαιωματισμό είτε με ψήγματα κοινωνικής πολιτικής, τότε το κενό που μένει είναι τεράστιο. Και φυσικά είναι αυτό το κενό της εντεινόμενης οργής και αγανάκτησης που σπεύδει να καλύψει η ακροδεξιά, με ένα λόγο λαϊκίστικο, σκληρό, λούμπεν, που δήθεν θα ανατρέψει αυτό το σύστημα που παράγει την ανισότητα και την αδικία, και βρίσκοντας έτσι ευήκοα ώτα σε αντίθεση με την αποστροφή που προκαλεί η πολιτική ορθότητα. Ένα λόγο τιμωρό, δήθεν αυθεντικό αλλά εύπεπτο, που εκμεταλλεύεται άριστα την ηθικοποίηση του πολιτικού (απο καιρό εδραιωμένος στην ελληνική κοινωνία) με τις κραυγές περι κλεφτών, ψευτών, απατεώνων πολιτικών που “ήρθε η ώρα τους να πληρώσουν”, και ακριβώς αυτή την γοητεία που ασκεί στις μάζες η πυγμή και η δράση δήθεν αποφασισμένων εκδικητών. Ενώ στην πραγματικότητα δεν γίνεται καμία αναφορά ούτε φυσικά κριτική στους θεσμούς και τις δομές που παράγουν την ανισότητα παρά μόνο μια γενικόλογη καταγγελία και στα δυο άκρα της κοινωνικής ιεραρχίας δλδ σε μια ακαθόριστη ελίτ και στις μειονότητες πάσης φύσεως. 

 Τα οφέλη απο όλα αυτά είναι πολλαπλά για τις δυνάμεις της αντίδρασης, όπως ότι αποτελούν μια πολύ καλή δίοδο εκτόνωσης όλης αυτής της λαϊκής δυσαρέσκειας χωρίς να αγγίζουν την ρίζα του προβλήματος. Παράλληλα τροφοδοτούν τον φαύλο κύκλο όπου, όσο κομμάτια των λαϊκών τάξεων ανήμπορα να νοηματοδοτήσουν αυτό που τους συμβαίνει (κυρίως απο τον αμέτρητο χρόνο και μόχθο που απαιτεί η καθημερινή βιοπάλη, και το διαζύγιο που εχει παρει μαζί τους ο προοδευτικός λόγος) πέφτουν στην αγκαλιά της ακροδεξιάς, τόσο η αριστερά τα αποστρέφεται και τα αντιμετωπίζει περίπου ως πολιτικά μιάσματα, και το αντίστροφο!. 

 Τέλος δεν πρέπει να παραλείψουμε την συμβολή των νέων φιλελεύθερων σ’αυτό που εξετάζουμε (δημοσιογράφων, διανοούμενων κλπ), μια και ένας δημόσιος λόγος που εκφέρεται και συμβάλλει στην ηθικοποίηση της πολιτικής και της εδραίωσης του δίπολου ΤΙΝΑ/Θεωρία των άκρων, έχει βαρύνουσα σημασία. Μετέρχεται χρόνια τώρα πλήθος απο λαθροχειρίες, παραποιήσεις, ιδεολογικές εμμονές, λοιδορίες, επιτηδευμένη αερολογία και ασχετοσύνη, συγκροτεί έναν εστέτ λαϊκισμό, που ρίχνει άφθονο νερό στον μύλο της ακροδεξιάς.

 Απο όλα τα παραπάνω γίνεται κατανοητό πως η άνοδος της ακρας και αντιδραστικής δεξιάς σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ένα θέμα πολυσύνθετο (πολιτισμικό, ιστορικό κ.α.) και όχι μόνο οικονομίστικο όπως πολλοί υποστηρίζουν. Φυσικά και η οικονομική κρίση παίζει σημαντικό ρόλο στο όλο θέμα, όπως η ζωή χωρίς αξιοπρέπεια που επιφέρει και που καθιστά επιτακτική την ανάγκη απο κάπου το άτομο να αντλήσει μια κάποια περηφάνια, και που φυσικά απλόχερα του την προσφέρει ο εθνικισμός. Κι ας είναι εντελώς ανορθολογικός, κι ας είναι δομημένος σε μύθους για την μοναδικότητα και ανωτερότητα του γένους, όταν η επιβίωση έχει να κάνει με πολύ σκληρές συνθήκες το άτομο είναι ευάλωτο σε κάθε είδους ανορθολογική αυταπάτη. Όλες αυτές οι ματαιώσεις των επιθυμιών, όπου μέσα στην καταναλωτική κουλτούρα καθιστούν το άτομο ανεπιθύμητο απο την κοινότητα, οδηγούν αυτή την απώθηση να γίνει σύμπλεγμα κατωτερότητας και μίσος για τον εαυτό, κάτι που αποτελεί τον κύριο λόγο για το μίσος ενάντια σε κάθε τι διαφορετικό (Καστοριάδης) όπως οι μετανάστες, ομοφυλόφιλοι κλπ.

 Όσο αφορά στο τι προτείνουμε εμείς, τίποτα λιγότερο απο ότι είπαμε: https://antinewskilkis.blogspot.com/2018/11/blog-post_26.html