Τώρα και στο Κιλκίς η ατομική ευθύνη

Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις αυτό είναι αλήθεια. Η πανδημία έχει αλλάξει την ζωή μας με τρόπο δραματικό και ακόμη δεν μπορούμε να ξέρουμε τις επιπτώσεις που θα έχει στο μέλλον. Όμως σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις είναι που αναμετριόμαστε όλοι με τον εαυτό μας και το ποιοι πραγματικά είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε. Ακριβώς τώρα λοιπόν η εξουσία μιλάει για την ατομική ευθύνη που έχει ο πολίτης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και ταυτόχρονα παίρνει σκληρά μέτρα περιορίζοντας ατομικές ελευθερίες. Και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών συμμορφώνεται από τις πρώτες μέρες αποδεικνύοντας υπευθυνότητα και ενσυναίσθηση, αξίζει να δούμε ποιοι είναι αυτοί που μας μιλούν για ατομική ευθύνη.

Κάποτε, κάποιοι πρόσφυγες…

πηγή : Cogito ergo sum

(προσθήκη από antinewskilkis: με κλικ στον τίτλο κάθε άρθρου μεταφέρεστε στην πηγή του)

Κάποτε, κάποιοι πρόσφυγες… (1)
Σήμερα, σας καλώ να πάμε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, κάπου στα τέλη τής άνοιξης του 1922. Τότε, που στα λιμάνια τής Ελλάδας καταφθάνουν, το ένα μετά το άλλο, καράβια φορτωμένα με ξερριζωμένους κατοίκους του Πόντου, οι οποίοι αφήνουν την περιουσία τους και φεύγουν όπως-όπως από τον τόπο τους, προκειμένου να σώσουν τις ζωές τους από το κυνήγι των τούρκων. Στο πλευρό των τούρκων, μάλιστα, βρίσκονται και οι κούρδοι, οι οποίοι κάνουν φρούδα όνειρα πως θα οικειοποιηθούν την γη που αφήνουν πίσω τους οι έλληνες. Το κυνήγι είναι τόσο έντονο και η καταστροφή τού ποντιακού ελληνισμού είναι τόσο εκτεταμένη ώστε πολλοί στις μέρες μας κάνουν λόγο για γενοκτονία. Μάλιστα δε, κατόπιν εισήγησης του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, το 1994 η βουλή αναγνώρισε την γενοκτονία και ανακήρυξε την 19η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων στον Μικρασιατικό Πόντο».

Σε αυτόν τον πόλεμο ποιος είναι ο εχθρός μας;

Κείμενο που υπογράφουν πανεπιστημιακοί

"Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας αχαλίνωτης ξενοφοβικής και ρατσιστικής υστερίας, υποκινούμενης από ευρύ φάσμα δεξιών, ακροδεξιών, φασιστικών δυνάμεων και συνεπικουρούμενης από τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης και εκπροσώπους της κυβέρνησης. Σε κλίμα εθνικιστικού παροξυσμού ο δημόσιος λόγος γεμίζει κατακλυσμιαία από πολεμικές ιαχές και δηλώσεις απανθρωπιάς που προσβάλλουν τις πλέον θεμελιώδεις ηθικές αξίες των ανθρώπων. Ακούσαμε ανείπωτες φράσεις μίσους να εκστομίζονται εναντίον γυναικών και παιδιών, εναντίον αδύναμων –από κάθε άποψη– ανθρώπων, χωρίς μέτρο και ντροπή!"