Κιλκίς ανοχύρωτη πόλη (?!)

 Σύμφωνοι! Από έναν πολιτικό χώρο που το βασικό χαρακτηριστικό του είναι ο συντηρητισμός δεν περιμένουμε να ακούσουμε και τίποτα καινούριο, η νέα δεξιά είναι απαράλλαχτη με την αιώνια δεξιά. Το γνωστό τρίπτυχο “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” δεν θα μπορούσε φυσικά να απουσιάζει και σ΄αυτές τις εκλογές, που κάτω απο διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσε και να είναι η πρώτη ύλη για μια κάποια προοδευτική πορεία της κοινωνίας. Στα χέρια όμως της δεξιάς μετατρέπεται σε είδωλο και μετουσιώνεται πάντοτε στις αλυσίδες που περιορίζουν την ελευθερία του πνεύματος και της ψυχής, και ως εκ τούτου και του σώματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε εξάλλου ότι ένας πολιτικός λόγος είτε αριστερός είτε δεξιός, απευθύνεται πάντα στη ψυχή του ακροατή-δέκτη ως το κυρίαρχο εργαλείο καθυπόταξης του σώματος, το οποίο και κανείς βέβαια δεν μπορεί να το λυτρώσει, παρά μόνο (ίσως) το ίδιο το υποκείμενο.

 Την τιμητική του όμως φέτος έχει το αγαπημένο θέμα των απανταχού συντηρητικών και όχι μόνο, που δεν είναι άλλο απο την ασφάλεια. Αποτελεί το βασικό θέμα στα σποτάκια της ΝΔ μαζί με την ανεργία(!) και την φορολογία ενώ δεν απουσιάζει απο τις αναφορές πλήθος υποψηφίων απο όλα τα κόμματα. Στον τοπικό τύπο εντύπωση προκάλεσε άρθρο υποψήφιας απο την κεντροαριστερά, που έκανε αναφορά για “αναπάντεχες πάσης φύσεως επιθέσεις” αλλά δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο σε μια τόσο μικρή και ήσυχη πόλη της επαρχίας, θα πρέπει κανείς να ανησυχεί για κάτι τέτοιο. Θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε κλισέ του τύπου: ενεργοποίηση των συντηρητικών ανακλαστικών του λαού - φόβος για καθετί καινούριο που μας ξεβολεύει - πρωτοφανές κύμα προσφύγων και στη πόλη μας που προβληματίζει - η αστυνόμευση πάγιο αίτημα των μικρο(αστών)ιδιοκτητών - μικροκομματικές σκοπιμότητες που οδηγούν σε υπερβολές κ.α.. Όχι γιατί όλα αυτά δεν περιέχουν ψήγματα αλήθειας, κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ιδεολογική τύφλωση απο τη μεριά μας, αλλά γιατί απλά μας αρέσει να τα πηγαίνουμε λίγο ... απο την ανάποδη!

 Έτσι ένα ερώτημα που δεν μπορέσαμε ποτέ να απαντήσουμε είναι για ποιο λόγο η ασφάλεια αποτελεί προνομιακό πεδίο της κάθε δεξιάς, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο! Πρώτα απ’όλα θεωρούμε σημαντικότερη όλων την υπαρξιακή ασφάλεια του ατόμου γιατί αυτή έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια, την ευημερία και την αυτοεκτίμηση. Τι μας κρύβουν? Μα ότι το μεγαλύτερο πλήγμα σ’αυτήν το δίνει η τερατώδης ανισότητα που εκτρέφει ο καπιταλισμός, και ότι οι θεωρίες των νεοφιλελεύθερων περι συνολικής αύξησης του πλούτου που διαχέεται προς τα κάτω, στην πράξη προάγουν την αφθονία των λίγων, την φτωχοποίηση των πολλών, και έτσι της δίνουν την χαριστική βολή. Κατόπιν υπάρχει και η εργασιακή ασφάλεια που προσφέρει με τη σειρά της μια σταθερότητα, ηρεμία και αξιοπρεπή διαβίωση. Τι μας κρύβουν? Μα ότι η εντεινόμενη παγκοσμίως απορρύθμιση της αγοράς εργασίας μέσω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, και η “υπόρρητη, άγραφη συλλογική πολιτική ασφαλείας για τις ελίτ” (Ζ.Μπάουμαν), ακόμη και όταν οι αποτυχίες τους κοστίζουν σε εκατομμύρια πολίτες την εργασία τους, διασφαλίζει πάλι τα προνόμια των λίγων βυθίζοντας τους πολλούς στην αγωνία της επιβίωσης και στη δυστυχία. Τέλος θα αναφέρουμε την αγαπημένη της συντήρησης δλδ την ασφάλεια απο την εγκληματικότητα, την οποία και όλοι φυσικά επιθυμούμε. Τι μας κρύβουν οι οπαδοί του χομπσιανού κράτους? Μα ότι ακριβώς ο Χόμπς που είχε περιγράψει τον κόσμο μας ως πόλεμο όλων εναντίον όλων και την ανάγκη ύπαρξης ενός πανίσχυρου κράτους που θα επιβάλει τον νόμο και την τάξη, δεχόταν ταυτόχρονα ως αναπόφευκτη την ύπαρξη παρανομίας και εγκληματικότητας. Εξάλλου πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σύμφωνα με αυτά που αναφέραμε παραπάνω για τη ζωή-ζούγκλα που επιφυλάσσει σε πλατιές μάζες ο τούρμποκαπιταλισμός. Και είναι ακριβώς αυτό το κομμάτι της κοινωνίας πιο ευάλωτο σε κάθε μορφής παραβατικότητα είτε ως θύτης είτε ως θύμα, και όχι φυσικά η ελίτ των εξασφαλισμένων προνομίων, των security και των θωρακισμένων κτιρίων & οχημάτων.

 Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι η ασφάλεια είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να κάνει σημαία του ο προοδευτικός χώρος, κάτι όμως που δεν συμβαίνει. Ο λόγος που αποτελεί προνομιακό χώρο για την καθε δεξιά είναι γιατί, εκτός του ότι είναι η ίδια ο δημιουργός της ανασφάλειας, ο στόχος είναι άλλος σημαντικότερος και ουσιαστικότερος, στόχος είναι η ελευθερία. Πάντα ιστορικά προβαλλόταν η ταξη και η ασφάλεια σημαντικότερα της ελευθερίας γιατί μόνο περιορίζοντας αυτήν και σε όλες τις μορφές της, πετυχαίνεις την χειραγώγηση, την δουλοπρέπεια, τον φόβο και την συμμόρφωση (οι αλυσίδες που λέγαμε στην αρχή). Αν όμως όπως έλεγαν οι χαρτιστές, η μεγαλύτερη αταξία είναι η αδικία, τότε το κράτος δεν κάνει άλλο απο το να χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς του για να επιβάλει “νόμιμα” την...αταξία συντηρώντας ένα καθεστώς αδικίας. Αυτά όμως θα τα πούμε εκτενέστερα σε ένα άλλο σημείωμά μας, μια και όπως είπε και ο Καστοριάδης “ Ή ελευθερία ή ησυχία ”.