Τι αλήθεια έγινε το βράδυ της 6ης Φεβρουαρίου στο Συνεδριακό κέντρο στο Κιλκίς;

Του Σαράντη Δημητριάδη
Τι αλήθεια έγινε το βράδυ της 6ης Φεβρουαρίου στο Συνεδριακό κέντρο στο Κιλκίς;
Γιατί οι υπηρεσιακοί παράγοντες του ΥΠΕΚΑ και του ΙΓΜΕ που, ύστερα από προκλήσεις -όχι απλά υπομνήσεις ή πιέσεις της τοπικής κοινωνίας- εδέησαν να ανεβούν σχεδόν με το ζόρι εδώ, στα αφιλόξενα γι’ αυτούς τραχειά μέρη του Κιλκίς, βούλιαξαν κυριολεκτικά και έφυγαν χωρίς να αποσπάσουν ούτε καν την προσοχή των παρευρισκόμενων στη συγκέντρωση της βραδιάς εκείνης;
Όχι βέβαια γιατί είχαν οι κατά των μεταλλείων προετοιμάσει το έδαφος, όπως κάποιοι κακόπιστοι θα σπεύσουν ίσως να υποστηρίξουν. Αλλά γιατί οι υπέρ των μεταλλείων, που πήραν επι τέλους την πρωτοβουλία αισθανόμενοι ότι έχουν μείνει πολύ πίσω, δεν κατάφεραν να πείσουν ούτε κατ’ ελάχιστον ότι τα επιχειρήματά τους έχουν την οποιαδήποτε απήχηση στην τοπική κοινωνία.
Ως γεωλόγος, βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσες τις παρουσιάσεις των πιο πολλών εκ των συναδέλφων μου, που τιμώ την επιστημοσύνη τους. Οι θέσεις τους θα είχαν μια αξιοπρεπή υποδοχή σε ένα καθαρά ακαδημαϊκό κοινό, όχι όλες βέβαια σπεύδω να σημειώσω. Αισθάνομαι όμως ειλικρινή συμπάθεια στην, θα τολμούσα να πώ, αφέλειά τους να προσεγγίσουν με καθαρά επιστημονικές, χειρουργικές θα έλεγα, αλλά την ίδια ώρα και ρηχότατες προσεγγίσεις το όλο θέμα. Αγνοώντας παντελώς την κοινωνική διάστασή του. Τους το συγχωρώ όμως γιατί ως κρατικοί υπάλληλοι έχουν κάποιες δεσμεύσεις που δεν μπορούν να υπερβούν.

Οι παρουσιάσεις τους, που θα μπορούσαν ίσως να προσελκύσουν το ενδιαφέρον ενός καθαρά ακαδημαϊκού κοινού σε μια εντελώς ουδέτερη, χαλαρή επιστημονική γεωλογική ημερίδα, δεν αφορούσαν καθόλου τον εναγώνιο προβληματισμό των πολιτών του Κιλκίς, που κατέκλυσαν το συνεδριακό κέντρο αναζητώντας απαντήσεις σε άλλα, πιο πεζά και μη αυστηρά γεωλογικά ερωτήματα.
Καθόλου, μα καθόλου, οι πολίτες του Δήμου Κιλκίς δεν ενδιαφέρονται για τη μορφή και το βάθος των «σωληνοειδών» πορφυριτικών διεισδύσεων. Ούτε για το εάν αυτές οι σωληνοειδείς διεισδύσεις είναι οξειδωμένες και μέχρι ποιού βάθους. Ούτε για το εάν είναι του τύπου χαλκού – χρυσού ή όποιου άλλου τύπου. Αυτά τους είναι εντελώς αδιάφορα. Και αν δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι του ΥΠΕΚΑ και του ΙΓΜΕ τόσο το χειρότεροι γι’ αυτούς. Ούτε βέβαια ενδιαφέρει τους πολίτες του Κιλκίς η αγοραία αξία των κοιτασμάτων, αφού ξέρουν πως αυτή δεν θα επιστρέψει στην τοπική κοινωνία, παρά θα οδεύσει στις ξένες εταιρίες, ή θα δεσμευτεί για την αποπληρωμή του επαχθούς χρέους που μας επιβάλλει η τρόϊκα.
Και τι να πεί κανείς για την απίστευτη ελαφρότητα κάποιων τοποθετήσεων εκ μέρους της ομάδας του ΥΠΕΚΑ που μας πληροφόρησαν, εμάς τους ανίδεους, ότι ο ορυκτός μας πλούτος συναθροιζόμενος συμποσούται σε ένα 1,3 τρις ευρώ (ένα κόμμα τρισεκατομμύριο για όσους δεν κατάλαβαν) ευρώ, αρκετό για να καλύψει όλα τα χρέη όλων των χωρών της οικουμένης και να κάνει τη Γερμανία να πέφτει στα πόδια μας ζητώντας κάποιο δάνειο για να τα βγάλει εκείνη πέρα. Και παράλληλα, σε τοπική κλίμακα, με λογική Μαυρογιαλούρου, να υπόσχεται η πλευρά του ΥΠΕΚΑ διαμερίσματα σε νεόδμητες οικοδομές για τους φουκαράδες που θα χάσουν το βιός τους επειδή οι ξένες εταιρίες θα έρθουν και θα αλώσουν τον τόπο.
Έλεος, ΕΛΕΟΣ!! Λυπηθήτε μας, Λυπηθήτε επι τέλους όποιο υπόλειμμα λογικής και αξιοπρέπειας μας απέμεινε.
Σαράντης Δημητριάδης

 Από antigoldgreece