The state of the union (της ευρωζώνης)

Πριν φύγετε για διακοπές (όσοι φύγετε), είπα να σας κάνω ένα update για το που βρισκόμαστε. Στην ουσία όχι και πολύ μακριά από εκεί που είμασταν, γιαυτό θα είμαι σύντομος.

Βοτσαλοθεραπεία (ή πέτα το καυτό βότσαλο πριν σε τσουρουφλίσει)

Πριν από ένα μήνα οι ευρωπαϊοι ηγέτες πήραν την εξής απλή απόφαση. Τα χρήματα που θα χρησιμοποιούνταν προκειμένου να ξελασπώσουν (προσωρινά) τις τράπεζες προκειμένου να μην κλείσουν, δεν θα εγγράφονταν στο κρατικό χρέος (όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα) αλλά θα πέρναγαν σε κάποιο από τα αρτικόλεξα-οργανισμούς, τα οποία αποτελούν και τη βασική παραγωγική δραστηριότητα της ευρωπαϊκής φιλελεύθερης γραφειοκρατίας.

Τι σήμαινε αυτό? Πως τα 50δις που θα δώσει αρχικά η ελλάδα (τα 19 από αυτά έχουν δοθεί ήδη), τα 10δις που θα δώσει αρχικά η κύπρος, τα 100δις που θα δώσει αρχικά η ισπανία κ.ο.κ δεν θα επιβαρύνουν το κρατικό χρέος. Κι έτσι το ελληνικό, το ισπανικό, το ιρλανδικό κλπ κρατικά χρέη θα ήταν σημαντικά μικρότερα. Η λύση χαιρετίστηκε ως τομή όπως πάντα, αλλά εξίσου όπως πάντα θα αντιμετώπιζε ένα σύμπτωμα της κρίσης κι όχι την κρίση καθεαυτή.

Δηλαδή ακόμα κι αν δώσουμε 50απιθανοεκατομμύρια για να κλείσουμε τις τρύπες των τραπεζών, αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα της κρίσης για τον πολύ απλό λόγο πως δεν πρόκειται να ξαναρχίσει το πάρτι της πυραμίδας δανείων που τόσα χρόνια δημιουργούσε την “ανάπτυξη”.

Παρόλαυτά η λύση της συνόδου κορυφής θα αντιμετώπιζε (προσωρινά πάντα) το βασικό ζήτημα που είναι ότι η μισή ευρώπη αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός αγορών. Πριν προλάβουν να κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, οι γερμανοί -που καθόλου δεν γούσταραν την απόφαση- άρχισαν να την πριονίζουν. Είτε έλεγαν πως αυτή η διαδικασία θα γίνει τον επόμενο χρόνο (ζήσε μάη μου), είτε έλεγαν πως τα χρήματα που θα δώσει το αρτικόλεξο-οργανισμός στις τράπεζες, φυσικά και θα επιβαρύνουν το κρατικό χρέος.

Αυτό το πριόνισμα είχε ως αποτέλεσμα τα επιτόκια που δανείζονται οι ιταλοι και οι ισπανοί να παραμένουν πάνω από το όριο του 7% και μάλιστα το πρόβλημα των υψηλών επιτοκίων να μετακυλίεται και στα μικρότερης διάρκειας ομόλογα. Όταν η λεγόμενη χρονική καμπύλη των επιτοκίων αρχίζει και γίνεται επίπεδη σαν την γη των αρχαίων και η βάση αυτού του επιπέδου είναι το 7%, τότε στην ουσία μπορείς απλά να ξεχάσεις τις αγαπημένες σου αγορές.

Με λίγα λόγια, όπως συνέβη και με την ελλάδα, δεν είχε σημασία για πόσο καιρό ήθελες τα χρήματα (3-5-10χρόνια), η “αγορά” θα στα δώσει με πάνω από 7%, άρα κλάφτα χαράλαμπε.

Θα μου πείτε αυτά τα λέγαμε ακριβώς πριν ένα χρόνο για την ιταλία και την ισπανία, τον ιούλη του 2011, τι άλλαξε σήμερα? Για αρχή άλλαξαν 100δις που χρειάζονται επειγόντως οι ισπανικές τράπεζες. Κι αυτά δεν μπορούν να τα βρούν από τις “αγορές”. Επιπλέον τα επίπεδα των επιτοκίων του 7% τα αντέχεις για μερικούς μήνες αν η εκτ αγοράζει τα ομόλογά σου για να ρίξει το επιτόκιο (όπως έγινε πέρσι τον αύγουστο), αλλά όσο χρονίζει η κατάσταση, τόσο η εξυπηρέτηση του χρέους γίνεται αδύνατη. Γιατί? Διότι όταν δανείζεσαι με 7%, θα πρέπει τα έσοδα σου να αυξάνονται τουλάχιστον με 8% προκειμένου να χρηματοδοτήσεις αυτόν τον δανεισμό. Στα πλαίσια που τα κρατικά έσοδα δεν αυξάνονται με 8% σε περιόδους ύφεσης, αλλά μειώνονται, τα υψηλά επιτόκια απλά κάνουν το χρέος σου μη εξυπηρετήσιμο.

Έτσι η καυτή πατάτα περνάει στο γήπεδο της ισπανίας και της ιταλίας και ξαφνικά το ελληνικό πρόβλημα είναι πολύ μικρό. Αν μάλιστα δεν είχαμε την τριώδιο κωμωδία για κυβέρνηση, θα μπορούσαμε να είχαμε ισοσκελίσει πρωτογενώς τον προϋπολογισμό, να καθόμαστε στη γωνία και να αναμένουμε το αποτέλεσμα της φαγωμάρας. Το οποίο δύσκολα θα περιμένει τις αμερικάνικες εκλογές όπως προσεύχεται ο μπάμιας.

Το βαρετό πια Γρεξιτ

υπάρχει αυτή η αφήγηση από κάτι στούρνους που λέει λίγο πολύ πως το ελληνικό κράτος τον σεπτέμβρη θα χρεοκοπήσει για 3-4-5φορά τα τελευταία δύο χρόνια (σόρυ έχω χάσει το μέτρημα), και θα εξωθηθεί εκτός του ευρώ. Για μια ακόμα βαρετή φορά, αυτοί οι στούρνοι δεν μας κάνουν τη χάρη να μας εξηγήσουν με ποιο μηχανισμό θα συμβεί αυτό. Και δεν μας κάνουν τη χάρη γιατί αυτός ο μηχανισμός δεν υπάρχει. Φυσικά διάφορες ψυχάρες αυτού του κόσμου έχουν αρχίσει να μυρίζονται πως η ευρωζώνη μπορεί να φουντάρει και χωρίς την ελλάδα, και προσπαθούν να βάλουν και μερικές μάρκες σε αυτό το ενδεχόμενο, τη στιγμή που ένα μήνα πριν έδιναν δακρύβρεχτους όρκους αιώνιας πίστης εμπρός στην αστερόεσσα της ευρωπαϊκής σημαίας.

Για μια ακόμα φορά θα επιμείνω, δεν υπάρχει τρόπος να φύγει η ελλάδα από το ευρώ χωρίς τη θέλησή της. Κι αν διάφοροι οικονομολάγνοι φαντασιώνονται πως η κακή εκτ -σαν άλλος απομηχανής θεός της αγοράς- θα κάτσει να δημιουργήσει μπάχαλο προσπαθώντας να βρει πλειοψηφία 2/3 για να βγάλει την ελλάδα εκτός ela, την ίδια στιγμή που η ισπανία και η ιταλία κρέμονται από ένα μανταλάκι η κάθε μία, ε οκ. Είμαι ανεκτικός άνθρωπος και δεν μπορώ να κατακρίνω με τι πορνογραφήματα καυλώνει ο καθένας στο κρεβάτι του.

Sell in may and go away

για τους πιο καινούργιους από εσάς στα φετίχ των αγορών, το τρίτο τρίμηνο του έτους είναι παραδοσιακά στον καπιταλισμό και το πιο επικίνδυνο για να σου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι. Όλα τα αδιανόητα πράγματα, όλες εκείνες οι καταστροφές που δεν θα συνέβαιναν ούτε μία στο τρισεκατομμύριο, έχουν την τάση να συμβαίνουν όχι μόνο κατά τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά να συγκεντρώνονται στο τρίτο τρίμηνο του έτους.

Κι όπως συμβαίνει με όλες τις καλές πυραμίδες τύπου καπιταλισμός, δεν υπάρχει δυνατότερη πρόβλεψη από μια αυτο-εκπληρούμενη προφητεία.

Οι αμερικάνοι θα προσπαθήσουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να μην εμφανιστεί στα νέα πως η οικονομία που ο μπάμιας θέτει σε ανάκαμψη κάθε μάρτη τα τελευταία 4 χρόνια, συνεχίζει να τον αψηφά και πάει κατά διαόλου. Και δεν θέλω να ακούσω άλλη μια παπάρα για το πόσο αριστερός είναι ο μπάμιας και πως κάνει ό,τι μπορεί. Ο μπάμιας αποδείχτηκε ο καλύτερος φίλος των ανθρώπων της wall street που στην ουσία ελπίζουν στην επανεκλογή του, αλλά δίνουν και λίγα φράγκα στους ρεπουμπλικάνους προκειμένου να “πιέσουν” τον μπάμια να “συμβιβαστεί” προς μεγάλη του πάντα λύπη, λίιιιγο ακόμα πιο δεξιά. Σε όποιον δεν μπορεί να δει τα παρασκήνια πίσω από αυτόν τον θίασο και θέλει να φαντασιώνεται τον ρούσβελτ δεν μπορώ να κάνω κάτι. Καταλαβαίνω πως είναι αδύνατο να διαβάσεις τις 1300σελίδες του νομοσχεδίου για τη “δημόσια υγεία” το οποίο για τους θιασώτες του μπάμια αποτελεί την απόδειξη του αριστερισμού του, καθώς άλλωστε είναι και το μοναδικό νομοσχέδιο στα 4χρόνια που είχε αρχικά μια πιο αριστερή ατζέντα. Αλλά όταν διαβάσεις τις βασικές γραμμές του δεν γίνεται να μην καταλάβεις πως όλο το παιχνίδι δεν φτιάχθηκε για να έχουν περίθαλψη οι φτωχοί, αλλά για να έχουν σίγουρα έσοδα σε περιόδους κρίσεις, οι ιδιωτικές ασφαλιστικές και όλο το ιατροφαρμακευτικό κύκλωμα.

Το σημαντικό είναι πως αυτό το “θα κάνουν ό,τι μπορούν να μη σκάσει το πράγμα” δεν μπορεί να προβλέψει και τις μαλακίες που κάνουν οι ευρωπαϊοι όπως εξηγήσαμε παραπάνω.

Κανείς δεν θέλει να πάρει επάνω του την ευθύνη της διάλυσης του ευρώ και κανείς δεν έχει το μουνί για να το πράξει. Τι μπορεί να κάνει όμως? Μπορεί να τρενάρει τόσο τα πράγματα, ώσπου κάποιος άλλος να μην αντέξει και να πάρει επάνω του την ευθύνη. Τις πρώτες απειλές άλλωστε τις πέταξε ο μόντι, καθώς η ιταλία είναι το κράτος που θα είχε τα περισσότερα πλεονεκτήματα από μια πιθανή έξοδο από το ευρώ. Θεωρητικά σε αυτή τη θέση τρεναρίσματος βρίσκονται οι γερμανοί. Και αυτό κάνουν μάλιστα όπως είπαμε πιο πάνω. Το συνταγματικό δικαστήριο θα αποφανθεί τον σεπτέμβρη, μετά ο σόιμπλε δεν θα σηκώνει το τηλέφωνο γιατί θα προπονείται, μετά έρχονται χριστούγεννα και δεν κάνει να λέμε κακές κουβέντες στο τραπέζι κλπ.

Όμως εγώ, καθώς έχω το πράσινο τέρας της αποκαλύψεως επάνω στο κεφάλι μου, έχω ένα άλλο σενάριο στο μυαλό μου. Πράγματι οι ιταλοί και ισπανοί καίγονται αυτή τη στιγμή και καθώς οι γερμανοί πετάνε τάπες στο βαρέλι, υπάρχει η εξής εντυπωσιακή πιθανότητα. Οι ισπανοί και οι ιταλοί να ψήσουν τους γάλλους πως δεν πάει άλλο, και έτσι να χρησιμοποιήσουν την πλειοψηφία των 2/3 της εκτ προκειμένου να τυπώσουν υπέρ τραπεζών. Κι έτσι το όπλο των 2/3 που έβαλαν οι γερμανοί προκειμένου να ελέγχουν την εκτ να τους γυρίσει μπούμερανγκ και να πρέπει να πάνε αυτοί στις εκλογές του σεπτέβρη του 2013 με την καυτή πατάτα του μένουμε στο ευρώ ή όχι. Και πιστέψτε με όλοι αυτοί οι λεονταρισμοί του φεύγουμε από το ευρώ από τους γερμανούς είναι για τα μάτια του κόσμου, καθώς μια έξοδός τους θα δημιουργούσε ένα τρομακτικό σοκ ύφεσης και ανεργίας (βλ μπούρδα Α, κι εδώ με πιο πολλα γραφήματα ενα νέο ρεζουμε του ευρώ από την ίδρυσή του και πως δημιουργηθηκαν οι ανισορροπίες του), χώρια από το πολιτισμικό σοκ του να βρίσκεσαι μόνος σου στην καρδιά της ευρώπης να κάνεις παρέα μόνο με την τσεχία και την σλοβενία (διότι και τους ολλανδούς του βλέπω χλωμούς αν ο σύριζας ολλανδίας πάρει βαρβάτο ποσοστό στις εκλογές του σεπτέμβρη).

Όσο για τα χρέη, καθώς αυτά μεθοδικά εδώ και 4 χρόνια σε όλη τη δύση μεταφέρονται από τις πλάτες των πιο πλούσιων, στις πλάτες όλων (δηλαδή των κρατών), απλά θα γίνουν χαρτοπόλεμος. Εκτός κι αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως η κεντρική τράπεζα της ισπανίας, θα πληρώσει στην κεντρική τράπεζα της γερμανίας το μισό τρις ευρώ που υπάρχει σε υπόλοιπο για να ξελασπώσει τους (κατά κύριο λόγο) γερμανούς επενδύτες που επένδυαν στα παλάτια της ερήμου που έχτιζε η ισπανία τον καιρό της “ανάπτυξης”.

Και η ελλάδα κύριε?

Μου κάνετε πλάκα ελπίζω διότι εγώ σίγουρα σας κάνω. Ποιος ασχολείται με το τι κάνουν στην ελλάδα? Τόσο πολύ δεν ασχολείται κανείς, που ο χατζηδάκης έκανε ένα ταχυδακτυλουργικό με την ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων προκειμένου να ξαναδώσουν λεφτά στους τόμπολες αυτής της χώρας, προκειμένου να συνεχίσουν να χτίζουν τους παραγωγικότατους αυτοκινητόδρομους. Στους οποίους επειδή τα έσοδα από τα διόδια προβλέπονται πολύ χαμηλά, οι επενδυτές ζητάνε από την κυβέρνηση να τους εγγυηθεί πως αν δεν μαζέψουν αρκετά κέρδη θα τσοντάρει το κράτος. Τυπικός καπιταλισμός δηλαδή

με τα ρέστα από αυτό το μαγικό δις που θα πάρει ο τρισμέγιστος χατζηδάκης, θα πουλήσει τα διάφορα μαγαζάκια γωνία του δημοσίου (τύπου ευδαπ, ευαθ, οπαπ και τα ρέστα). Κι έτσι μ’ ένα σμπάρο έχουμε δύο τριγώνια. Άτσα το αλάνι

Ναι καλά το πιάσατε, τους διάφορους οπαπ αυτού του κόσμου ο χατζηδάκης θα τους πουλήσει με δανεικά του ελληνικού δημοσίου, ακριβώς όπως έκανε και ο άλλος τρισμέγιστος μάνος με την αγετ ηρακλής σε εκείνα τα θρυλικά χρόνια του 90 κατά τα οποία οι μισοί από εσάς ήσασταν αγέννητοι ή βρεφη, για να μάθετε πως γίνονται οι μπίζνες στην καπιταλιστική αγορά, βρωμιάρικα αναρχοκούμουνα

Και τώρα για να μη γελιόμαστε. Δεν χρειάζεται παρά μια δήλωση ενός τυχαίου τσίπρα πως όποιος τολμήσει να λάβει μέρος στο πάρτι των “ιδιωτικοποιήσεων” θα φροντίσουμε να χάσει μαγικά και νόμιμα την περιουσία του μόλις έρθουμε στα πράγματα, για να εξαφανιστούν ακόμα και οι ελάχιστοι “επενδυτές” που θα τόλμαγαν να πάρουν δωρεάν χρήματα για να διαχειριστούν τα ελληνικά μονοπώλια. Αυτή είναι άλλωστε και η χαρά του να είσαι αξιωματική αντιπολίτευση που έφερε σχεδόν ισοπαλία στις εκλογές.

Τη χαλυβουργία θα την αφήσω για την επόμενη τεχνική  

πηγή: Techie Chan