Παρακράτος, τράπεζες, παρακολουθήσεις και μισθοφόροι πράκτορες

Στις 20 Ιουνίου, ο ερευνητής του REUTERS Στίβεν Γκρέι έφτασε στην Ελλάδα για πολλοστή φορά τον τελευταίο χρόνο. Ο Γκρέι ερευνά το δέμα της λειτουργίας των ελληνικών τραπεζών, κάτι που δεν ερευνά ούτε το ελληνικό κράτος ούτε η ελληνική δημοσιογραφία. Είναι γνωστό πως για την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών δεν φταίει η κρίση, αλλά η χρήση από τους μεγαλομετόχους τους.
Δανειοδότησαν δικές τους off shore εταιρίες και στη συνέχεια έσβησαν τα χρέη τους, έκαναν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου δανείζοντας κυκλικά η μία τράπεζα την άλλη χωρίς να δίνουν ούτε ένα ευρώ στην πραγματικότητα, και άλλα πολλά. Γι’ αυτά τα πολλά, που στο HOT DOC γράψαμε παραθέτοντας έγγραφα, ονόματα και διευθύνσεις, ο ελληνικός Τύπος δεν είπε κουβέντα. Ούτε και γι’ αυτό που συνέβη την 2οη Ιουνίου στον Στιβ Γκρέι και τους δημοσιογράφους Τάσο Τέλλογλου και Νίκο Λεοντόπουλο.

Όταν ο Γκρέι έφτασε στην Ελλάδα, ανακάλυψε πως κάποιοι τον ακολουθούσαν μέχρι τα γραφεία του REUTERS στην πλατεία Συντάγματος. Η παρακολούθηση έγινε αντιληπτή και από την ομάδα security του διεθνούς πρακτορείου. Το βράδυ ο Γκρέι μαζί με τον Τέλλογλου και τον Λεοντόπουλο είχαν ραντεβού στο καφέ ξενοδοχείου του Συντάγματος με κάποια πηγή τους. Δύο άγνωστοι ακολούθησαν τους δημοσιογράφους με μηχανή μέχρι το ξενοδοχείο. Όταν άρχισε η συνάντηση, ο ένας από την ομάδα παρακολούθησης μπήκε στο ξενοδοχείο και φωτογράφισε κρυφά πίσω από τα τζάμια τους δημοσιογράφους. Ο Τάσος Τέλλογλου είδε τη φωτογράφιση και κινήθηκε εναντίον του ανθρώπου που τους παρακολουθούσε. Κατάφερε να τον ακινητοποιήσει και τελικά να τον εγκλωβίσει μαζί με τους άλλους στο φουαγιέ του ξενοδοχείου.
Ο άγνωστος, μάλλον αιφνιδιασμένος από αυτό που συνέβη, ζήτησε να μην φωνάξουν την Αστυνομία, γιατί και ο ίδιος ήταν αστυνομικός, ο οποίος έπαιρνε ιοο ευρώ από ιδιώτες για να τους παρακολουθεί και να τους φωτογραφίζει. Ομολόγησε πως εντολέας του ήταν ο ιδιοκτήτης μιας εταιρίας security  ,ο οποίος πλήρωνε αυτόν και άλλους για να παρακολουθούν συγκεκριμένη ομάδα δημοσιογράφων.
Στις 28 Ιουνίου, ο Γκρέι δημοσιοποίησε την υπόθεση της παρακολούθησης του στην Αθήνα, δίνοντας αρκετές λεπτομέρειες για όσα συνέβησαν, μέσω της ιστοσελίδας του Διεθνούς Πρακτορείου. Ελάχιστα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα θεώρησαν πως υπάρχει λόγος να δημοσιοποιήσουν όσα συνέβησαν στο φυλασσόμενο κέντρο της Αθήνας, με πρωταγωνιστές μισθοφόρους ενός μηχανισμού που παρακολουθεί δημοσιογράφους. Αντίθετα, την ίδια μέρα, ψηλά στην ιεράρχηση των ειδήσεων έπαιζε η δήλωση του Προέδρου της Τράπεζας Πειραιώς και αντιπάλου του Γκρέι με τίτλο: «το τραπεζικό σύστημα επέδειξε αντοχές». Εκτός από τα επίσημα sites που αναπαρήγαγαν της δηλώσεις του Μιχάλη Σάλλα -επιστρέφοντας ίσως με τον τρόπο αυτό την καλή διάθεση της τράπεζας να τους δίνει διαφήμιση-, τα πιο γνωστά blogs αισθάνθηκαν την ανάγκη να γράψουν για τη μία και όχι για την άλλη είδηση. Το γιατί μάλλον θα το καταλάβετε.


Ο κατηγορούμενος για κατασκοπία πράκτορας Κ.Α.
«Πρόσεχε, συμβαίνουν και ατυχήματα»
Το φθινόπωρο του 2011, ένας πολύ γνωστός δημοσιογράφος δέχθηκε ένα τηλεφώνημα. Κάποιος δικηγόρος και συνεργάτης τραπεζίτη, ο οποίος εμφανιζόταν ως ιδιοκτήτης εταιρίας που είχε αγοράσει τμήμα των δανείων της τράπεζας, του γνωστοποίησε πως ο τραπεζίτης ήθελα να τον συναντήσει. Ο δημοσιογράφος δεν είχε λόγο να αρνηθεί. Πόσο μάλλον όταν η έρευνα του είχε ακριβώς αυτό το αντικείμενο. Τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο ο τραπεζίτης έκρυβε τις επισφάλειες της τράπεζας και τα θαλασσοδάνεια στον κύκλο του μέσω αυτής της εταιρίας του δικηγόρου.
Οι τρεις τους συναντήθηκαν σε γνωστό εστιατόριο. Η συζήτηση έγινε χωρίς πολλές περιστροφές. Ο τραπεζίτης ζήτησε από τον δημοσιογράφο να σταματήσει την έρευνα για την τράπεζα του. Του είπε μάλιστα πως ξέρει τι κάνει, με ποιον μιλάει και τι λέει. Μετά από ένα μπουκάλι ουίσκι ο τραπεζίτης, σε μια επίδειξη δύναμης, τον διαβεβαίωσε πως άνθρωπος του στην Αστυνομία και στελέχη στις υπηρεσίες πληροφοριών τον ακούνε «στέρεο». «Ξέρω ακριβώς τι λες, με ποιον, ακόμη και πού βάζει το πουλί του ο εισαγγελέας που θα κάνει την έρευνα για την τράπεζα. Ό,τι ώρα θέλω σου στήνω κατηγορία για εκβιασμό», του είπε. Ο δημοσιογράφος απάντησε πως η έρευνα του είναι γνωστοποιημένη και σε άλλους και δεν πρόκειται να σταματήσει. Ο τραπεζίτης, μέσα στους καπνούς του πούρου του συνεργάτη του δικηγόρου, έσκυψε μπροστά και του είπε «τότε να προσέχεις, συμβαίνουν και ατυχήματα».
Ο δημοσιογράφος, μερικές μέρες αργότερα, επισκέφθηκε τον εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος Γρηγόρη Πεπόνη. Του ζήτησε να βγάλει από το κινητό του τηλέφωνο την μπαταρία για να μην έχει καμία σύνδεση στο δίκτυο και σε πιθανή παρακολούθηση, και τον ενημέρωσε για τη συνάντηση του με τον τραπεζίτη.
Ο οικονομικός εισαγγελέας είχε ασχοληθεί με την υπόθεση και τις καταγγελίες για τη συγκεκριμένη τράπεζα, και η ενημέρωση από τον δημοσιογράφο ήταν ουσιαστικά και η αποκάλυψη πως βρίσκεται στο στόχαστρο ενός μηχανισμού παρακολούθησης.
Έτσι ξεκίνησε η περίφημη υπόθεση των οικονομικών εισαγγελέων Πεπόνη και Μουζακίτη, οι οποίοι προχώρησαν σε ανοιχτές καταγγελίες για προσπάθεια παρέμβασης στο έργο τους και δήλωσαν παραίτηση, την οποία ανακάλεσαν μετά από λίγο.
Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Φώτης Μακρής, ο οποίος ανέλαβε τη διερεύνηση των καταγγελιών των Πεπόνη-Μουζακίτη, γράφει στο υπόμνημα του: «Ο Γρ. Πεπόνης αναφέρει ότι στις 30-11-11 τον επισκέφτηκε στο γραφείο του γνωστό και έγκριτο πρόσωπο (δημοσιογράφος) και τον πληροφόρησε ότι γνωστός μεγαλοοικονομικός παράγων του εξέφρασε απειλές για το πρόσωπο του, εξαιτίας του ότι εκτυλίσσεται και εκκρεμεί στα χέρια του συγκεκριμένη προκαταρκτική εξέταση που άπτεται ευθέως του αντικειμένου της επαγγελματικής του δραστηριότητας, και ότι ο διοικητής της Υ/Δ Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ. ήταν δικός του άνθρωπος και παρακολουθούσε τις κινήσεις του κατά πόδας». Οι καταγγελίες Πεπόνη σταμάτησαν εκεί, ή μάλλον η διερεύνηση τους. Είναι εντυπωσιακό πως, μόλις εξελίχθηκε η υπόθεση Πεπόνη, blogs άρχισαν να δημοσιοποιούν το όνομα του δημοσιογράφου που επισκέφθηκε τον Πεπόνη, θέτοντας το ερώτημα «ποιους εξυπηρετεί;» Το σωστό ερώτημα είναι ποιον εξυπηρετούν οι ίδιοι.
Η Πειραιώς και το REUTERS
Την ίδια περίοδο στην Ελλάδα εξελίσσεται το σκάνδαλο της Proton. Ο ιδιοκτήτης της τράπεζας, Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, φέρεται να έχει υπεξαιρέσει 780 εκατομμύρια ευρώ και παρ’ όλα αυτά την ίδια περίοδο να ενισχύεται με 100 εκατομμύρια από τον υπουργό Οικονομικών Βαγγέλη Βενιζέλο. Πολλά γράφονται για την υπόθεση, εκτός από ένα. Στο σκάνδαλο Proton  υπάρχει μια πλευρά που αφορά την Τράπεζα Πειραιώς. Η Proton έχει δώσει 8ο εκατομμύρια ευρώ σε offshore εταιρίες, οι οποίες κάνουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Πειραιώς. Με τρόπο παράνομο, όπως διατυπώνει αργότερα το πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος.
Οι offshore  εταιρίες, υπό τον έλεγχο μετόχων της Πειραιώς, μαζί με άλλες offshore εταιρίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην τράπεζα. Ιδιοκτήτες τους είναι συνέταιροι του Γιώργου Σαχπατζίδη, διαχειριστή των εταιριών για τις μίζες του Ακη Τσοχατζόπουλου. Αλλωστε, ο ίδιος ο Σαχπατζίδης διατέλεσε μέτοχος θυγατρικών της Πειραιώς. Ένα κουβάρι φαίνεται να συνδέει τράπεζες, πολιτικούς, παράνομες ενέργειες και δημοσιογράφους. Ελάχιστες από τις πτυχές αυτές βγαίνουν στο φως. Τον Δεκέμβριο ξεκινούν δύο παράλληλες έρευνες για την Πειραιώς. Από τον Στίβεν Γκρει του REUTER και από το Κουτί της Πανδώρας (αργότερα και το HOT DOC).
Στις 3 Απριλίου το REURERS δημοσιεύει μια μεγάλη έρευνα με θέμα την Τράπεζα Πειραιώς, στο επίκεντρο της οποίας είναι ο πρόεδρος της Μιχάλης Σάλλας. Το Διεθνές Πρακτορείο εμφανίζει την οικογένεια Σάλλα να χρησιμοποιεί την τράπεζα για πλουτισμό. Η τράπεζα διαψεύδει και κάνει αγωγή στο πρακτορείο. Τα Μέσα στην Ελλάδα δεν αναμεταδίδουν την έρευνα, ούτε ψάχνουν αν ισχύουν τα στοιχεία του Γκρέι. Μεταδίδουν όμως τη διάψευση της Πειραιώς. Μια διάψευση που γίνεται χωρίς να προϋπάρξει η είδηση που διαψεύδεται, και μια ελληνική πρωτοτυπία από κανάλια, εφημερίδες και sites που όλως τυχαίως φιλοξενούν διαφημίσεις της Πειραιώς. Εντυπωσιακή είναι και πάλι η στάση αρκετών blogs, που θεωρητικά δεν έχουν οικονομική εξάρτηση από διαφήμιση, αφού είναι το αποτέλεσμα από το μεράκι των blogers.
Τρία blogs, τα Fimotro, Nonews και Noname, έχουν εκτεταμένες αναρτήσεις με τη διάψευση, αλλά και σχόλια πως χτυπιέται η Πειραιώς για να χτυπηθεί η ελληνική οικονομία. Ανεξαρτησία και ενημέρωση υποκλίνονται στην εφευρετικότητα και το «μεράκι» των blogers, το οποίο λίγο αργότερα θα γίνει πολύ απρόσεκτο.
Ο εθνικός εχθρός Γκρέι και ο πράκτορας Βαξεβάνης
Τον Απρίλιο του 2012,το πρώτο τεύχος του HOT DOC είναι στα περίπτερα. Η ομάδα του περιοδικού κάνει μεγάλη έρευνα για τις τράπεζες και προαναγγέλλει πως το 30 τεύχος, που βγαίνει στα περίπτερα στις 24 Μαΐου, θα είναι αφιερωμένο στις τράπεζες. Η έρευνα αφορά την Πειραιώς, την Proton, τη Μarfin, αλλά και την Τράπεζα της Ελλάδος και την έλλειψη θεσμικού ελέγχου στις τράπεζες. Το τεύχος μία μέρα πριν βγει στα περίπτερα, στις 23 Μαΐου, φτάνει στα δημοσιογραφικά γραφεία. Παρά τις αποκαλύψεις, κανένας δεν αναπαράγει τίποτα. Σιωπή.
Ξαφνικά όμως, στις 16:27 το απόγευμα, το blogμε την ονομασία Noname δημοσιεύει μια φωτογραφία, στην οποία φαίνεται ο Στίβεν Γκρέι του REUTERS να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια μαιευτηρίου μαζί με τον Τάσο Τέλλογλου και τον Νίκο Λεοντόπουλο, επίσης του REUTERS. Η ανάρτηση του Noname είναι η εξής: «Life Cuisine του ΙΑΣΩ. Μια ακόμη συνάντηση Τέλλογλου-Crey (reuters). Το μενού τους? Τα «χειρουργικά» χτυπήματα κατά της Ελλάδας και… της ελληνικής οικονομίας. Υποθέτουμε μια συνάντηση με το αζημίωτο. Υ.Γ.: Η φωτο, εδώ και μέρες, από αναγνώστη μας, που αναγνώρισε τον Τέλλογλου και του φάνηκε μυστήρια η συνάντηση. Μόλις μάθαμε ποιος είναι το τρίτο πρόσωπο (ο Crey, Ο μεσαίος μας είναι, ακόμη, άγνωστος) την αναρτήσαμε».
Στο δημοσίευμα, μία μέρα πριν βγει το HOT DOC με τα σκάνδαλα των ελληνικών τραπεζών, ο Γκρέι εμφανίζεται ως αυτός που έχει αναλάβει να κάνει χτυπήματα εναντίον της ελληνικής οικονομίας, όχι των τραπεζών. Γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί η ελληνική οικονομία με τις τράπεζες, και κάθε αποκάλυψη γι’ αυτές βαφτίζεται όχι σκάνδαλο, αλλά χτύπημα της οικονομίας. Η φωτογραφία στο blog δεν είναι από κινητό τηλέφωνο αναγνώστη. Μπορεί εύκολα να διαπιστώσει όποιος έχει λίγες γνώσεις ότι είναι φωτογραφία τραβηγμένη από μεγάλη απόσταση με τηλεφακό. Κοινώς: φωτογραφία από παρακολούθηση.Ο δράστης της παρακολούθησης είναι αυτός που κατάφεραν να ακινητοποιήσουν ο Γκρέι και ο Τέλλογλου στις 2ο Ιουνίου στο Σύνταγμα.
Λίγα λεπτά αργότερα στις 16:51) το blog Nonews αναπαράγει την ανάρτηση, και πενήντα λεπτά αργότερα το ίδιο κάνα και blog fimotro. Σε μια ώρα έχουν μετονομάσει τον Γκρέι από αναγνωρισμένο διεθνώς ερευνητή σε απατεώνα που χτυπάει την ελληνική οικονομία από σκοπιμότητα. Χωρίς να γράψουν πού τα στηρίζουν όλα αυτά, ούτε τι έχει πει ο Γκρέι.
Ο στόχος όμως δεν ήταν ο Γκρέι. Ήταν να δημιουργηθούν εντυπώσεις για το HOT DOC και τις αποκαλύψεις. Και μαζί ένα μήνυμα: «ξέρουμε πού πάτε και τι κάνετε». Το βράδυ της ίδια μέρας ένα περιφεριακό site από τη Θράκη, το Catzoli.gr, δημοσιεύει μια επιστολή «αναγνώστη» που με συγχαίρει για το θάρρος μου και, αφού κάνει «λάθος» το όνομα μου (Μπαξεβάνης αντί για Βαξεβάνης), γράφει:
«Δεν ξέρω πόσα κονέ μπορεί να έχεις στις υπηρεσίες του Μπίκα, αλλά ψάξε να βρεις αν κυκλοφορεί απόδειξη με 50.000 ευρώπουλα, ημερομηνία 15/6/2011 για παροχή υπηρεσιών το πρώτο εξάμηνο του 2011. Είναι βγαλμένο από τη Β’ Διεύθυνση της ΕΥΠ και ο δημοσιογράφος που το υπέγραψε έχει βάλει υπογραφή που πιο πολύ μοιάζει με τα αρχικά του ονοματεπώνυμου του. Κώστα Μπαξεβάνη ψάξε αν τον λένε Κώστα ή Βασίλη ή πάλι Βασίλη, ή Γιώργο ή οτιδήποτε άλλο. Προσπαθώ να σε διευκολύνω στον αγώνα της κάθαρσης στον οποίο θέλεις να δώσεις πρώτος το παράδειγμα. Ένας φανατικός οπαδός σου».
Ένας «αναγνώστης», όπως και στην περίπτωση της φωτογραφίας του Γκρέι, έστελνε ένα απλό σχόλιο. Στην πραγματικότητα ήταν ένα μήνυμα και πάλι. (Την επόμενη μέρα το HOT DOC βρισκόταν ήδη μία ημέρα στα περίπτερα με μεγάλη κυκλοφορία).
To fimotro του Γιάννη Παπαγιάννη, αγαπημένου παιδιού του Γ. Κουρή και της εκδοτικής του ομάδας, δημοσίευσε μια πλαστογραφημένη απόδειξη πληρωμής της ΕΥΠ. Σε αυτή, με ημερομηνία 15/6/2011, ο Κώστας Βαξεβάνης φαινόταν να πληρώνεται 50.000 ευρώ για παροχή υπηρεσιών στην ΕΥΠ, που αφορούσαν στο πρώτο εξάμηνο του 2011. Ό,τι δηλαδή είχε προαναγγείλει το Catzoli.gr. Εμφανιζόμουν ως συνεργάτης των Μυστικών Υπηρεσιών, άρα και μειωμένης αξιοπιστίας και ηθικής. Η πλαστότητα του εγγράφου ήταν εμφανής, αλλά ο πλαστογράφος δεν απευθυνόταν ούτε σε δημοσιογράφους ούτε σε γραφολόγους, αλλά σε ένα αδαές κοινό. Η απόφαση που πήραμε στη δημοσιογραφική ομάδα του HOT DOC ήταν να αντιμετωπίσουμε πρώτα με σαρκασμό τους συκοφάντες και στη συνέχεια με μια σοβαρή τοποθέτηση που καταδείκνυε ένα σύγχρονο παρακράτος. Στη συνέχεια ακολούθησε μια μήνυση και μία αγωγή, αλλά αυτό ως αναγκαίο νομικό μέτρο και μόνο. Το θέμα ήταν το σύγχρονο παρακράτος, το οποίο και αρχίσαμε να ερευνούμε.
Ο κατάσκοπος Κ.Α. και ο δικηγόρος-συνεταίρος της τράπεζας
Στα μέσα Ιουνίου, στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ έφτασε ένας φάκελος με ψεύτικο αποστολέα και περιεχόμενο που αφορούσε δέκα δημοσιογράφους. Ήταν υλικό πανομοιότυπο με αυτό που είχε δημοσιεύσει ο Παπαγιάννης στο Ρίπιοτιο. Αποδείξεις δηλαδή που εμφάνιζαν δημοσιογράφους να έχουν πληρωθεί για υπηρεσίες τους στην ΕΥΠ. Με ευθύνη των προέδρων των δύο δημοσιογραφικών σωματείων, ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ, το υλικό χαρακτηρίστηκε προβοκατόρικο και δεν δόθηκε καμία συνέχεια στην υπόθεση.
Η υπόθεση όμως, ειδικά ως προβοκάτσια, έχει μεγαλύτερη σοβαρότητα. Ποιος είναι αυτός που έχει στην κατοχή του μπλοκάκι της ΕΥΠ και πλαστογραφεί αποδείξεις πληρωμής; Και γιατί για τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους; Οι απαντήσεις δεν είναι τόσο δύσκολες, αν γνωρίζεις πρόσωπα και πράγματα. Το 2010 η εισαγγελία της Αθήνας προχώρησε από κοινού με την ΕΥΠ σε μια επιχείρηση ειδικού ενδιαφέροντος. Παραβίασε το γραφείο του στελέχους της ΕΥΠ Κ.Α και κατάσχεσε πάνω από 20.000 έγγραφα διαβαθμισμένα που είχε παράνομα στην κατοχή του. Εναντίον του Κ.Α. ασκήθηκε δίωξη για κατασκοπεία. Ανάμεσα στα έγγραφα που κατασχέθηκαν ήταν και πληθώρα εγγράφων σαν αυτά που στάλθηκαν στην ΕΣΗΕΑ και τα οποία ο πράκτορας μπορούσε να χειριστεί όπως ήθελε, σβήνοντας ή γράφοντας ονόματα. Η υπόθεση αυτή είναι ένα σκάνδαλο ασφάλειας χρόνων στην ΕΥΠ, αφού ο Κ.Α., χρησιμοποιώντας τη συνδικαλιστική του ιδιότητα, κατάφερε να δημιουργήσει ένα εσωτερικό δίκτυο στην ΕΥΠ, προσφέροντας «ιδιωτικές» υπηρεσίες. Μια ΕΥΠ μέσα στην ΕΥΠ.
Μπορούσε το στέλεχος αυτό της ΕΥΠ να δημιουργήσει τέτοια έγγραφα και γιατί; Αν κάποιος αναζητήσει τι κοινό στοιχείο έχουν οι δέκα δημοσιογράφοι που συκοφαντήθηκαν, θα δει πως είναι δημοσιογράφοι που έγραψαν άρθρα είτε για τον Κ.Α. είτε για μια συγκεκριμένη τράπεζα. Τι σχέση έχουν ένας πράκτορας με μια τράπεζα; Μα τον ίδιο δικηγόρο. Ο δικηγόρος του Κ.Α. είναι ταυτόχρονα και ο συνέταιρος του τραπεζίτη που απείλησε τον δημοσιογράφο πως «συμβαίνουν ατυχήματα». Οι δυο τους συναντιούνται όχι μόνο για την υπόθεση κατασκοπίας που αφορά τον Κ.Α., αλλά και για άλλες κοινές απ’ ό,τι φαίνεται υποθέσεις και ενοχλητικούς κοινούς εχθρούς.
Οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων και ο Κ.Α.
Η υπόθεση του πρώην στελέχους αντικατασκοπείας της ΕΥΠ, του Κ.Α., δεν είναι μια απλή υπόθεση. Το όνομα του έχει εμπλακεί στην παράδοση του Στιβ Λάλα,του Έλληνα που κατασκόπευε τη CIA προς όφελος της Ελλάδας. Η υπόθεση αυτή και οι ευθύνες σύλληψης του Λάλα χάθηκαν στους διαδρόμους της Κατεχάκη. Έτσι ο Κ.Α. εμφανίστηκε ως ένας υπάλληλος που δεν ήξερε τίποτα.
Το 2004 όμως ο Κ.Α. κατάφερε να δημιουργήσει μια παραΕΥΠ και έναν ιδιωτικό μηχανισμό παρακολούθησης.
Τον Μάρτιο του 2005 αποκαλύφθηκε η υπόθεση υποκλοπών της Vodafone. Λίγους μήνες μετά, όμως, η δημοσιογράφος Αριστέα Μπουγάτσου κατέθεσε στην ΑΔΑΕ έναν κατάλογο με ανθρώπους που παρακολουθούνταν παράνομα. Ο χειρόγραφος κατάλογος προερχόταν από την ΕΥΠ και είχε τα ονόματα πολιτικών, δημοσίων προσώπων, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων. Ανάμεοα στα ονόματα υπήρχε και το Κ. VAXEVANIS. Έτσι έμαθα πως ήμουν υπό παρακολούθηση. Παρά την εντύπωση που δημιουργήθηκε στην αρχή, οι παρακολουθήσεις δεν είχαν σχέση με την υπόθεση τηςVodafon  άμεσα, αλλά προέρχονταν απ’ ό,τι αποκάλυψε η ερευνά μας από ιδιωτικό δίκτυο της ΕΥΠ – αυτό του Κ.Α. και της παρέας του.
Πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ελλάδα, η ΕΥΠ δημιούργησε ένα δίκτυο κατά του οικονομικού εγκλήματος στα πλαίσια της ευρωπαϊκής OLAF (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης Απάτης). Το ελληνικό δίκτυο της OLAF όμως, υπό τις οδηγίες του Κ.Α. και με το πρόσχημα των ελέγχων για οικονομικές απάτες, δημιούργησε ένα δίκτυο ιδιωτικής κατασκοπίας. Εγκέφαλος του ιδιωτικού δικτύου ήταν ο Κ.Α. και τεχνικός διεκπεραιωτής ο στρατιωτικός Σ.Κ., αποσπασμένος στην ΕΥΠ. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων η ομάδα της OLAF μπήκε στην υπηρεσία των επίσημων υποκλοπών που έκαναν οι Αμερικανοί. Όταν αποχώρησαν τα επιχειρησιακά κλιμάκια, η OLAF πήρε δώρο από τις αμερικανικές υπηρεσίες ένα βαλιτσάκι παρακολουθήσεων και αρκετά ανταλλακτικά. Ήταν τα υλικά με τα οποία ο Σ.Κ. έφτιαξε ένα δίκτυο παρακολούθησης για την ιδιωτική OLAF.
Η ομάδα, έχοντας στην κατοχή της τεχνολογικό υλικό που χρησιμοποιούσε όπως ήθελε, έκανε θαύματα. Με το πρόσχημα της ομάδας OLAF, ο Κ.Α. και η ομάδα του εγκαταστάθηκαν στην οδό Ακαδημίας 86, σε ένα ιδιωτικό κολέγιο που συνεργαζόταν με ιδιωτικό πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Σε διαμέρισμα του κολεγίου δημιούργησαν κλωβό παρακολουθήσεων. Ταυτόχρονα χρησιμοποίησαν το κολέγιο για να βγάζουν μεταπτυχιακούς τίτλους, με τους οποίους έπαιρναν προαγωγές όσοι υπάλληλοι της ΕΥΠ δέχονταν να συνεργαστούν μαζί του. Από το 2004 η παραΕΥΠ κατάφερνε να παρακολουθεί όποιον ήθελε και να χρησιμοποιεί τις πληροφορίες για να εξασφαλίζει εξουσία και εύνοια από πολιτικούς τους οποίους πληροφορούσε.
Τον Φεβρουάριο του 2004, ο Πάνος Καμμένος συνόδευε τον Κώστα Καραμανλή σε συνάντηση στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Κάποια στιγμή ο Καμμένος, είτε επειδή είχε πληροφορία είτε επειδή κάτι υποψιάστηκε έπεσε πάνω σε ένα βαν με ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Στο εσωτερικό του βρισκόταν ο τεχνικός εγκέφαλος της ομάδας Σ.Κ. Ο υπάλληλος της ΕΥΠ αφέθηκε ελεύθερος μετά από διαβεβαιώσεις του προϊσταμένου του Κ.Α. ότι ήταν σε ειδική αποστολή.
Τον Απρίλιο του 2009, άντρες της Ασφάλειας του Προεδρικού Μεγάρου συνέλαβαβ τον υπάλληλο της ΕΥΠ  Π.Σ. με τεχνολογικό εξοπλισμό παρακολούθησης (βαλιτσάκι). Ο Π.Σ. ήταν ο αντικαταστάτης του Σ.Κ. και ευνοούμενος του Κ.Α. Όταν ζητήθηκαν εξηγήσεις, η ομάδα OLAF. η παραΕΥΠ δηλαδή, διαβεβαίωσε πως ο πράκτορας ήταν σε αποστολή παρακολούθησης ξένης πρεσβείας και όχι του τριγώνου Βουλή, Μαξίμου, Προεδρικό Μέγαρο.
Θύμα της παρακολούθησης από την ομάδα του Κ.Α., φαίνεται πως έχει πέσει και ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου ετοιμαζόταν με κάθε μυστικότητα να υποβάλλει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά τον αιφνιδίασε ο Καραμανλής ζητώντας φήφο εμπιστοσύνης. Οι πληροφορίες που είχε το περιβάλλον Παπανδρέου ήταν ότι επρόκειτο για πληροφορία από τεχνική παρακολούθηση.
Η ομάδα της παραΕΥΠ φέρεται ως υπεύθυνη και για την προμήθεια του ηλεκτρονικού κοριού της Υπηρεσίας με καπέλο 5 εκατομμύρια, για την οποία έχουν ασκηθεί διώξεις. Η εξάρθρωση της ομάδας έγινε το 2οιο, όταν στο bolg (πάλι τα blogs) politikos-nous δημοσιεύτηκε το ψυχομετρικό τεστ ενός υπαλλήλου της ΕΥΠ. Παρότι ο υπάλληλος της ΕΥΠ φαινόταν να έχει κοπεί στα ψυχολογικά τεστ της Πολεμικής Αεροπορίας, απ’ όπου προερχόταν, κατάφερε να εισαχθεί στην ΕΥΠ. Το blog εκβίαζε τον υπάλληλο, ο οποίος ήταν αδελφός γενικού γραμματέα υπουργείου, δημοσιεύοντας τα τεστ. Στην έρευνα που έγινε στο γραφείο του Κ.Α. στην ΕΥΠ βρέθηκαν τα πρωτότυπα τεστ. Το blog καταργήθηκε περιέργως μετά τη σύλληψη του.
Ένα τρελό τρελό τηλέφωνο
Ο Κ.Α. είναι υπόδικος για την υπόθεση κατασκοπίας. Όσο εκκρεμεί η δίωξη του έχει κάνει επισκέψεις στα γραφεία όλων σχεδόν των πολιτικών κομμάτων, προσπαθώντας να πουλήσει πληροφορίες και εξυπηρετήσεις. Προεκλογικά η τελευταία του στάση ήταν στη Συγγρού, στα γραφεία της ΝΔ.
Με διάφορα έγγραφα προσπαθεί να προσεγγίσει εκδότες, για τους οποίους θεωρεί πως τα πλαστογραφημένα του έγγραφα παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Η σύμπτωση συμφερόντων προέκυψε πρόσφατα. Ο. δικηγόρος του και συνέταιρος του τραπεζίτη βρήκε πολλαπλή χρήση. Τα έγγραφα διοχετεύτηκαν σε συγκρότημα εφημερίδας και τη διανομή ανέλαβε ο εκδότης μετρ του είδους από τη δεκαετία του ’8ο.
Η ομάδα φαίνεται πως έχει στη διάθεση της τεχνολογικό εξοπλισμό παρακολούθησης, και στις παρυφές της κινείται ένα σύστημα από εκφοβιστικά και εκβιαστικά blogs. Τα πιστόλια που αναλαμβάνουν να κάνουν τη βρόμικη δουλειά προφανώς έναντι αμοιβής. Η αμοιβή δίνεται με δύο τρόπους, είτε άμεσα και με «μαύρο» χρήμα είτε με πρόσληψη των blogers σε εκδοτικά συγκροτήματα για τα οποία βγάζουν τη βρόμικη δουλειά. Οι περισσότεροι από τους γνωστούς-άγνωστους bloger, τριτοκλασάτοι στην πλειοψηφία τους και αποτυχημένοι δημοσιογράφοι, πληρώνονται από καθωσπρέπει εκδότες, απολαμβάνοντας μια θέση στο μισθολόγιο. Και πάντα δημοσιεύουν στα blog τους πόσο καλοί είναι μερικοί τραπεζίτες.
Τη φυσική παρακολούθηση αναλαμβάνει ομάδα από πρώην αστυ¬νομικούς ή μισθοφόρους της ΕΥΠ που είναι διαθέσιμοι να προσφέρουν μερικές υπηρεσίες για ένα μεροκάματο. Η περίπτωση του Γκρέι και του Τάσου Τέλλογλου είναι χαρακτηριστική. Όπως χαρακτηριστική είναι και η αφωνία των μέσων ενημέρωσης και κυρίως των ανήσυχων κατά τα άλλα blogs.
Το χειρότερο είναι πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν στην διάθεση τους προηγμένο τεχνολογικό εξοπλισμό, ο οποίος είναι δύσκολο να εντοπιστεί ακόμη και αν υποθέσουμε πως κανένας επίορκος από τις αρχές δεν συνεργάζεται μαζί τους. Ποιος, για παράδειγμα, μπορεί να ελέγξει θεσμικά ή τεχνικά αν αληθεύουν οι καταγγελίες του Πεπόνη ότι η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος παρακολουθεί τα τηλέφωνα του; Ποιος θα δώσει εντολή για έλεγχο και πώς θα ελεγχθεί;
Αν, για παράδειγμα, ο μηχανισμός ενός επιχειρηματία που δαπάνησε 500.000 ευρώ για να έχει ένα βαλιτσάκι παρακολούθησης είναι σε λειτουργία, μόνο συμπτωματικά μπορεί να ελεγχθεί. Ουσιαστικά το βαλιτσάκι ξεγελάει το τηλέφωνο, εμφανιζόμενο ως πυλώνας κινητής τηλεφωνίας. Έτσι το σήμα πρώτα περνάει από τον φορητό σταθμό παρακολούθησης και στη συνέχεια διοχετεύεται στον πυλώνα. Δεν υπάρχει καμία επισύνδεση που να αφήνει ίχνη. Τα συμπτώματα μπορεί να τα καταλάβει κάποιες φορές ο χρήστης, αλλά δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα.
Έτσι ίσως κάποιοι να πιστεύουν πως έχουν ένα τρελό τηλέφωνο, όπως το δικό μου. Παρότι έχω ένα τηλέφωνο σύγχρονης τηλεφωνίας, χάνει πολύ συχνά το σήμα του και κλείνει στα κρίσιμα τηλεφωνήματα μου. Για την ακρίβεια, ενώ έχει πλήρες σήμα, εμφανίζεται ξαφνικά σαν να ψάχνει πυλώνα, να χάνει δηλαδή το σήμα. Και αυτό το κάνει μόνο το δικό μου τηλέφωνο, παρότι στο ίδιο σημείο υπάρχουν και άλλα ίδια τηλέφωνα με σύνδεση στην ίδια εταιρία κινητής τηλεφωνίας. Πρόσφατα το τηλέφωνο μου εμφάνισε και μια άλλη ιδιαιτερότητα. Την ανακάλυψα όταν πρόσθεσα μια εφεδρική μπαταρία. Όταν λοιπόν το τηλέφωνο μου έχει πάνω του αυτή τη θήκη-μπαταρία, όποιος μιλάει μαζί μου ακούει την φωνή του με επιστροφή και καθυστέρηση. Αν βγάλω τη μπαταρία και την βάλω σε άλλο, παρόμοιο τηλέφωνο, δεν εμφανίζει καμία τέτοια συμπεριφορά. Φίλοι που έχουν την ίδια μπαταρία επίσης δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Το δικό μου διακόπτει τις κλήσεις, δυσκολεύεται να βρει σήμα και… παραμιλάει.
Πριν μερικές μέρες διάβασα ένα άρθρο του Τάσου Τέλλογλου, στο οποίο γράφει τα εξής: «Δέκα χρόνια αργότερα ήρθε η Siemens. Όποτε μιλούσα με τη Γερμανία, το τηλέφωνο μου κοβόταν ως και 18 φορές την ημέρα ή φαινόταν να είναι εκτός δικτύου. Πήγα στην ΑΔΑΕ, δεν μπόρεσαν να βρουν τίποτα. Πιο ελεύθερος ήμουν όταν έψαχνα στη Γερμανία, δεν είχα κανέναν από πίσω μου». Δεν είχαμε κουβεντιάσει το θέμα των συμπτωμάτων των τηλεφώνων μας με τον Τάσο, γιατί απλώς θεωρούσαμε δεδομένο πως τα παρακολουθούν. Έτσι εντυπωσιάστηκα με το πόσο ίδια είναι τα συμπτώματα.
Απέναντι σε μηχανισμούς που έχουν την ίδια ισχύ με το κράτος και που μάλλον δεν θα ενοχληθούν ποτέ από το ίδιο το κράτος, μοναδική προστασία είναι να παραμένεις σταθερός και να δημοσιοποιείς αυτά που βρίσκεις και αυτά που σου συμβαίνουν.
Όταν το 1963 δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης από το παρακράτος, λέγεται πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πήγε στον φίλο του Αλέξανδρο Νάτσινα, διοικητή της ΚΥΠ, και εκνευρισμένος του είπε: «μα ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;». Υπάρχει άνθρωπος που θα διακινδύνευε σήμερα μια τέτοια ερώτηση; Μα φυσικά οι τράπεζες.

Βαθύ Κόκκινο