Η καρπουζιά που αγνοεί το σύνορο

Το πρωί πηγαίνοντας για τη θάλασσα είδα σε έναν μπαξέ μια καρπουζιά η οποία είχε περάσει τα σύνορα.
Είχε μπει λάου λάου μέσα από το συρματόπλεγμα, είχε αναπτύξει το κορμί της στο διπλανό κτήμα και είχε γεννήσει κιόλας ένα καρπουζάκι, το οποίο μεγαλώνει μέρα με τη μέρα ανέμελο.
Μοιραία πήγε ο νους μου στην “λαθρο”μετανάστευση και τις παχιές κουβέντες που λένε οι φασίστες που μας κυβερνούν.
Από τον καιρό που οι άνθρωποι επινόησαν την οριοθέτηση, το σύνορο, από τότε υπάρχουν μετανάστες.
Η Ζωή όμως και η Φύση δεν γνωρίζει ανθρώπινα σύνορα. Η μικρή και ταπεινή καρπουζιά, μπήκε στο διπλανό χωράφι αγνοώντας επιδεικτικά των ανθρώπων τη βούληση για οριοθέτηση της ιδιοκτησίας.
Τώρα τίνος είναι το καρπουζάκι που μεγαλωνει; Αυτού που έχει τη ρίζα του φυτού στο χωράφι του ή αυτού στου οποίου το χωράφι γεννήθηκε; Σαν να λέμε αποκτά το παιδί του μετανάστη που γεννήθηκε στην Ελλάδα την υπηκοότητα την ελληνική όταν γίνει 18 χρονών και ωριμάσει;
Μια καρπουζιά πρωί πρωί γελάει με το χάλι μας

Γιάννης Μακριδάκης