Ένα πολύ σημαντικό ντοκιμαντέρ που περιγράφει τις καταστροφικές
πρακτικές των πολυεθνικών στον τομέα του νερού, ανάμεσά τους και της Suez,
η οποία εδώ και καιρό (από το 2006), ενδιαφέρεται για την απόκτηση της
ΕΥΑΘ, της οποίας κατέχει 5% των μετοχών, αλλά και της ΕΥΔΑΠ.
Κι αυτό, την ώρα που όπως διαβάζουμε σε ένα εκτενές άρθρο στο Ποντίκι, με τίτλο Ιδιωτικοποίηση νερού: εξασφαλισμένη αποτυχία, η διεθνής τάση μετά από την παταγώδη αποτυχία των ιδιωτικοποιήσεων του νερού, είναι πλέον αντίστροφη!
“Η λογική μάλιστα της κρατικοποίησης δεν στηρίζεται μόνο στην αρχή ότι η διαχείριση του νερού πρέπει να είναι δημόσια, γιατί πρόκειται για δημόσιο αγαθό, αλλά και σε καθαρά οικονομικούς και περιβαλλοντικούς όρους, αφού αποδείχθηκε ότι η δημόσια διαχείριση είναι προς το συμφέρον και των πολιτών και του δημόσιου ταμείου. Ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο που βγήκε στη δημοσιότητα πρόσφατα διά χειρός του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών (Corporate Europe Observatory – CEO), του Transnational Institute (TNI) και του Municipal Services Project , με τίτλο «Επαναδημοτικοποίηση – Επιστρέφοντας το Νερό στα Δημόσια Χέρια» («Remunicipalisation – Putting water back into public hands »), παρουσιάζει με συστηματική ανάλυση την τάση που ισχύει παγκοσμίως για την επιστροφή των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης στο Δημόσιο.“
Αντιγράφω από τον ιστότοπο της κίνησης 136, που παλεύει εναντίον της εξέλιξης αυτής:
Το ντοκιμαντέρ FLOW, βραβευμένο σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, είναι προϊόν συστηματικής έρευνας πάνω στις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού σε πολλά μέρη του πλανήτη και τις επιπτώσεις της όσον αφορά την περιβαλλοντική μόλυνση, την κοινωνική ανισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μπορείτε να το δείτε ολόκληρο (στα αγγλικά) παρακάτω:
Είναι πολύ σημαντικό ότι οι παραγωγοί της ταινίας έχουν δικαιωθεί 2 φορές, το 2010 και το 2012 από τα γαλλικά δικαστήρια τα οποία απέρριψαν την αγωγή δυσφήμισης της Suez ενάντια στην ταινία FLOW!
Για τον πολυεθνικό κολοσσό με τις δεκάδες θυγατρικές και τα σχέδιά του για μας, διαβάζουμε στο Capital.gr:
Η παρουσία του περιβαλλοντικού κολοσσού στη χώρα μας ξεκινά το 1971, όταν η θυγατρική της Degremont, κατασκεύασε το πρώτο εργοστάσιο πόσιμου νερού στην Ελλάδα, ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν η ίδια θυγατρική κατασκεύασε άλλα 10 παρόμοια εργοστάσια. Σε διεθνές επίπεδο το ενδιαφέρον για περιβαλλοντικά έργα, διαχείριση υδάτινων πόρων και απορριμμάτων, αυξήθηκε κατακόρυφα. Η Suez απέκτησε παρουσία σε πέντε ηπείρους και εξασφαλίζει πόσιμο νερό σε 76 εκατομμύρια ανθρώπους ενώ συλλέγει τα απορρίμματα 51 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο κύκλος εργασιών της ανήλθε σε 12,4 δισ. ευρώ το 2008, ενώ απασχολεί περισσότερους από 65.000 εργαζόμενους. Σχεδόν το 80% της δραστηριότητάς της προέρχεται από την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Ελπίζω, όπως τελειώνει και το σχετικό ψήφισμα που εξέδωσε ο ΣΑΔΑΣ, πως “τελικά το νερό πάντα γυρνάει στην πηγή του”. Αρκεί να μην κορακιάσουμε μέχρι να γίνει αυτό.
Όπως όμως και με τα άλλα τρομαχτικά που συμβαίνουν γύρω μας τον τελευταίο καιρό, κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν οι λαοί και θα τα ξε-κάνουν όλα αυτά. Το θέμα είναι πόσες ανεπανόρθωτες ζημιές θα έχουν γίνει ως τότε, πόσοι θα χάσουν τα νιάτα τους, ή και τη ζωή τους…
Βρίσκω τον τίτλο του ντοκιμαντέρ, πολύ ευρηματικό: παίζει με την λέξη flow (ροή), ενώ τα αρχικά σχηματίζουν την έκφραση “for the love of water” που θα μπορούσε να ερμηνευτεί “για την αγάπη στο νερό”, αλλά και “για τ’ όνομα του νερού!”
Υπογράψτε:
Διαδικτυακή διαμαρτυρία που έχει ξεκινήσει από την Πρωτοβουλία για την μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα, εδώ: Σώστε το νερό από την ιδιωτικοποίηση
Διαβάστε:
Σταματήστε την ιδιωτικοποίηση του νερού!
“Στο σφυρί” και η ΕΥΔΑΠ;
Οι Βαρώνοι του νερού
The Water Barons
Η διεθνής εμπειρία από τις ιδιωτικοποιήσεις του πόσιμου νερού
Η εικόνα είναι από το άρθρο “Οι Βαρώνοι του νερού” πηγή: Elsa's blog
Κι αυτό, την ώρα που όπως διαβάζουμε σε ένα εκτενές άρθρο στο Ποντίκι, με τίτλο Ιδιωτικοποίηση νερού: εξασφαλισμένη αποτυχία, η διεθνής τάση μετά από την παταγώδη αποτυχία των ιδιωτικοποιήσεων του νερού, είναι πλέον αντίστροφη!
“Η λογική μάλιστα της κρατικοποίησης δεν στηρίζεται μόνο στην αρχή ότι η διαχείριση του νερού πρέπει να είναι δημόσια, γιατί πρόκειται για δημόσιο αγαθό, αλλά και σε καθαρά οικονομικούς και περιβαλλοντικούς όρους, αφού αποδείχθηκε ότι η δημόσια διαχείριση είναι προς το συμφέρον και των πολιτών και του δημόσιου ταμείου. Ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο που βγήκε στη δημοσιότητα πρόσφατα διά χειρός του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών (Corporate Europe Observatory – CEO), του Transnational Institute (TNI) και του Municipal Services Project , με τίτλο «Επαναδημοτικοποίηση – Επιστρέφοντας το Νερό στα Δημόσια Χέρια» («Remunicipalisation – Putting water back into public hands »), παρουσιάζει με συστηματική ανάλυση την τάση που ισχύει παγκοσμίως για την επιστροφή των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης στο Δημόσιο.“
Αντιγράφω από τον ιστότοπο της κίνησης 136, που παλεύει εναντίον της εξέλιξης αυτής:
Το ντοκιμαντέρ FLOW, βραβευμένο σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, είναι προϊόν συστηματικής έρευνας πάνω στις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης του νερού σε πολλά μέρη του πλανήτη και τις επιπτώσεις της όσον αφορά την περιβαλλοντική μόλυνση, την κοινωνική ανισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μπορείτε να το δείτε ολόκληρο (στα αγγλικά) παρακάτω:
Είναι πολύ σημαντικό ότι οι παραγωγοί της ταινίας έχουν δικαιωθεί 2 φορές, το 2010 και το 2012 από τα γαλλικά δικαστήρια τα οποία απέρριψαν την αγωγή δυσφήμισης της Suez ενάντια στην ταινία FLOW!
Για τον πολυεθνικό κολοσσό με τις δεκάδες θυγατρικές και τα σχέδιά του για μας, διαβάζουμε στο Capital.gr:
Η παρουσία του περιβαλλοντικού κολοσσού στη χώρα μας ξεκινά το 1971, όταν η θυγατρική της Degremont, κατασκεύασε το πρώτο εργοστάσιο πόσιμου νερού στην Ελλάδα, ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν η ίδια θυγατρική κατασκεύασε άλλα 10 παρόμοια εργοστάσια. Σε διεθνές επίπεδο το ενδιαφέρον για περιβαλλοντικά έργα, διαχείριση υδάτινων πόρων και απορριμμάτων, αυξήθηκε κατακόρυφα. Η Suez απέκτησε παρουσία σε πέντε ηπείρους και εξασφαλίζει πόσιμο νερό σε 76 εκατομμύρια ανθρώπους ενώ συλλέγει τα απορρίμματα 51 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο κύκλος εργασιών της ανήλθε σε 12,4 δισ. ευρώ το 2008, ενώ απασχολεί περισσότερους από 65.000 εργαζόμενους. Σχεδόν το 80% της δραστηριότητάς της προέρχεται από την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Ελπίζω, όπως τελειώνει και το σχετικό ψήφισμα που εξέδωσε ο ΣΑΔΑΣ, πως “τελικά το νερό πάντα γυρνάει στην πηγή του”. Αρκεί να μην κορακιάσουμε μέχρι να γίνει αυτό.
Όπως όμως και με τα άλλα τρομαχτικά που συμβαίνουν γύρω μας τον τελευταίο καιρό, κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν οι λαοί και θα τα ξε-κάνουν όλα αυτά. Το θέμα είναι πόσες ανεπανόρθωτες ζημιές θα έχουν γίνει ως τότε, πόσοι θα χάσουν τα νιάτα τους, ή και τη ζωή τους…
Βρίσκω τον τίτλο του ντοκιμαντέρ, πολύ ευρηματικό: παίζει με την λέξη flow (ροή), ενώ τα αρχικά σχηματίζουν την έκφραση “for the love of water” που θα μπορούσε να ερμηνευτεί “για την αγάπη στο νερό”, αλλά και “για τ’ όνομα του νερού!”
Υπογράψτε:
Διαδικτυακή διαμαρτυρία που έχει ξεκινήσει από την Πρωτοβουλία για την μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα, εδώ: Σώστε το νερό από την ιδιωτικοποίηση
Διαβάστε:
Σταματήστε την ιδιωτικοποίηση του νερού!
“Στο σφυρί” και η ΕΥΔΑΠ;
Οι Βαρώνοι του νερού
The Water Barons
Η διεθνής εμπειρία από τις ιδιωτικοποιήσεις του πόσιμου νερού
Η εικόνα είναι από το άρθρο “Οι Βαρώνοι του νερού” πηγή: Elsa's blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου