Μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία απ’το Κιλκίς

Διαβάσαμε πρόσφατα στον τοπικό τύπο για τη διάθεση ενός σημαντικού κονδυλίου από τον Δήμο Κιλκίς σχετικά με την εξωτερική διαμόρφωση των καταστημάτων του κέντρου αλλά και γενικότερα του περιβάλλοντος χώρου, προς ένα πιο ομοιόμορφο και μοντέρνο στυλ. Έτσι το μικρό μας Κιλκίς χωρίς να χάσει χρόνο ακολουθεί τις μεγάλες πόλεις της χώρας οι οποίες με τη σειρά τους ακολουθούν τις παγκόσμιες τάσεις για εξωραϊσμό των γειτονιών, για πολεοδομικές αναπλάσεις “ιστορικών κέντρων” και για ανάδειξη της κάθε δήθεν ιδιαίτερης πολιτισμικής κληρονομιάς, με κοινό παρανομαστή όλων αυτών-φυσικά τι άλλο- την τουριστικοποίηση των πάντων και την ανάπτυξη του real estate.

  Και τι κακό έχουν όλα αυτά, θα αναρωτηθεί κάποιος που μπορεί και να νοιάζεται ειλικρινά για τον τόπο του. Πρώτα απ όλα, ανεξάρτητα απο που προέρχεται (ΕΣΠΑ Ε.Ε.κλπ), θα μπορούσε να διατεθεί αυτό το ποσό για πολύ σημαντικότερα προβλήματα του τόπου όπως η ανεργία και η φτώχεια ή τουλάχιστον να γίνει κάποια αρχή σε θεσμικό επίπεδο. Η τουριστική βιομηχανία απο την άλλη, που αποτελεί μια από τις χειρότερες μορφές καταναλωτισμού, ομογενοποιεί τις κοινωνίες και αλλοτριώνει τον πολίτη σε μεγάλο βαθμό και πολυεπίπεδα δλδ στις σχέσεις του με την κοινότητα αλλά και με το ιστορικό και φυσικό περιβάλλον. Αυτό συμβαίνει γιατί όλα πλέον διαμεσολαβούνται από την χρηματική συναλλαγή, ενώ οι επιπτώσεις είναι ολέθριες τόσο στο φυσικό περιβάλλον στο όνομα μιας θολής ανάπτυξης, όσο και στο ιστορικό περιβάλλον με την πλήρη αναδιαμόρφωση της σχέσης που έχει πλέον το άτομο με την παράδοση και με τον χρόνο.

  Επίσης με τις συνεχόμενες πεζοδρομήσεις, μονοδρομήσεις, ανισόπεδες διαβάσεις κλπ (πχ οδός Ελ.Βενιζέλου) δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψιν η πρακτικότητα της μετακίνησης των ανθρώπων του μόχθου, ενώ φυσικά την ανατίμηση των κατοικιών και των επιχειρήσεων θα τις καρπωθεί και πάλι μια μικρή τοπική μειοψηφία εχόντων και κατεχόντων. Όλα αυτά όμως μικρή σημασία έχουν για τον δρόμο χωρίς επιστροφή που επέλεξαν οι ελίτ της δύναμης και του χρήματος δλδ της μετατροπής των πόλεων σε open malls και του κόσμου ολόκληρου σε ένα απέραντο λούνα παρκ. Το ότι από αρχές Νοεμβρίου είχαν στολιστεί για τα Χριστούγεννα πολλά μαγαζιά και στο Κιλκίς, ενώ και ο δήμος στόλισε στα μέσα του ίδιου μήνα, το επιβεβαιώνει.

  Μοιάζει να έχουν ενοποιηθεί όλες οι γιορτές του χρόνου και να ζούμε σε μια διαρκή γιορτή όπου την διασκέδασή μας δεν θα μπορέσει να διακόψει ούτε ο νεαρός μαύρος μικροπωλητής που προσάγεται στην 21η Ιουνίου, ούτε οι νέες αφίξεις από πρόσφυγες που πλέον θα διαμένουν σε κλειστά κέντρα κράτησης. (Παρεμπιπτόντως η καλοπροαίρετη ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να μην δεχθεί ο δήμος περισσότερους πρόσφυγες, άρχισε να μπάζει νερά). 40.000 άτομα μαζεύτηκαν εχθές στη φωταγώγηση του ιδρύματος Στ.Νιάρχος στην Αθήνα, ενώ σε μια πολη της Σιβηρίας με σοβαρότατα προβλήματα ανεργίας, φτώχειας και αστέγων ξοδεύτηκαν 250χιλ.ευρώ για το χριστουγ. δέντρο και θα ακολουθήσουν και τα γνωστά ρεκόρ με το μεγαλύτερο μελομακάρονο, τη γιγάντια βασιλόπιτα κλπ Τι άλλο φανερώνουν όλα αυτά παρεκτός απο την αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου να δώσει κάποιο νόημα στη ζωή του, και τον εκφυλισμό αυτής ακριβώς της ανάγκης σε θέαμα και όλες αυτές τις ανοησίες και ανευθυνότητες που συγκροτούν τον homo festivus (Φ.Μυρέ).

   Η ευτυχία απο μια εσώτερη-πνευματική κατάσταση γίνεται άλλη μια καταναλωτική ανάγκη, το παιχνίδι, η χαρά και η ηδονή από μια τελετουργία μετάβασης (Χουϊζίνγκα) σε εμπόρευμα και μια διαρκής απαίτηση για διασκέδαση, με άμεσο παρεπόμενο αντί της κοινωνικοποίησης του ατόμου την ιδιώτευση και την αδιαφορία. Έτσι τελειοποιείται ο αντεστραμμένος κόσμος στον οποίο ζούμε και είμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη μάστιγα της εποχής μας, την ναρκισσιστική κουλτούρα και την άρνηση της θεμελιώδους σχέσης των αντιθέτων. Επιθυμούμε την ευτυχία αλλά αρνούμαστε την δυστυχία, κυνηγάμε τις ηδονές αλλά αποφεύγουμε τις οδύνες, επιδιώκουμε την νεότητα και δεν δεχόμαστε τα γεράματα, ζούμε στο παρόν και δεν ενδιαφερόμαστε για το παρελθόν και το μέλλον. Όλα αυτά όμως οδηγούν στον ναρκισσισμό, στον ατομικισμό, στον καταναλωτισμό και στην αδιαφορία, δλδ σε όλα αυτά που επιθυμεί η εξουσία και το θεραπευτικό κράτος να χαρακτηρίζουν το σύγχρονο πολίτη, σε ένα χαρούμενο μηδενισμό.

  Το amazon.com γι’αυτές τις γιορτές προσφέρει για πώληση χριστουγεννιάτικα στολίδια με εικόνες από το ΄Αουσβιτς(!) Και γιατί όχι? Στην παγκόσμια γιορτή του τίποτα όπου ζούμε, όλα επιτρέπονται και όρια δεν υπάρχουν, ενώ αυτό που έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις είναι η λήθη. Μόνο που όπως έχει λεχθεί (Μπερξόν, Άρεντ) με την εξάλειψη της μνήμης εξαλείφεται και ο χρόνος, η δικαιοκρισία και η θνητότητα, και επομένως η ευθύνη απέναντι στη κοινωνία, στο περιβάλλον και στις επόμενες γενιές. Έτσι προκύπτει το μεγαλύτερο ξερίζωμα του πολιτισμού μας, αυτό των θεμελίων του Λόγου (Φ.Μυρέ), και είναι αυτό ακριβώς που τον καθιστά (τον πολιτισμό) πλασματικό και που εδώ κάπου η ιστορία του τελειώνει.