3ο Art Against Fascism

Αθήνα: θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή) Θεσσαλονίκη: χώρος ΤΑΚΙΜ (Κατούνη 25, 4ος ορ., Λαδάδικα)   Ποιος είναι ο στόχος μας Στόχος του φεστιβάλ Art against fascism είναι να δώσει βήμα σε όσο το δυνατόν περισσότερους/ες μαθητές/τρίες και νέους/ες που βλέπουν την τέχνη σαν ένα όπλο ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό. Ενώνουμε και εμείς την φωνή μας, ενισχύουμε και ενδυναμώνουμε τις δράσεις ενάντια στους ναζί, παλεύουμε, διεκδικούμε και φωνάζουμε. Όπως ο φασισμός σκοτώνει τη φαντασία, έτσι η τέχνη και η δημιουργία τη γεννά.

Σσστ, η εξεγερμένη Καταλονία ματώνει και η Ευρώπη κάνει πως δεν βλέπει!

Του Γιώργου Μητραλιά
Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι Κούρδοι και Καταλανοί είναι δυο λαοί με μεγάλη παράδοση αλληλοστήριξης, αλληλεγγύης και κοινών αγώνων. Αλλά ίσως και να μην είναι τυχαίο πως Κούρδοι και Καταλανοί είναι τούτες τις μέρες, στο στόχαστρο των πιο αγριανθρωπικών Ιερών Συμμαχιών της εποχής μας! Κοινή νιοστή τραγωδία, κοινή μοίρα, αλλά και κοινή λαϊκή οργή και αποφασιστικότητα πως ο αγώνας συνεχίζεται!…

Το παραδικαστικό

του Αυγερινού Χατζηχρυσού

Δεν είναι ροκ σταρ, ούτε τηλεπαρουσιαστής, ούτε πολιτικός κι όμως μαγεύει τα πλήθη, σηκώνει τον κόσμο από τον καναπέ και δίνει όραμα για το πως θα έπρεπε να είναι η κοινωνία μας.

Είναι ένας δικαστής, ίσως όχι τόσο γνωστός όσο ο Τζιοβάνι Φαλκόνε ή τον Πάολο Μπορσελίνο, που δολοφονήθηκαν , από εγκληματίες, από τον ίδιο τον υπόκοσμο που καταδίωξαν ανελέητα. 

Είναι ένας δικαστής υπόδειγμα που "ξεκαθαρίστηκε" από τους ίδιους τους συνάδελφους του δικαστές, που δεν άντεχαν τόση...δικαιοσύνη

«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;»-η δικτατορία Μεταξά & οι παρελάσεις

πηγή: historical-quest

Η καθιέρωση των μαθητικών παρελάσεων από τη δικτατορία του Μεταξά

Κάθε χρονιά στις εθνικές επετείους οι μαθητές ομοιόμορφα ντυμένοι παρατάσσονται τους δρόμους μαζί με το στρατό, πραγματοποιώντας παρελάσεις. Πρόκειται για ελληνική πρωτοτυπία, τουλάχιστον μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς κανένα άλλο κράτος-μέλος δεν ακολουθεί αντίστοιχες πρακτικές, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλά μέλη της εκπαιδευτική κοινότητας έχουν καταγγείλει αυτό το θεσμό ως μιλιταριστικό και αυστηρά ιεραρχικό, ενώ στηλιτεύουν τον αντιπαιδαγωγικό του χαρακτήρα. Ποια όμως είναι η ιστορία των παρελάσεων; Πότε πρωτοεμφανίστηκε αυτός θεσμός στη χώρα και ποιους στόχους εξυπηρετούσε;

Η απαρχή των παρελάσεων

Το πρώτο τάγμα παρελάσεων ιδρύθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα, όταν ακόμη τα έθνη κράτη ήταν υπό διαμόρφωση, από το βασιλιά Φρειδερίκο της Πρωσίας. Για να καταταγεί κανείς στο τάγμα έπρεπε το ύψος του να ξεπερνά το 1.80. Ο θηριώδης σωματότυπος των μελών του είχε ως αποτέλεσμα να μείνουν στην Ιστορία ως οι «Γίγαντες του Πότσδαμ». Στην ουσία επρόκειτο για ένα ανενεργό τάγμα, με μόνο σκοπό την πραγματοποίηση παρελάσεων εντός των ανακτόρων. Οι παρελαύνοντες περνούσαν μπροστά από τον Φρειδερίκο φορώντας φανταχτερές στολές. Μετά το 1740, ο γιος και διάδοχος του πρωσικού θρόνου Φρειδερίκος ο Μέγας διέλυσε το ασύμφορο τάγμα.

Μάθε μου μπάτσε γράμματα

Πηγή: https://ioanniskatsilabros.gr/

 
 του Γιάννη Κατσιλάμπρου

«Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή.» (Βίκτωρ Ουγκώ)

Μία διαχρονική υπέροχη διαπίστωση, που δυστυχώς αδυνατεί να επαληθευτεί σε

μία Ελλάδα που αυτοθέλητα επιμένει να παραμένει έγκλειστη, στη φυλακή του

χουντικού τρίπτυχου «πατρίς - θρησκεία - οικογένεια».

Και πώς αλήθεια να δραπετεύσει;

Οπισθοδρομικές εκπαιδευτικές νοοτροπίες και δάσκαλοι (με ελάχιστες

φωτεινότατες εξαιρέσεις) γεννημένοι μέσα στην παρακμιακή κοινωνική φυλακή και

μέσω αυτής.

Πλήρως περιορισμένοι και απαξιωμένοι.

Ευνούχοι.