Τσόμσκι για ΜΜΕ, facebook, google κ.α.

Ο Νόαμ Τσόμσκι , ο ενενηντάχρονος Αμερικανός καθηγητής Γλωσσολογίας και συγγραφέας πολλών βιβλίων για τα ΜΜΕ και την Αμερικανική πολιτική, μίλησε με τον Alan MacLeod και η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στη FAIR, την αμερικανική ομάδα παρακολούθησης των ΜΜΕ για την αμεροληψία και την ακρίβεια στη δημοσιογραφία, για το σημερινό μοντέλο προπαγάνδας, την Google και το Facebook, τον Ντόναλντ Τραμπ και τη Ρωσία, τη Συρία και το Ιράν.

Μιλώντας για το νέο μοντέλο προπαγάνδας, ο Νόαμ Τσόμσκι θεωρεί ότι το ίντερνετ και τα κοινωνικά μέσα δεν έχουν αλλάξει καθόλου το μοντέλο προπαγάνδας. 

Γιατί αποτυγχάνει η αριστερά?

Ο Ραφαέλε Σιμόνε είναι καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης (Roma Tre). Στη γλώσσα μας κυκλοφορεί το βιβλίο του «Το μειλίχιο τέρας» (Πόλις, 2011). Το ακόλουθο κείμενό του είναι απόσπασμα εισήγησής του σε θεωρητικό συμπόσιο που έγινε τον περασμένο Μάρτιο στη Ρώμη, με θέμα την επανεξέταση της κουλτούρας της Αριστεράς.(2014)

Γιατί η κρίση δεν μετατόπισε τον δυτικό κόσμο προς τα αριστερά ή τουλάχιστον λίγο περισσότερο προς τα αριστερά; Στο βιβλίο μου «Το μειλίχιο τέρας», προσπάθησα να περιγράψω τους βαθύτερους λόγους αυτού του γεγονότος. Εδώ και δύο δεκαετίες ο ιδεολογικός και πολιτιστικός άξονας του δυτικού κόσμου έγειρε προς τα δεξιά, δηλαδή προς έναν ορίζοντα κατανάλωσης και διασκέδασης, προσωπικού εγωισμού και αυξανόμενης σύγχυσης μεταξύ πραγματικότητας και φανταστικής επινόησης –τρία κομβικά γνωρίσματα της παγκοσμιοποιημένης νεωτερικότητας. Ορίζοντας κατανάλωσης και διασκέδασης σημαίνει ότι τον δυτικό άνθρωπο τον ενδιαφέρει όλο και λιγότερο το καθεστώς ολιγάρκειας, αυστηρότητας και φειδούς που εξέφραζαν τα κλασικά σοσιαλιστικά ιδεώδη, ενώ στην κατανάλωση εμπορευμάτων έχει προστεθεί και η πολύ εντατική κατανάλωση ενέργειας, περιβάλλοντος και πόρων.

Τα νέα πρόσωπα του φασισμού

Ο Ιταλός ιστορικός Εντσο Τραβέρσο είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης. Το ακόλουθο άρθρο του δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα Il Manifesto.

Οι νέες ριζοσπαστικές Δεξιές αντιπροσωπεύονται σήμερα σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κατέχουν κυβερνητικές θέσεις σε οκτώ από αυτές. Η ισπανική και η γερμανική εξαίρεση έπαψαν να υπάρχουν.Μετά την εκλογή του Τραμπ και του Μπολσονάρο, το φαινόμενο πήρε παγκόσμιες διαστάσεις. Ο κόσμος δεν είχε γνωρίσει τίποτα παρόμοιο μετά τη δεκαετία του 1930 και αυτό ξαναζωντανεύει τη μνήμη του φασισμού. Αναδύεται επομένως αυθόρμητα ένα ερώτημα: τι μας διδάσκει το παρελθόν για να κατανοήσουμε αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας; Δεν μας διδάσκει τα πάντα, αλλά ίσως κάτι μας διδάσκει.