Σαν
σήμερα (13/01/18) πριν απο ένα χρόνο ακριβώς
έφυγε απο τη ζωή ο αγαπημένος Τζίμης
Πανούσης. Βέβαια δεν ανήκουμε σ’αυτούς
που έσπευσαν να πλέξουν το εγκώμιό του
μετα θάνατον, μια και τον παρακολουθούμε,
τον απολαμβάνουμε και τον θαυμάζουμε
εδώ και πολλά χρόνια. Και αυτός ο θαυμασμός
μας προέρχεται απο την αναγνώριση του
ταλέντου του στη σάτιρα, της πνευματικότητας
και της μόρφωσής του, που ήταν παντού
διάχυτα στην δουλειά του είτε στο
“σανίδι” είτε στο ραδιόφωνο, στα βιβλία
του και αλλού. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε
ότι ήταν απο τους πρώτους που άσκησαν
κριτική στις παθογένειες της κοινωνίας
μας (και παγκόσμιας) και οι οποίες σήμερα
έχουν πάρει θεόρατες διαστάσεις. Έτσι
ενδεικτικά θα αναφέρουμε για την κριτική
του στην τεχνοφιλία, στον ελιτισμό της
αριστεράς και στην απομάκρυνσή της απο
τις λαϊκές τάξεις, στην μάστιγα του
καταναλωτισμού, της παθητικότητας, του
ατομισμού, του ρατσισμού και των
στερεοτύπων. Φυσικά περισσότερο μίλησε
με το έργο του όπου κατέδειξε ότι πράγματι
σάτιρα σημαίνει πως δεν υπάρχουν ιερά
τοτέμ και πως κάθε μορφή εξουσίας μπορεί
να ξεγυμνωθεί και να γελοιοποιηθεί. Για
μας ένας επιπλέον λόγος συμπάθειας δεν
μπορεί παρά να είναι η πολιτική του
τοποθέτηση υπέρ των αμεσοδημοκρατικών
προταγμάτων, που σε κάθε ευκαιρία, με
όσο το δυνατόν πιο απλό λόγο, φρόντιζε
να υπερασπίζεται.
