Οι δρόμοι του χρήματος

Τα μάτια των πεινασμένων Ελλήνων αλληθωρίζουν, αναζητώντας σε ποιες τρύπες του ελβετικού τυριού, κρύβουν τις μεγαλοκατεθέσεις τους, οι «παράνομοι» εξαγωγείς συναλλάγματος. Από την άλλη, οι Ελβετοί τραπεζίτες χαμογελούν ειρωνικά, από την κοντοθωριά των διωκτών του κεφαλαίου.
Μα είναι δυνατόν, να είναι τόσο αφελείς τη σήμερον ημέρα, όλοι εκείνοι οι λαϊκιστές, που αναζητούν τους φοροφυγάδες στην Ελβετία;

Καλά, δεν έχουν αντιληφθεί, ότι στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου πλέον καπιταλισμού, η Ελβετία είναι το πρόσχημα; Ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα; Ότι το κεφάλαιο για ν’ αυγατίσει, πρέπει να κάνει τον κερδοφόρο κύκλο του, κουρνιάζοντας προσωρινά, σε ευνοϊκούς μεταναστευτικούς σταθμούς;
Όλοι λοιπόν οι αφελείς κυνηγοί κεφαλών, ας αντιληφθούν, ότι ο κρυμμένος θησαυρός, πέταξε μακριά από τις Άλπεις και δια μέσου του πορθμού του Μαλάκα, έκανε νέα προσωρινό ελλιμενισμό, στη Σιγκαπούρη.
Εκεί βρήκε στοργικό αποκούμπι η American Merrill Lynch, στα μέσα Αυγούστου. Οι ελβετικές, Credit Suisse και UBS  ακολούθησαν, μεταφέροντας στη Σιγκαπούρη,  τους πιο επίφοβους κωδικούς των καλύτερων πελατών τους, που υπερβαίνουν οι καταθέσεις τους, τα 50 εκατομ. δολάρια. Και φυσικά μην περιμένει κανείς να πάει εκεί και να βρει τον  κωδικό του καταθέτη, στο αντίστοιχο υποκατάστημα της ελβετικής Τράπεζας. Διότι απλούστατα η τραπεζική διαδικασία απόκρυψης, έχει διαφορετικό δρόμο. Τα χρήματα των Τραπεζών, τα διαχειρίζονται πλέον, τραπεζικές οικογενειακές επιχειρήσεις! Δηλαδή πιστοποιημένα γραφεία, που έχουν δώσει στις μητροπολιτικές τράπεζες εχέγγυες χρηματοπιστωτικές  καταθέσεις κι έχουν πάρει κατ’ αποκοπή, τα προς εξυπηρέτηση κεφάλαια. Δηλαδή κάτι σαν money-sitter, που αναλαμβάνουν μετά να τα μεγαλώσουν και να τους δώσουν κάλυψη μέσα στους χρηματοπιστωτικούς λαβυρίνθους. Κι άντε εσύ να βρεις τον μίτο, για να βγάλεις από ‘κει μέσα.
Σύμφωνα με μελέτη του Boston Consulting Groupτο 2015, ο συσσωρευμένος πλούτος στην Σιγκαπούρη, θα είναι τόσο πολλής, που οι εκατομμυριούχοι κάτοικοι της πόλης κράτους, θα ξεπεράσουν τους 129 χιλ. με συνολικό ποσό κερδών 570 δις. δολάρια, παρόμοιο του ΑΕΠ της Ελβετίας! Ας σημειωθεί ότι οι πιο πολλοί εκατομμυριούχοι της Ελβετίας, κατοικούν στο καντόνι του Νιουσατέλ. Και όμως αυτοί εκεί, είναι έξη φορές λιγότεροι, από τους αντίστοιχους Σιγκαπουριανούς! Το 60%  των πλουσίων του εν λόγω κράτους της Άπω Ανατολής, έκαναν μεγάλες περιουσίες διαχειριζόμενοι της τραπεζικές καταθέσεις, που τους έρχονται απ’ όλο τον κόσμο, σύμφωνα με τη λίστα των πλουσίων που αναρτεί το Forbes Insights.
Το παιγνίδι λοιπόν είναι σε γενικές γραμμές απλό. Τα σιγκαπουριανά funds, δεν έχουν εμφανείς χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες, αλλά κινούνται μέσω φιλανθρωπικών και επενδυτικών πρωτοβουλιών, σε κράτη κι επιχειρήσεις όλου του κόσμου, αναλόγως της απόδοσης και του καθεστώς ευκολίας στην διείσδυση και στην γρήγορη απεμπλοκή, σε περίπτωση προβλημάτων. Από τις λεγόμενες πράσινες επενδύσεις, μέχρι την επισιτιστική αρωγή στο Νταρφούρ. Από την απλοχεριά για επενδύσεις στον Αμαζόνιο και στην Ινδία, μέχρι την αποκατάσταση ζημιών από φυσικές καταστροφές και πυρηνικές περιπλοκές (βοήθεια  Φουκουσίμα). Από την ασφάλεια των ναύλων στην επικίνδυνη ναυσιπλοΐα (έναντι των πειρατών), μέχρι τη διοργάνωση παγκοσμίων αθλητικών αγώνων και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Το φορολογικό σύστημα της Σιγκαπούρης και η ευνοϊκή για τις καταθέσεις νομοθεσία της εν λόγω χώρας, μαζί με το χαλαρό δικαστικό σώμα, που δεν έχει όρεξη να μπαίνει στα σκοτεινά μονοπάτια του χρήματος, έχει κάνει τον τόπο αυτό, ιδιαίτερα πλεονεκτικό, γιατί συγκεντρώνει τις κομπίνες τις Δύσης, με τη νεόπλουτη βουλιμία της Άπω Ανατολής.  Ενδεικτικά αναφέρεται  σύμφωνα με δηλώσεις του Φραντσέσκο Φεράρι, επικεφαλής της ιδιωτικής τραπεζικής δραστηριότητας στην Ασία (για λογαριασμό της Credit Suisse), η εν λόγω τράπεζα διαχειρίζεται στη Σιγκαπούρη πάνω από 90 δις. ελβετικά φράγκα και πολλά ακόμη που δεν αναφέρονται, για λόγους που καλύπτονται από το τραπεζικό απόρρητο της σιγκαπουριανής νομοθεσίας!
Όλη αυτή η ιστορία της Σιγκαπούρης και της σχέσης των κεφαλαίων κίνησης προς αυτήν από την Ελβετία, έχει δημιουργήσει μια αναστάτωση, στο κατ’ άλλα ήσυχο χρηματιστηριακό κλίμα, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με το περιβόητο CD, των Γερμανών καταθετών στην USB. Δηλαδή ενοχοποιήθηκαν από την ελβετική δικαιοσύνη (για παραβίαση στοιχείων), οι εφοριακοί της Βόρειας Βεστφαλίας-Ρηνανίας, που αγόρασαν έναντι αδράς αμοιβής, το υποκλαπέν ντοκουμέντο, στο οποίο φανερώνονταν ποια κεφάλαια συμπατριωτών τους, έφυγαν από την Ελβετία και πήγαν στη Σιγκαπούρη. Επειδή λοιπόν δεν μπορεί ν’ αποδειχθούν τα στοιχεία των καταθετών, η UBS πέρασε σε αντεπίθεση και προκάλεσε ανοικτά τους Γερμανούς λέγοντας τους, δια μέσω του εκπροσώπου της Ιβ Κάουφμαν: «Βρείτε τα λεφτά κι ελάτε μετά να συνομιλήσουμε. Εμείς δεν διαχειριζόμαστε λεφτά καταθετών μας στη Σιγκαπούρη»! Ας σημειωθεί, ότι το παράρτημα της UBS στη Σιγκαπούρη έχει 2000 υπαλλήλους, εκ των οποίων οι 250 είναι διαχειριστές κεφαλαίων, σύμφωνα με ανακοίνωση της Τράπεζας.
Και κάτι που έχει σχέση με την Ελλάδα. Η κυρία Σερίν Κολάρντι-Γόνγκ, είναι μια Σιγκαπουριανή, που εργάστηκε για χρόνια στην Ελλάδα, στη δεκαετία του ’90 και στις αρχές του 2000. Απέκτησε γνωριμίες με χρηματιστές και βοήθησε αυτούς να βρούνε άκρες με τις τρύπες (απόκρυψης) των κεφαλαίων στο ελβετικό τυρί (όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά το τραπεζικό σύστημα της εν λόγω χώρας). Στη συνέχεια με τον Ελβετό χρηματιστή σύζυγό της Μπορίς Κολάρντι εγκαταστάθηκαν στη Σιγκαπούρη κι άνοιξαν το 2006 μια οικογενειακή τράπεζα money-sitting με 30 υπαλλήλους. Σήμερα μετά την απόκτηση των δικαιωμάτων της διαχείρισης της American Merrill Lynch, το προσωπικό τους θα φτάσει στους 500.

Μιχάλης Μιχελής

πηγή: Η καλύβα ψηλά στο βουνό