Χαράμι…

[Άρθρο που μας έστειλε ο φίλος tsaka_zulu]

Από παιδί μου άρεσαν τα λεξικά, με τις ακριβείς, ψυχρές περιγραφές τους:

Χαράμι (ελληνικά) – Το κρίμα, το άδικο, το άσκοπο ξόδεμα

Harami (τουρκικά) – Ο κλέφτης ή παράνομος

Haram (αραβικά) -απαγορευμένος ή ιερός χώρος ή πρακτική/ Hima, προστατευμένη ζώνη, που περικλείει απαραίτητα για τη ζωή αγαθά.

 

Φώτης Κόντογλου: «Πρόσφυγες» ή «Η κοιλάδα του Κλαυθμώνος»

 

Κρίμα - Γεγονός αμετάκλητο, απόδειξη, κρίσιμο στοιχείο, καταδικαστικό. Μας κρίνει και μας στοιχειώνει. Γέρνει αμετάκλητα τη ζυγαριά, προς το σκοτάδι, προς το τέρας εκείνο του κάτω κόσμου των αρχαίων Αιγυπτίων. Θα μου καταβροχθίσει την καρδιά…

Άδικο - Γιατί κάποιοι, κάπου αποφάσισαν έναν πόλεμο, έκαναν έναν πόλεμο, κέρδισαν από έναν πόλεμο. Γιατί κάποιοι άλλοι (ή μπορεί κ’ οι ίδιοι), σκέφτηκαν μια συμφωνία, υπόγραψαν μια συμφωνία, κέρδισαν από μια συμφωνία… Οι ναύλοι ανέβηκαν. Αυτό το πέραμα παλιά ζητούσε μονάχα ένα νόμισμα στο στόμα. Τώρα οι περαματάρηδες ζητάν μπροστάνζα ολάκερο το βιος των επιβατών. Κατά προτίμηση σε ευρώ ή σε δολάρια…

Άσκοπο ξόδεμα - Τι να πεις για τα τραγούδια που δεν θα ειπωθούν, για τα μάτια που δεν θα ανθίσουν, για τα παιδιά που δεν θα γεννηθούν; Ξεχύθηκε απ’ τη φωτογραφία τ’ αρμυρό νερό, κυλάει μέσα στα σπίτια μας και μουλιάζει τις ζωές μας…

Αμαρτία – Βρισιά ενάντια στο Θεό – για αυτούς που πιστεύουν σε θεό. Προσβολή στη ζωή – για αυτούς που πιστεύουν στη ζωή. Τι να γράψεις που να μην ουρλιάζει, τι να πεις που να μη σκύβει απελπισμένα το κεφάλι όπως ο βατραχάνθρωπος -δυο μέτρα θεριό- που του ‘λαχε να μάθει πως τίποτε στον κόσμο δεν είναι βαρύτερο από ένα πνιγμένο παιδί;

Κλέφτες – Γιατί θέλησαν κι αυτοί ένα κομμάτι απ’ το δικό μας ήλιο, που ξεπροβάλει που και που από τις κουρτίνες της μελαγχολίας και της μοναξιάς, τον καπνό των καμένων δασών ή τα σύννεφα των δακρυγόνων. Κλέφτες, που θέλησαν κι αυτοί λίγο απ’ τη δική μας ευτυχία, που μας την δίνουν με το σταγονόμετρο, σε προσεκτικά καθορισμένες δόσεις , με προνομιακό – όπως μας λένε – επιτόκιο…

Παράνομοι - Γιατί δεν κουβαλούσαν άλλα χαρτιά παρά μονάχα μια φωτογραφία των παππούδων κι ένα γράμμα, πρόσκληση από ένα θείο ή ένα μεγαλύτερο αδερφό που ίσως και να στάθηκε πιο τυχερός. Γιατί δεν πρόσεξαν, πάνω στην καυτή άμμο, στα παγωμένα βουνά, ανάμεσα στα κύματα της θάλασσας, εκείνες τις παχιές, διακεκομμένες γραμμές που τις λέμε σύνορα. Γιατί περίσσευαν σ’ ένα πλανήτη που, όπως λεν οι σοφοί, βρίσκεται σε κρίση…

Μπροστά στην ύβρη, απαγορεύεται να ξεχνάς. Κρατάω τη θλίψη σαν κάτι ιερό. Ας μου φάει την καρδιά το τέρας – μισό κροκόδειλο, μισό ιπποπόταμο το φανταζόταν οι Αιγύπτιοι, κάτι σαν πρόεδρο τράπεζας δηλαδή… Κρατάω τη λύπη και την αγανάκτηση στη χούφτα μου, σα νερό. Θέλει προσοχή, να μην κυλήσει ανάμεσα απ’ τα δάχτυλά μας, καθώς τρέχουμε για να αποφύγουμε τα αυτοκίνητα, για να καταθέσουμε τα χαρτιά, για να προφτάσουμε τις προθεσμίες, για να βγει το μεροκάματο…

Χρειαζόμαστε αυτό το νερό. Όχι για να δροσίσουμε τα νεκρά παιδιά. Εκείνα έφυγαν για πάντα διψασμένα, πνιγμένα πρώτα απ’ την πίκρα του κόσμου και μετά απ’ την αλμύρα της θάλασσας. Το χρειαζόμαστε για να ποτίσουμε την Οργή. Γιατί οι δουλέμποροι είναι ακόμη εδώ. Κάνουν νταραβέρια με τους τοκογλύφους, τους νταβατζήδες, τους ρουφιάνους. Συναλλάσσονται με τους προσκυνημένους, τους βολεμένους, τους πουλημένους – και με τους αδιάφορους. Κυρίως με τους αδιάφορους.

Κι όλοι μαζί, δε βεβηλώνουν μόνο τους ναούς του πολιτισμού, των θρησκειών, της τέχνης, της ευγένειας, της συμπόνιας και της εμπιστοσύνης – ό,τι δηλαδή είναι haram για όποιον θέλει να ζει σαν άνθρωπος. Ξεπουλάν τις πηγές, τα δάση και τον αέρα, το παρόν και το μέλλον -ακόμη και το παρελθόν. Παζαρεύουν την τροφή, το νερό και την υγεία, τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά, καταστρέφουν ότι είναι hima – απαραίτητο για τη ζωή. Για αυτό πρέπει να ποτίσουμε την Οργή, να τους πολεμήσουμε και να τους τσακίσουμε. Για να ζήσουμε κι εμείς και τα παιδιά του κόσμου όλου.

Στους καιρούς τους δύσκολους, όποιος δεν αγωνίζεται το τρώει χαράμι το ψωμί…

ΥΓ1: Καλό ταξίδι, μουσκεμένα μου αδέρφια…

ΥΓ2: Ούτε κουβέντα εδώ για τους ακατανόμαστους. Θα μαγάριζαν τη στιγμή. Haram…

πηγή: //ΠαραλληλοΓράφος//