Αρθρογράφος της εφημερίδας «Καθημερινή» γράφει πως «όσοι πιστεύουμε
στη δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο ‘ευχαριστώ’ στη Χρυσή Αυγή» και
–αφού διευκρινίζει πως σοβαρολογεί απολύτως- εξηγεί πως η βία της Χρυσής
Αυγής δίνει την ευκαιρία στην κυβέρνηση να ξεμπερδέψει μια και καλή και
με την ακροδεξιά και με την ακροαριστερή βία.
Στο κείμενο του καλού αρθρογράφου της «Καθημερινής» έχουν τσουβαλιαστεί «χρυσαυγίτες, διαδηλωτές, αριστεροί, ακροαριστεροί, κομμουνιστές, αναρχικοί, αναρχοφασίστες, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Παπαδημούλης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου» και όποιος άλλος δεν του αρέσει.
Αφού βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντ’ έξι.
Ποιους αντιπαθώ; Αυτούς και αυτούς και τους άλλους. Άρα, αυτοί φταίνε για τη βία. Κι όχι μόνο για τη βία. Φταίνε για όλα. Και για την τριχόπτωσή μου.
Βέβαια, σε ένα κείμενο που αφορά τη βία που έχει ξεσπάσει μετά την χρεοκοπία της χώρας, δεν υπάρχει καμία αναφορά στην χρεοκοπία της χώρας. Η βία ξέσπασε έτσι από μόνη της. Σαν βροχούλα.
Πολύ νοιάζονται σήμερα για τη βία όσοι βλέπουν το λαδάκι τους να τελειώνει, τα αφεντικά τους να χρεοκοπούν και τη θεσούλα τους να κινδυνεύει. Ανιδιοτελείς άνθρωποι. Δημοκράτες.
Βέβαια, ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» ξέχασε στο άρθρο του να κατηγορήσει –ως υπεύθυνο για τη βία- τον Λάκη Λαζόπουλο.
Δεν πειράζει, όμως, αφού ένας πολιτευτής της ΔΗΜΑΡ φρόντισε με δικό του άρθρο να μας ενημερώσει πως μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την άνοδο της Χρυσής Αυγής έχει ο Λάκης Λαζόπουλος.
Καλά, το ξέραμε αυτό. Δεν χρειαζόταν να το γράψει. Λαζόπουλος και Χρυσή Αυγή ένα και το αυτό.
Με κάτι απίστευτα άλματα –σαν αυτά που κάνει ο ίδιος καθώς περνάει με άνεση από κόμμα σε κόμμα με την ελπίδα να εκλεγεί βουλευτής-, ο πολιτευτής της ΔΗΜΑΡ εξηγεί(;) στο άρθρο του πώς ο Λάκης Λαζόπουλος συνέβαλε στην άνοδο της Χρυσής Αυγής.
Ο πολιτευτής της ΔΗΜΑΡ τα έχει με τον Λαζόπουλο, οπότε ο Λαζόπουλος φταίει για τη βία της Χρυσής Αυγής αλλά και τη βία γενικότερα.
Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ –και πρώην υπουργός- πήγε το θέμα λίγο πάρα πέρα και υποστήριξε από το βήμα της Βουλής πως οι πολίτες στις πλατείες ήταν αυτοί που έφεραν τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή. Αθώος ο Λαζόπουλος.
Βέβαια, η Χρυσή Αυγή δεν ήταν στην πλατεία Συντάγματος το καλοκαίρι του 2011 αλλά πού να το ξέρει αυτό ο βουλευτής και οι πολλοί αρθρογράφοι που υποστήριξαν θερμά την άποψή του; Αφού κανείς τους δεν βρέθηκε ούτε για μισό λεπτό ανάμεσα στους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στην πλατεία Συντάγματος. Φοβόντουσαν τη βία. Θα είχαν τους λόγους τους.
Ίσως, δεν είναι γνωστό στην πλειοψηφία των πολιτών πως –κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου- πολλές δολοφονίες δεν είχαν να κάνουν με πολιτικά κίνητρα.
Πολλοί Έλληνες δολοφονήθηκαν όχι επειδή ήταν κομμουνιστές ή φασίστες αλλά επειδή κάποιος είχε προσωπικές διαφορές μαζί τους.
Για ένα χωράφι που ήταν διεκδικήσιμο, για μια κόρη ή μια αδερφή που δεν δόθηκε στον ενδιαφερόμενο γαμπρό που θύμωσε πάρα πολύ για την απόρριψη –και για άλλους παρόμοιους λόγους- πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Μέσα στην αναμπουμπούλα του Εμφυλίου, αυτά τα εγκλήματα βαφτίστηκαν πολιτικά και οι δολοφόνοι παρέμειναν ελεύθεροι.
Σήμερα, πολλοί Έλληνες θεωρούν πως η εποχή είναι ιδανική για να λύσουν τις διαφορές τους.
Στοχοποιούν λοιπόν όποιον τους είναι αντιπαθής ή έχουν προηγούμενα μαζί του ή πιστεύουν πως κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους από αυτόν, με την ελπίδα πως κάποιος πυροβολημένος θα βρεθεί να τον ξεπαστρέψει ή –έστω- να του κάνει τα μούτρα κρέας.
Ή ακόμα καλύτερα, στοχοποιούν κάποιον και μετά αναλαμβάνει η Μαφία.
Βέβαια, κάποιοι απλά κατηγορούν κάποιον άλλον για να μην αποκαλυφθεί πως αυτοί έχουν την ευθύνη για αυτό που τον κατηγορούν.
Επειδή δεν θέλω να στοχοποιήσω κανέναν, απέφυγα να αναφέρω τα ονόματα του αρθρογράφου, του πολιτευτή και του βουλευτή.
Εγώ σιχαίνομαι τον Κώστα Σημίτη. Τον θεωρώ έναν από τους κύριους υπεύθυνους για την κατάντια της χώρας. Να γράψω –με την ευκαιρία- ένα κείμενο να του φορτώσω και την άνοδο της Χρυσής Αυγής; Μπορώ.
Καταλαβαίνω την ανάγκη των επαγγελματιών της πολιτικής και της δημοσιογραφίας να γράψουν ή να πουν κάτι εντυπωσιακό ή προκλητικό -ώστε να δείξουν ότι υπάρχουν και να φανούν χρήσιμοι στα αφεντικά τους- αλλά η πραγματικότητα είναι πως η κατάσταση στην ελληνική κοινωνία είναι εξαιρετικά άσχημη και κρίσιμη.
Η εποχή δεν προσφέρεται για ναρκισσισμούς.
Όταν γράφεις στην «Καθημερινή», ξέρεις πως τα αφεντικά σου –τα σημερινά και τα προηγούμενα- έχουν ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας. Τι, δεν το ξέρεις; Στο λέω εγώ. Και έχουν και ευθύνες για τη βία στην κοινωνία. Και για τη Χρυσή Αυγή. Τεράστιες ευθύνες.
Οπότε, αν δεν μπορείς να γράψεις για τις ευθύνες των αφεντικών σου, ή παραιτήσου ή γράφε χαριτωμενιές. Άσε τα «σοβαρά» για άλλους.
Όταν είσαι πολιτευτής της ΔΗΜΑΡ, ξέρεις πως ο Φώτης Κουβέλης άλλα έλεγε πριν τις εκλογές και άλλα έκανε μετά. Για την ακρίβεια, έκανε τα αντίθετα από αυτά που έλεγε. Οπότε ή παραιτήσου ή βούλωσέ το. Έχεις ευθύνη για τη βία στην κοινωνία. Έχεις ευθύνη για τη Χρυσή Αυγή. Και την πέφτεις στον Λαζόπουλο, για να την γλιτώσεις εσύ.
Όταν είσαι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, εν έτει 2012, δεν δικαιούσαι να ομιλείς για τίποτα. Να μεταναστεύσεις αμέσως. Πάρε μαζί σου και αυτούς που ταΐζεις τόσα χρόνια, για να σε ψηφίζουν.
Πολύ έξυπνη η κίνηση του πολιτικού κατεστημένου και των καθεστωτικών ΜΜΕ να παρουσιάσουν τη βία ως κάτι ενιαίο –που πρέπει να παταχθεί γενικά και αόριστα και δεν έχει αίτια-, ενώ, παράλληλα, κάνουν την προσπάθεια να «χωρίσουν» τους Έλληνες σε δημοκράτες και φασίστες (της Χρυσής Αυγής), όπου, βέβαια, αυτοί είναι με τους δημοκράτες. Με εμάς, δηλαδή.
Προσπαθούν να πείσουν πως το πρόβλημα της χώρας είναι ο εκφασισμός της κοινωνίας και πρέπει εμείς οι «δημοκράτες» –δηλαδή οι πολίτες, οι πολιτικοί, οι εφοπλιστές, οι παπαγάλοι τηλεδημοσιογράφοι και οι νταβατζήδες της διαπλοκής, όλοι μαζί- να αντιμετωπίσουμε τη Χρυσή Αυγή που, από την άλλη, φροντίζουν, βέβαια, να την «φουσκώνουν» όσο μπορούν, αλλά με διακριτικό τρόπο, για να μην αντιληφθούμε πως είναι δικό τους δημιούργημα και πιόνι, ώστε να ξεχάσουμε τις δικές τους απάτες και τα δικά τους εγκλήματα.
Μόνο που το πολιτικό κατεστημένο και οι ιδιοκτήτες των καθεστωτικών ΜΜΕ έχουν ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας, για την οποία δεν έχει οδηγηθεί ακόμα κανείς στη Δικαιοσύνη.
Η Χρυσή Αυγή θα ξεβρακωθεί σύντομα γιατί –αντίθετα με όσα υποστηρίζουν τα λαμπρά στελέχη της- δεν έχει στραφεί καθόλου ενάντια στη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα το παρατηρήσουν αυτό ακόμα και οι ηλίθιοι.
Η Χρυσή Αυγή είναι ό,τι πιο συστημικό υπάρχει σήμερα στη χώρα. Είναι δημιούργημα αυτών που οδήγησαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία και την κατάρρευση και –μεγάλο κομμάτι των πολιτών- στην απελπισία.
Όποιος ανησυχεί πραγματικά για τη βία, όποιος βλέπει τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής, όποιος ένιωσε το στομάχι του να γίνεται κόμπος όταν έμαθε χτες πως κάποιοι προσπάθησαν να κάψουν ζωντανούς δυο μετανάστες στους Αγίους Αναργύρους, έχει μόνο μια λύση:
Να ζητήσει Δικαιοσύνη.
Πιάστηκε το χέρι μου να γράφω τα τελευταία δυο χρόνια πως το μεγάλο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η χρεοκοπία αλλά η απουσία της Δικαιοσύνης.
Την απουσία της Δικαιοσύνης την πληρώνουμε ακριβά και θα την πληρώσουμε ακόμα πιο ακριβά.
Οι πολίτες στην πλατεία Συντάγματος τον Ιούνιο του 2011 ζητούσαν «Ισότητα, Δικαιοσύνη, Αξιοπρέπεια».
Τον Ιούνιο του 2012, οι Έλληνες ψήφισαν –ξανά- για το ατομικό τους συμφέρον. Έγκλημα.
(Στις 15 Απριλίου του 2011, μεταξύ άλλων, έγραφα: «Η βία δεν αντιμετωπίζεται με τη βία των δυνάμεων καταστολής. Η βία αντιμετωπίζεται με Δικαιοσύνη».)
πηγή: πιτσιρίκος
Στο κείμενο του καλού αρθρογράφου της «Καθημερινής» έχουν τσουβαλιαστεί «χρυσαυγίτες, διαδηλωτές, αριστεροί, ακροαριστεροί, κομμουνιστές, αναρχικοί, αναρχοφασίστες, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Παπαδημούλης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου» και όποιος άλλος δεν του αρέσει.
Αφού βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντ’ έξι.
Ποιους αντιπαθώ; Αυτούς και αυτούς και τους άλλους. Άρα, αυτοί φταίνε για τη βία. Κι όχι μόνο για τη βία. Φταίνε για όλα. Και για την τριχόπτωσή μου.
Βέβαια, σε ένα κείμενο που αφορά τη βία που έχει ξεσπάσει μετά την χρεοκοπία της χώρας, δεν υπάρχει καμία αναφορά στην χρεοκοπία της χώρας. Η βία ξέσπασε έτσι από μόνη της. Σαν βροχούλα.
Πολύ νοιάζονται σήμερα για τη βία όσοι βλέπουν το λαδάκι τους να τελειώνει, τα αφεντικά τους να χρεοκοπούν και τη θεσούλα τους να κινδυνεύει. Ανιδιοτελείς άνθρωποι. Δημοκράτες.
Βέβαια, ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» ξέχασε στο άρθρο του να κατηγορήσει –ως υπεύθυνο για τη βία- τον Λάκη Λαζόπουλο.
Δεν πειράζει, όμως, αφού ένας πολιτευτής της ΔΗΜΑΡ φρόντισε με δικό του άρθρο να μας ενημερώσει πως μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την άνοδο της Χρυσής Αυγής έχει ο Λάκης Λαζόπουλος.
Καλά, το ξέραμε αυτό. Δεν χρειαζόταν να το γράψει. Λαζόπουλος και Χρυσή Αυγή ένα και το αυτό.
Με κάτι απίστευτα άλματα –σαν αυτά που κάνει ο ίδιος καθώς περνάει με άνεση από κόμμα σε κόμμα με την ελπίδα να εκλεγεί βουλευτής-, ο πολιτευτής της ΔΗΜΑΡ εξηγεί(;) στο άρθρο του πώς ο Λάκης Λαζόπουλος συνέβαλε στην άνοδο της Χρυσής Αυγής.
Ο πολιτευτής της ΔΗΜΑΡ τα έχει με τον Λαζόπουλο, οπότε ο Λαζόπουλος φταίει για τη βία της Χρυσής Αυγής αλλά και τη βία γενικότερα.
Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ –και πρώην υπουργός- πήγε το θέμα λίγο πάρα πέρα και υποστήριξε από το βήμα της Βουλής πως οι πολίτες στις πλατείες ήταν αυτοί που έφεραν τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή. Αθώος ο Λαζόπουλος.
Βέβαια, η Χρυσή Αυγή δεν ήταν στην πλατεία Συντάγματος το καλοκαίρι του 2011 αλλά πού να το ξέρει αυτό ο βουλευτής και οι πολλοί αρθρογράφοι που υποστήριξαν θερμά την άποψή του; Αφού κανείς τους δεν βρέθηκε ούτε για μισό λεπτό ανάμεσα στους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στην πλατεία Συντάγματος. Φοβόντουσαν τη βία. Θα είχαν τους λόγους τους.
Ίσως, δεν είναι γνωστό στην πλειοψηφία των πολιτών πως –κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου- πολλές δολοφονίες δεν είχαν να κάνουν με πολιτικά κίνητρα.
Πολλοί Έλληνες δολοφονήθηκαν όχι επειδή ήταν κομμουνιστές ή φασίστες αλλά επειδή κάποιος είχε προσωπικές διαφορές μαζί τους.
Για ένα χωράφι που ήταν διεκδικήσιμο, για μια κόρη ή μια αδερφή που δεν δόθηκε στον ενδιαφερόμενο γαμπρό που θύμωσε πάρα πολύ για την απόρριψη –και για άλλους παρόμοιους λόγους- πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Μέσα στην αναμπουμπούλα του Εμφυλίου, αυτά τα εγκλήματα βαφτίστηκαν πολιτικά και οι δολοφόνοι παρέμειναν ελεύθεροι.
Σήμερα, πολλοί Έλληνες θεωρούν πως η εποχή είναι ιδανική για να λύσουν τις διαφορές τους.
Στοχοποιούν λοιπόν όποιον τους είναι αντιπαθής ή έχουν προηγούμενα μαζί του ή πιστεύουν πως κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους από αυτόν, με την ελπίδα πως κάποιος πυροβολημένος θα βρεθεί να τον ξεπαστρέψει ή –έστω- να του κάνει τα μούτρα κρέας.
Ή ακόμα καλύτερα, στοχοποιούν κάποιον και μετά αναλαμβάνει η Μαφία.
Βέβαια, κάποιοι απλά κατηγορούν κάποιον άλλον για να μην αποκαλυφθεί πως αυτοί έχουν την ευθύνη για αυτό που τον κατηγορούν.
Επειδή δεν θέλω να στοχοποιήσω κανέναν, απέφυγα να αναφέρω τα ονόματα του αρθρογράφου, του πολιτευτή και του βουλευτή.
Εγώ σιχαίνομαι τον Κώστα Σημίτη. Τον θεωρώ έναν από τους κύριους υπεύθυνους για την κατάντια της χώρας. Να γράψω –με την ευκαιρία- ένα κείμενο να του φορτώσω και την άνοδο της Χρυσής Αυγής; Μπορώ.
Καταλαβαίνω την ανάγκη των επαγγελματιών της πολιτικής και της δημοσιογραφίας να γράψουν ή να πουν κάτι εντυπωσιακό ή προκλητικό -ώστε να δείξουν ότι υπάρχουν και να φανούν χρήσιμοι στα αφεντικά τους- αλλά η πραγματικότητα είναι πως η κατάσταση στην ελληνική κοινωνία είναι εξαιρετικά άσχημη και κρίσιμη.
Η εποχή δεν προσφέρεται για ναρκισσισμούς.
Όταν γράφεις στην «Καθημερινή», ξέρεις πως τα αφεντικά σου –τα σημερινά και τα προηγούμενα- έχουν ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας. Τι, δεν το ξέρεις; Στο λέω εγώ. Και έχουν και ευθύνες για τη βία στην κοινωνία. Και για τη Χρυσή Αυγή. Τεράστιες ευθύνες.
Οπότε, αν δεν μπορείς να γράψεις για τις ευθύνες των αφεντικών σου, ή παραιτήσου ή γράφε χαριτωμενιές. Άσε τα «σοβαρά» για άλλους.
Όταν είσαι πολιτευτής της ΔΗΜΑΡ, ξέρεις πως ο Φώτης Κουβέλης άλλα έλεγε πριν τις εκλογές και άλλα έκανε μετά. Για την ακρίβεια, έκανε τα αντίθετα από αυτά που έλεγε. Οπότε ή παραιτήσου ή βούλωσέ το. Έχεις ευθύνη για τη βία στην κοινωνία. Έχεις ευθύνη για τη Χρυσή Αυγή. Και την πέφτεις στον Λαζόπουλο, για να την γλιτώσεις εσύ.
Όταν είσαι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, εν έτει 2012, δεν δικαιούσαι να ομιλείς για τίποτα. Να μεταναστεύσεις αμέσως. Πάρε μαζί σου και αυτούς που ταΐζεις τόσα χρόνια, για να σε ψηφίζουν.
Πολύ έξυπνη η κίνηση του πολιτικού κατεστημένου και των καθεστωτικών ΜΜΕ να παρουσιάσουν τη βία ως κάτι ενιαίο –που πρέπει να παταχθεί γενικά και αόριστα και δεν έχει αίτια-, ενώ, παράλληλα, κάνουν την προσπάθεια να «χωρίσουν» τους Έλληνες σε δημοκράτες και φασίστες (της Χρυσής Αυγής), όπου, βέβαια, αυτοί είναι με τους δημοκράτες. Με εμάς, δηλαδή.
Προσπαθούν να πείσουν πως το πρόβλημα της χώρας είναι ο εκφασισμός της κοινωνίας και πρέπει εμείς οι «δημοκράτες» –δηλαδή οι πολίτες, οι πολιτικοί, οι εφοπλιστές, οι παπαγάλοι τηλεδημοσιογράφοι και οι νταβατζήδες της διαπλοκής, όλοι μαζί- να αντιμετωπίσουμε τη Χρυσή Αυγή που, από την άλλη, φροντίζουν, βέβαια, να την «φουσκώνουν» όσο μπορούν, αλλά με διακριτικό τρόπο, για να μην αντιληφθούμε πως είναι δικό τους δημιούργημα και πιόνι, ώστε να ξεχάσουμε τις δικές τους απάτες και τα δικά τους εγκλήματα.
Μόνο που το πολιτικό κατεστημένο και οι ιδιοκτήτες των καθεστωτικών ΜΜΕ έχουν ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας, για την οποία δεν έχει οδηγηθεί ακόμα κανείς στη Δικαιοσύνη.
Η Χρυσή Αυγή θα ξεβρακωθεί σύντομα γιατί –αντίθετα με όσα υποστηρίζουν τα λαμπρά στελέχη της- δεν έχει στραφεί καθόλου ενάντια στη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα το παρατηρήσουν αυτό ακόμα και οι ηλίθιοι.
Η Χρυσή Αυγή είναι ό,τι πιο συστημικό υπάρχει σήμερα στη χώρα. Είναι δημιούργημα αυτών που οδήγησαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία και την κατάρρευση και –μεγάλο κομμάτι των πολιτών- στην απελπισία.
Όποιος ανησυχεί πραγματικά για τη βία, όποιος βλέπει τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής, όποιος ένιωσε το στομάχι του να γίνεται κόμπος όταν έμαθε χτες πως κάποιοι προσπάθησαν να κάψουν ζωντανούς δυο μετανάστες στους Αγίους Αναργύρους, έχει μόνο μια λύση:
Να ζητήσει Δικαιοσύνη.
Πιάστηκε το χέρι μου να γράφω τα τελευταία δυο χρόνια πως το μεγάλο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η χρεοκοπία αλλά η απουσία της Δικαιοσύνης.
Την απουσία της Δικαιοσύνης την πληρώνουμε ακριβά και θα την πληρώσουμε ακόμα πιο ακριβά.
Οι πολίτες στην πλατεία Συντάγματος τον Ιούνιο του 2011 ζητούσαν «Ισότητα, Δικαιοσύνη, Αξιοπρέπεια».
Τον Ιούνιο του 2012, οι Έλληνες ψήφισαν –ξανά- για το ατομικό τους συμφέρον. Έγκλημα.
(Στις 15 Απριλίου του 2011, μεταξύ άλλων, έγραφα: «Η βία δεν αντιμετωπίζεται με τη βία των δυνάμεων καταστολής. Η βία αντιμετωπίζεται με Δικαιοσύνη».)
πηγή: πιτσιρίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου