
Ξέρω από πρώτο χέρι
πόσο δύσκολο είναι να είσαι νέος, ωραίος και άνεργος. Ναι, το ξέρω γιατί είμαι μόνο ακόμα άνεργος εδώ και πολύ πολύ καιρό.
Η αλήθεια είναι ότι πλέον αναπολώ τότε που δούλευα όπως αναπολώ
κάτι ωραία καλοκαίρια
τότε που ήμουν παιδί και πήγαινα κατασκήνωση. Ήταν η καλύτερη εποχή του
χρόνου, ζεστή, ηλιόλουστη. Έκανα 2 μπάνια την ημέρα στη θάλασσα, ένα το
πρωί και ένα το απόγευμα, έτρωγα όσα παγωτά ήθελα χωρίς να σκεφτώ τη
ζάχαρη.
Κάπως έτσι φαντάζει τώρα και
η εποχή που δούλευα πριν από 19 μήνες. Βέβαια, όταν δούλευα έλεγα «
Μα τι κάνω εγώ εδώ; Δεν σπούδασα για να κάνω αυτό»!!
Ο χρόνος κυλάει, τα τρίμηνα περνούν και τα αυτοκολλητάκια στο πίσω μέρος της κάρτας του ΟΑΕΔ πληθαίνουν.
Παράλληλα, πληθαίνουν και οι άσπρες μου τρίχες, τα κρόσσια από τα νεύρα
μου, τα ευφάνταστα σενάρια μέσα στο μυαλό μου ότι ξαφνικά αποκτώ
υπέρ-δυνάμεις και τσακίζω με 1002 τρόπους τη
σκατοκυβέρνηση και απαλλάσσω όλο τον κόσμο από την
καταστροφή που προκαλεί το χρήμα.
Δεν ηρεμώ όμως γιατί
αυτές οι υπέρ-δυνάμεις δεν έρχονται οι κουφάλες.
Ευτυχώς, υπάρχουν καταστάσεις που αντιστρέφουν το κλίμα. Στην πολύπαθη
πορεία μου ως τώρα έχω βρει ορισμένες οι οποίες με βοηθάνε πολύ.
Σας τις παραθέτω σε ημί-στοχαστική σειρά με σκοπό να διαβάσω και εγώ δικές σας από κάτω. Τις χρειάζομαι… όλοι μας